หมู่บ้านทรงพระเจริญ




ชื่อภาพ : "ทรงพระเจริญ"
สถานที่ : บ้านยาง ต.แม่งอน อ.ฝาง
เทคนิค : ปากกา สีน้ำ บนกระดาษ
ขนาด : ๒๘ x ๓๘ เซนติเมตร



หมู่บ้านทรงพระเจริญ



คุณที่รัก


ใจจริงผมอยากจะเขียนลายมือเล่าเรื่องราวไว้ใต้ภาพเลยนะ แต่ผมยังไม่มีปากกาที่กันน้ำ อีกอย่างกระดาษที่ใช้วาดภาพก็เป็นชนิดหยาบ เขียนไม้สะดวก แต่ที่เกรงสุด ๆ ก็คือลายมือตัวเองไม่สวย เกรงว่าคุณจะขยำจดหมายผมทิ้งก่อนจะอ่านจบนะสิ ไว้ผมจะลองหาวิธีดูนะ


เช้านี้ผมยังอยู่ที่เวียงฝาง-ไชยปราการ หมอกลงหนักมาก ขับรถขึ้นอ่างขางเลยคงอันตราย ทางชันคดเคี้ยว ถนนเปียก รถไม่มีไฟตัดหมอกด้วย เป็นเรื่องที่ไม่ควรเสี่ยง


คงจำได้ใช่ไหม เช้ามืดที่หมอกหนักจนผมหลงไปทางขึ้นอีกด้าน แล้วรถขึ้นไม่ได้ ต้องเดินไปขอร้องเจ้าหน้าที่ให้ช่วยถอยลงมาจอดไว้ที่ทำการอุทยาน


ประสบการณ์ใจหายใจคว่ำที่ภูชี้ฟ้าครั้งนั้น ทำให้คุณผวา ชวนไปเที่ยวป่าเที่ยวเขาครั้งใด คุณเป็นอันส่ายหน้า ถามว่าทางชันรึเปล่า (ผมเองก็ฝ่อไปนานเหมือนกันนะ)


บทเรียนครั้งนั้นทำให้ผมไม่ประมาท นั่นขนาดเส้นทางที่ผมขึ้นลงมาแล้วไม่รู้กี่ครั้งกี่คราว ผมยังหลงทาง ไปขึ้นทางที่ชันกว่าและลื่น เพราะมีต้นไม้ครึ้มคลุมจนเกิดตะไคร่เกาะผิวถนน คนจึงไม่นิยมขึ้นทางนั้น


แต่ผมดันไม่รู้ว่ามีทางขึ้นขึ้นอีกทางไง ซ้ำหมอกก็ลงหนักพรางไฟ จนผมเลยทางขึ้นที่คุ้นเคยไป นั่นขนาดเอะใจหยุดลงถามทางคนแล้วนะ แต่เขาก็บอก “ทางนี้ก็ขึ้นได้...”


ผมน่าจะทบทวนประโยคบอกเล่าให้ดีก่อน.. “ทางนี้ก็ขึ้นได้...” มันหมายความว่า อาจจะขึ้นไม่ได้ก็ได้ แต่ผมก็ยังดื้อตาใส (กลัวเสียหน้า) ไหน ๆ ลุยมาแล้วก็ดุ่ย ๆ ขึ้นต่อเลย... หึ..หึ.. มาเวียงแหงคราวนี้ผมจึงไม่กล้าชวนคุณมาด้วยไง (ไชโยผมมีข้อแก้ตัวที่ฟังขึ้นแล้ว)


หมอกทางเหนือนี้น้อง ๆ เกล็ดหิมะ (คนบ้านผมเขาเรียกเหมย-ตกหนักจัด เรียก “เหมยขาบ” ขาบ-คือหนาเป็นแผ่นน้ำแข็ง, หนาเป็นขาบ-ขาบ) เดินฝ่าดงหมอกหน้าชาขนตาเปียกจนยกไม่ขึ้นเลยล่ะ..


ประมาทไม่ได้ ถนนเปียกกำลังลื่นได้ที่ ยิ่งเป็นเส้นทางครั้งแรก...ผมจึงต้องยั้งใจ ก่อนตะวันจะฉายให้มุ่งไปสู่ “จุดหมายปลายทาง” ขอแวะไปเก็บเกี่ยว “ระหว่างทาง” ก่อน


พิพิธภัณฑ์โรงงานหลวงที่บ้านยาง แม่งอน เป็นหนึ่งในสถานที่ที่ผมอยากไปมานานแล้ว โดยเฉพาะสถานีอนามัยพระราชทาน ผมได้เห็นจากภาพนิตยสารฉบับหนึ่ง น่ารักมาก..


หมู่บ้านยางแห่งนี้เมื่อปีพ.ศ. ๒๕๔๙ ได้เกิดอุทกภัยครั้งใหญ่ น้ำป่าทะลักมาทะลายหมู่บ้านราบเรียบเลยนะคุณ และสิ่งปลูกสร้างอย่างเดียวที่หลงรอดอยู่คือ สถานีอนามัยพระราชทาน ที่ผมอยากเห็นนั่นแหละ


ไว้ค่อยเล่าให้คุณฟังทีหลัง ตอนนี้ขอหยุดวาดภาพประตูทางเข้าหมู่บ้านสักหน่อย เห็นประตู หลังคาแบบเก๋งจีน มุงกระเบื้องแดง และบรรยากาศหมอกขาวเทาทึม อย่านึกว่าเป็นเมืองจีนนะคุณ หมู่บ้านนี้เป็นถิ่นอาศัยของชาวจีนยูนนาน ที่มาพึ่งร่มพระบรมโพธิสมภารของ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว บนผืนแผ่นดินไทยของเรา


คุณดูเอาเถอะ พระมหากรุณาธิคุณของในหลวงเรานั้น ร่มเย็นสุขศานต์ยิ่งใหญ่เพียงไหน ขนาดป้ายหมู่บ้าน สมควรขึ้นไว้หน้าประตูใหญ่ ชาวบ้านก็ย้ายไปที่เก๋งเล็ก ๆ ข้าง ๆ ล่าง และขึ้นป้าย “ทรงพระเจริญ” แทน



เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล
จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๑๙ ม.ค. ๒๕๕๗
เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์






บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะค่ะ



บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณsomjaidean100

Free TextEditor



Create Date : 25 มกราคม 2557
Last Update : 25 มกราคม 2557 8:48:45 น.
Counter : 1047 Pageviews.		  
0 comments
Share
“ โม่แป้ง ขนมทองหยิบ ทองหยอด “ dansivilai
(25 มี.ค. 2563 22:17:25 น.)		พระราชาในความทรงจำ haiku
(6 มี.ค. 2563 09:57:31 น.)
พักตรงนี้ ดีกว่า กาปอมซ่า
(2 มี.ค. 2563 18:21:51 น.)		ภาพวาดสีน้ำ นกต่างๆ - นำมารวมไว้ให้เพื่อนเก็บไว้เป็นที่ระลึก newyorknurse
(29 ก.พ. 2563 20:00:38 น.)
Haiku.BlogGang.com

haiku
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 152 คน [?]

บทความทั้งหมด