คำพูดเปิดตัวดูเว่อร์วังไร้สาระ (แหะ แหะ) ตามปกติหนิงเป็นพวกเปลี่ยนความสนใจของตัวเองไปเรื่อยๆ แต่ถ้าสนใจอะไรก็จะจมอยู่กับมันสัก 4 - 5 ปีแล้วค่อยเปลี่ยนความสนใจ ก่อนหน้านี้สนใจเรื่องจำพวกศพและนิติวิทยาศาสตร์ ตอนนี้ความสนใจเริ่มเบนเข็มมาในเชิงของทางวิทยาศาสตร์มากขึ้น โดยเฉพาะในเรื่องทางเคมี และตอนนี้สนใจเรื่องวัสดุศาสตร์อยู่ค่ะ

ตอนเจอหนังสือเล่มนี้ แทบจะกระโดดตะครุบกันเลยค่ะ เพราะเวลาพูดถึงวัสดุศาสตร์ มีหนังสือในตลาดไม่มากที่จะทำให้มันดูเป็น Pop-Science แต่จะออกมาในรูปแบบของวิชาการจ๋าทำเอาคนไม่มีพื้นฐานอ่านไปน้ำตานองหน้าไปเพราะไม่เข้าใจ (ก็เหมือนกับ Science เล่มอื่นๆ แหละที่คิดว่าคนทั่วไปไม่น่าจะสนใจสิ่งเหล่านี้ มีแต่เฉพาะนักเรียนนักศึกษาที่สนใจ เลยเขียนงานบนพื้นฐานความคิดที่ว่าคนอ่านย่อมมีความรู้ส่วนหนึ่งอยู่แล้ว) แต่ตอนที่เปิดเล่มนี้มาพลิกๆ ดู ซื้อโดยไม่ลังเลเลยค่ะ แล้วได้อ่านก็ไม่ผิดหวังด้วย เลยหยิบมารีวิวนี่แหละค่ะ

อะ โม้มานาน เข้าเรื่องล่ะค่ะ เอารายละเอียดไปก่อน

เล่มนี้ที่บอกว่าน่าอ่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนที่ไม่มีพื้นฐานเกี่ยวกับเรื่องวัสดุศาสตร์มาก่อน คนเขียนก็สามารถอธิบายง่ายๆ ให้เราสามารถตามทันได้ ดูเขาจะทราบดีว่าเป้าหมายคนอ่านของเขาเป็นใคร แต่ละสิ่งแต่ละอย่างจึงไม่ได้ลงลึกหรือไม่ได้ใช้ภาษาเทพที่มีแต่คนในวงการเข้าใจ กลับกันเขามีวิธีเล่าเรื่อง หยิบภาษาบ้านๆ ที่ทำให้เราเข้าใจได้ (อ้อ ไม่รู้ว่าต้นฉบับเป็นยังไง แต่ขอชมคนแปลด้วยค่ะว่าเขียนภาษาไทยออกมาได้ดีนะ บางทีเจอภาษาแปลที่ดูแปล๊แปล อ่านแล้วมันน่าหงุดหงิด ไม่ชอบเป็นการส่วนตัวค่ะ)

วิธีการของเขาคือ นำรูปตัวเองที่กำลังจิบชาอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนดาดฟ้ามา รูปดาษดื่นที่เราไม่เห็นอะไรผิดแปลก แต่ในรูปนั้นล้วนมีแต่สิ่งที่เป็นสสารใช้ทำวัตถุต่างๆ ขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นเหล็ก กระดาษ กระจก พลาสติก คอนกรีต ฯลฯ เขาเล่าถึงที่มาที่ไปของมันในระดับที่ลึกกว่า สิ่งที่เราเห็นด้วยตาเปล่า เช่น เหล็ก ไม่ใช่แค่วัสดุแข็งกล้า หลอมได้ ก็จบ แต่เขาเล่าถึงกระบวนการ ที่มาที่ไปของมันว่าทำไมมันหลอมได้ ตีเหล็กในความร้อนนานๆ ไม่ดียังไง หรือทำไมมันถึงบิ่น ทื่อ ไม่คมได้

คนเขียนผสานความรู้กับเรื่องเล่าและประวัติศาสตร์ของมันได้ดี ทำให้ออกมาน่าสนใจ อีกอย่างคงเพราะเป็นสิ่งรอบตัวเราเองด้วย ถึงทำให้ดูสนุกและตื่นตาตื่นใจเพราะคนอ่านทุกคนล้วนมีส่วนร่วม มีประสบการณ์กับวัสดุเหล่านี้ทั้งสิ้น

ถือว่าหนังสือเล่มนี้ทำหน้าที่ตามคำของคนเขียนค่ะ เมื่ออ่านหนังสือเล่มนี้ จะทำให้คุณมองภาพที่เขานั่งจิบชานั้นด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป นับว่าเปลี่ยนมุมมองในวัตถุต่างๆ ในโลกดีค่ะ

ปล. ชอบเพราะส่วนหนึ่งสนใจเรื่องวัสดุศาสตร์อยู่ แต่ถ้าคนไหนไม่ได้ชอบมาก อาจจะไม่ได้อินอย่างที่หนิงอินนะคะ แต่ยังไงก็ยังแนะนำอยู่ดี นับว่าเป็นหนังสือที่ดีเลยค่า ^^