ตะวันทอแสง --- ปิยะพร ศักดิ์เกษม
ตะวันทอแสง.....เหตุการณ์คู่ขนานที่เหมือนและไม่เหมือนกัน

เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของ ปิยะพร ศักดิ์เกษม รุ้งอ่านมันเมื่อนานมากๆ มาแล้ว ต้องท้าวความไปไกลๆ ก่อนว่า นิยายเรื่องแรกของนักเขียนท่านนี้ที่รุ้งอ่านก็คือ ใต้ร่มไม้เลื้อย ... ดอกไม้ในป่าหนาว ... ระบำดาว ... กิ่งไผ่ใบรัก ... เรื่องที่ต่อจากใต้ร่มไม้เลื้อย ... ตะวันทอแสง ... รากนครา ... แล้วเรื่องอะไรก็ไม่รู้ จำชื่อเรื่องไม่ได้ จนเรื่องสุดท้ายที่อ่านก็คือ ในวารวัน พูดง่ายๆ ว่า เรื่องใหม่ๆ ของปิยะพร รุ้งไม่ได้อ่านเลย และก็แทบไม่เคยพูดถึงด้วย

ไม่ใช่เพราะว่านิยายของปิยะพรไม่ดี แต่ว่านิยายของปิยะพร จะมีสิ่งหนึ่งที่รุ้งไม่ชอบ แล้วมันก็เป็นจุดเด่นของเขาด้วยสิ เพราะงั้น สิ่งที่ไม่ชอบจะโผล่มาทุกตอนในนิยายของเขา (ขอไม่บอกว่าเป็นตรงไหน เพราะรุ้งไม่ถือว่ามันเป็นข้อเสีย ถือว่าเป็นความชอบไม่ชอบส่วนบุคคลละกัน)

ยกเว้นเรื่องแรก ... ตะวันทอแสง

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีจุดที่รุ้งไม่ชอบน้อยที่สุด และมีเทคนิคการเล่าเรื่อง+ผูกเรื่องที่ธรรมดา มีความซับซ้อนในตัวเรื่องที่ธรรมดา ทุกอย่างธรรมดา

แต่

ธรรมดานี่แหละ เพียงพอแล้ว ขอเพียงแค่ทำความธรรมดาให้สมบูรณ์ เรียบร้อย

เพราะงั้นก็พอจะถือได้ว่า ตะวันทอแสงเป็นหนึ่งในเรื่องที่รุ้งชอบของปิยะพร เรื่องที่ชอบมี ใต้ร่มไม้เลื้อย ดอกไม้ในป่าหนาว ระบำดาว และตะวันทอแสง (สังเกตได้ว่าจะชอบในเรื่องที่เขาเขียนแรกๆ ทั้งนั้นเลย)

จริงๆ เรื่องนี้ก็เคยได้อ่านมานานมากแล้ว แต่เมื่อวีคที่แล้ว คุยๆ กับหนิงอยู่ แล้วก็ไม่รู้ทำไมถึงดึงเข้าสู่บทสนทนาเกี่ยวกับนิยายของปิยะพรได้ ก็เลยนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เมื่อวานเลยไปยืนแอบอ่านที่ร้านหนังสือมา เพราะขี้เกียจไปรื้อหาในกองหนังสือที่บ้าน

ถ้าคุณยังไม่อ่าน ข้างล่างต่อไปนี้ก็คงจะ spoiled แน่ๆ ใครยังไม่อ่าน ก็ควรอ่านก่อนแล้วค่อยมาอ่าน (งงๆ อีกแล้ว)

เรื่องย่อคร่าวๆ (อาจจะลืมๆ ไปมั่งเพราะไปยืนอ่านแบบ skimๆ แล้วก็ระลึกเอาจากความทรงจำที่ปลาทองพอสมควร)

รสา (นางเอก..เกือบจำชื่อไม่ได้แน่ะ) เป็นมัณฑนากร (เขียนยากมากมาย)ผู้ร่าเริงและมองโลกในแง่ดี ไปทำงานแต่งบ้านให้พระเอก ผู้รวยล้นฟ้า และมีปมในจิตใจว่าแม่ทิ้งไป แล้วไปเสวยสุขกับคนอื่น มีหน้าตาในสังคมอย่างสูง พระเอกก็คิดว่ารักนางเอก แต่ความแค้นบังตา คิดแต่จะแก้แค้นแม่ นางเอกห้ามก็ไม่สนใจ เพราะคิดว่านางเอกเป็นคนดี ต้องเข้าใจและรอเขาได้ (ชิ๊ หวังสูงเกินไปแล้วมั้ง) สุดท้ายพระเอกก็ตัดใจไม่แก้แค้น แต่ก็รั้งนางเอกไว้ไม่ได้ เพราะ ดันไปมีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะเพื่อนนางเอก คือถูกผู้ชายหลอกจนฆ่าตัวตาย นางเอกเลยคิดว่า พระเอกก็หลอกเหมือนกัน เลยบอกเลิกกะพระเอก พระเอกเลยไม่เหลืออะไรเลย ....

