ระบำรัก by ศรัณญ์ชล (Clear Ice)
ระบำรัก by ศรัณญ์ชล (Clear Ice)

ไม่ได้รีวิวงานเขียนมานานแล้วเหมือนกัน ช่วงนี้ขี้เกียจอ่านหนังสือ เลยอ่านแต่การ์ตูนกับนิยายชุดมากกว่ารักของแจ่มใส รู้สึกอยากอ่านอะไรแบบที่หลุดจากชีวิตจริงไปเลย แล้วเนื้อเรื่องก็เบาโหยงดี ลอยชนิดที่เรียกว่าอ่านจบไปแค่ 2 - 3 วันก็ลืมเนื้อเรื่องเรียบร้อย ทีนี้พอเริ่มเบื่อได้ที่ ก็จัดการหยิบหนังสือแบบอื่นมาเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง

หนังสือที่ว่าคือ เรื่อง "ระบำรัก" ของ ศรัณญ์ชล (Clear Ice)








ชื่อหนังสือ : ระบำรัก
ชุด : ระบำรัก ~ ระบำฝัน
เขียนโดย : ศรัณญ์ชล (Clear Ice)
พิมพ์ครั้งที่สอง : มกราคม 2555
สำนักพิมพ์ : แจ่มใส
จำนวน 322 หน้า ราคา 209 บาท

ชื่อหนังสือ : ระบำรัก
ชุด : ระบำรัก ~ ระบำฝัน
เขียนโดย : ศรัณญ์ชล (Clear Ice)
พิมพ์ครั้งที่สอง : มกราคม 2555
สำนักพิมพ์ : แจ่มใส
จำนวน 322 หน้า ราคา 209 บาท

เครดิตภาพมาจาก blog ของคุณ Clear Ice ค่ะ

เอาคำโปรยไปด้วย

"เมื่อพ่อเลี้ยงที่ ‘วาดวิรัณ’ รักยิ่งกว่าพ่อแท้ๆ ป่วยหนัก จนไม่สามารถแบกรับค่ารักษาหลักแสนยูโรไหว ภาพวาดชิ้นสำคัญของโลกที่แอบซ่อนอยู่ในห้องใต้ดินมานาน จึงเป็นสิ่งเดียวที่จะรักษาชีวิตคนที่เธอรักให้อยู่รอด

ทว่าจะให้ผู้เป็นพ่อรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าภาพวาดได้อันตรธานหายไป พอได้ข้อมูลว่า ‘ลูค ลานาต’ เป็นนักซ่อมแซมภาพฝีมือดี หญิงสาวจึงไม่รอช้า หอบภาพวาดมุ่งหน้าสู่ปารีสทันที ปัญหาหนักอกใกล้จะได้รับการคลี่คลาย เมื่อชายหนุ่มยอมช่วยเหลือวาดภาพเลียนแบบต้นฉบับเพื่อให้เธอนำไปตบตาพ่อ แถมยังใจดี รับออกหน้าเป็นคนกลางช่วยขายภาพแทนเธอ

แต่คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ… ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีวัตถุประสงค์อะไรแอบแฝงซ่อนอยู่ และเธอก็ไม่โง่พอที่จะให้ภาพอยู่ห่างสายตาเด็ดขาด จนกว่าเขาจะวาดภาพเสร็จ เธอจะตามประกบติดทั้งคนทั้งภาพ โดยหารู้ไม่ว่า… ผู้ชายที่เธอนั่งเฝ้าอยู่ทุกเช้าค่ำ จนเกือบเผลอตัวมอบกายและใจให้คนนี้ไม่ได้เป็นนักซ่อมแซมภาพธรรมดา แต่มีเบื้องหลังเป็นถึงโจรที่ทางการกำลังตามล่าตัว!"

ตอนแรกอ่านปกหลังก่อน ยังนึกในใจว่า คำโปรยสปอยล์เรื่องหรือเปล่าเนี่ย แต่พออ่านข้างในแล้วคนเขียนก็บอกตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ก็เลยถือว่าคำโปรยเรื่องผ่าน พอเปิดมาหน้ารองปกก็พบข้อความที่ตัดตอนมาจากเรื่อง ยังแอบงงอยู่เลยว่าแจ่มใสมีรองปกโดยตัดส่วนที่หวือหวากะเขาด้วยหรือเนี่ย หรือ Clear Ice ใช้อีกนามปากกาหนึ่งเพราะเป็นแนวทดลองอะไรอย่างนี้หรือเปล่า

สรุปแล้ว เล่มนี้เป็นที่มาของคำถามมากมายจนสงสัยว่าเราห่างจากนิยายชุดความรู้สึกดีมานานขนาดนี้แล้วหรือเนี่ย

ถ้าเรื่องนี้เป็นแนวทดลอง ก็รู้สึกว่าเข้าใจได้อยู่ เพราะแนวของมันเป็นแบบครึ่งๆกลางๆ กล้าๆกลัวๆ จนไม่รู้จะไปทางไหนกันแน่ โดยเรื่องหลัก มันคือ Romantic Suspense แต่ทีนี้คงเพราะมันเป็นแจ่มใส ไม่อยากให้หวือหวาจนเกินไปนัก ฉากหลายๆ ฉากคงโดนตัดออกไปจนมันชักไม่เหลือกลิ่นอายโรแมนซ์ แต่ทีนี้ด้วยความอยากคงอารมณ์เรื่อง ก็เลยแหมะไว้หน้าไว้หลังแบบคืนกำไรให้คนอ่านตรงตำแหน่งแบบไม่จำเป็น แล้วก็งงๆ

เชื่อว่าถ้าแจ่มใสจะเปิดไลน์เรื่องแนวนี้ มันคงออกมาสมบูรณ์กว่านี้

แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อน มาเข้าที่เนื้อเรื่องดีกว่า สารภาพว่าที่อยากอ่านเรื่องนี้เป็นเพราะชอบศิลปะเป็นทุนเดิม กับฉากที่อยู่ในฝรั่งเศส แล้วก็รู้สึกไม่ผิดหวังเพราะบรรยากาศเป็นแบบฉีกแนวหนังสืออื่นๆเลยค่ะ

ถ้าในแง่ของคนเขียนหนังสือ รู้สึกนับถือเกี่ยวกับเรื่องข้อมูลและการบรรยายฉากของเรื่องนี้มากๆ ฉากให้มนต์ขลังผสมผสานกับความรู้ และความชื่นชมในเรื่องศิลปะภาพวาด และอาชีพของพระเอกที่ออกจะแหวกแนวสำหรับหนิง รู้สึกว่าต้องทำการบ้านเยอะ สเกลเรื่องค่อนข้างใหญ่ แต่จับนั่นจับนี่มาร้อยเรียงกันได้ดี หากมีใครบอกว่าเรื่องนี้เขียนและแก้ไขใช้เวลา 1 ปีขึ้นไป หนิงก็เชื่อนะคะ

ความตั้งใจของคนเขียนเรื่องฉายชัดแบบสุดๆ และเชื่อว่าคนเขียนก็คงสนุกกับเรื่องด้วยเหมือนกัน ก็เลยยิ่งทำให้คนอ่านบันเทิงกับเรื่องไปด้วย ชอบนะคะ

ถือว่างานของ Clear Ice พัฒนาขึ้นมาก จำได้ว่าเรื่องล่าสุดที่หนิงอ่านของนักเขียนท่านนี้คือ "ด้วยรักและฆาตกรรม" ซึ่งเป็นเรื่อง Suspense เหมือนกัน อันนั้นแค่ตัวละครออกมาไม่กี่แผล็บก็เดาได้แล้วค่ะ แต่สารภาพว่าอ่านนานแล้ว จำไม่ค่อยได้ ที่จำได้คือ พิรุธคนเขียนมันส่อออกมา ยิ่งพยายามกลบเกลื่อน แต่ยิ่งกลบมันเลยยิ่งเห็นชัดจนสะดุดตาจนรู้ตัวคนร้ายได้ไม่ยาก แต่สำหรับเรื่อง "ระบำรัก" มันต่างออกไป

