Bloggang.com : haiku - เหมือนเมืองม่าน

เหมือนเมืองม่าน


	ชื่อภาพ : เหมือนเมืองม่าน สถานที่ : เปียงหลวง เวียงแหง เทคนิค : ปากกาเคมี + สีน้ำบนกระดาษ ขนาด : ๒๘ x ๓๘ เซนติเมตร เหมือนเมืองม่าน คุณที่รัก ผมกำลังจะไปบ้านหลักแต่ง ด่านชายแดนไทย-พม่า แต่ก็มาสะดุดตาศาลาที่สร้างด้วยไม้รูปทรงหลังคามุงกระเบื้องสามชั้นเหมือนหอสูง หรือปะรำพิธีเวลามีงานบุญ(งานปอย)ของคนพื้นเมืองทางเหนือของไทย ผมพยายามนึก...คลับคล้ายคลับคลาเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน...ที่ขุนยวม แม่ฮ่องสอนหรือที่เมืองพะโค เอ้อระเหยลงไปชม ศาลานี้อยู่ตรงทางแยกกลางตลาดบ้านเปียงหลวง ทีแรกผมนึกว่าหอกระจายเสียง แต่แหงนหน้าขึ้นมองก็ไม่เห็นมีลำโพงสายไฟระโยงระยาง ข้างในมีแต่กระดานสำหรับติดป้ายประกาศ แต่ที่แน่ ๆ เป็นที่ตั้งคิวมอเตอร์ไซด์รับจ้าง เพราะมีรถจอดอยู่และสารถีที่กำลังเคร่งขรึมกับเกมหมากฮอสบนกระดาน ผมนึกว่าอยู่เมื่องม่่าน เพราะด้านหลังเสื้อวินไม่ได้เขียนบอกชื่อวินหรือสถานที่ตั้งแบบวินเมืองไทยเรา แต่เขียนว่า taxi เหมือน ๆ กับพาหนะรับจ้างที่เมืองแถว ๆ มัณฑะเลย์-อังวะ อย่างไรอย่างนั้น ที่นั่นไม่ว่า เกวียน รถม้า รถตุ๊ก ๆ พี่ท่านก็เขียนคำว่า "แท็กซี่" แปะ พอพวกเขาจบเกม มีเวลาเงยหน้าถามไถ่ผู้โดยสาร ผมก็กล้าซักไซ้ "จริงแล้วเป็นที่พักรอโดยสารของบริษัทดาวทองครับ" คำตอบผิดจากที่ผมคาด แต่ถ้าสร้างที่รอรถโดยสารได้กลิ่นอายพื้นถิ่นอย่างนี้ ก็ขอชมล่ะครับ รถบริษัทที่ว่านี้เป็นรถตู้คันใหญ่ท้ายตัด ๆ ไม่เหมือนใคร แถมเป็นสีขาว น่ารักดีครับ ผมเดินโต๋เต๋ไปที่ร้านสุกี้ยูนานที่อยู่ถัดไปหน่อย ดูจะเป็นร้านดังร้านเดียวของเปียงหลวง ตั้งชื่อเหมือนโค้กเป็นสปอนเซอร์งั้นแหละ ถ้ามีลายสืออักษรถิ่นกำกับหน่อยคงได้บรรยากาศกว่านะ..." ผมคิดของผมคนเดียวในใจ ไม่กล้าบอกเขาหรอกว่าเสน่ห์ของเปียงหลวงอยู่ที่วัฒนธรรม-ความเป็นไทยใหญ่และจีนยูนาน รวมทั้งชน(ส่วนน้อย)เผ่าอื่น ๆ ป้ายชื่อสถานที่ ถนน ซอย ตลอดจนต้นไม้ บ้านเรือน วัดวาอาราม... หมู่บ้าน ตำบล ชนเผ่าแต่ละที่แต่ละถิ่น ก็เหมือนหน้าตาคนเราแหละ ล้วนมีบุคคิกลักษณะเด่นดีเฉพาะตน นี่เป็นสิ่งที่ควรรักษาให้ดำรงไว้ รวมทั้งสอดใส่เติมเต็มส่วนที่ยังพร่อง(อย่างสร้างสรรค์)... ชุมชนตลาดเปียงหลวงอยู่บนยอดเนิน มีมุมงามนัก ลองมองย้อนกลับไปทางเวียงแหง เห็นทิวเขาเล็กลิบเรี่ยอยู่ในทุ่งราบปลายถนน ขณะผมเดินกลับไปขึ้นรถ ผมเห็นแม่เฒ่าชาวไตสวมกุบเดินหาบตะกร้า ข้างหน้าแกมีมูเซอร์คาดสายตะกร้าที่หน้าผาก เดินไต่ลูกเนินผ่านหน้าผมไปทางศาลาไม้ที่ผมจากมา และขณะขับรถไต่เนินเขา หาทางไปหลักแต่ง ผมก็เห็นหลักกิโลเมตรริมทางสลัก(หรือเขียนไม่แน่ใจ) เป็นภาษาจีนสีแดง ให้กลิ่นอายยูนาน ยิ่งเลี้ยวมาอีก ๓ กิโลเมตร ถึงหลักแต่ง(ชุมชนชาวไทใหญ่) ได้ยิน "เฮ็ดความไต" แว่วมาตามสายลม...ได้บรรยากาศดีเหลือเกิน แล้วผมจะซื้อผ้าซิ่นและเสื้อปั๊ดของสาวไทใหญ่ไปฝากคุณ เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๖ มี.ค. ๒๕๕๗ เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์

บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะค่ะ

บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณ somjaidean100

Free TextEditor

Create Date : 11 มีนาคม 2557
Last Update : 11 มีนาคม 2557 21:24:08 น.
Counter : 841 Pageviews.

0 comments

	ทนายอ้วนชวนเที่ยว - ชมงานศิลป์ ถิ่นเขาใหญ่ - เขาใหญ่ Art Meseum (เขาใหญ่ อาร์ต มิวเซียม) ทนายอ้วน (10 พ.ค. 2564 13:18:09 น.)		:: ปฐมบทแห่งการเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของความทรงจำ ตอนที่ 17 :: กะว่าก๋า (23 เม.ย. 2564 06:38:15 น.)
	獨上西樓…เดียวดายในหอตะวันตก (๒) haiku (22 เม.ย. 2564 21:44:54 น.)		:: ปฐมบทแห่งการเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของความทรงจำ ตอนที่ 12 :: กะว่าก๋า (18 เม.ย. 2564 07:10:13 น.)

Haiku.BlogGang.com

haiku

Location :

[ดู Profile ทั้งหมด]

ผู้ติดตามบล็อก : 156 คน [?]

บทความทั้งหมด