พักนี้บ้าพลัง รีวิว "มัดหัวใจด้วยใยรัก" โดยนภชล ตามมาติดๆ สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้ปีนี้พบแต่สิ่งที่ดีงาม แคล้วคลาดจากอันตราย บุญรักษาตลอดทั้งปี 2557 นะคะ รีวิวหนังสือเล่มแรกของปีนี้ เลขที่ออก ได้แก่ "มัดหัวใจด้วยใยรัก" เขียนโดยนภชลค่ะ (จะบอกว่าเพิ่งสังเกตว่ามีชื่อชุดด้วย เห็นแล้วแอบงง นึกว่าอ่านมากกว่ารักเสียอีก)
เอาโปรยปกไปก่อน เพราะมีพ่อเป็นสายตำรวจซึ่งถือเป็นงานที่เสี่ยงมากๆ มัดหมี่ ลูกสาวผู้เติบโตมากับพ่อจึงต้องปลอมเป็นชายเพื่อติดตามพ่อไปทำงานในทุกแห่งหน เนื่องจากเป็นห่วงและไม่สามารถทิ้งพ่อที่แก่ตัวลงทุกวันไปได้ พอนานวันเข้าเธอก็กลายมาเป็นสายตำรวจด้วยอีกคน ชีวิตสองพ่อลูกจึงแขวนอยู่บนเส้นด้ายมาโดยตลอด ความรู้สีกที่ได้อ่าน อันเนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่อ่านงานเขียนของนักเขียนท่านนี้ ซึ่งสำหรับหนิงแล้ว นับว่าเป็นนักเขียนแจ่มใสรุ่นหลังที่หนิงไม่ค่อยได้หยิบมาอ่านเท่าไรค่ะ (ขออภัยที่ใช้คำกล่าวที่ดู discriminate แบบนี้ แต่หากเปรียบเทียบว่าหนิงเริ่มอ่านหนังสือของแจ่มใสตั้งแต่เพิ่งเริ่มก่อตั้ง จะเข้าใจว่าทำไมหนิงถึงบอกว่าเป็นรุ่นหลัง หรือถ้าเปลี่ยนนามปากกาก็ขอโทษนะคะ บางทีหนิงอาจจะไม่ทราบว่าเคยมีนามปากกาก่อนหน้าหรืออะไร) เอาเป็นว่า หลังจากชี้แจง และขออภัยคนเขียนกันเรียบร้อยแล้ว ก็มาเข้าเรื่องดีกว่าค่ะ อ้อ สปอยล์นะคะ เตือนไว้ก่อน แต่สุดท้ายแล้วก็อ่านต่ออยู่ดีใช่ไหมล่ะ (ก็รู้เหมือนกัน แต่เตือนตามมารยาทน่ะ) เนื้อเรื่องก็เป็นไปตามโปรยปกนั้นแล เป็นเรื่องที่ผู้หญิงปลอมตัวเป็นชายเพื่อเป็นสายให้ตำรวจ และพระเอกก็เป็นเป้าหมายที่นางเอกต้องจับตามองเสียด้วยสิ ขึ้นชื่อว่าพระเอก มีหรือที่จะเป็นคนเลว (โดยเฉพาะงานที่ผลิตโดยสำนักพิมพ์นี้ อ้อ เว้นให้บางเล่มที่พระเอกเล่นจริง เลวจริง พระรองชนะซะงั้น อันนั้นเป็นข้อยกเว้นค่ะ) หลายครั้งที่เขาจับไต๋นางเอกได้ แต่ก็ปล่อยไปทุกครั้ง เขาทำเพื่ออะไรล่ะ? ผู้ชายคนนี้มีอะไรอยู่เบื้องหลังกันแน่? โอ้ว น่าตื่นเต้นเป็นที่สุดเรยค่า!!!! โฆษณาให้แล้วนะ คนที่เข้ามาอ่านรีวิวจะได้สบายใจว่าเนื้อเรื่องไปวัดไปวาได้ เพียงแต่ว่าหนิงดันเป็นพวกเก๋าเกมในระดับหนึ่ง ดังนั้นไม่ค่อยมีอะไรเซอร์ไพรส์สักเท่าไร และคิดว่าจุดขายของเรื่องนี้น่าจะเป็นความฟินของคู่พระนางเสียมากกว่า