การลำดับเรื่องเหมือนกับวางเหยื่อล่อไปเรื่อยๆ ข้อมูลค่อยๆ ถูกปล่อยออกให้คนอ่านไล่งับข้อมูลแล้วประมวลเอา ตอนที่อ่านก็ลงไปอยู่ในโลกนิยายเรียบร้อยค่ะ (ถ้าไม่ถูกดูด ข้อเสียเวลาอ่านจะแล่นออกมาเป็นพะเรอเกวียนที่จะทำให้อ่านแล้วเซ็งได้) นับว่าเป็นเรื่องที่หนิงอ่านแล้วเชื่อ สนุกไปกับเนื้อเรื่องค่ะ ถือว่าเป็นข้อดีที่สุดแล้วที่ทำให้คนอ่านเพลินได้ตั้งแต่ต้นจนจบซึ่งไม่ได้หาได้ง่ายๆ สำหรับงานเขียนในตอนนี้

เพียงแต่ว่าความเชื่อที่คนเขียนบิวท์ให้คนอ่านมาจบลงตรงตอนจบนั่นแหละ สำหรับคนอ่านท่านอื่นหนิงไม่ทราบ เข้าใจว่าอาจจะชอบนะคะ เพราะมันเป็นการหักมุมหลอกคนอ่านได้ แต่สำหรับหนิง ถือว่าเป็นเรื่องที่ตายตอนจบแบบอิมเมจที่เกิดขึ้นในหัวแหลกละเอียดเป็นผุยผงกันเลยทีเดียว

อาจมีคำถามว่ามันถึงขนาดนั้นเชียวหรือ มันถึงขนาดนั้นสำหรับหนิงนะคะ เหตุผลก็คือ หนิงมีจุดที่ยึดมั่นถือมั่นอยู่ว่า การหักมุมที่ดี คือการที่คนเขียนใส่ clue ให้คนอ่านไปเรียบร้อยแล้ว แต่คนอ่านไม่ทันสังเกตเห็นจุดนั้น พอคนเขียนมาเฉลยทีหลัง เราถึงจะร้องอ๋อ แล้วรู้สึกดีที่ถูกคนเขียนหลอกเอาได้ มันเลยสนุก ทว่าถ้าคนเขียนไม่ได้ให้ clue ในเรื่องนี้มาแล้วจู่ๆ ก็โผล่มาแบบนี้เฉยเลย ลักษณะแบบนี้ไม่เรียกว่าถูกหลอก แต่รู้สึกโดนคนเขียนจับอะไรยัดใส่ให้แบบซะงั้นมากกว่าค่ะ ยิ่งมาอยู่ตอนจบด้วยแล้ว (ซึ่งส่วนที่เฉลยก็มักจะอยู่ในตอนจบนั่นแหละ) เจอเข้าไป เลยกลายเป็นว่าไอ้ที่สร้างมาตลอด ก็เลยจบเห่ไปด้วยเลย

เรื่องหักมุมลักษณะนี้ หนิงเขียนถึงบ่อยมากว่าควรจะบอก clue คนอ่านนะ แต่จำไม่ได้ว่าบอกใครหรือเรื่องไหนไปบ้าง คิดว่าอาจจะต้องไปเขียนในห้องเรียนนิยายทิ้งเอาไว้ด้วยเหมือนกัน การหักมุมเป็นดาบสองคม ถ้าทำได้ดี เรื่องก็จะเริ่ดหรูไฉไลไฮโซ แต่ถ้ามันไม่ใช่ มันก็จะส่งผลตรงกันข้ามแบบรุนแรงเหมือนกัน เพราะมันหมายถึงการทำให้ความพยายามที่บิวท์คนอ่านมาตลอดเรื่องสูญเปล่าไปอย่างง่ายดาย คนเลือกใช้เครื่องมือนี้ต้องเลือกและระวังเป็นอย่างมาก

