ปกติเจ๊จะเป็นคน Review หนังสือมากกว่า แต่งวดนี้หนิงขอแจมบ้างก็แล้วกัน แทบไม่เคย Review หนังสือในบล็อกตัวเองเลย แต่จะบอกว่าหนังสือก็ไม่เชิง ต้องเพิ่มคำว่า 'การ์ตูน' ลงไปด้วย ส่วนมากหนิงไม่ค่อยจัดการนิยายเท่าไร ให้เจ๊รุ้งจัดการ หนิงจะไป Review หนังมากกว่าซึ่งก็ถือว่าไม่ได้มากมายอะไร (แล้ววันๆชั้นทำไรฟะ!)
เรื่องที่หยิบมานี้เป็นเรื่องที่อ่านนานพอสมควรแล้ว แต่คราวนี้ได้ฤกษ์หยิบมา Review ซะที (จริงๆตามหาเรื่องนี้นานมาก งานหนังสือไม่มี สุดท้ายก็เลยสั่งซื้อจากเวปบงกชเลย สิ้นเรื่องสิ้นราว)
นี่เป็นหน้าปกของเรื่องค่ะ
นี่เป็นเรื่องย่อของสำนักพิมพ์บงกช
ในวันที่จบการศึกษามัธยมต้น นานะกับตัวแทนนักเรียนอีก 7 คนได้ยืนเป็นรูปเจ็ดเหลี่ยมและฝังไทม์แคปซูลลงไปตรงกลาง หลังจากนั้นนานะเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่และมีชีวิตอย่างไร้ชีวิตชีวา แต่?.!? ผลงานสุดประทับใจของอ.จิอากิ ฮิจิริ ผู้วาด ใช่แล้ว รักนี้ใช่เลย ปกติชื่นชอบนักเขียนคนนี้ ถือว่าเป็นนักเขียนที่มีเทคนิคเยอะมาก คือไม่ได้หมายถึงเรื่องภาพวาดอย่างเดียว แต่มีเทคนิคในเรื่องการเขียนนิยายหรือเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งได้ทีเดียว อ่านแล้วประทับใจ ตรึงใจได้ดี
ต่อไปสปอยล์ละก๊า
จริงๆพล็อตเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ การย้อนเวลากลับไปเพื่อแก้ไขหรือทำความเข้าใจกับเหตุการณ์ในอดีตถือว่าธรรมดามาก แต่ที่ตรึงใจก็คือเทคนิคการเขียนที่ว่านี่แหละค่ะ
เรื่องนี้เด่นในการวางโครงเรื่อง การตัดสลับไปมาระหว่างอดีตกับปัจจุบัน หรือการกระโดดข้ามเวลา แล้วแต่ละหน้าก็อัดแน่นด้วยเนื้อหารวมไปถึงสัญลักษณ์ต่างๆเพื่อบอกเล่าให้คนอ่านฟัง พูดง่ายๆว่าถ้าจะเล่าเนื้อเรื่องย่อของเรื่องนี้ (แบบที่ไม่ใช่ปกหลังของข้างบนน่ะ) สามารถเล่าได้หลายหน้าเหมือนเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งทีเดียว ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นหนังสือการ์ตูนเล่มเดียวจบ ราคา 35 บาท พูดง่ายๆว่าหนึ่งหน้า หนึ่งช่องการ์ตูนบอกเรื่องราวได้เยอะมาก
สิ่งที่เน้นมากที่สุดเห็นจะเป็นตัวนางเอกกับหนทางในการทำความเข้าใจตัวเองในอดีต ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองตอนอายุน้อยๆควรทำและตอนที่อายุมากไม่สามารถทำได้อีกแล้ว เรื่องเหล่านี้เด่นกว่าเรื่องเลิฟๆเสียอีก คือ จะพูดไงดีล่ะ ที่จริงเรื่องพระเอกนี่เป็นปัจจัยหลักของการย้อนเวลาครั้งนี้ แต่เหมือนเป็นส่วนหนึ่งที่นางเอกได้เรียนรู้ตัวตนในอดีต รวมไปถึงตัวตนของคนรอบข้างที่ตัวเองในตอนเด็กๆไม่เข้าใจ
นี่ก็เลยเป็นข้อด้อยของเรื่องนี้ นั่นก็คือการดีไซน์ตัวพระเอก
คือพระเอกเหมือนเป็นผี เป็นวิญญาณลอยไปลอยมาได้ทั้งที่พูดคุยกับนางเอกอยู่นี่แหละ (เปรียบเทียบเฉยๆนะ ในเรื่องพระเอกไม่ได้เป็นผีหรอก) ตัวนางเอกน่ะ คนเขียนค่อนข้างมองทะลุคาแรคเตอร์ตัวนี้ แต่พระเอกให้ความรู้สึกก้ำกึ่ง
อย่างที่บอกไปแล้วว่าเหตุผลหลักที่ทำให้นางเอกย้อนเวลาก็คือพระเอก แต่พระเอกไม่ได้มีความสำคัญถึงขั้นนั้น พระเอกเลยเหยียบอยู่ระหว่างเส้นของความสำคัญ คือจะสำคัญก็ใช่ จะไม่ได้สำคัญมากก็ใช่อีก พระเอกเลยลอยตัวเบาหวิวจนจับต้องไม่ได้ด้วยประการฉะนี้
ถึงจะบอกว่าเรื่องนี้มองผ่านมุมมองนางเอก แต่ต้องไม่ลืมว่าเรื่องนี้เขียนขึ้นเป็นการ์ตูน ดังนั้นสิ่งที่คนอ่านจะเห็นก็เหมือนกับมุมมองของกล้อง ก็ยิ่งเห็นถึงความลอยตัวของพระเอกมากขึ้นกว่าเดิม (แต่ถ้าบรรยายด้วยตัวหนังสืออาจพอถูไถ) แต่พอดีอาศัยเทคนิคการเขียนและการโยงเรื่องเลยทำให้ตัวละครพระเอกพอกล้อมแกล้มไปได้ ไม่น่าเกลียดเกินไปนัก
โดยรวมแล้ว เทียบกับราคา 35 บาท + ค่าส่ง ถือว่าได้อ่านเรื่องนี้คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม และอยากจะบอกว่าใครที่กำลังหัดเขียนเรื่องสั้นหรือนิยายอยู่ ลองอ่านการ์ตูนเรื่องนี้ดูก็ได้ จะทำให้รู้ว่าหากเทคนิคชั้นสูงทั้งหลายได้นำมาใช้รวมกันแล้ว จะทำให้เนื้อเรื่องโดดเด่นได้ขนาดไหน (ถึงจะมีจุดบกพร่อง แต่จุดดีกับเทคนิคก็ช่วยกลบเกลื่อนจุดด้อยไปได้เยอะ)
นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเราถึงเน้น Elements ในห้องเรียนเขียนนิยายนักหนา