แต่กระนั้น นิยายไทยไม่ยอมให้พระเอกผู้เพรียบพร้อมผิดหวังไปได้หรอก ไม่รู้กี่ปีผ่านไป พระเอกผู้ซึ่งบริจาคสมบัติทุกอย่างไปทำงานที่อังกฤษก็กลับมาเมืองไทย มาเจอนางเอก แล้วนางเอกก็ให้อภัย และรักกัน happy ending ในที่สุด

---------------------------------------------

ให้ข้อมูลทั่วๆ ไปของเรื่องก่อนละกัน

เรื่องนี้ก็ใช้ element ปกติ ไม่มีการสลับซับซ้อนในการเล่าเรื่อง ก็เล่าไปตามเวลาที่เกิดขึ้นนั่นแหละ เป็นเรื่องที่รุ้งอ่านแล้วไม่ค่อยอึดอัดมาก เพราะใช้มุมมองของพระเจ้าซะส่วนใหญ่ (ตามปกติ นิยายแต่ละเรื่องจะใช้หลายมุมมองอยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าใช้มุมมองไหนเป็นใหญ่) เทคนิคในการให้คนอ่านคิดตาม ก็มีไม่มาก คือพูดง่ายๆว่า ถ้าหากว่าคนเขียนอยากให้คนอ่านคิดยังไง ก็จะบอกตรงๆ มันก็ทำให้อ่านง่าย สบายๆ (ยกเว้นตอนไคล์แมกซ์ของเรื่อง)

รุ้งว่าการทำพล็อต และเล่าเรื่องแบบธรรมดาให้สมบูรณ์ ไม่ใส่เทคนิคมากเกินไป ก็เหมาะกับนักเขียนที่เพิ่งเริ่มเขียน เพราะว่ามันไม่ยากเกินที่จะควบคุมเรื่อง และเรื่องที่เทคนิคไม่หวือหวา ก็ไม่ได้แปลว่าเรื่องไม่สมบูรณ์ ความหวือหวาคือการทำเรื่องที่สมบูรณ์อยู่แล้วให้น่าอ่านมากยิ่งขึ้น แต่ถ้านักเขียนเพิ่มเริ่มเขียน มีประสบการณ์น้อย รุ้งว่า อย่าเพิ่งหาความหวือหวามาใส่ เพราะสุดท้าย ถ้าเรื่องไม่สมบูรณ์ จะหวือหวาไปก็ไม่ได้ทำให้มันสนุกขึ้นหรอก (อย่าให้ยกตัวอย่างเลยว่าเรื่องไหนมั่ง มันเยอะมากจริงๆ เรื่องที่ไม่สมบูรณ์ แต่พยายามหาความหวือหวามาปิด)

คำว่าธรรมดาของรุ้งคืออะไร

ธรรมดาก็คือ มี element of plot ที่ตามเลเวลปกติ โดยมีความสมเหตุสมผลในเหตุการณ์พอสมควร ตัวละครกลมมน มีคาแรกเตอร์ที่เชื่อมโยงไปสู่การกระทำที่ดี ฯลฯ (อยากรู้ก็ไปหาอ่านในห้องเรียนนิยายเอาละกัน)

ทีนี้ มันมีเทคนิคนึงที่ถูกหยิบมาใช้แล้วรุ้งชอบมาก ขนาดที่ว่า ผ่านมาหลายปีหลังจากอ่านเรื่องนี้ ตัวละคร เรื่องราว ในนิยาย รุ้งลืมหมด แต่พอหนิงพูดถึงเรื่องตะวันทอแสง รุ้งกลับยังจำเทคนิคนี้ที่ส่งผลถึงตัวเรื่องได้

นั่นก็คือ การพาราเรลกันของสองเหตุการณ์ ไม่รู้ว่าศัพท์เทคนิคเขาเรียกว่าอะไร เพราะมันก็ไม่เชิงว่าเป็น foreshadow ซะทีเดียว