แต่ที่จุดหักมุมนี้ ถ้าเป็นกรณีเพื่อต่อยอดสำหรับเรื่องถัดไป ก็จะถือว่างดเว้นให้เป็นกรณีพิเศษ ถือว่าเป็นจุดเพื่อปูไปยังเรื่องใหม่ที่เกี่ยวเนื่องกับเรื่องนี้ค่ะ (แต่โดยความรู้สึกของหนิง มันก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรอยู่ดี แต่หยวนให้เท่านั้นเอง)

ส่วนเรื่องถัดไปก็คือ ความครึ่งๆกลางๆ อย่างที่กล่าวไว้ตอนต้นค่ะ เรื่องนี้มีกลิ่นอายของ Romantic Suspense อยู่ในตัว แต่จะเนื่องด้วยอะไรก็ตามทำให้แนวเรื่องเป็นไปอย่างที่ควรจะเป็นไม่เต็มที่ ผลก็เลยออกมาไม่ค่อยเนียนเท่าไร เป็นตามท้องเรื่องแล้วไม่จำเป็นเลยสักนิด

ตัวอย่างเช่นฉากเลิฟซีน คือ ในเนื้อเรื่อง ฉากเลิฟซีนบางจุดเป็นจุดที่จำเป็นของเรื่อง มันมีเหตุผลของมันอยู่ในตัว และก็ไม่ได้หวือหวาแต่อย่างใด เป็นไปตามสไตล์ของแจ่มใส แต่ทีนี้ไม่รู้ใคร (สนพ. หรือคนเขียน) เกิดรู้สึกผิดขึ้นมาหรือเปล่า ก็เลยอยากคงกลิ่นอายของมันเอาไว้ ก็เลยเอาไปใส่ในตอนจบเสียเลย ซึ่งเช่นกัน อาจมีคนอ่านคนอื่นชอบ (เพราะเป็นฉากคืนกำไร) แต่สำหรับหนิง ใส่มาตอนจบอย่างนี้อ่านแล้วมันตลกๆ ไงก็ไม่รู้สิ

คืองี้ค่ะ ตอนต้นเปิดมาเจอฉากตื่นเต้นหวือหวา จากนั้นทุกอย่างก็เนิบนาบตรงกลางเรื่องเพราะไปเน้นที่สถานการณ์มากกว่า (ก็แน่ล่ะ ใครจะมีแก่ใจสวีทวิ้ดวิ้ว) จากนั้นพอตอนจบเลยกลับมาอีกรอบ ที่บอกว่าตลกก็คือ เหมือนกับเรื่องมันมาแบบเรื่อยๆ แล้วจู่ๆ ก็ใส่ฉากชวนมดขึ้นไปแบบสูงสุด กราฟมันไม่มีการไต่แบบค่อยเป็นค่อยไป แต่จัดการโผล่พรวดขึ้นมาเลย แทนที่จะอินก็เลยกลายเป็นขำไปแทนค่ะ อย่างที่บอกว่าไม่รู้ว่าเกิดเพราะสนพ.อยากตัดเพราะมันคือ แจ่มใส หรือว่ามันไม่ได้ถูกบิ้วท์ไว้ตั้งแต่แรกก็ตาม สรุปก็คือ ความไม่เนียนมันบังเกิดขึ้นแบบที่ไม่ควรจะเป็นเลยจริงๆ

ส่วนอื่นๆ ก็พอมีบ้างที่ผุดมันขึ้นมาแล้วก็ทิ้งมันไป ทว่านั่นก็ไม่ได้ร้ายแรงแต่อย่างใดก็เลยขี้เกียจพูดถึง

ถึงจะตินั่นติงนี่ แต่โดยรวมแล้วหนิงค่อนข้างชอบและอยากแนะนำเรื่องนี้ให้ลองอ่านดูนะคะ สนุกดีค่ะ (ไม่ชอบไม่รีวิวให้เมื่อยหรอก) เพียงแค่ติดนิสัยช่างจับผิดนิดหนึ่งเท่านั้นเอง บางจุดที่แก้ไขได้เราก็อยากจะบอก บางจุดเป็นเรื่องรสนิยมส่วนตัว อันนี้ก็ถือว่าลางเนื้อชอบลางยากันไปค่ะ



Create Date : 05 มีนาคม 2555
Last Update : 6 มีนาคม 2555 8:43:57 น.
Counter : 2736 Pageviews.

8 comments
  
ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ แต่สั่งซื้อมาเรียบร้อย
โดย: หัวใจสีชมพู วันที่: 5 มีนาคม 2555 เวลา:18:38:11 น.
  
ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ เดี๋ยวจะลองหามาอ่านดูเพราะชอบแนวนี้เหมือนกัน

แต่เพิ่งอ่านงานของคุณ Clear Ice แนว Romantic Suspense ไปอีกเล่ม ซึ่งจะไม่ได้เป็นหน้าปกสีขาวนะคะ เป็นเหมือนอีกไลน์นึงของแจ่มใสเลยน่ะค่ะ
เหมือนจำได้ตรงคำนำของเรื่องว่า จะมีฉากหวือหวากว่าทั่วๆไป ตัวเอกต้องเป็นคนไทย แต่ไม่จำเป็นต้องคนไทยทั้งคู่ ไรเงี้ย

คิดว่า ถ้าเรื่องนี้ไปอยู่ในไลน์นั้น มันก็ไม่น่าจะออกมาครึ่งๆกลางๆอย่างที่คุณว่า
แต่ว่า ขออ่านเองก่อนดีกว่าค่ะ 555
โดย: ปลาทองแก้มยุ้ย วันที่: 5 มีนาคม 2555 เวลา:20:39:17 น.
  
ขอบคุณหนิงมากๆ จ้าที่หยิบระบำรักมาอ่านและรีวิว ^^

โดนจับได้ด้วยอ่า >_< จริงๆ แล้วพล็อตที่วางไว้ตอนแรกจะ "หนัก" กว่านี้ค่ะ มาเฟียรัสเซียไม่ได้ใจดีเหมือนในเรื่องหรอก กะจะให้เลือดโชกเลยทีเดียว แต่เนื่องจากต้นฉบับไลน์ของ Romantic Suspense ที่เปิดมาใหม่มันไม่ไปเท่าไหร่ ด้วยปัจจัยหลายๆ อย่าง ((ไม่มีคนเขียน โปรโมทน้อย ฯลฯ - หนิงยังไม่รู้เลยว่ามีเปิดใช่หรือเปล่า ไอซ์เขียนเรื่อง "Deadly Game...เกมรักมรณะ" เป็นเล่มแรกของไลน์เลยนะ เป็นนักเขียนไทยคนเดียวในไลน์ด้วย 5555 รันทดเล็กๆ T^T)) และไอซ์อยากเขียนเรื่องนี้มากอะ ตอนนั้นเพิ่งกลับจากทริปยุโรปสดๆ ร้อนๆ ก็ปรับลงมาให้อยู่ในไลน์นี้ค่ะ

แต่ยังไงเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่สนุกกับการเขียนจริงๆ ค่ะ เพราะไอซ์ชอบงานศิลปะ อยากเขียนอะไรที่ไม่ซ้ำอยู่กับที่ ซึ่งไม่ได้แปลว่าจะมีโอกาสบ่อยๆ โดยเฉพาะเมื่อโดนบังคับด้วยกรอบของโปรเจ็ค ((แบบนั้นก็ท้าทายไปอีกอย่าง แต่จะโดดมากก็ไม่ได้)) ... เล่มนี้เขียนโดยแรงบันดาลใจของตัวเองล้วนๆ และมีเวลาให้กับมันพอสมควร

แอบเศร้านิดๆ ว่า...เรื่องที่เขียนยากและคนเขียนต้องคิดเยอะ ... พลอยทำให้คนอ่านต้องคิดตาม ขายยากกว่าแนวที่เขียนแบ๊วๆ ... ดังนั้นบางทีนักเขียนก็ต้องหาทางบาลานซ์ให้กับมัน ถ้าเรื่องนี้ไม่มีฉากหวานเลย มันจะอยู่ไลน์ไหนก็ไม่ได้ ไม่มีทางผ่าน และนักอ่านก็จะไม่รับด้วยค่ะ

