Bloggang.com : haiku - จดหมายรัก จักรยาน และหวานชีวิต

จดหมายรัก จักรยาน และหวานชีวิต


	ชื่อภาพ : บุรุษ(ตู้)ไปรษณีย์ และรถหลิ้งสีแสด สถานที่ : หน้าร้าน "กาแฟที่สะพานปาย" อ.ปาย เทคนิค : สีน้ำบนกระดาษ ขนาด : ๒๑ x ๓o นิ้ว จดหมายรัก จักรยาน และหวานชีวิต คุณที่รัก คนบ้านผมเค้าเรียกจักรยาน ว่ารถถีบ ส่วนคนรุ่นพ่อรุ่นแม่จะเรียก "รถริง" เรียกไปนาน ๆ ลิ้นแข็ง สำเนียงเหนือขึ้นจมูกเป็น รถหลิ้ง (สะกดตามเสียงยากจริงแฮะ) ทำไมถึงเรียก รถหลิ้ง สาบานผมเพิ่งมาสะดุดใจเอาวันที่เขียนต้นฉบับนี้ หลังจากนึกหาเหตุผม(โง่)อยู่นาน อ๋อ…คนโบราณชอบทับศัพท์ฝรั่ง เช่น telegraph (เทล-อิกราฟ) เรียกเป็น ตะแล็ปแก๊ป ต่อมาจึงคิดคำใหม่ใช้ว่า "โทรเลข" หลิ้ง ก็มาจาก ring (ริง) นั่นปะไร ring rang rung กริยาสามช่องที่เคยหลับหูหลับตาท่องตอนเรียนชั้นมัธยม ที่แปลว่า สั่นกระดิ่ง กดกระดิ่ง ตีระฆังบอก เสียงกระดิ่ง ดิ่งกังวาน ตรัสรู้ด้วยตนเอง ภาคภูมิใจซะไม่มี ทีนี้ความหลังเกี่ยวกับรถหลิ้ง ก็พรั่งพรู กระดิ่งรถหลิ้งแต่ละคันดังไม่เหมือนกันนะครับ ขึ้นอยู่กับการดีดด้วย บางคันดังแก๊ง ๆ เสียงแข็ง บางคันดังระรัวกริ๊งกริ๊งกริ๊งชวนแสบแก้วหู แต่บางคันยังกับเสียงกังสดาลจากสรวงสวรรค์...กังวาน หวานไพเราะเสนาะหูนัก โดยเฉพาะกระดิ่งจักรยานบุรุษไปรษณีย์ วันที่เขานำจดหมายซองสีชมพูมาส่ง...และนกน้อยในหัวใจคุณก็ร้องเพลงเต้นรำออกไปรับ... คุณยังพอจำกันได้ไหม...จดหมายลายมือที่เขียนด้วยปากกาหมึกซึมบนกระดาษสมุดเขียนจดหมาย กลิ่นอายของความสุข ความหอมหวานของการรอคอย และรอยอาลัยในตัวหนังสือ...ลายมือที่บ่งบุคลิกนิสัย ทั้งขี้งอน...อ่อนไหว...มั่นคง...ตัวตั้งตรง...โย้หน้าโย้หลัง เอน-เอน เล่นหัวสะบัดหางเจ้าชู้ ทะเยอทะยาน ตัวห่าง ๆ ขยุกขยุย หรือตัวหวัดแกมบรรจง... บรรจงทั้งจิต บรรจุทั้งใจ ใส่มาในซองจดหมาย บ้างกดหนักจนเป็นรอยลึกผนึกหลัง บ่งพลังอารมณ์ระทมหมอง บางตัวหนังสือก็ร้องร่ำน้ำตานอง... วันที่เขียน เดือนที่ขอ พ.ศ.ที่รอรัก... น้ำตาหยด รดตัวหนังสือเลอะเลือน คนรับก็พากเพียรเวียนอ่านครั้งแล้วเล่า ก่อนประจงพับเรียบร้อยตามรอยเดิม คืนกลับเข้าซองสีชมพู เก็บเข้ากล่องไม้ ซ่อนไว้ในตู้ ตู้ที่ลั่นกุญแจแน่นหนา ราวกับว่านี่คือสิ่งของมีค่ายิ่งกว่าสิ่งไหน... บางคนเก็บไว้ใต้หมอน เพื่อจะนอนยิ้มและฝันดีตลอดคืน บางคนซ่อนไว้ในหนังสือ บางคนถือติดตัวไปด้วยทุกหนทุกแห่ง และเปิดอ่านเพื่อเป็นแรงใจ...ทะนุถนอมแหนหวงไว้ ไม่ยอมให้ห่างหาย ใช่ จดหมายรักคือสมบัติล้ำค่าของหัวใจ คือประวัติศาสตร์แห่งความอ่อนโยนอันยิ่งใหญ่ คือรอยอาลัยของกลีบดอกไม้ อันหอมหวาน คือฤดูกาลของความฝัน คือคืนวันของความโง่เขลา คือเงาของความเดียงสา และคือวีรกรรมแห่งความหาญกล้าบ้าบิ่น... เรื่องและภาพ โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล จากคอลัมน์ "ผ่านตามาตรึงใจ" นสพ.กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์ ๑ มิ.ย. ๒๕๕๗ เฟซบุคกรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์

บล็อกนี้อยู่ในหมวดศิลปะค่ะ

บีจีจากคุณเนยสีฟ้า กรอบจากคุณsomjaidean100

Free TextEditor

Create Date : 04 มิถุนายน 2557
Last Update : 6 มิถุนายน 2557 21:32:50 น.
Counter : 1902 Pageviews.

0 comments

	:: ปฐมบทแห่งการเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของความทรงจำ ตอนที่ 10 :: กะว่าก๋า (16 เม.ย. 2564 06:41:43 น.)		5 ช่อดอกไม้สวย ๆ มอบให้คนรู้ใจในโอกาสพิเศษ SUN STONE (16 เม.ย. 2564 12:35:09 น.)
	:: ปฐมบทแห่งการเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของความทรงจำ ตอนที่ 8 :: กะว่าก๋า (14 เม.ย. 2564 06:04:50 น.)		สองวัดสองแผ่นดิน : วัดโสมมนัสราชวรวิหาร (5) ผู้ชายในสายลมหนาว (7 เม.ย. 2564 09:30:51 น.)

Haiku.BlogGang.com

haiku

Location :

[ดู Profile ทั้งหมด]

ผู้ติดตามบล็อก : 156 คน [?]

บทความทั้งหมด