Bloggang.com : haiku - ถนนสู่ขุนเขา

ถนนสู่ขุนเขา


	ชื่อภาพ : ดอยเชียงดาว สถานที่ : อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ เทคนิค : สีน้ำบนกระดาษ ขนาด : ๒๘ x ๓๘ นิ้ว ถนนสู่ขุนเขา สุดปลายถนนสายคิดถึงนั้น ดวงใจฉันอาจได้พบบ้าน บ้านดวงใจที่ใฝ่หามาแสนนาน เพื่อวิญญาณพเนจรได้ผ่อนพัก บทกวีนี้แวบขึ้นมาขณะปั่นจักรยานบนถนนสายคิดถึง หรือ ถนนจดหมายรัก (ที่เขียนในฉบับก่อน) ต้องรีบหยุดรถค้นสมุด-ปากกามาจดทันที ก่อนบทกวีจะล่องลอยหายไปในสายลม ปั่นจักรยานดีตรงนี้แหละครับ นอกจากได้ชมวิวชัด สูดอากาศสด ก็มักได้ความคิดสดใหม่ (ที่สายลมโชยมาให้) เสมอ ๆ อำเภอเชียงดาว ตั้งอยู่บริเวณที่ราบแคบ ๆ ของริมแม่น้ำปิง บริเวณพื้นที่ราบมีความกว้างประมาณ ๔ กิโลเมตร คิดเป็นพื้นที่ประมาณ ๔๘ ตารางกิโลเมตร เนินเยอะ แรงน่องต้องดีหน่อย จะปั่นจักรยานเที่ยวที่ 'เชียงดาว' ขอแนะนำ 'เส้นทางสายจดหมายรัก' สายนี้ และช่วงเวลาเหมาะควรเป็นช่วงเวลาเช้า ๆ เย็น ๆ ก็พอได้ จะไม่ดีตรงแมลงเยอะ บินเข้าปากเข้าตา ซึ่งก็เป็นธรรมดาและธรรมชาติของหน้าฝน ทางสายนี้ต้องระมัดระวังไว้สักนิด เพราะทางโค้ง และไม่มีไหล่ถนน แต่รถราไม่มากเท่าไหร่ ถ้าไม่ชอบใจความร่มรื่นของไม้สูงของถนนสายนี้ จะหนีไปปั่นทางถนนที่ฉีกผ่าทุ่งนา หมู่บ้านด้านตะวันออกเห็นทิวทัศน์ดอยเชียงดาวสวยไปอีกแบบ เชียงดาวไม่ต่างจากอำเภอชนบททางเหนือ - มีทางหลวงสาย เชียงใหม่-ฝาง หมายเลข ๑o๗ ตัดผ่านขนานตามแนวยาวเหนือใต้ ส่วนมากทางหลวงจะผ่ากลางเข้าตัวชุมชนหรือตัวเวียง (แทบทุกอำเภอ) เรียกว่าเป็นขบวนการสร้างทางของ 'กรมทางหลวง' สมัยก่อนเก่า ถือเป็นหน้าที่หลักของ ถนน คือขนส่งปัจจัยสินค้าให้ผู้คน เชื่อมโยงชุมชน เดินทางไปมาหาสู่กัน ถนนและรถยนต์จึงสำคัญ (มาแทนที่เรือแพในแม่น้ำลำคลอง) ที่ไหนถนน (ดี-ดี) ไปถึง ผู้คนก็ไชโยโห่ร้อง (อำเภอ 'แม่ใจ' บ้านผมนั้นสมัยก่อนถนนพหลโยธินที่ลากผ่านตัวอำเภอเป็นถนนฝุ่นสีแดง แค่ได้ยินข่าวว่าหลวงจะมาราดยางมะตอย แค่นั้น พวกเด็กอย่างผมก็ไชโยโห่ร้องไปกับเขาด้วย (เพราะขี้เกียจถูบ้านเป็นที่สุด) ถนนเป็นที่รักมากกว่าชัง ในสมัยที่คนยังไม่เยอะ รถไม่แยะ และชุมชนก็ยังไม่ใหญ่ รวมทั้งถนนไม่ได้ลากขยายเพื่อการส่งเสริมการท่องเที่ยว อย่างหลังนี่กระมังที่ทำให้ถนนเป็นสิ่งไม่น่าพิสมัยสักเท่าไหร่ในปัจจุบัน เพราะมันใหญ่กว้างเกินจำเป็น แถมรุกไล่ชุมชนให้ตกถนนไป ซ้ำขนอะไรต่อมิอะไรที่แปลกแยกแยอะแยะเหลือเกิน เกินที่ชุมชนเล็ก ๆ จะรับมือไหว ชุมชนไม่ชอบถนนอีกต่อไป หลายชุมชนคัดค้านการสร้างถนน ถนนก็เลยต้องเลี่ยงไปจากชุมชน ถนนเลี่ยงเมืองเชียงดาวก็ยังสร้างไม่เสร็จครับ ตัดผ่าถนนสายจดหมายรัก (ของผม) อีกต่างหาก แต่ก็ต้องขอบคุณ เพราะขณะผมรอจังหวะข้ามถนน บทกวีที่ค้างไว้ก็แว่วมากับสายลมฝน ฟังสิ...มีเสียงเพรียกเรียกชื่อใคร เจ้านกใจ เจ็บร้าว หนาวอ้อมตัก ตะวันลา ฟ้ายังรุ่ง พรุ่งมีรัก แม้เหนื่อยหนัก สักเพียงไหน อย่าได้ท้อ เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๒๕ ส.ค. ๒๕๕๖ เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์

บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะค่ะ

บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณsomjaidean100

Free TextEditor

Create Date : 26 สิงหาคม 2556
Last Update : 26 สิงหาคม 2556 0:10:39 น.
Counter : 2561 Pageviews.

0 comments

	สวนรถไฟ : นกเฉี่ยวบุ้งใหญ่ ผู้ชายในสายลมหนาว (19 มิ.ย. 2568 13:46:10 น.)		Cuando esta tan hondo from El Barquillero by Ruperto Chapí ปรศุราม (15 มิ.ย. 2568 10:53:08 น.)
	Не верь, мой друг (Do not belive my friend) Op 6 no1 by P. I tchaikovsky ปรศุราม (5 มิ.ย. 2568 11:23:54 น.)		แจกภาพปฏิทินประจำวัน ครั้งที่ 2 (8-14 มิถุนายน 2568) ทองกาญจนา (7 มิ.ย. 2568 07:34:22 น.)

Haiku.BlogGang.com

haiku

Location :

[ดู Profile ทั้งหมด]

ผู้ติดตามบล็อก : 166 คน [?]

บทความทั้งหมด