สำหรับเรื่องนี้ขอชมในเรื่องการปล่อย Flashback ค่ะ ได้จังหวะและปริมาณในสัดส่วนค่อนข้างเจ๋งทีเดียว ไม่ทำให้คนอ่านรู้สึกว่านั่งไทม์แมชชีนย้อนอดีตยาวจนเฝือเกินไปเพราะตัวละครในนี้ต่างมีอดีตทั้งสิ้น ขืนย้อนกันหมดทุกตัวคงอ่านจนเบื่อ แต่เรื่องนี้ทำได้กระชับ ได้ใจความค่ะ พอดีหนิงเพิ่งอ่านของคุณคนเขียนท่านนี้เป็นครั้งแรกอย่างที่บอกไป จึงไม่รู้ว่าเล่มอื่นเป็นแบบนี้หรือไม่ แต่ขอให้ทราบว่าจังหวะของ Flashback นี้สามารถเก็บเป็นสมบัติประจำตัวได้เลยค่ะ หนิงว่าคนเขียนไหนที่มีจังหวะแบบนี้อยู่ น่าจะปล่อย clue คนอ่านได้ดีนะคะ แต่สำหรับเล่มนี้ พอดีจุดประสงค์ไม่ได้เพื่อหลอกล่อคนอ่านสักเท่าไร ข้อดีเจ๋งๆ แบบนี้เลยไม่ชัดเท่าที่ควรเท่านั้นเอง เนื้อเรื่องเรื่องนี้ชวนติดตามค่ะ อ่านได้เรื่อยๆ และลุ้นไปกับปฏิบัติการของคนทัั้งคู่ว่าจะเป็นอย่างไร แต่ปัญหาคือ มีบางจุดที่หนิงแบบ เอิ่ม มีไว้ทำไมหว่า แต่อะ พอได้ๆ คนเขียนคงตั้งใจกับมัน เพราะสุดท้ายก็ยังเก็บประเด็นนั้นอย่างเรียบร้อยไม่ได้สุ่มสี่สุ่มห้า แต่ทีนี้ไปสะดุดหน้าทิ่มอยู่ตรงกลางเล่มที่ทำเอาหนิงแทบกระตุกกรีดร้องโหยหวนออกมา (เจ๊เป็นพยานได้ ได้ยินเต็มสองหู) อิฝันประหนึ่งผีคนตายตีกลองฟ้องศาลเปาบุ้นจิ้นนั่นโผล่มาทำไม (วะ) คะ คือเรื่องน่ะ มันก็อุตส่าห์ปูมาให้เชื่อว่าปฏิบัติการนี้น่ะมีจริง คือ แม้จะดูกะโหลกกะลาไปบ้าง แต่อะ คุณพระเอกเราน่ะรู้อยู่แล้วว่าการกระทำของนางเอกน่ะมันไม่มืออาชีพ (แถมไม่มีใครรู้เสียด้วยนะ) เราผู้เป็นคนอ่านก็ยอมเชื่อไปตามเพลง ส่วนจุดที่พระเอกวางแผนสู้กับคนร้าย ก็มีเหตุผลรองรับเป็นอย่างดีว่าพระเอกมีผู้ช่วยมือดี หรือสาเหตุที่คนร้ายหวนกลับไปหลังจากตกหลุมพรางพระเอก อะ อันนั้นเรารู้ว่าก็เพื่อพาผู้ร้ายไปหาจุดไคลแมกซ์ของเรื่องนั่นแหละ แต่คนเขียนก็ดึงสาเหตุที่จะพาตัวละครไปให้คนอ่านเชื่อเพราะปูไว้เรียบร้อยแล้ว แต่อิที่ไม่เชื่อก็คือฝันเฮี้ยนเพี้ยนหลอนนั่นค่ะ ไหนๆ ก็มีเหตุผลมารองรับตั้งแต่ต้น ก็ไปฝั่งนั้นให้ถึงที่สุดสิคะ ไม่ใช่กระโดดไปอีกฟากของอีกสุดโต่งหนึ่ง คือการ foreshadow บางทีก็ไม่ต้องอาศัย superstition เสมอไปอ่ะค่ะ หรือที่จริงคำพูดที่พระเอกขอให้เชื่อใจก็นับเป็น foreshadow ที่มากพอแล้วล่ะ คือ ม้นมีอีกหลายวิธีที่สามารถทำได้นะ ใช้เป็นเชิงสัญลักษณ์ หรืออะไรก็ได้ ไม่ต้องมาเป็นตัวขนาดนี้ *อ้อ เขียนตอนกลางคืน ตื่นมาก็เลยขอเพิ่มเติมอีกนิดที่ประเด็นนี้ คือ ความฝันนั่นแบ่งเป็น 2 เหตุการณ์ อย่างแรกคือทำให้ความรู้สึกผิดของพระเอกคลายลง กับอีกอย่างคือไว้ foreshadow ให้นางเอก ไอ้เจ้าอย่างแรกน่ะ คือ พอกล้อมแกล้มรับได้ บางทีอาจเกิดจากจิตสำนึกของพระเอกหรืออะไรก็ตาม พอไหวๆ แต่อิฝั่งนางเอกที่โผล่มานี่สิ มันทำให้ "พอไหว" กลายเป็น "ไม่ไหว" เพราะกลายเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติขึ้นมาทันทีกับการที่ดันฝันพร้อมกันสองฝั่ง แสดงว่าอินี่ไม่ใช่จิตใต้สำนึกแล้ว มันคือ ผีเรื่องเปาบุ้นจิ้นอ่ะ และจุดที่หนิงบ่น ก็คือ ฝั่งนางเอกนี่แหละค่ะ ที่เป็นส่วนเกินแบบ...เอ่อ...นะ...ไปไม่เป็นอะไรอย่างนั้น ที่จริงเป็นจุดที่บางคนอ่านแล้วอาจจะไม่รู้สึก หนิงว่ามันแล้วแต่คนค่ะ เพียงแต่หนิงสะดุดหัวทิ่มอย่างจังเท่านั้นเอง คือ ความเป็นเอกภาพหายไปทันทีไง หลังจากนั้นก็อ่านด้วยความระแวงว่าจะเจออะไรอีกหรือเปล่า โชคดีที่มีมาแค่นั้น แล้วความเป็นเหตุเป็นผลก็กลับเข้ามาอีกครั้ง ปลอบประโลมใจคนอ่านให้ถอนใจเฮือกที่อ่านได้ลุล่วงโดยไม่เจออะไรแปลกประหลาดอีก สรุปโดยรวมแล้ว เป็นหนังสือที่อ่านได้อีกเล่มหนึ่งนะคะ ก็สนุกดี ขนาดเจอเรื่องชวนกระตุกแล้วก็ยังอยากอ่าน อยากรู้เรื่องต่อไป อีกอย่าง ตามที่บอกไปแล้วว่าจุดขายของเรื่องนี้คือความฟินของคู่พระนาง น่ารักดีค่ะ จนบางอย่างก็มองข้ามๆ ไปก็ได้ เรื่องก็ยังอ่านสนุกอยู่ดีนะเออ vb
โดย: Num IP: 110.168.149.34 วันที่: 11 มกราคม 2557 เวลา:16:31:40 น.
ไม่ค่อยได้อ่านงานของ สนพ.นี้แล้วค่ะ
เมื่อก่อนก็อ่านนะคะ แต่เดี๋ยวนี้ห่างๆไปเยอะค่ะ แต่เรื่องนี้น่าสนใจนะคะ เราชอบแนวนี้ค่ะ โดย: Pdจิงกุเบล วันที่: 11 มกราคม 2557 เวลา:19:19:12 น.
ปีนี้ตั้งใจจะห่างงานค่ายนี้ เคลียร์ที่มีให้หมดก่อนค่ะ
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 12 มกราคม 2557 เวลา:17:54:41 น.
คุณ Num --- ขอบคุณที่มาเยี่ยมค่ะ
คุณ Pdจิงกุเบล --- หนิงไม่ได้อ่านค่ายอื่นเลยค่ะ ส่วนมากเอาปลอดภัยก็เลยเลือก สนพ นี้ คุณพุดน้ำบุศย์ --- พักหลังนี้หนิงไม่ค่อยได้ซื้อหนังสือเลยค่ะ หลายปีเต็มที เลยไม่เหลือกองดองไว้ให้เคลียร์เท่าไร ^^" โดย: peiNing วันที่: 12 มกราคม 2557 เวลา:23:14:31 น.
|
บทความทั้งหมด
|