เล่าให้ฟังง่ายๆ ก็คือ มีเหตุการณ์ของนางเอก และเพื่อนนางเอกเกิดขึ้นในเวลาไล่เลี่ยกัน และเป็นเหตุการณ์ที่คล้ายๆ กัน (คือทั้งคู่เสียให้กับคนรักของตัวเองไปแล้ว) เพื่อนนางเอกเลยต้องยอมแฟน และสุดท้ายตัดสินใจฆ่าตัวตายจากเหตุการณ์นี้ ในมุมของนางเอก เหตุการณ์นี้เหมือน foreshadow ย้ำความคิดของตัวเองว่า การที่เราเคยมีอะไรกับแฟนก็ไม่ได้หมายความว่าต้องเสียทุกอย่างในชีวิตแล้วต้องยอมอยู่กับคนๆ นั้นตลอด และถ้าหากนางเอกตัดสินใจจากจุดนั้นเป็นหลัก จุดจบก็จะเป็นแบบเดียวกัน เลยปฏิเสธพระเอกไป พระเอกเลยเศร้าซะกระเจิดกระเจิง

ทางเลือกของนางเอกตอนไคล์แมกซ์คือ Dilemma หรือหนีเสือปะจรเข้ ในเชิงของคนอ่าน เราก็จะเชียร์ให้เลือกพระเอก ไปหนีเสือปะจรเข้ตรงใน แต่ใน choice ของนางเอก ถ้าเลือกจะอยู่กับพระเอก แปลว่าต้องยอมคนที่โหดร้าย ทำลายจิตใจคนรอบข้าง และอาจจะมีจุดจบเหมือนเพื่อนรักของตัวเองก็ได้ ถ้าทางเลือกนี้เป็นเสือ จรเข้ก็คือ การทำร้ายใจตัวเองโดยตีจากจากคนที่เรารักมาก และบอกตรงๆ สำหรับรุ้ง นางเอกเป็นคนที่มีเหตุผลมากๆ และก็เลือกในทางที่สมเหตุสมผลทีเดียว

นอกจากนี้ มี contrast กันในเชิงของคาแรกเตอร์ของนางเอกกับเพื่อนนางเอกด้วย ทำให้การติดสินใจของทั้งสองคนต่างกัน เพื่อนนางเอกใช้หัวใจนำทาง แต่นางเอกให้สมองนำทาง จริงๆ ถ้าอยากให้เรื่องสงบสุข สมควรเปลี่ยนคู่ซะ ให้นางเอกไปคู่กะผู้ชายเลวๆ นางเอกก็จะถีบหัวส่งมันซะ และให้เพื่อนนางเอกไปกิ๊กกะพระเอก จะได้สมหวังกันทั้งคู่ ...

จริงๆ เรื่องจบแค่นี้ก็ได้เหมือนกันนะ ให้มันเศร้าๆ ไปก็สมบูรณ์ดี เพราะจริงๆ ณ ตอนนั้น เรื่องก็สมบูรณ์ในตัวมันเองอยู่แล้ว

แต่มันอาจจะไม่ถูกจริตของคนไทยซึ่งชอบ Happy Ending ก็เลยมีตอนสุดท้ายมาจับคู่กันซะ เสมือนว่า ทั้งคู่ได้เติบโตขึ้นจากการ "เลือก" (พระเอกเลือกที่จะแก้แค้นแล้วรู้ว่าไม่ได้อะไรจะกลับลำก็สายเกิน นางเอกเลือกที่จะตัดใจตัวเองโดยไม่มองในเหตุผลและเหตุการณ์ต่างๆ รอบตัวก่อนตัดสินใจ จะกลับลำก็หาพระเอกไม่เจอซะแล้วล่ะมั้ง) คือ "เลือกแล้วเสีย" (แทงพนันผิดข้างทั้งคู่)พอมาเจอกันอีกที ก็เลือก "เลือก" อีกรอบซะเลย จะได้ Happy ending ซะที

สรุป แนะนำให้อ่าน นอกจากสิ่งละอันพันละน้อยที่พูดมาแล้ว ปิยะพรเป็นนักเขียนที่ใช้ภาษาได้ดี แม้ว่าเรื่องนี้จะเรื่อยๆ แต่ก็สนุกได้โดยไม่ต้องจับผิดอะไรมาก (หรือว่าเราเป็นคนเดียวที่ชอบจับผิดนิยายหว่า) -_-' ถือว่าเป็นเรื่องแรกที๋โอเคมากๆ (และโอเคกว่าเรื่องในช่วงหลังๆ หลายๆ เรื่องด้วยซ้ำ)




Create Date : 17 มิถุนายน 2552
Last Update : 17 มิถุนายน 2552 22:13:16 น.
Counter : 7071 Pageviews.