สำหรับหักมุมเฉลยตอนจบนั้น ไอซ์ตั้งใจนะคะ คิดว่าวางเรื่องไว้พอสมควร เพราะหลายๆ อย่างมันอยู่ในข่าย "บังเอิญ" เกินไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของสเตฟานและการปรากฎตัวของนาทัลญ่า การตอบคำถามของนาทัลญ่าค่อนข้างจะ "แถ" อยู่ตลอดเรื่อง และมาขมวดให้เห็นภาพทั้งหมดตอนท้าย ถ้าคนอ่านจับ clue ไม่ได้ แปลว่าไอซ์ยังทำได้ไม่ดีพอ

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการหยิบมาอ่านและรีวิวนะคะ ^^

...

คุณปลา รอรีวิวน้า ^^

คุณปลาทองฯ เล่ม "Deadly Game...เกมรักมรณะ" เป็นเล่มแรกของไลน์ Romantic Suspense ซึ่งเนื่องจากยังไม่มีเล่มอื่นออกมาก่อนหน้า และด้วยภาพพจน์ของสนพ.แจ่มใส แถมด้วยเวลาที่ให้ จึงมีข้อจำกัดเยอะค่ะ ... พอไลน์นั้นไม่มีนักเขียนไทยคนอื่นเขียน คนอ่านก็ชอบอะไรเบาๆ มันก็เลยไปได้ยาก

ยังไงอยากให้ลองอ่าน "ระบำรัก" ดูนะคะ จะรออ่านรีวิวน้า ^^
โดย: Clear Ice วันที่: 6 มีนาคม 2555 เวลา:10:50:04 น.
  
ปล. ลืมบอก ไอซ์เปลี่ยนนามปากกาเป็น "ศรัณญ์ชล" แล้วจ้า เนื่องจากที่ผ่านมาใช้นามปากกาเยอะแยะมากมาย คนอ่านงง และ...นามปากกา Clear Ice มันก็มีความแบ๊วของมัน ซึ่งใช้กับแนวได้จำกัด จริงๆ ก็อยากเปลี่ยนมานานแล้วค่ะ เพราะรู้สึกว่าแนวเขียนของตัวเองมันไม่ได้แบ๊วขนาดนั้น ได้ฤกษ์แจ่มใสครบ 10 ปี แปลว่าใช้นามปากกาเดิมมา 10 ปี ก็ขอเปลี่ยนซะเลย

ช่วงแรกๆ ที่เปลี่ยนจะมีนามปากกาเก่าในวงเล็บให้ทราบกันค่ะ อาจจะสัก 3-4 เล่ม หลังจากนั้นชื่อ Clear Ice ก็จะไม่มีแล้วค่ะ ^^
โดย: Clear Ice วันที่: 6 มีนาคม 2555 เวลา:10:53:54 น.
  
มาอีกรอบ นึกออก หรือว่าที่บอกว่าหักมุมอิมเมจแหลกละเอียดจะเป็นโน้ตสุดท้ายป่าวคะ ^^ ((ไม่แน่ใจว่าอันไหน)) ถ้าโน้ตสุดท้ายนั้น clue ก็จะอยู่เกือบท้ายค่ะ รถของนาทัลญ่าที่ "บริการ" ให้หน้าบ้าน ทำไมลูกน้องของอีวานถึงได้ปล่อยให้รอลูคกลับมาใช้ ... อืม...แหะๆ พยายามจะไม่อธิบายนอกรอบให้คนอ่านนะคะ ถ้าอ่านในเรื่องแล้วรู้สึกว่าไม่ลื่น แปลว่าทำได้ในเรื่องไม่ดีพอ จะพยายามต่อไปค่า ^^
โดย: Clear Ice วันที่: 6 มีนาคม 2555 เวลา:11:02:17 น.
  
คุณหัวใจสีชมพู -- ลองอ่านดูค่ะ สนุกดี

คุณปลาทองแก้มยุ้ย -- เพิ่งทราบว่าแจ่มใสมีไลน์นั้นด้วย (แต่จริงๆ แล้วอย่างที่บอกค่ะ ไม่ค่อยได้ตามแผงหนังสือเท่าไร ก็ถ้ามีคนเขียนเพิ่มขึ้นกว่าเดิมก็คงสนุกดีนะคะ อ่านแต่หนังสือแปลเยอะแล้ว อยากมีแบบไทยๆ บ้าง)

คุณ Clear Ice -- โอ้ เจ้าของหนังสือมาทักทายกันเร็วมากเลยค่ะ ที่จริงหนิงก็ไม่ค่อยอยากบอกตรงจุดที่ไม่ชอบ สักเท่าไร มันจะกลายเป็นโคตรสปอยล์เรื่องแบบสุดขีด (เหมือนกับคุณไอซ์ที่ไม่อยากจะชี้ Clue ให้คนอ่าน)

เอาเป็นว่า หนิงอาจจะอ่านได้ไม่ละเอียดพอ หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่อย่างที่บอกค่ะว่า โดยรวม เรื่องนี้หนิงชอบนะ สนุกดีค่ะ แล้วเก็เห็นถึงความเติบโตของคนเขียนด้วย อ่านมาตั้งแต่เมื่อ 10 ปีก่อน (ที่จริงไม่ควรย้อนเลย แลดูแก่ทีเดียว -*-) ที่จริงหนิงพบว่านักเขียนหลายคนที่เขียนนานอย่างนี้เริ่มหมดมุขจะเขียน แต่ของคุณไอซ์ยังมีอะไรพัฒนาต่อไปได้อยู่อีก นับถือค่ะ

จะรองานต่อๆไปนะคะ ^^

โดย: peiNing วันที่: 7 มีนาคม 2555 เวลา:16:57:57 น.
  
ไม่เป็นไรค่ะ ชอบไม่ชอบ บอกกันได้นะคะ เพราะคนเขียนเองก็อยากรู้ว่าคนอ่านคิดยังไง ^^

ไอซ์ว่าบางอย่างขึ้นอยู่กับประสบการณ์และการตีความ รวมทั้งจริตส่วนตัวด้วยอะน้า

เป็นความตั้งใจของไอซ์ว่า อยากพยายามหาโอกาสเขียนอะไรใหม่ๆ เรื่อยๆ ค่ะ อาจจะเพราะชอบเดินทาง ชอบอ่านหนังสือ ชอบสารคดี จริงๆ มีพล็อตที่อยากเขียนอีกเยอะ แต่หาที่ลงไม่ได้ 555 ด้วยกรอบของงานที่ทำ อาจจะมีอะไรง่ายๆ เบาๆ ปนๆ มาบ้าง สลับๆ กันไปนะคะ

ไม่รู้ว่าหนิงจะได้อ่านระบำฝันหรือเปล่า เล่มนั้นเขียนให้หวานเพื่อมาทดแทนเล่มนี้ที่หวานน้อยค่ะ ส่วนตัวไอซ์ชอบงานเขียนเล่มระบำรักนี้มากกว่า แต่สำหรับคนอ่านแล้ว ก็มีเยอะที่ชอบระบำฝันมากกว่า เพราะหวานมากกว่า ซับซ้อนน้อยกว่า

ก็ปรับๆ กันไปค่ะ ตามใจคนเขียนบ้าง ตามใจคนอ่านบ้าง ^^
โดย: Clear Ice วันที่: 9 มีนาคม 2555 เวลา:17:23:55 น.
  
ยังไม่ได้อ่านระบำฝันค่ะ เก็บไว้ก่อน ช่วงนี้กำลังอยากอ่านพวก Non-Fic มากกว่า ถ้าได้อ่านจะเก็บมารีวิวต่อนะคะ ^^
โดย: peiNing วันที่: 6 เมษายน 2555 เวลา:22:58:24 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Peining.BlogGang.com

peiNing
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [?]

บทความทั้งหมด