ยัย เจ๊ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 13 หน้า 3 ปิ่นมณีนั่งทำงานดูรายงานโครงการของเดือนนี้ และรายงานการแจ้งตรวจโรคระบาดในท้องถิ่น หันไปมองประตู เพราะได้ยินเหมือนเสียงคนคุยกันซุบซิบ แต่ก็ดังพอได้ยิน “แก้ว..” เธอร้องเรียก ด้านนอกที่ออกันหลายคนถึงกับวงแตกหือ แก้วรีบเข้ามาในห้องนาย “คุณปิ่นจะเอาอะไรไหมคะ จะรับน้ำหรือกาแฟ” “ไม่ล่ะ เอาผลไม้ไปแบ่งกันกินไป” เธอเอ่ย “คุณปิ่นไม่เก็บไว้ทานเหรอคะ เห็นลุงปืดบอกว่าผู้ชายนะคะเอามาฝาก” แก้วทำหน้าพยักพเยิด “เหรอ...พี่เหม็นเขียวแอปเปิ้ลน่ะสิ เอาไปกินเถอะ” เธอเอ่ย ใช่สินะ เห็นผลไม้แล้วมัน รู้สึกเหม็นเขียวชอบกล ความรู้สึกแปลกๆ นี้ “ค่ะ ขอบคุณค่ะ” แก้วไหว้ขอบคุณแล้วรีบมาถือกระเช้าออกไป พร้อมกับเรียกพรรคพวกไปรวมตัวกันในครัว “พวกแก ลุงปืดบอกว่า ผู้ชายคนที่เคยมาส่ง เอามาฝากให้ แล้วก็เป็นคนเดียวกับที่อยู่ในประกาศ ติดหน้าประตูด้วยล่ะ” แก้วรีบรายงาน “จริงเหรอ ตายจริง ไม่คิดไม่ฝัน ที่จริงแล้ว คุณปิ่นเรา เสน่ห์ไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย” “แล้วทำไมคุณปิ่นถึงไม่ยอมพบเขาล่ะ” “หรือกำลังงอนกันอยู่” “ทะเลาะกันอยู่หรือเปล่า นี่ยังยกผลไม้ให้เรามากินเฉยเลย” “หล่อแบบนี้ เป็นฉันนะ จะจูบเช้าจูบเย็นเลย” สวยบิดไปบิดมา “เหม็นเขียวตรงไหนกัน” แก้วกัดกินแอปเปิ้ลอย่างอร่อย “เอ๊ะ อันนี้อะไร กระดาษอะไรเนี่ย” จอย ดึงกระดาษที่เสียบระหว่างแอปเปิ้ลออกมา ถึงเจ้ปิ่น ช่วยปลดล็อกเบอร์ผมด้วยนะครับ แล้วโทรกลับด่วน เจ้กำลังจะเข้าใจผมผิดแน่ๆ ถึงไม่ยอมให้ผมเข้าพบ คิดถึงเจ้มาก จากสามีสุดหล่อ..เป็นเอก “สา...มี....สุด.....หล่อ.!!!!.” สาวๆ มองหน้ากัน ทวนคำอย่างไม่อยากเชื่อ “ไหนๆ ขออ่านหน่อยสิ” แก้วแย่งไปอ่าน “จาก สา มี สุด หล่อ....เป็น..เอก.....กรี๊ดดดดดดดด//กรี๊ดดดดด” สาวๆ กรี๊ดสนั่นห้องครัว “นี่ๆๆ ไม่ต้องเดาแล้ว หลักฐานๆๆ” แก้วแทบเนื้อเต้นกับข่าวใหม่ “ว่าแล้วเชียว ลับลมคมใน แถมมีเรื่องแปลกๆอีก” “ที่คุณปิ่นลางาน อ่ะ ใช่ๆๆๆ คนนี้ล่ะที่เอาจดหมายลามาให้” สวยก็เพิ่งจะนึกออก “โอ้ยยยย ไม่อยากจะเชื่อเลย ได้สามีหล่อขนาดนี้” “ที่แท้เขาก็แฟนกันนี่เอง” “สงสัยส่งกระเช้าผลไม้มาง้อเมีย” “นั่นสิ น่ารักจริงๆ มีสามีแบบนี้ รักตายเลย” “ว่าแต่คุณปิ่นแต่งงานตอนไหนล่ะ” ชมตั้งถาม ทุกคนมองหน้ากัน เงียบบบบบบ!!!!! “โอ้ย เขาอาจจะแต่งกันก่อนมานี่ไหม จะแต่งตอนไหนก็ช่างเถอะน่า” แก้วรีบเปลี่ยนประเด็น “ก็คุณปิ่นบอกว่าตัวเองโสดมาตลอดนะ” ทุกคนมองหน้ากันอีกรอบ เงียบบบบบบ!!!!!!!!!!!!!!! “ดูสิพอทำดั้งใหม่ ก็ถูกรางวัลฉลากเป็นล้าน นี่ยังได้สามีหล่ออีก พระเจ้าช่วย ฉันอยากได้แบบนี้จัง