7 comments
  
เอ๊..วันนี้มีคนใจตรงกัน
เพราะเห็นรีวิว"ตะวันทอแสง"สองคน

นิยายเล่มนี้..ยังไม่ได้อ่านเลย
แต่เคยอ่านเรื่องอื่นๆองคุณอาเอียด..ชอบค่ะ
เรื่องนี้..เคยดูแต่ตอนเป็นละคร
แต่ก็ดูผ่านๆ ไม่ทันได้ลึกซึ้งอย่างคุณ

55+ สูตรนิยายไทยก็อย่างนี้
ต้องจบแบบแฮปปี้...ถึงจะถูกใจคนอ่าน
เป็นเรา..เราไม่ชอบนะ
ถ้ามีคนมารัก..และขืนใจเพราะความรัก

สปอยล์หน่อยสิคะ?..ว่าในหนังสือนิยาย
พระเอกขืนใจนางเอกเหรอ..เหมือนนางเอก
ก็สมยอมนิดๆนะ..ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่

เพราะเท่าที่ดูในละคร..ฉากนั้น..พระเอกจูบๆๆๆ
นางเอกก็กรี๊ดๆๆ แล้วก็อ่อนระทวย..สมยอม
แต่ว่าหลังจากนั้น..เห็นเธอโกรธพระเอกเสียมากมาย

ชอบงานคุณอาเอียดค่ะ..ภาษาสวยดี
โดย: nikanda วันที่: 17 มิถุนายน 2552 เวลา:23:19:10 น.
  
ซื้ออ่านนานมากแล้ว
ชอบเรื่องนี้เพราะว่าอ่านสบายๆ นี่ล่ะค่ะ
โดย: sunsmile_a วันที่: 17 มิถุนายน 2552 เวลา:23:45:39 น.
  


อยากรู้ตรงจุดที่คุณรุ้งบอกว่า "ไม่ชอบ" ค่ะ

ถ้าไม่อยากบอกตรงนี้ ช่วยไปที่กระซิบที่บล็อกดิฉันก็ได้นะคะ

คือ... ดิฉันไม่ได้เป็นแฟนคลับปิยะพร แต่กำลังคิดว่าจะเริ่มต้นหางานของนักเขียนผู้นี้มาอ่าน

กำลังเล็งๆอยู่ว่าจะเริ่มต้นตรงไหนดี ถ้าจุดที่คุณรุ้งไม่ชอบ เป็นจุดที่ดิฉันรับได้ ก็จะอ่าน แต่ถ้ารับไม่ได้เช่นกัน ก็ว่าจะหันไปเก็บงานของกิ่งฉัตรให้ครบก่อน

สรุปคือ ดิฉันกำลังรวบรวมข้อมูลทำลิสต์ไว้ซื้อนิยายช่วงงานมหกรรมหนังสือแห่งชาติเดือนตุลานั่นเอง แหะ แหะ
โดย: ภาวันต์ วันที่: 18 มิถุนายน 2552 เวลา:0:00:05 น.
  
เพิ่งอ่านเรื่องนี้จบและมารีวิวไปแล้วเหมือนกัน เห็นด้วยค่ะว่าพล็อตไม่ได้วางไว้ยุ่งยากหรือสลับซับซ้อนอะไรเลย แต่คุณรุ้งอ่านแล้ววิเคราะห์เป็นขั้นเป็นตอนดีจัง ไม่เหมือนเรา ส่วนใหญ่จะใช้ความรู้สึกเป็นหลักหญ่ายย...5555
โดย: rainoflove (rainoflove ) วันที่: 18 มิถุนายน 2552 เวลา:13:56:13 น.
  
nikanda ----- พระเอกก็ถือว่าขืนใจ แต่นางเอกก็ถือว่าสมยอมค่ะ คือเหมือนกะขัดขืนในทีแรก แต่ก็เพราะใจรักอยู่แล้ว ก็เลยโอนอ่อนผ่อนตามง่ายขึ้น แล้วนี่ก็เลยทำให้นางเอกกลัวว่า ต่อไปในอนาคตจะเกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยของเพื่อนน่ะค่ะ

sunsmile_a ----- เห็นด้วยค่ะ

ภาวันต์ ----- จริงๆ แล้วแนะนำให้อ่านนะคะ เพราะสิ่งที่รุ้งไม่ชอบ มันไม่ได้มีอะไรเลย (แต่ขออนุญาตไม่บอกดีกว่าค่ะ)

rainoflove ------ จริงๆ รุ้งว่าในเชิงของผู้เขียน น่าจะชอบคนที่รีวิวด้วยความรู้สึกนะคะ มันดูน่าประทับใจกว่าตั้งเยอะ
โดย: Rung (peiNing ) วันที่: 19 มิถุนายน 2552 เวลา:22:27:04 น.
  
เป็นอีกเรื่องที่อยากอ่าน แต่... ไม่ได้อ่านสักทีค่ะ
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:17:52:16 น.
  
หวานเย็นผสมโซดา --- ลองอ่านดูสิคะ น่าจะชอบนะ
โดย: peiNing วันที่: 22 มิถุนายน 2552 เวลา:22:37:15 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Peining.BlogGang.com

peiNing
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [?]

บทความทั้งหมด