รุ่งอรุณ by กิ่งฉัตร .. เรื่องนี้ผ่าน รุ้งโอเคเลย รุ่งอรุณ by กิ่งฉัตร ช่วงหลังๆ รุ้งชื่นชอบนิยายของกิ่งฉัตรน้อยลง อาจจะเป็นเพราะว่าสไตล์ของกิ่งฉัตรช่วงหลังๆ จะไปในทิศทางเดียวกัน และก็น่าจะเป็นทิศทางที่รุ้งไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เข้าใจว่ากิ่งฉัตรน่าจะชอบอ่านนิยายฝรั่งแบบพวก Romantic+Suspense คือ เป็นเรื่องรักๆ แต่ก็รักในสนามรบ คือ จะมีคดีหรือเรื่องฆาตกรรมผสมอยู่ด้วยเสมอ การที่มี combination แบบนี้ รุ้งไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ คือ สำหรับรุ้งถ้าเป็นแนวนี้ ก็อยากจะให้ suspense เป็นหลัก แล้วรักๆ เนี่ย มาแซมๆ ก็พอ แต่เรื่องของกิ่งฉัตรแนวๆ นี้ รุ้งไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่ รู้สึกว่า blend งานไม่ค่อยเวิร์คดั่งใจ ก็เลยรู้สึกว่าอ่านแล้วขาดๆ เกินๆ ยังไงก็ไม่รู้ แต่ว่าสำหรับเรื่องนี้ รุ้งว่ารุ้งถูกใจพอสมควรนะ เอาเรื่องย่อไปก่อนละกัน ไปเอามาจากเวปนายอินทร์ค่ะ เรื่องย่อ กาลเวลาล่วงผ่านมาหลายปี พระเอกของเรา 'ทินกร' น้องชายของ 'ดุจจันทร์' และ 'ดุจดาว' จาก "ลำนำจันทร์" ก็ได้เติบโตเป็นหนุ่มเต็มตัว แถมยังมีดีกรีเป็นว่าที่ดอกเตอร์อีกด้วย เมื่อ 'พิพัช' สามีของดุจจันทร์เดินทางมาติดต่องานที่ลาสเวกัส ดุจจันทร์และลูกๆ ทั้งสามรวมถึงทินกรจึงติดสอยห้อยตามมาเยี่ยมเยียนดุจดาวและครอบครัวด้วย ซึ่งทุกอย่างคงจะราบรื่นดีถ้าทินกรจะไม่ถูกพี่สาวบังคับให้ไปเยี่ยมพ่อบังเกิดเกล้าจนต้องเข้าไปข้องเกี่ยวกับคดีฆาตกรรมในเวลาต่อมา แต่ในโชคร้ายก็ยังมีเรื่องดีๆ เพราะหนึ่งในคนที่ต้องเข้าไปพัวพันด้วยได้กลายมาเป็นคนสำคัญของหัวใจในที่สุด --------------------------------------------------------------------------- รุ้งว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่โอเค (ที่สุด) ในรอบ 2-3 ปี ที่รุ้งอ่านงานของกิ่งฉัตรมา ถ้าคนที่รออ่านเรื่องรักๆ ขอให้ข้ามเล่มนี้ไปเลย เพราะแตะไปตรงนั้นน้อยมาก ทั้งเรื่องจะเน้นไปที่คดีที่เกิดขึ้นมา เรื่องทั้งหมดส่วนใหญ่จะมองผ่านสายตา โทนี่ อดีตตำรวจที่มีรอยแผลและความหลังฝังใจจนกลายเป็นคนมีปมและมองโลกในแง่ร้าย (แต่ในบางมุมก็ละอ่อนเหมือนกันนะ) เรื่องนี้รีวิวยาก เพราะว่าจะไปแตะตรงโน้นตรงนี้ของเรื่องก็ดูจะต้องเล่าและเท้าความหมด แล้วรุ้งก็ไม่อยากเล่าเรื่องน่ะสิ เพราะมันเป็น Suspense ไง เดี๋ยวเล่าไปเล่ามา คนอ่านก็รู้กันไปหมด แต่เอาเป็นว่า รุ้งชอบการผูกเรื่องโดยรวม คือภาพรวมของเรื่องนี้สำหรับรุ้งค่อนข้างสมดุล ไม่รู้สึกขาดๆ เกินๆ ทำให้เรารู้สึกอยากติดตาม อยากรู้ต่อว่าจะเกิดอะไรขึ้น แล้วสรุป ใครกันแน่ที่เป็นคนร้าย น่าติดตามจะตายไป สิ่งที่รู้สึกไม่ happy ที่สุดในเรื่องก็คือ .... (แต่อาจจะเป็นจุดที่คนชอบมากๆ ก็ได้นะ) ก็คือ การบรรยายถึงตัวละครเก่าๆ ที่ติดมากับ 2-3 เรื่องที่แล้ว ซึ่งพูดไปถึงเยอะมากจนบางทีไม่จำเป็นต้องพูดถึงก็ได้ ด้วยสเกลเรื่องที่เล็กๆ เอาเป็นว่าดูจากความหนาของเล่ม รุ้งถือว่าบางนะ แต่ช่วงแรกๆ ก็วนเวียนไปถึงพี่สาว 2 คน พี่เขย 1 คน ลูกๆ ของพี่สาวทั้งสองคน แล้วก็ยังแอบแว่บไปถึงเจ้านายของพี่เขยอีก 1 แว่บ ก็พอเข้าใจนะว่าการ relate ไปถึงตัวละครเก่าๆ ก็ทำให้คนอ่านหายคิดถึงไปบ้าง แต่ในอีกใจหนึ่ง ถ้ารุ้งเป็นคนอ่านที่ไม่เคยอ่านเรื่องใดใดเลยของกิ่งฉัตร แล้วมาอ่านเล่มนี้เป็นเรื่องแรก ความสมดุลที่รุ้งพูดถึงข้างบนจะหายไปในทันที และจะมาพร้อมกับอาการขมวดคิ้วว่ามันจะอะไรกันนักกันหนา ตัวละครที่ไม่มีความจำเป็นโผล่มามหาศาล เรา (นักอ่านใหม่) ก็จำๆ ดูว่าใครเป็นใครเผื่อว่าจะสำคัญ อ่านๆ ไปแป๊ปๆ ก็หายไปหมด ... อ้าว ออกมาทำไมกันเยอะกันแยะเนี่ย (น่าจะเป็นอารมณ์นี้นะ) แต่ก็นะ มันก็เป็นความรู้สึกส่วนตัวมากๆ เพราะว่าถ้ามองอีกมุมหนึ่ง แฟนๆ เก่าที่อ่านนิยายเรื่องก่อนๆ มาก็จะ happy เพราะว่าได้เจอตัวละครเก่าๆ ที่คิดถึง แม้จะออกมาเพียงแว่บเดียวก็ยังดี ในเชิงนี้ รุ้งว่าการ blend ตรงนี้ก็ยากเหมือนกันนะ ต้องทำให้พอดีๆ แล้วมันก็ยากด้วยที่จะบอกว่า อะไรคือความพอดี แต่ที่แน่ๆ ที่รุ้งบอกได้ก็คือ ไอ้ที่ใส่ลงไปในเรื่องนี้น่ะ ไม่พอดีแน่ๆ สรุปว่า รุ้งชอบเรื่องนี้นะ รุ้งรู้สึกว่ากิ่งฉัตรเหมือนเพิ่งเติมพลังและประสบการณ์ใหม่ๆ มาก่อนที่จะเขียนเรื่องนี้ มีการผูกเรื่องที่ดี น่าติดตาม แล้วมุมมองการเขียนแบบนี้ ก็ทำให้พระเอกดูน่ารักดีด้วย แนะนำให้อ่านกันเลยทีเดียว แค่ว่าคนที่คิดว่าอยากอ่านเรื่องรักๆ แล้วซื้อมาอ่านเพราะเห็นชื่อเรื่องดูโรแมนติกก็อาจจะผิดหวังนิดหน่อยเท่านั้นเองค่ะ
ชอบเรื่องนี้มากกว่าเรื่องช่วงหลังๆ เหมือนกันค่ะ
 โดย: jackfruit_k
 วันที่: 17 เมษายน 2554 เวลา:8:43:21 น.เป็นอีกเรื่องที่อยากอ่านนะคะ เพราะได้ข่าวมาว่าเป็นแนวฆาตกรรม ชอบค่ะ... ชอบ
 โดย: หวานเย็นผสมโซดา
วันที่: 18 เมษายน 2554 เวลา:10:53:18 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [