Bloggang.com : haiku - หล่ายหน้า Tacheleik

หล่ายหน้า Tacheleik


	ชื่อภาพ : ทิวทัศน์ท่าขี้เหล็ก สถานที่ : จ.ท่าขี้เหล็ก รัฐฉาน เทคนิค : สีน้ำบนกระดาษ ขนาด : ๒๘ x ๓๘ เซนติเมตร หล่ายหน้า Tacheleik คุณที่รัก อย่าเพ่องง "หล่ายหน้า" เป็นคำนิยมของคนเมืองเหนือเรียกประเทศที่อยู่อีกฝั่ง (หล่าย-คำเมืองเหนือ หมายถึงฝ่าย หล่ายหน้าก็คือฝ่าย-ตรงกันข้าม-ตรงหน้า-เบื้องหน้า) ไม่จำเพาะพม่า ฝั่งท่าทราย-ลาว ตรงข้ามกับ อ.เชียงของ ชาวบ้านผมก็เรียก"หล่ายหน้า" เช่นกัน ผมเขียนแลนด์สเคปหล่ายหน้า-ท่าขี้เหล็กมาให้คุณดู มุมนี้มองจากบนวัดดอยเวา ฝั่งไทยเรา เห็นแล้วคุณคงแปลกใจ ไม่คิดว่าบ้านเมืองเขาจะมีอาคารบ้านเรือนหนาแน่น รุ่งเรืองไม่แพ้ฝั่งแม่สายของเรา มันช่างต่างกันลิบกับอดีต สมัยผมยังนุ่งกางเกงขาสั้น ท่าขี้เหล็กไม่มีตึกรามบ้านช่องให้เห็นมากนัก ส่วนใหญ่ก็เป็นเรือนแถวไม้และกระต๊อบไม่ไผ่ ไม่ต่างจากฝั่งแม่สาย และแม่น้ำก็กว้างชนิดกู่หากันไม่ได้ยิน... ที่มีชื่อเสียงตรึงอยู่ในความทรงจำผมก็คือ "ปอยปางวาด" "ปอย" ก็คืองาน ปางวาดก็คือที่ตั้งบ่อน หรือที่เรียกกันปัจจุบันนี้ก็คือ บ่อนกาสิโน นั่นเอง แต่ไม่ได้หรูหราแบบบ่อนกาสิโนที่เมืองลา หรือที่แถบสามเหลี่ยมทองคำหรือลาสเวกัส ปอยปางวาดก็จัดกันที่เป็นตลาดค้าขายของปัจจุบันนี้ แต่ให้นึกภาพเวลามีงานวัดบ้านเรา คือมีการล้อมรั้วกั้นด้วยโครงไม้ไผ่บุด้วยใบตองตึง (ที่ชาวถิ่นเรียกว่า "ถึม") ในนั้นก็มี ถั่ว โป ไฮโล น้ำเต้า ไพ่ ฯลฯ สารพัดประเภทการพนัน เวลามีงาน "ปอยปางวาด" นักการพนันจากฝั่งไทยเราก็จะข้ามแดนไปเล่นกันไม่ขาดสาย ส่วนใหญ่เสียมากกว่าได้ ปอยปางวาด ก็จึงมีชื่อเรียกอีกชื่อว่า ปอยปางวอด ที่ขึ้นชื่อและยอดนิยมอีกอย่างคือโรงยาฝิ่น เพราะฝั่งไทยเรามีกฎหมายยกเลิกโรงยาฝิ่นแล้ว ขี้ยาไทยก็แห่ไปนอนสูบฝิ่นที่โรงยาฝิ่นหล่ายหน้า โรงยาฝิ่นก็คือหนึ่งในภาพจำของผม เพราะผมต้องเดินผ่านประจำเวลาไปขนเหล้าจากโรงต้มที่อยู่ถัดไป บางครั้งก็อดแวะไปสอดส่ายสายตาดูตามรูโหว่ประสาเด็กวัยรุ่นอยากรู้อยากเห็น บรรยากาศโรงยาฝิ่น ผมเคยเขียนบรรยายไว้ในวัยฝันวันเยาว์ คุณคงพอนึกออก ผมมีลุงเขยอีกคนที่ติดฝิ่นงอมแงม แต่แกมีฐานะดี ใช้บริการซื้อมานอนสูบอยู่ที่บ้าน เล่าเรื่องหล่ายหน้าท่าขี้เหล็ก ผมมีภาพจำอันน่าสะพรึงพรั่นมากโขอยู่ นักการพนันที่โกงในปอยปางวาด จะถูกแยม่าน(ตำรวจพม่า)จับใส่กรงแห่ประจานไปตามถนนรอบ ๆ บ่อน บางรายมือถูกตรึงตาปู บางรายโดนตอก-ถอดเล็บ กฎระเบียบยุคนั้นโหดเถื่อนมาก ที่ติดตาผมก็ตอนหัวขโมยรายหนึ่งวิ่งหนีไปทางชายหาดน้ำสาย จะข้ามไปฝั่งไทย ไปเกือบพ้นกลางแม่น้ำ ถ้าพ้นเขาก็รอด เพราะเข้าเขตไทยแล้ว (แม่น้ำสายกว้างและไม่ลึกมากนัก เดินลุยข้ามได้สบายมาก) แต่เขาถูกแยส่องด้วยปืนยาว ด่าวดิ้นสิ้นใจต่อหน้าต่อตาผม (ที่กำลังลอยคออาบน้ำอยู่ฝั่งไทย) เป็นภาพสยองที่ผมจำได้ติดตา สงสารขี้ยาคนนั้น หน้าเศร้าสุด ๆ เพราะสิ่งที่เขาถือในมือนั้น มีแค่รองเท้าแตะฟองน้ำคู่หนึ่ง นี่เป็นเรื่องเก่าเล่าอดีต ปัจจุบันไม่มีโรงยาฝิ่น และปอยปางวาดและกฎหมายโหดเถื่อนแล้ว (หรือมีก็ไม่รู้) ปอยปางวาด ก็ไปสง่างามอยู่ตามโรงแรมหรูหรา เช่น โกลเด้นไทรแองเกิล พาราไดซ์รีสอร์ต, โรงแรมอัลลอร์รีสอร์ต, เรจีนา แอนด์ กอล์ฟคลับ และใหม่ล่าสุด กลุ่มว้าแดงได้สร้างโรงแรม ๙ ชั้น ทันสมัย ต้อนรับนำท่องเที่ยว-ที่ชอบพนัน มีกาสิโนใหญ่อยู่บนสุด ที่เหลือเป็นที่พักรับรองหรูหรา ชื่อโรงแรมริมโขง ตรงข้ามกับสะพานข้ามแม่น้ำสายแห่งใหม่ (อยู่ตรงบ้านผักฮี้ อ.แม่สาย) หล่ายหน้าท่าขี้เหล็กเปลี่ยนแปลงเจริญรุดหน้า มูลค่าการส่งสินค้าทั้งขาเข้าและออกสูงเป็นอันดับต้น ๆ-ได้ข่าวว่าทางการพม่าจะจัดให้เมืองชายแดนท่าขี้เหล็กเป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษ! เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๑๓ ก.ค. ๒๕๕๗ เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์

บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะค่ะ

บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณsomjaidean100

Free TextEditor

Create Date : 20 กรกฎาคม 2557
Last Update : 20 กรกฎาคม 2557 18:32:57 น.
Counter : 918 Pageviews.

0 comments

	:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 276 :: กะว่าก๋า (26 เม.ย. 2564 07:19:38 น.)		:: ปฐมบทแห่งการเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของความทรงจำ ตอนที่ 16 :: กะว่าก๋า (22 เม.ย. 2564 06:57:21 น.)
	เจ้านุ้งตัวกระจ้อยร่อย กับ "พี่ด้วน" ช้างป่าตัวมหึมา ภาวิดา คนบ้านป่า (20 เม.ย. 2564 10:38:04 น.)		:: ปฐมบทแห่งการเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของความทรงจำ ตอนที่ 8 :: กะว่าก๋า (14 เม.ย. 2564 06:04:50 น.)

Haiku.BlogGang.com

haiku

Location :

[ดู Profile ทั้งหมด]

ผู้ติดตามบล็อก : 156 คน [?]

บทความทั้งหมด