แฮ่ะๆๆๆ” แก้วรีบกลบเกลื่อนความสงสัยให้นาย “แกต้องไปทำบุญเยอะๆ ก่อนไหม” “แล้วนี่คุณปิ่นท่าทางจะโกรธแฟนจริงๆ นะ ยกผลไม้ให้เราเฉยเลย หรือไม่รู้ว่าสามีเอามาให้ เหม็นคงเหม็นเขียวอะไรกัน กรอบจะตาย” “เขาเอามาให้แฟนยังจะกล้ากินของเขาอยู่เหรอ เดี๋ยวเขาก็แช่งเอาหรอก” สวยต่อว่าแก้วที่กินเอากินเอา “ใช่ๆ แบบนี้ดูไม่มีมารยาทนะเรา” จอยรีบเสริม แก้วเหมือนคิดได้เมื่อโดนเพื่อนต่อว่า “เออ แล้วใครจะเอาไปคืน” แก้วเอ่ย หันหลังมา ปากก็กัดแอปเปิ้ล พรรคพวกก็วิ่งหายกันไปแล้ว “อ้าว...พวกแก ทีแบบนี้หายกันหมด” แก้วหัวเสีย เมื่อกี้ยังเมาส์กันมันเลย  สุดท้ายแก้วจำต้องจัดกระเช้าใหม่เพื่อเอาผลไม้ที่เหลือไปคืนปิ่น แต่ก็ไม่พบปิ่นมณีแล้ว เธอวางกระเช้าพร้อมกับกางจดหมายรักจากสามี บนโต๊ะกลัวนายจะไม่เห็น แต่ป้ามลเปิดประตูเข้ามาในห้อง แก้วหันไปมองอย่างตกใจ กระดาษจดหมายน้อยร่วงลงพื้น เพราะแรงลมจากข้างนอก “มีอะไรเหรอแก้ว” “ก็เอาผลไม้มาคืนคุณปิ่นน่ะสิ สงสัยคุณปิ่นไม่รู้ว่าใครเอามาให้” “คุณปิ่นกลับแล้วนะ” “อ้าว ทำไมไม่เห็นบอกฉันเลย” แก้วตกใจ “เหมือนคุณปิ่นจะไม่สบายน่ะ เห็นบอกจะไปแวะไปหาหมอ ออกมาไม่เห็นแก้ว เลยฝากป้าบอกว่า วันจันทร์เตรียมสรุปรายงานตรวจโรคหมู่ 10 ให้แกด้วย” “กลับแล้วเหรอ!!” แก้วหน้าเสียไป “แล้วผลไม้นี่ล่ะ” “แกก็เอาไปกินสิ คุณปิ่นยกให้แล้วนิ ทิ้งไว้นี่ 2 วัน เดี๋ยวจะเสียพอดี” “งั้นป้าก็แบ่งไปกินด้วยสิ” แก้วพูดยกกระเช้ามาแบ่งผลไม้กับป้ามล และยกออกไปแจกเพื่อนๆ ส่วนป้ามลเก็บกวาดห้องให้ปิ่นมณี กวาดกระดาษแผ่นน้อยที่พื้นทิ้งถังขยะไปด้วย เพราะสายตาป้าไม่ดีไม่ได้อ่านข้อความและคิดว่าเป็นเพียงเศษกระดาษ โดยไม่รู้ว่าเป็นจดหมายรักจากเป็นเอกส่งถึงเธอ  ปิ่นมณีไปคลินิก เพื่อตรวจการตั้งครรภ์ ผลออกมาเป็นอย่างที่คิดไว้ แม้จะสีหน้าไม่ดีเท่าไหร่ เธอก็ฝืนยิ้ม เพื่อไม่ให้หมอจับพิรุธเธอ “หมอดีใจด้วยนะคะ คุณแม่เป็นท้องแรกหรือเปล่า” “ค่ะ” “ถ้านับตามระยะการตกไข่แล้ว ก็น่าจะ 5-6 สัปดาห์นะคะ ถ้าคุณแม่มั่นใจว่าประจำเดือนล่าสุดมาวันที่ 15 เดือนก่อน นี่ก็ 6 สัปดาห์แล้วล่ะค่ะ” “ค่ะ ฉันก็คิดว่าประมาณนั้น” ปิ่นยิ้ม “อีก 4 เดือนมาตรวจเพศได้นะคะ ช่วงนี้อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงต่างๆ ไม่ว่าจะทางอารมณ์ หรืออยากกินของแปลกๆ ก็เป็นเรื่องธรรมดานะคะ” “ค่ะ” “อาการบวมจะเกิดขึ้นหลัง 5-6 เดือนไปแล้วนะคะ คุณแม่สามารถทำโยคะอย่างง่ายๆ ได้นะคะ เผื่อเป็นเหน็บชา” “ค่ะ” “ช่วงนี้งดเพศสัมพันธุ์กับสามีก่อนนะคะ ช่วง 1-3 เดือน” “อ้อ คงไม่ล่ะค่ะ” ปิ่นนำหน้าตื่นๆ ที่หมอเอ่ยเรื่องนี้ “ควรจะพาคุณพ่อมาตรวจเลือดด้วยนะคะ เผื่อจะดูโรคทางพันธุกรรม หรือพาหะโรค” “ค่ะ ขอบคุณมากนะคะหมอ” วัยแบบเธอ ก็ไม่น่าสงสัยหรอกที่จะท้อง วัยเหมาะสมกับการตั้งครรภ์ ทั้งหน้าที่การงานที่ดูมั่นคง สมัยนี้ท้องก่อนแต่งก็เป็นเรื่องธรรมดาที่พบเห็นในสังคม แต่เธอก็ไม่อาจจะบอกแก่หมอได้ว่า เธอท้องโดยไม่มีสามี ปิ่นมณีกลับบ้านทำกับข้าวง่ายๆ กินคนเดียว “นี่เพิ่งจะ เดือนกว่าๆ ยังไม่โตเท่าไหร่ อีกหน่อยโตมากกว่านี้ล่ะก็ คนต้องรู้แน่ๆ เลย เฮ้อ” ไม่คิดไม่ฝันว่าชีวิตจะกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เรื่องรักสนุกเธอก็ไม่เคย และไม่คิดจะปล่อยเผลอให้ตัวเองต้องประสบชะตากรรมท้องไม่มีพ่อ ปัญหาครอบครัวลูกเกิดมาไม่รู้ว่าพ่อตัวเองเป็นใคร เกิดมาก็ไม่คิดไม่ฝันว่าเธอจะเป็นหนึ่งในบรรดาสาวใจแตก ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับผู้ชายจนท้องโต ทั้งที่สมัยนี้ ใครๆ ก็รู้จักการป้องกันตัวเองทั้งนั้น ทั้งที่เธอ เป็นสาธารณสุขที่คอยให้คำแนะนำเรื่องการวางแผนครอบครัวแก่ประชาชนมาหลายปี แต่สถานการณ์เป็นมาแบบนี้ เธอกับมาพลาดพลั้งเสียเอง พ่อแม่จะอับอายขนาดไหนกัน คิดแล้วก็พลอยเศร้าใจ อยากร้องไห้  ส่วนเป็นเอก นั่งจ้องโทรศัพย์ตลอดเวลา คาดหวังว่าปิ่นจะโทรมาหา แต่ก็ไม่มีแม้เบอร์ของเธอโชว์ “นี่เจ้ ไม่ได้อ่านจดหมายผมหรือไง หรือจะโกรธกันจริงๆ” เขาพรึมพรำถามตัวเอง เสียงโทรศัพย์ดัง ทำเอาเป็นเอกที่รอ ปิ่นโทรมา ถึงกับดีอกดีใจ แต่พอมองดูแล้วเป็นเบอร์เพื่อนก็ต้องเปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเร็วก่อนจะกดรับ “หวัดดี มีอะไรเหรือเปล่า?” “เอก ถ้าแกจะไม่มารับงานที่คลินิกแล้ว ฉันก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่ก็มาตรวจเอกสารหน่อย แล้วนี่ แกรู้ไหม แกหายไปเกือบ 2 เดือน ฉันต้องลำบากแค่ไหน แล้วเจอหมายศาลให้เข้าไปพบอีก” เป็นเอก ฟังเพื่อนบ่นอย่างสำนึกผิดแล้วยังตกใจกับข่าวที่ได้ยิน “มีเรื่องอะไรเหรอ?” “ก็เจ้ซูซี่ของแกน่ะสิ เธอจะพยายามจะบุ๊คแกทำโน้นทำนี่ตั้งหลายอย่าง พอบอกว่าแกไม่รับเคสแล้ว นางโวยวาย ไปฟ้องทนาย หน้าเบี้ยวบ้าง แผลฉีกบ้าง แผลอักเสบบ้าง จมูกเอียงบ้าง ไม่รู้ไปตบกับใครที่ไหนมา” เสียง หมอปุณบ่นเหนื่อยๆ “แล้วนี่ อาทิตย์หน้าต้องไปศาล แกต้องไปกับฉันนะ” “เออ ขอโทษด้วยล่ะกัน ที่ปล่อยนายไว้คนเดียว พรุ่งนี้เจอกัน แล้วศาลไหนล่ะ” “ศาลธนบุรี” “อ้อ ได้ กี่โมงล่ะ บอกอีกทีนะ พรุ่งนี้ฉันเข้าไปคลินิก” หมอเอกรีบปากเพื่อน ช่วงนี้ นอกจากงานวางแปลนและยื่นแปลน โรงพยาบาล เป็นหนึ่งรับเป็นธุระแล้ว เขาเองก็ควรจะต้องเคลียร์งานที่คลินิกด้วยเช่นกัน
ขอบคุณค่ะ กำลังสนุกเชียว
 โดย: หอมกร
  วันที่: 28 พฤษภาคม 2564 เวลา:8:24:35 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [