ยัย เจ้ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 9 หน้า 3 เหมือนจะเป็นการเปิดคลินิกสัญจร เป็นเอกเป็นคนพูดเพราะ และอัธยาศัยไมตรีจิตดี เวลาพูดคุย ก็สุภาพเรียบร้อยน่าฟัง ทำให้คนฟังเคลิ้มตาม ซึ่งก็เป็นลักษณะดีของวิชาชีพหมอ ที่จะทำให้คนไข้มีความเชื่อมั่นและเชื่อถือ “หมอ พวกป้าก็แก่ๆ เข้าวัยทองกันแล้ว ควรกินอะไรดี” “พอเข้าสู่วัยทองแล้วนี่ ปัญหาสุขภาพตามเรามาเยอะเลยนะครับ ไม่ว่าจะเป็น ไขมันในเส้นเลือดสูง เบาหวาน กระดูกพรุน หรืออาหารสะบัดร้อนสะบัดหนาว เราควรเน้นผัก ผลไม้นะครับ อาหารรสจัดควรงด เหล้าก็ควรงด อาหารทะเลบ้างเล็กน้อย พวกผักถือว่ามีความสำคัญมากนะครับ แล้ววัยนี้จะเกิดปัญหาเกี่ยวกับกระดูกเยอะ ควรเพิ่มแคลเซียมและธาตุเหล็ก เล็กครับ พวกปลาซิวปลาสร้อยน้ำจืดจะมีแคลเซียมสูง” “เราอยู่ใกล้ทะเล ก็ได้กินแต่อาหารทะเล พวกปลาซิวปลาสร้อยคงได้ไปหาแถวน้ำกร่อย” “ว่าแต่หมอ แต่งงานมานานหรือยังจ๊ะ มาคราวที่แล้ว ยังมาคนเดียวเลย” ป้าขิมเอ่ยถาม “เพิ่งอยู่ด้วยกันครับ” “ยังไม่แต่งเหรอ” “คิดว่ากลับไปจะแต่งครับ ตอนนี้ อยากให้เขาตัดสินใจ ว่าอยากแต่งกับผมหรือเปล่า?” เขาพูดอย่างถ่อมตัว “โอ้วว สาวที่ไหนจะไม่อยากแต่งกับหมอกันล่ะ” ป้าๆ ต่างรุมเขา ในสังคมของป้าคงไม่รู้จัก เรื่องของ ชายรักชาย หรือหญิงรักทอม และคงมองเขาเป็นผู้ชายทั่วไป “ใช่ หมอ ทั้งรูปหล่อ นิสัยก็ดี เป็นใครก็รัก นิถ้าเกิดทันป้าก็จับเป็นผัวแล้ว ฮ้าๆๆ” ป้าปลิกหัวเราะชอบใจ “แก ยัยปลิก สงสารหมอเขาหน่อย” “แต่ดูแล้วเหมาะสมกันมากเลยนะ เห็นหมอรักของหมอแบบนี้ ก็นึกว่าพาเมียมาเที่ยว” เป็นเอกได้แต่ยิ้มๆ “เขาโกรธที่ผมทำเขาเจ็บ ผมเลยพาเรามาขอโทษที่นี่ครับ คิดว่ากลับไปคงขอแต่งงาน” “ป้าก็ขอให้หมอง้อแม่หนูสำเร็จนะ เอานี้หมอน ป้ายกให้” ป้าปลิกยกหมอนที่ทำเสร็จให้หมอ 2 ใบ “ขอบคุณครับ” หมอไหว้ขอบคุณ บ่ายคล้อย ปิ่นเล่นกับเด็กๆ จนเหนื่อย เธอวิ่งหน้าตื่นมาบอกหมอที่สมาคมแม่บ้านชาวประมง “หมอคืนนี้ ลุงชุมจะไปตกหมึก แกจะไปไหม?” “ไปตกหมึกกลางคืน อดหลับอดนอนนะ” เขาพูดหยั่งเชิง “ไม่เป็นไร เราก็รีบไปนอนแต่หัวค่ำ แล้วก็ตื่นเที่ยงคืน ออกไปตกหมึกกัน แกจะไปหรือเปล่า?” ท่าทางตื่นเต้นร่าเริงแบบนี้มีหรือที่จะกล้าขัดใจได้ลงคอ “ไปก็ไปสิ” “งั้นก็กลับบ้าน ไปนอนเอาแรง” เธอบอกเขา “งั้นผมกลับก่อนนะครับป้า” “จ๊ะ พรุ่งนี้มาใหม่นะหมอ” “ครับ” หมอลุกเดินตามปิ่นมณี ที่เดินตัวปลิวนำเขาไปก่อนแล้ว พอถึงบ้านเธอรีบลงมาอาบน้ำที่ห้องน้ำด้านล่าง แล้วขึ้นไปนอนแม้เวลาจะยังบ่ายแก่ๆ เป็นเอกไม่อยากจะขัดใจ เพราะเห็นท่าทางเธอเอาจริงเอาจัง เขาเลยต้มข้าวต้มกุ้งไว้ เผื่อปิ่นจะตื่นมากินช่วงหัวค่ำ หัวค่ำ ปิ่นมณีท้องร้องเพราะหิวเธอลุกขึ้นมา หมอเอกเลยปลุกมากินข้าว แล้วเข้าไปนอนต่อ “จะออกไปตอนไหน” เขาถามเธอ “เดี๋ยวพวกลุงแกมาเรียก” เธอตอบราวกับนัดหมายกันไว้แล้วดิบดี เป็นเอกนึกขันอย่างเอ็นดู นี่เธอไม่ได้โกรธเขาเรื่องลักพาตัวแล้วสินะ “อ้อ งั้นจะนอนต่อใช่ไหม” เขาถาม เมื่อเห็นอีกฝ่ายล้มตัวนอนไปแล้ว เขาเอาหมอนใหม่ให้เธอหนุน หมอเอกเลยไปอาบน้ำแล้วมานอนลงข้างๆ เขาเปิดไฟ ไว้ มองหน้าปิ่นมณีที่นอนหลับ เปลือกตาชมพูระเรื่อที่ปิดสนิท ขนตางามงอน รับคิ้วอันดกดำ เข้ากับสันจมูกคมที่เขาทำให้ พวกแก้วน้อยๆ มีเลือดฝาดสีชมพูเรื่อๆ เขาเอาหลังนิ้วแตะเบาๆ อย่างถนอม ผ่านไป 1 อาทิตย์กว่าๆ แล้ว ที่อยู่ด้วยกัน ปิ่นมณีไม่ได้มีท่าทางโกรธแค้นเขามากมาย และเธอเองก็ปรับตัวเข้ากับธรรมาชาติ ได้อย่างง่ายดาย จริงๆ เธอไม่ได้เป็นคนใจไม้ไส้ระกำอะไร ที่ชอบด่าทอเขามากมาย เพราะเรื่องเจ็บแค้นที่หน้าบวมจากการผ่าตัดจมูก แล้วเขายังทำร้ายเธอจนเสียใจอีกเล่า แต่ถึงตอนนี้ เขาได้แลกอะไรหลายๆ อย่างเพื่อวัดใจกับเธอไป ผลตอบแทนมันชวนให้เขาหลุมหลงเธอ จนต้องวางแผนอนาคตไว้เรียบร้อย เสียงหายใจลึกของปิ่นมณีแสดงว่าเธอหลับแล้วใบหน้าที่ไม่ปรากฏรอยเศร้า สร้างความเพลิดเพลินใจสำหรับเขานัก เธอพลิกตัวหนีเขาไป เป็นเอกเลื่อนตัวเขามากอดเธอไว้เหมือนทุกคืน เวลาเลยเที่ยงคืนแล้วเสียงลุงชุมมาเรียกหมอกับปิ่น ปิ่นมณีดีดตัวลุกอย่างรวดเร็ว ส่วนหมอยังงัวเงียตามมา เธอรีบล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้า “หมอ นี่แกไหวไหมเนี่ย ถ้าง่วงนอนก็ไม่ต้องไปนะ” “ไป...” เขาตอบอย่างงัวเงีย ปิ่นมณี รีบเปิดประตูไปส่องดูลุงชุมกับพวกที่มาตาม “เดี๋ยวรอหมอแป๊ป นึงนะลุง ...เร็วๆ สิหมอ” เธอเร่งหมอ หมออ้อยอิงเดินตามหลังมา ปิ่นแทบจะวิ่งตัวปลิวตามลุงๆ หมอปล่อยให้ปิ่นมณีตกหมึกคนเดียว ส่วนเขานอนต่อในเรือเพราะยังง่วงนอน ปิ่นมณีสนุกมากที่เธอตกหมึกได้เยอะส่วนลุงๆ ที่ลอยเรืออยู่ไม่ไกลมากนักก็พากันได้หมึกเยอะเหมือนกัน ท้องทะเลกลางคืนช่างดูน่ากลัว มองไปทางใดล้วนมืดมิดไปหมด เงยหน้ามองฟ้าที่เต็มปด้วยดาว ปิ่นมณี ไม่เคยเห็นท้องฟ้ากลางทะเลแบบนี้ ดาวเรียงตัวกันเป็นแถวระยิบระยับ เธอเคยได้ยินแต่เรื่องทางช้างเผือก แต่ไม่เคยรู้ว่าจริงๆ ทางช้างเผือกจะเป็นแบบไหน มองดูกลุ่มดาวที่เกาะตัวเป็นเส้นยาวราวถนน หรือนี่จะเป็นทางช้างเผือกในตำนาน มองไปรอบด้านอันมืดมิด ยิ่งทำให้เห็นหมู่ดาวชัดเจน ทะเลกลางคืนมันทั้งสวยและน่ากลัว ถ้าเธอไม่ถูกหมอลักพาตัวมาจะได้มีโอกาสได้เจออะไรแบบนี้หรือเปล่า หันไปมองหมอที่หลับอุตุอยู่บนเรือไม่ไหวติง “เอ๊ะ......นี่ฉันถูกลักพาตัวไม่ใช่เหรอ” เธอถามตัวเองงงๆ ว่าทำไมตัวเองกับทำตัวเนียนเพราะสนุกและลืมเรื่องนี้ไป ปิ่นหันไปมองเรือลุงที่ลอยอยู่ไม่ไกลมากนัก มีแสงไฟล่อหมึกวิบวับสะท้อนมา ตอนนี้เธอก็ได้ทั้งหมึกและกุ้งเยอะพอดูจนจะเต็มชะลอม หมอตื่นมาในช่วงใกล้ย่ำรุ่ง และช่วยเธอตกหมึก ทั้งสองได้เห็นแสงทองจับฟ้าของรุ่งอรุณด้วยกัน ลมยามเช้าของทะเลมันสดชื่น จนทำให้สมองปลอดโปร่ง “นี่สินะ เขาเรียกว่าโอโซน” ปิ่นมณีหายใจเข้าปอดเต็มๆ อย่างสดชื่น “ช่วงบ่ายเราไปดำน้ำดูปะการังหลังเขาดีไหม” หมอเสนอเธอ “เราไม่มีอุปกรณ์ดำน้ำนิ” เธอแย้งหมอ “ผมเอาสน๊อกเกิลมาด้วย ดำน้ำตื้นได้ครับ” “โอ้วว นี่หมอ แกเตรียมอะไรมาพร้อมทุกอย่าง มันคือการติดเกาะหรือว่าแกตั้งใจ” ตาลุกวาวดุหมอ “เราก็มาติดเกาะไงแจ้” หมอรีบเปลี่ยนประเด็ด ทุกคนกลับเข้าฝั่งก่อนกระอาทิตย์ขึ้น เมื่อแลกเปลี่ยนปลาหมึกและกุ้งกันแล้ว ส่วนกลางก็เอามาย่างแจกจ่ายกันโดยเหล่าแม่บ้าน หมอกับปิ่นกินจนอิ่มแล้วพากันกลับกระท่อม ปิ่นนอนหมดแรงเพราะอดนอนมาทั้งคืน
แหมสนุกดีจังนะคะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 5 เมษายน 2564 เวลา:8:15:37 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [