หล่ายหน้า Tacheleik
ชื่อภาพ : ทิวทัศน์ท่าขี้เหล็ก
สถานที่ : จ.ท่าขี้เหล็ก รัฐฉาน
เทคนิค : สีน้ำบนกระดาษ
ขนาด : ๒๘ x ๓๘ เซนติเมตร
หล่ายหน้า Tacheleik
คุณที่รัก
อย่าเพ่องง "หล่ายหน้า" เป็นคำนิยมของคนเมืองเหนือเรียกประเทศที่อยู่อีกฝั่ง (หล่าย-คำเมืองเหนือ หมายถึงฝ่าย หล่ายหน้าก็คือฝ่าย-ตรงกันข้าม-ตรงหน้า-เบื้องหน้า)
ไม่จำเพาะพม่า ฝั่งท่าทราย-ลาว ตรงข้ามกับ อ.เชียงของ ชาวบ้านผมก็เรียก"หล่ายหน้า" เช่นกัน
ผมเขียนแลนด์สเคปหล่ายหน้า-ท่าขี้เหล็กมาให้คุณดู มุมนี้มองจากบนวัดดอยเวา ฝั่งไทยเรา
เห็นแล้วคุณคงแปลกใจ ไม่คิดว่าบ้านเมืองเขาจะมีอาคารบ้านเรือนหนาแน่น รุ่งเรืองไม่แพ้ฝั่งแม่สายของเรา
มันช่างต่างกันลิบกับอดีต สมัยผมยังนุ่งกางเกงขาสั้น ท่าขี้เหล็กไม่มีตึกรามบ้านช่องให้เห็นมากนัก ส่วนใหญ่ก็เป็นเรือนแถวไม้และกระต๊อบไม่ไผ่ ไม่ต่างจากฝั่งแม่สาย และแม่น้ำก็กว้างชนิดกู่หากันไม่ได้ยิน...
ที่มีชื่อเสียงตรึงอยู่ในความทรงจำผมก็คือ
"ปอยปางวาด"
"ปอย"
ก็คืองาน ปางวาดก็คือที่ตั้งบ่อน หรือที่เรียกกันปัจจุบันนี้ก็คือ บ่อนกาสิโน นั่นเอง
แต่ไม่ได้หรูหราแบบบ่อนกาสิโนที่เมืองลา หรือที่แถบสามเหลี่ยมทองคำหรือลาสเวกัส ปอยปางวาดก็จัดกันที่เป็นตลาดค้าขายของปัจจุบันนี้ แต่ให้นึกภาพเวลามีงานวัดบ้านเรา คือมีการล้อมรั้วกั้นด้วยโครงไม้ไผ่บุด้วยใบตองตึง (ที่ชาวถิ่นเรียกว่า "ถึม") ในนั้นก็มี ถั่ว โป ไฮโล น้ำเต้า ไพ่ ฯลฯ สารพัดประเภทการพนัน
เวลามีงาน
"ปอยปางวาด"
นักการพนันจากฝั่งไทยเราก็จะข้ามแดนไปเล่นกันไม่ขาดสาย ส่วนใหญ่เสียมากกว่าได้ ปอยปางวาด ก็จึงมีชื่อเรียกอีกชื่อว่า
ปอยปางวอด
ที่ขึ้นชื่อและยอดนิยมอีกอย่างคือโรงยาฝิ่น เพราะฝั่งไทยเรามีกฎหมายยกเลิกโรงยาฝิ่นแล้ว ขี้ยาไทยก็แห่ไปนอนสูบฝิ่นที่โรงยาฝิ่นหล่ายหน้า
โรงยาฝิ่นก็คือหนึ่งในภาพจำของผม เพราะผมต้องเดินผ่านประจำเวลาไปขนเหล้าจากโรงต้มที่อยู่ถัดไป บางครั้งก็อดแวะไปสอดส่ายสายตาดูตามรูโหว่ประสาเด็กวัยรุ่นอยากรู้อยากเห็น
บรรยากาศโรงยาฝิ่น ผมเคยเขียนบรรยายไว้ในวัยฝันวันเยาว์ คุณคงพอนึกออก ผมมีลุงเขยอีกคนที่ติดฝิ่นงอมแงม แต่แกมีฐานะดี ใช้บริการซื้อมานอนสูบอยู่ที่บ้าน
เล่าเรื่องหล่ายหน้าท่าขี้เหล็ก ผมมีภาพจำอันน่าสะพรึงพรั่นมากโขอยู่ นักการพนันที่โกงในปอยปางวาด จะถูกแยม่าน(ตำรวจพม่า)จับใส่กรงแห่ประจานไปตามถนนรอบ ๆ บ่อน บางรายมือถูกตรึงตาปู บางรายโดนตอก-ถอดเล็บ กฎระเบียบยุคนั้นโหดเถื่อนมาก
ที่ติดตาผมก็ตอนหัวขโมยรายหนึ่งวิ่งหนีไปทางชายหาดน้ำสาย จะข้ามไปฝั่งไทย ไปเกือบพ้นกลางแม่น้ำ ถ้าพ้นเขาก็รอด เพราะเข้าเขตไทยแล้ว (แม่น้ำสายกว้างและไม่ลึกมากนัก เดินลุยข้ามได้สบายมาก)
แต่เขาถูกแยส่องด้วยปืนยาว ด่าวดิ้นสิ้นใจต่อหน้าต่อตาผม (ที่กำลังลอยคออาบน้ำอยู่ฝั่งไทย) เป็นภาพสยองที่ผมจำได้ติดตา สงสารขี้ยาคนนั้น หน้าเศร้าสุด ๆ เพราะสิ่งที่เขาถือในมือนั้น มีแค่รองเท้าแตะฟองน้ำคู่หนึ่ง
นี่เป็นเรื่องเก่าเล่าอดีต ปัจจุบันไม่มีโรงยาฝิ่น และปอยปางวาดและกฎหมายโหดเถื่อนแล้ว (หรือมีก็ไม่รู้)
ปอยปางวาด
ก็ไปสง่างามอยู่ตามโรงแรมหรูหรา เช่น โกลเด้นไทรแองเกิล พาราไดซ์รีสอร์ต, โรงแรมอัลลอร์รีสอร์ต, เรจีนา แอนด์ กอล์ฟคลับ
และใหม่ล่าสุด กลุ่มว้าแดงได้สร้างโรงแรม ๙ ชั้น ทันสมัย ต้อนรับนำท่องเที่ยว-ที่ชอบพนัน มีกาสิโนใหญ่อยู่บนสุด ที่เหลือเป็นที่พักรับรองหรูหรา ชื่อโรงแรมริมโขง ตรงข้ามกับสะพานข้ามแม่น้ำสายแห่งใหม่ (อยู่ตรงบ้านผักฮี้ อ.แม่สาย)
หล่ายหน้าท่าขี้เหล็กเปลี่ยนแปลงเจริญรุดหน้า มูลค่าการส่งสินค้าทั้งขาเข้าและออกสูงเป็นอันดับต้น ๆ-ได้ข่าวว่าทางการพม่าจะจัดให้เมืองชายแดนท่าขี้เหล็กเป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษ!
เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล
จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๑๓ ก.ค. ๒๕๕๗
เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์
บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะค่ะ
บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณsomjaidean100
Free TextEditor
Create Date : 20 กรกฎาคม 2557
Last Update : 20 กรกฎาคม 2557 18:32:57 น.
Counter : 1672 Pageviews.
0 comments
Share
Tweet
Medea! O Medea!... Solo un pianto from Medea by Luigi Cherubini
ปรศุราม
(29 มิ.ย. 2568 11:12:32 น.)
Mother, I cannot mind my wheel by Samuel Barber
ปรศุราม
(26 มิ.ย. 2568 11:07:09 น.)
가고파 (Hope to go) by KIM Dong-jin (김동진)
ปรศุราม
(20 มิ.ย. 2568 10:45:44 น.)
Facebook มันรู้ได้ยังไงก่อน!?
nonnoiGiwGiw
(5 มิ.ย. 2568 11:21:20 น.)
Haiku.BlogGang.com
haiku
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ผู้ติดตามบล็อก : 166 คน [
?
]
บทความทั้งหมด
คุกแห่งความรักที่หลบหนี
บทเพลงหนึ่งทำนอง
เริงรำในสายลมกวีนิพนธ์
โลกหมุนรอบดวงใจฉันดวงใจเธอ
ธารกระซิบ
แม้ฟ้าปิด มุงหมอกหม่น คนยังฝัน
เพื่อดอกฝันหนึ่งตรึงตรา
ผ้าสายหมอก
สนธยา
อีกก้าวนะอีกก้าว
ฝันจะฝากดอกไม้ไว้ใต้หมอน
ด้วยรักและศรัทธา
พลังแห่งรัก
ความรักสร้างสรรค์ ความเกลียดนั้นทำลาย
ช่อดอกไม้ในชีวิต
ฝังหัวใจไว้ในหุบเขานั้น
ทัศนียภาพแห่งหัวใจ
คิดถึง
ทะเลอารมณ์
ชิโน-โปรตุกี-สีแบบตรัง
วังวิเศษ
เถ้าธุลีในสายลมกาลเวลา
วาง
ด้วยตัวฉันเอง
อารมณ์รมณีย์
เสียงหัวใจ
ดอกไม้เก่าในแจกัน
บางครั้งคนเราก็หลงลืม
ทุกคนมีสิทธิ์เลือกโลกสวย
สิ่งเดียวที่อยู่นอกเหนือการทำลาย
บันทึกระหว่างบันทัด
ไม่มีรักไม่มีทุกสิ่ง
เช้าวันหนึ่งตื่นขึ้นมา
หุบสิเน่หา
โลกกว้างก็เพราะใจไม่คับแคบ
เรื่องราวดี-ดี Smile,eventhough your heart is aching
ใช้ชีวิตให้มีชีวิต
คนที่คุณรัก หรือคนที่รักคุณ
เราทุกคนมีบางสิ่งที่ต้องตามหา
คือหวังและรัก : HOPE AND LOVE
LONG LIVE LOVE
ชีวิตสั้นไปสำหรับคำว่า สักวันหนึ่ง
H O P E
สีน้ำและความรัก
พรุ่งนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่ง
ทะเลคิมหันต์
The glory of friendship
Journey to the Heart
Into The Happiness
มองต้นไม้
จินตนาการ
อย่าลืมฝันถึงฤดูฝน
ดอกดวงใจ
เพลงกุมภา
คุณรู้สึกถึงสัมผัสอันอ่อนโยนของฤดูกาลไหม
บทเพลงของเดือนมกราคม
สิริภูมิ
แดนดอกไม้
ยิ่งสูงยิ่งหนาวยิ่งงามนัก
แสงอรุณ
ฤดูใบไม้ร่วง
ในบึงสีฟ้า
เคียงข้าง
เดินทาง
ระหว่างทาง
ดอยลาง บางที...
มหาวิหารแห่งศรัทธา
ย่างก้าวที่ย่างกุ้ง
สิงห์ยิ้มยาก
A Passage to Burma
Alone Again
ทุ่งกว้างทางลม
หลังคาใบตอง
ข้ามดงสามหมื่นแล้วต้อง 'ยั้งเมิน'
ต้นไม้หมายวัด
อำเภอในฝัน
ประชากรในประเทศที่ตะกละ
แว่นตากรอบทอง
บ่อน้ำทิพย์
วัฒนธรรมสวนสนุก
ดอยตุง
นายกองสุกี้
ลุงโง่เคลื่อนภูเขา
หล่ายหน้า Tacheleik
อยู่หลี กิ๋นหวาน
เสน่ห์เมืองนนท์
เพลงรักฤดูร้อน
ในร่มเงาของความทรงจำสีจาง
Vintage of the past...หอมหวานแห่งวารวัน
จดหมายรัก จักรยาน และหวานชีวิต
จามจุรีที่รัก
Pink Trumpet Tree...ดนตรีสีกุหลาบ
น้ำต่างสาย ไม้ต่างสี
ด่วนจี๋ไปรษณีย์จ๋า
ที่ใดมีทุกข์ ที่นั่นมีรัก
ภูมิทัศน์จัดวาง
ถึงแล้งใช่แล้งรักไล้
มาระชินะเจดีย์ที่วัดฟ้าเวียงอินทร์
แปกแซมแนมฝัน
ด่านชายแดนหลักแต่ง
อยู่เย็นย่อมเป็นสุข
เหมือนเมืองม่าน
เปียงหลวง
เวียงแห่งความรักอันลับลี้
งามล้ำค่าฟ้าเวียงแหง
เลาวูประตูเวียงแหง
บ้านเชิงดอย
สถานีอนามัยพระราชทาน
หมู่บ้านทรงพระเจริญ
ทางเรา, ทางเขา
เวียงแหงเวียงแห่งความรัก
ฝากความรักมากับสายลมหนาว
จุดรักในใจดอกไม้คงบาน
ดอกไม้เมืองหนาว
อ้อมกอดแม่กลาง
สายหมอกและดอกไม้
ภูผาตั้ง
พิพิธภัณฑ์บ้านจอมพล
อารามสีกุหลาบ
ในสายลมหนาว
หมู่บ้านหล่ายดอย
สุดแดนที่แก่งผาได
พิพิธภัณฑ์เมือง
เชียงรายยังรัก
โมโจกู ในวงแขนของแม่วงก์
กว๊านพะเยาของเรานี่หนอ
ตำนานแห่งการรอคอย ดอยนางนอน
เกาะแก่งแห่งแม่น้ำกก
ถนนสู่ขุนเขา
ถนนสายนี้มีความคิดถึง
ฝนดอกไม้
เดียวดายที่เชียงดาว
ระหว่างทาง
เลียบแม่น้ำโขงสู่เวียงเชียงของ
VINTAGE & NOSTALGIA
อารามในดงไม้
ยินดีต้อนรับความคิดถึง
ม่อนจอง
ออบหลวง
ฮอด
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.