ยัย เจ้ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 21 หน้า 3
เสียงเคาะประตูห้องเบาๆ ทำเอาปุณสะดุ้งอย่างตกใจ

เขาหันซ้ายแลขวาดูความเรียบร้อย สูดลมหายใจเข้าปอดก่อนเปิดประตู

ปุณมองคนตัวเตี้ยกว่าอย่างตื่นเต้น น้ำฝน ยิ้มอายๆ ให้เขา



“เชิญ ครับ”

เขาผายมือให้เธอ


น้ำฝนเดินเข้ามานั่งที่โซฟาอย่างประหม่า มอบไปรอบห้องที่ถูกจัดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย



“คุณอยู่คนเดียวเหรอคะ”

น้ำฝนถามเขาเบาๆ ไม่กล้ามอง


ปุณยกน้ำดื่มมาให้



“ครับ”


“ไม่สบายดีขึ้นหรือยังคะ?”



“อ้อ..ก็ยังไม่ดีเท่าไหร่?”


หมอปุณนั่งลงโซฟาอีกตัว


เขาก็ประหม่าเช่นกัน


“คือ..ฉัน เอาเสื้อมาคืนคุณค่ะ แล้วก็มาเยี่ยมคุณด้วย นี่ค่ะ”


น้ำฝน พยายามพูดให้เป็นปกติที่สุด เธอจับที่ถุงเสื้อกับผลไม้ที่เอามาฝาก


“ครับ ขอบคุณครับ”


ทั้งสองใจระทึก ต่างไม่รู้จะชวนอีกฝ่ายคุยเรื่องอะไร จนแทบรู้สึกว่าน่าจะอึดอัด


“เอ่อ..มีอีกเรื่องค่ะ”

น้ำฝนตัดสินใจทำลายความเงียบและความอึดอัด


ผู้หญิงทันสมัยแบบเธอจะให้รอผู้ชายมาขอก็คงไม่ใช่ มีหวังได้ขึ้นคานกันพอดี


“เรื่องวันนั้น ฉันผิดเองนะคะ”


“อ้อ...ครับ”

ปุณพยายามที่จะไม่แสดงความตื่นเต้นเกินไป



“ฉันอยากจะรู้ว่าคุณคิดยังไง กับสิ่งที่เกิดขึ้น”


เธอตั้งคำถามเขา


“ฉันรู้ว่า มันเป็นเรื่องที่ผิด แต่ฉัน..”


เธอมองหน้าละอ่อนของหมอหนุ่มแล้วใจวูบวาบ


“ฉันก็มีความรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นนะคะ”


ทำเอาปุณทำหน้าไม่ถูก สิ่งที่เขาคิดเอาไว้เรื่องของน้ำฝน ตอนนี้สมองมันตันไปหมด



“คือ..ผม ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันครับ”


เขาตอบใจเต้นแรง



“คุณมีแฟนหรือยังคะ?”



น้ำฝนถามเขา แต่เหมือนปุณจะโดนรุกจนใจแทบไฟลุก จนไม่รู้จะตอบคำถามยังไงได้



“อ้อ...ไม่..ครับ..ผมสด..อ้อโสด”


เขาตอบอย่างตื่นเต้น หัวใจระรัว



“งั้น..”


ฝน ขยับมาใกล้



ยิ่งทำให้ปุณ ระงับความตื่นเต้น ไม่ไหว



“เรา มา คบกันได้ไหมคะ”


น้ำฝนพูดออกไป



แล้วก็หลบหน้าอย่างอายๆ ที่เธอเป็นผู้หญิงกลับเป็นฝ่ายพูดออกไปก่อน ถ้าอีกฝ่ายปฏิเสธล่ะ ขายหน้าแย่



ท่ามกลางหัวใจเต้นระทึกของทั้งสองคน น้ำฝนเหมือนจะหน้าเสียหน่อยๆ ที่อีกฝ่ายเงียบไป


ปุณพยายามระงับอารมณ์ที่ฟุ้งซ่าน ราวปล่องภูเขาไฟที่ปลดปล่อยลาวาออกมา เพื่อที่จะหาคำตอบอีกฝ่ายออกไป



“มัน....จะ...ดี....เหรอครับ”



น้ำฝนถึงกับหน้าชาไป เธอคงจะแห้วเสียแล้วล่ะ เรื่องแบบนี้ ผู้ชาย


เขาไม่คิดมากกันหรอก แค่คืนเดียว เขาไม่ได้สึกหรออะไร และอีกอย่าง เป็นเธอที่ดำเนินการเองทุกอย่าง รู้จักกันเจอกันแค่วันเดียวจะให้เขามาคบหากันกับเธอ ดูเป็นเรื่องเพ้อฝันน้ำเน่าเกินไปแล้ว



“งั้น เหรอคะ งั้นก็หายไวๆ นะคะ ฉันคงต้องกลับก่อน”



น้ำฝนเหมือนมีก้อนหนักๆ มาจุกที่อก เธอรีบลุกขึ้นก่อนจะมีน้ำตาไหลออกมาให้ปุณเห็น


เธอควรที่จะรีบออกไปจากห้องเขาให้เร็วที่สุด สถานการณ์แบบนี้ ต้องกลับไปกินยารักษาแผลข้างใน



ปุณตกใจ เพราะเขาไม่รู้จะหาคำตอบอะไรมาตอบน้ำฝน

เพราะมันมาแบบเร่งรีบ และด่วนจนเขาเองก็ตั้งตัว หาคำตอบไม่ได้

ถึงเขาจะเก่ง เป็นหมอที่สอบชิงทุนได้อันดับต้นๆ ของรุ่น เป็นรองก็แต่เป็นเอก

แต่เป็นเอกก็ไม่อยากจะนับ เพราะ ข้ามรุ่นไปเรียนแซงเขาก่อนหลายปี แต่เรื่องแบบนี้ เจอเข้าไปใครก็เป็นใบ้กันได้หมด



“เอ่อ..คุณฝน”


เขาพยายามมองหน้าน้อยที่ฉายแววเสียใจ จนใจยวบ



“แล้วเจอกันนะคะ”


เธอก้มหัวเป็นเชิงลา



อ้าววว..แล้วจะจากกันแบบนี้เหรอ เรายังเคลียร์กันไม่เสร็จเลยนะ



นี่มันเรื่องโง่ของเขาเองเหรอ



น้ำฝนรับก้าวหนีออกจากโซฟา ยืนต่ออีกหน่อยน้ำตาเจ้ากรรมไหลแน่ๆ



หมอปุณใจเสีย ถึงกับจับแขนเธอไว้



“นี่คุณ เสียใจเหรอครับ”


ยิ่งมองร่างสั่นเทาหลบหน้าเขากลั้นน้ำตา



“ผมยังไม่ได้ปฏิเสธเลยนะครับ”


เขาคิดว่าควรจะรีบบอกน้ำฝนก่อนเธอจะเข้าใจผิด



น้ำฝนหันมามองเขาแทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง ตั้งแต่ตามจีบผู้ชายมา ก็อยากจะฟังคำนี้ล่ะ จากปากใครสักคน



“เหรอ คะ...”


เธอยิ้มอายๆ กับท่าทางหุนหันพลันแล่น นึกเองเออเองของตน


“คงงั้นมั้งครับ”



แต่พอเอาเข้าจริงๆ ปุณกลับสงสัยว่าตัวเองตอบแบบนั้นทำไม เพราะไม่อยากเห็นน้ำฝนเสียใจ หรือเขาไม่อยากให้น้ำฝนไป นี่เขาควรที่จะเริ่มต้นกับผู้หญิงจริงๆ หรือ



ในความอึ้งงงของตัวเอง น้ำฝนหันมายิ้ม ก่อนจะค่อยๆ ก้าวเข้ามา ประทับรอยจูบรัญจวนใจให้กับปุณที่ยังไม่ตื่นจากภวังค์ทั้งหลาย
 


 
เป็นเอกนั่งเคลียร์งานไป  นั่งมองปิ่นหลับอย่างสบายอยู่บนโซฟา อย่างมีความสุข เขาลุกขึ้นเดินมานั่งข้างๆ ทำให้ปิ่นรู้สึกตัว มองหน้าหล่อๆ ที่ก้มลงมาจูบเธอ



“หือ”


เสียงเธอเหมือนจะประท้วงการกระทำของเขา



“กี่โมงแล้วเนี่ย”

ปิ่นถาม



“4 โมงกว่าแล้วครับ”



“นี่ฉันหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอคะ”



“ผมชอบมองเวลาเจ้หลับ”



“งั้นเราจะกลับกี่โมงคะ”


“เดี๋ยวผมโทรหา ปุณก่อนนะครับ”



เป็นเอกหยิบโทรศัพย์ออกมากดไลน์ วีดีโอคอลหา ปุณ แต่เขากดเปลี่ยนเป็นเสียงแทน




“อ้าว ทำไมไม่เปิดกล้อง ฉันว่าจะเข้าไปหาแก จะกินอะไรไหม?”



“อ้อ...ตอนนี้ ฉันอยู่ข้างนอก”


เสียงปุณตอบกลับมา น้ำเสียงเหมือนเพิ่งตื่น




“เสียงเหมือนจะเพิ่งตื่นเลยนะ หรือไปนอนโรงพยาบาล”



“เปล่า เปล่า ไม่มีอะไร ขอบใจมากนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปทำงาน”



“อ้อ หายแล้วเหรอ”


เป็นเอกทำหน้างง



“ดี แล้ว ดี..แค่นี้นะ”...ตู๊ด ตู๊ดดดด



“หือ วันนี้แปลกแฮ่ะ”


ปิ่นมองหน้าเป็นเอก



“ทำไมเหรอคะ”


“เขาบอกว่าหายแล้ว เราไม่ต้องไปเยี่ยมเขาแล้วล่ะ”


“เดี๋ยวฉันโทรหาน้ำฝนก่อนนะคะ เขาได้เจอกันหรือเปล่า?”


“ครับ”


ปิ่นกด วีดีโอคอลไลน์หา น้ำฝน แต่เธอก็กดเป็นเสียงแทน



“ทำไมไม่เปิดกล้อง”



“อ้อ พอดีฉัน ฉัน ขับรถอยู่”


“เสียงเหมือนแกเพิ่งตื่นนอนเลยนะ แกอยู่ไหน”




“กำลังจะกลับบ้าน มีอะไรหรือเปล่า?”



“ได้ไปเจอหมอปุณมาไหม”



“อ้อ...ไป...ไปสิ...”


เสียงตอบตะกุกตะกัก




“แล้วเขาดีขึ้นไหม? อาการเขาเป็นไงบ้าง”



“เขาดีแล้ว สบายดี แค่นี้นะ ขับรถอยู่”.....ตู๊ด ตู๊ดดดดด



“อะไรอ่ะ”


ปิ่นทำหน้าไม่เข้าใจ



หันมาขันกับเป็นเอก
 



.....****......
“ฉันคงต้องกลับแล้วไหมคะ”


น้ำฝนลุกจากเตียงมองหาเสื้อผ้าของเธอ ที่ถูกปุณถอดออกไปทิ้งตรงไหนบ้าง



“ไม่ต้องแล้วล่ะครับ พวกเขาคงไม่มาแล้วล่ะ”


ปุณลุกมาโอบหลังเธอ



“ผัว เมียคู่นี้นิ ชอบทำอะไร คิดอะไรเหมือนกันนะคะ”



ปุณจูบที่หลังเธอเบาๆ



“ก็คงงั้นมั้งครับ ไม่งั้นเขาคงไม่รักกันหรอก”



ปุณดึงร่างบางลงนอนที่เตียงอีกรอบ เขามองหน้าจิ้มลิ้มของน้ำฝนที่มองเขาอย่างเสน่หาเช่นกัน



“แล้วเราจะรักกันเหมือนคู่นั้นไหมคะ”



“มันก็แน่นอนอยู่แล้วล่ะครับ”



เขาก้มลงจูบน้ำฝนอย่างอ่อนโยน ถือว่าเป็นการเรียนรู้บททดสอบของการมีคู่รักที่ผ่านบทที่ 1 ไปแล้ว แล้วเขาคงต้องวางแผน บทที่ 2 และ 3 ต่อไปเรื่อยๆ

 



Create Date : 20 กันยายน 2564
Last Update : 20 กันยายน 2564 8:04:48 น.
Counter : 793 Pageviews.

2 comments
เรื่อง รัก ลึก อุ่น (Omega Verse) - บทที่ 43 วัลยา
(16 เม.ย. 2567 16:34:37 น.)
๏ ... ขอฝน แทน พรวันมหาสงกรานต์ ... ๏ นกโก๊ก
(15 เม.ย. 2567 15:30:08 น.)
เรื่องเล่าที่ไม่เกี่ยวกับวันสงกรานต์ tanjira
(13 เม.ย. 2567 16:10:32 น.)
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 22 หน้า 1 unitan
(11 เม.ย. 2567 07:22:50 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณหอมกร

  
แหมกำลังสนุกเลยนะคะคู่นี้

โดย: หอมกร วันที่: 20 กันยายน 2564 เวลา:12:11:47 น.
  
สวัสดี

ฉันเป็นมุสลิมที่เรียกผู้คนให้เข้ารับอิสลาม

โปรดดูหน้าของฉัน 👇

https://is1t.blogspot.com/2018/04/blog-post.html

ในนั้นคุณจะพบทุกสิ่งที่คุณอยากรู้เกี่ยวกับอิสลาม

ฉันขอให้คุณมีชีวิตที่มีความสุข .... ขอบคุณ


🔴🔴🔵🔴🔴🔴

🔴"ความหมายของชีวิต"🎬👇

https://youtu.be/yPMpqfoiS4A

⚠️🔴⚠️🔵⚠️

🔴ถ้าเรามีความปรารถนาที่จะทราบว่าศาสนาใดเป็นศาสนาที่แท้จริงหรือจอมปลอมนั้น เราจงอย่านำอารมณ์ ความรู้สึก หรือประเพณีของเราเองมาตัดสิน เราควรนำเหตุผล สติปัญญาของเรามาใช้จะดีกว่า

⚠️ เว็บไซต์แห่งนี้ จะเป็นการตอบคำถามที่สำคัญบางเรื่องซึ่งมีผู้สนใจสอบถามมา ดังนี้:

1- พระคำภีร์กุรอานที่มาจากพระดำรัสของพระผู้เป็นเจ้าโดยแท้นั้น นำมาเปิดเผยโดยพระองค์เองใช่หรือไม่?

2- พระมูหะหมัด คือพระศาสดาที่แท้จริง ที่ประทานมาโดยพระผู้เป็นเจ้าใช่หรือไม่?

3- ศาสนาอิสลามเป็นศาสนาที่มาจากพระผู้เป็นเจ้าอย่างแท้จริงใช่หรือไม่? 👇

🔻หลักฐานบางประการที่บอกถึงความเป็นจริงของศาสนาอิสลาม 🔻

https://goo.gl/rYBqHe

⚠️🔴⚠️🔵⚠️

⚠️ ตัวอย่างพระดำรัสของพระศาสดามูหะหมัด

🔴 {ยิ้มให้แก่พี่น้องของพวกเจ้าเป็นการทำบุญกุศล...}

🔵 {การกล่าวดีเป็นการทำบุญกุศล}6

🔴 {ผู้ใดก็ตามที่ศรัทธาในพระผู้เป็นเจ้าและวันสิ้นโลก (วันพิพากษา) ควรกระทำความดีต่อเพื่อนบ้านของตนด้วย}

🔵 {จ่ายค่าแรงคนงานก่อนที่เหงื่อของเขาจะแห้ง}
โดย: islam IP: 51.39.124.69 วันที่: 25 กันยายน 2564 เวลา:6:07:16 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Unitan.BlogGang.com

unitan
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]

บทความทั้งหมด