ยัย เจ้ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 22 หน้า 1 “ปิ่น แกเห็นข่าวนี้ไหม?” วันนี้น้ำฝนมาหาเธอที่สาธารณสุข หลังจากที่นางหายไปร่วมเดือนอย่างน่าแปลกใจ “ข่าวอะไร?” ปิ่นเงยหน้าจากกองเอกสารมองเพื่อนรัก “ว่าแต่หมู่นี้ แกเงียบผิดปกตินะ ไม่ค่อยเห็นโทรหาฉันเลย ฉันโทรหาแกก็เงียบเชียบ ไม่โทรกลับ” เธอต่อว่าน้ำฝน “แหม ฉันเห็นแก เพิ่งแต่งงานเลยไม่อยากรบกวน จะได้มีเวลาจู๋จี๋กับหมอเอกมากๆ ไง” “เหอะ...ถามจริงแกไม่ได้มีความลับอะไรใช่ไหม?” “อ้อ...ไม่มี...ไม่มี..” ฝนรีบปฏิเสธ แต่สีหน้ามีพิรุธสุดๆ “แก เห็นข่าวหมอเอกไหม?” เธอพยายามวกกลับมาเรื่องที่วิ่งแจ้นมาพบเพื่อนสาว “ข่าวอะไรเหรอ?” “นี่ไง...ฟาดหัวข่าวเลยนะ หมอเกย์ศัลยกรรมมือหนึ่ง คู่จิ้น หมอไฮโซ” เธอเอาโทรศัพย์ส่งให้ปิ่น ปิ่นรีบรับมาขยายดู “นี่มันหมอเอกจริงๆ นิ” “ก็จริงสิ นี่ที่เขาว่าหมอเอกเป็นเกย์คงเรื่องจริง” “เออ..เขาเป็นเกย์จริง” ปิ่นรับแทนแบบไม่ได้ตื่นเต้นอะไร “แกรับได้เหรอที่สามีเป็นเกย์” “ฉันก็เคยบอกแกแล้วนิว่าเขาเป็นเกย์” “แล้วเขายังเขียนต่อนะว่า เห็นควงผู้หญิงบังหน้า นี่ๆ แกดูรูปนี้สิ เขาจูบกับผู้หญิงในรถ” ปิ่นรีบดู “ไหนบอกว่ารถฟิล์มมืดไง ไอ้หมอบ้านิ” เธอบ่น “เอ๊ะ...นี่แกเหรอ” “เขาจะไปจูบกับใคร ไม่ใช่ฉัน” ปิ่นทำหน้าไม่สนใจ “ตายแล้ว แกไม่สะทกสะท้านกับข่าวเกย์ไฮโซเหรอ ดูสิ จับมือถือแขนกันนะ” รูปข่าวที่เห็นคือเป็นเอกเหมือนจะยื่นของให้อีกฝ่ายรับ แล้วด้านล่างเหมือนเขาพยายามบีบมือเป็นเอก “แกชัวร์ขนาดไหนว่าเขาจะไม่กลับไปเป็นเกย์อีก” น้ำฝนถามอย่างเป็นห่วง “ฉันก็คิดอยู่” ปิ่นทำหน้าซีด น้ำฝนเหมือนคิดได้ว่าไม่ควรบอกปิ่นมณีเพราะเธอกำลังท้อง แต่จะปิดบังเธอจนคลอด จะกลายเป็นปิ่นที่เสียใจมากกว่าใครที่สุด ปิ่นเริ่มคิดอีกที “ฉันก็คิดมาตลอดเลยว่าเขาคงอยากได้ลูก เลยทำให้ฉันท้องแล้วแย่งลูกจากฉันไป” “แก...เขาคงไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง” น้ำฝนกลับรู้สึกผิดที่ทำให้ปิ่นกังวล “ฉันก็คิดเสมอล่ะ เพราะเราเป็นเกย์มาตั้งแต่ต้น ฉันพยายามที่จะไม่รักเขา” สีหน้าและน้ำเสียงของปิ่นแปรไปอย่างเห็นได้ชัด น้ำฝนจับมือเธอไว้ “ฉันขอโทษที่เอาเรื่องแบบนี้มาบอกแก แกอย่าคิดมาเลยนะ” “ฉันไม่ได้คิดมากหรอก ฉันคิดเรื่องนี้ตลอด” “เนี่ยนะไม่ได้คิดมาก” “แกกำลังท้องกำลังไส้ อย่าเก็บมาคิดเลย มันกระทบลูกเอา เรื่องที่เขาเป็นเกย์ ก็ปล่อยเขาไปเถอะ เราไม่ยกลูกให้เขาก็ได้นิ แม่มีสิทธิ์ในตัวลูก100%” เธอเริ่มเป็นห่วงสภาพจิตใจปิ่นมณี “ใช่ ส่วนหมอปุณเอง ก็คงจะเป็นเกย์เหมือนกันล่ะ” เธอบอกน้ำฝน ทำเอาน้ำฝนมือชะงักกลับ “จริงเหรอแก..” หน้าเหรอหรานั่นอะไร “ใช่ เขาเป็นคนบอกฉันเอง ว่าหมอปุณ ก็อยู่ในวงการเดียวกับเขา” ปิ่นมองหน้าน้ำฝนที่ซีดเผือกยามนี้นัก “ไม่จริง มั้งงงงง” น้ำฝนแทบจะพูดไม่ออก “เขาเป็นเพื่อนกัน ตื้นลึกหนาบางเขาย่อมรู้ดีกว่าเราอยู่แล้ว ยิ่งเขาบอกมาขนาดนั้นแล้ว คงเป็นเรื่องจริงแร่ะ แกก็น่าจะรู้สมัยนี้ ผู้ชายหน้าตาดีส่วนมากจะเป็นเกย์” ปิ่นมองหน้าฝนที่ใบหน้าซ่อนความเสียใจไม่มิด “แก..มีอะไรกับหมอปุณมาแล้วใช่ไหม” “แกรู้ได้ไง” น้ำฝนเหลอหลุดปากพูดขวัญเสีย “ก็แก สารภาพนี้ล่ะ ฮิฮิ” ปิ่นหัวเราะ “ยัยบ้า..” น้ำฝนหน้างอ “ไปจิ้ม กันตอนไหน?” เธอเริ่มสอบสวน “ก็ตอนงานแต่งแก..” น้ำฝนจะยอมรับเสียงอ่อย “ว่าแล้วเชียว” ปิ่นพูดไปตามคาด “แล้วนี่แกป้องกันหรือเปล่า?” “ก็ วันนั้นเมา...เลย ไม่ได้เตรียมการณ์อะไร” น้ำฝนรีบตัวหดเพราะหมดทางหนี “แล้ววันหลังล่ะ” ปิ่นยังตั้งหน้าซักต่อ “อ้อ...ส่วนวันหลังก็ ไม่ ไม่..” เหมือนจะปฏิเสธว่าไม่ได้มีอะไรอีก แต่เหมือนจะบอกว่า ไม่อย่างอื่นแทน “ถ้าแค่ครั้งเดียวก็โชคช่วยไปอาจจะไม่ท้อง ถ้าสภาพแกไม่พร้อมจะท้อง แต่ถ้าหลายๆ ครั้ง ไม่ป้องกัน ท้องไส้ขึ้นมาก็ ... ถ้าเขาจริงจังกับแก ฉันก็ดีใจด้วย แต่เกิดเขาเปลี่ยนใจที่หลัง มีหวัง แกกับฉัน ได้เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวแน่” ฝนทำหน้าวิตกทันที “คงไม่ขนาดนั้นมั้งแก” มองหน้าปิ่นแล้วก็แปลกใจ “ทำไมแกพูดราวกับว่า แกจะไม่เสียใจเลยถ้าเขาจะทิ้งแกกลับไปหาเกย์” “ฮืม...ก่อนนี้ฉันก็คิดนะ ฉันเครียดจะตาย ทีแรก ถ้าเกิดท้องไม่มีพ่อ ที่บ้านคงอับอายขายหน้า แต่ตอนนี้ฉันแต่งงานแล้ว เขารู้ว่าใครเป็นพ่อเด็ก เกิดฉันท้องก็ไม่แปลก แล้วถ้าเกิดฉันแยกกับเป็นเอกไป ฉันก็ไม่เดือดร้อนอยู่แล้วที่จะเลี้ยงลูกคนเดียว หน้าที่การงาน บ้านช่อง ฉันพร้อมหมด” “โหวว แก แกร่งกว่าที่ฉันคิดอีกนะ” น้ำฝนถึงกับทำหน้าอึ้ง “แล้วฉันล่ะ” ถามตัวเอง “ฮืม แกไม่เคยป้องกันใช่ไหม?” ฝนพยักหน้ายอมรับ “ฉันจะบอกแกให้นะ ฉันกับเอกอยู่ด้วยกันแค่ 2-3 อาทิตย์ เราไม่ได้จิ้มกันทุกวัน แต่เราก็อยู่ในวัยที่พร้อมเจริญพันธุ์มากๆ แล้วนี่แกกับปุณ อยู่ร่วมกันเป็นเดือน ไม่คิดเหรอว่าจะท้องสักวัน” ปิ่นพูดราวเป็นเรื่องปกติของผู้หญิงที่มีสามีจะต้องท้อง “โห....แก พูดแบบนี้ฉันเครียดนะ” กลายเป็นว่า เรื่องของหมอเอก ไม่ได้สร้างความเครียดให้ปิ่นมณี กลับกลายเป็นว่าน้ำฝน เครียดเรื่องตัวเองแทน “แกก็ไปเช็คตัวเองก่อนล่ะกัน” “แล้วแกสวมชุดคลุมแบบนี้แล้ว เป็นไงบ้างล่ะ” น้ำฝนสงสัย “ฮึ”... ปิ่นทำเสียงขึ้นจมูก ก็แน่ล่ะ กระแสตอบรับดีตั้งแต่ต้นสัปดาห์เลยล่ะ ทุกคนต่างตื่นเต้นกรี๊ดกร๊าดกันยกใหญ่ และกลุ่มเก็บข้อมูล ก็ตามส่องแทบจะไม่เป็นอันทำงาน “คุณปิ่น แอบแต่งงานมีลูกไม่บอกพวกเราแบบนี้ แก้ว เสียใจนะคะ” เลขาตัวดีที่วันๆ งานไม่เสร็จ ตามหาข่าวเจ้านายก็เอาแต่รำพัน “อยากใส่บ้างเหรอแก้ว” “อ้อ...ก็เห็ม คุณปิ่น ใส่แล้วน่ารักมากนะคะ” “แก้วก็หาสามีให้ได้ก่อนล่ะกัน” “พูดแบบนี้ใจร้าย” เมื่อแยกจากเพื่อนสาวอย่างเครียดๆ น้ำฝนก็ไปแวะร้ายขายยาเพื่อขอซื้อชุดตรวจการตั้งครรภ์ เมื่อกลับมาบ้าน เธอเลยทดสอบ พอผลออกมาเป็นลบ ก็โล่งใจ แต่ก็ยังคิดถึงคำพูดของปิ่นเสมอ ตลอดมาเธอไม่ได้วางแผนการมีครอบครัว ไม่ได้ป้องกันการตั้งครรภ์ มีเพื่อนเตือนแบบนี้คงต้องวางแผนกันใหม่
แหมคุยกันแบบนี้เลยนะคะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 27 กันยายน 2564 เวลา:7:56:22 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [