เวียงแห่งความรักอันลับลี้



ชื่อภาพ : ทุ่งราบในหุบเขา
สถานที่ : เวียงแหง เชียงใหม่
เทคนิค : สีน้ำบนกระดาษ
ขนาด : ๑๘ x ๓๘ เซนติเมตร



เวียงแห่งความรักอันลับลี้



คุณที่รัก


จากจุดชมวิวลงเขาคดเคี้ยวนาน ก็มาพบพานกับทุ่งราบยาวรีสีทองกลางหุบเขา ที่ถูกขนาบด้วยขุนเขาน้อยใหญ่ซ้ายขวา กลางทุ่งมีห้างนาทรง 'ไตใหญ่' มุงด้วยใบคาและตองตึง ดั่งที่เห็นเจนตาแถมแม่ฮ่องสอน เห็นสะพานคอนกรีตและสายน้ำแดงวิบ ๆ ในแสงตะวัน และฝูงวัวมอ ๆ มองเมียงนักเดินทางพเนจรแปลกหน้า


ที่สุดผมก็ได้มาถึงเวียงแหง-เวียงแห่งรักอันลับลี้ลับแลนี้เสียที


จำกัดความหลังนี้ ไม่มีอยู่ในตำนานใด เพียงแต่ผมรู้สึกได้หลังการรอนแรม จะว่าประทับใจในแรกพบ ก็หาใช่-ชุมชนไร้ต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาเย็น หันหน้าไปทางใดก็เจอะเจอแต่ป่าแดดแผดประกาย รู้สึกได้ถึงความร้อนระแหงแรงร้ายในหน้าแล้ง อีกบ้านเรือนก็หาเอกลักษณ์ของชนถิ่นไตได้น้อยมาก ทั้งยังตั้งเรียงรายไปตามสองฟากถนนที่ผ่าไปกลางหุบเขายาวรี ไม่ได้เกาะกลุ่มเป็นชุมเป็นหย่อมใหญ่ให้มีจุดสนใจ


คือไปถึงแล้วก็เหมือนยังไม่ถึง ไม่รู้ว่าจะไปหยุดยั้งตั้งตัวยังจุดไหน ถามตัวเองในใจว่า ที่ตรงไหนล่ะคือหัวใจของเวียงแหง


คุณต้องมีใจประจักษ์แจ้งในคุณค่าของเวียงแหง และใจที่รักจริง-จริงเท่านั้นจึงจะบุกบั่นดั้นด้นมายังเวียงลับแลลับลี้แห่งนี้ได้


เวียงแหงไม่ใช่ทางทุรกันดารที่กำลังเร่งสร้างไปเชื่อมปาย อีกทั้งไม่ใช่ห้างสีเขียวสีแสดใหม่เอี่ยมที่เพิ่งเปิด (รอรับนักท่องเที่ยว) ทั้งวันทั้งคืนตรงหน้าสถานที่ราชการนั่นหรอก


เสน่ห์แห่งเวียงแหง (น่าจะ)อยู่ที่ป่าสนบนภูเขา ป่าสนที่มีมากมายไม่แพ้ที่ใดในประเทศนี้ ซ้ำยังขึ้นกระจายไปทุกขื่อเขาแปดอย (ไม่น้อยหน้าป่าสนในโครงการหลวงวัดจันทร์ อำเภอกัลยาณิวัฒนา)


กลิ่นอายของป่าดิบดงดำ ลำนำแห่งดอกไม้ป่าบนภูเขา ความหนาวเยือกกว่าที่ใด ป่าต้นน้ำลำธารใส ความเป็นแดนชาวไตใหญ่-ยูนนาน และความเป็นเวียงชายแดนที่มีตำนานอันชัดแจ่ม


อย่าเพ่อโหมให้เวียงแหงไปแข่งกับสถานที่แห่งไหน ทำใจเย็น ๆ ดี-ดี หาจุดดีมาลบจุดด้อย เอาจุดด้อยมาเป็นจุดเด่น ทำไมคนเราต้องเป็นเหมือนคนนั้นคนนี้เล่า คนเราแต่ละคนก็มีความงาม-มีเสน่ห์เฉพาะตน


เป็นเหมือนคนอื่นนั้น ไม่ใช่ง่าย ๆ เป็นตัวของตัวเองนั้นง่ายกว่า แถมไม่ต้องลงทุนอะไร


สาว ๆ คนสวยหลายคนไม่รู้ว่าตนมีดีตรงไหน ใจเร็วด่วนได้ ไปพึ่งบริการมีดหมดททท.กันทั้งประเทศ จนมองไปทางไหนจดจำใครไม่ได้เอาเสียเลย เพราะรูปร่างหน้าตาเหมือนโขกมาจากพิมพ์เดียวกัน


ปัจจุบัน อย่าว่าแต่ชาวเรา กระทั่งสาวชาวป่าชาวเขาก็มีโฉมหน้า(เป็นดาราเกาหลี)กันแทบทุกดงทุกดอยแล้ว


คุณอย่าเพ่อค้อน ที่ผมเพ้อยาวนี่ ไม่ใช่ไม่ชอบนะ สาวสวยน่ารัก ๆ ใครจะไม่ชอบ แต่นานไปก็ให้เบื่อและเลี่ยนนะคุณ รู้สึกแขยง ๆ ยิ่งเดี๋ยวนี้พวกหล่อนสวยจนแยกแยะไม่ออกบอกไม่ถูกว่า ไหนหญิงแท้หญิงเทียม


ผมจึงตื่นเต้นยินดีปรีดาเมื่อเห็นผู้คนในโฉมหน้าดั้งเดิมของตน เช่นชุดชนเผ่าพื้นบ้านพื้นเมืองที่เมืองมอญ เมืองบะหม่า หรือชาวอาข่า ลีซู มูเซอร์บ้านเราในลำเนาชีวิตปกติธรรมดาสามัญของพวกเขา


อยากงามไล่ตามแฟชั่นนี่ต้องขยันเปลี่ยนขยันปลอมอยู่เรื่อยไปนะคุณ เพราะคนเรานั้นขี้เบื่อเป็นนิสัย ไปที่ไหนเจอะไร ๆ ที่คล้ายกันไปหมดทุกที่ทุกแห่ง ก็หันหลังให้เป็นธรรมดา


สถานที่ท่องเที่ยว(แห่งหนึ่งแถวชายทะเล)ที่ดังระเบิดเถิดเทิงมากเมื่อสองสามปีก่อน มาปีนี้ ข่าวว่าอาการเข้าขั้นตรีทูต นักท่องเที่ยวแห่ไปที่ไหม่ที่ไฉไลกว่า อินเทรนด์กว่า


วิ่งไล่ตามกระแสนั้น ไม่มีทางไล่ทัน หรือพอตามทันมันก็โหลไปเสียแล้ว คุณเห็นไหม หรือว่ายังจะดื้อตาใสจับแพะชนแกะ ท่ำหลัก กม.ยักษ์ เปิดร้านกาแฟ ทำบาร์คาวบอยกันไปทั่วประเทศก็ตามใจ เจ๊งแล้วจะหาว่าทำไมผมไม่บอก



เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล
จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๒๓ ก.พ. ๒๕๕๗
เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์





บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะค่ะ



บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณ somjaidean100

Free TextEditor



Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2557
Last Update : 3 มีนาคม 2557 22:37:29 น.
Counter : 1641 Pageviews.		  
0 comments
Share
Pecchè? By Gaetano Errico Pennino ปรศุราม
(8 เม.ย. 2567 11:54:21 น.)		sajṇī (सजणी) from Laapataa Ladies (लापता लेडीज) ปรศุราม
(24 มี.ค. 2567 10:20:27 น.)
ภ า พ จิ ต ร ก ร ร ม ฝ า ฝ นั ง สมาชิกหมายเลข 7582876
(23 มี.ค. 2567 11:46:41 น.)		: หยดน้ำในมหาสมุทร 9 : กะว่าก๋า
(20 มี.ค. 2567 05:08:18 น.)
Haiku.BlogGang.com

haiku
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 161 คน [?]

บทความทั้งหมด