เมือเราสอง...จากกัน When we two parted ---- Lord Byron
When We Two Parted - Lord Byron
When we two parted
In silence and tears,
Half broken-hearted
To sever for years,
Pale grew thy cheek and cold,
Colder thy kiss;
Truly that hour foretold
Sorrow to this.
The dew of the morning
Sunk chill on my brow--
It felt like the warning
Of what I feel now.
Thy vows are all broken,
And light is thy fame;
I hear thy name spoken,
And share in its shame.
They name thee before me,
A knell to mine ear;
A shudder comes o'er me--
Why wert thou so dear?
They know not I knew thee,
Who knew thee too well:--
Long, long shall I rue thee,
Too deeply to tell.
In secret we met--
In silence I grieve
That thy heart could forget,
Thy spirit deceive.
If I should meet thee
After long years,
How should I greet thee?--
With silence and tears.
เมื่อเราสองจากกัน
เมื่อเราสอง..จากกัน
นิ่งงัน, น้ำตา ท้นเอ่อ
ครึ่งใจสลาย อีกครึ่งเพ้อ
จะไม่เจอกัน นานปี
สองแก้มสลดสี เย็นเฉียบ
ยะเยียบกว่า ยามจูบลาพี่
จริงดั่งทาย พลัดพราย ชั่วชีวี
จากนี้ เจ็บยิ่ง ถึงวิญญาณ
น้ำค้างหยาด ยามรุ่งสาง
พรมพร่าง หลังไหล่ ไหวสะท้าน
หากอุ่นกว่า เหมันต์ ในดวงมาน
นานหนาวเหน็บ เจ็บรุมเร้า
ยินว่านางลืมสัญญามั่น
เขาโจษจัน รักเร่ คือนามเจ้า
ชนขานไข อื้ออึง มิบรรเบา
พี่โศกซ้ำ ช้ำและอาย
เขาเอ่ยนามเจ้า พี่นิ่งฟัง
ดั่งกระหึ่มระฆัง กระทบโสตสลาย
ระริกระริว สั่นเทิ้มทั้งกาย
ถามมิวาย ทำไมหลงจนลานลน
เขาเอ่ยนามเจ้า ต่อพี่
ผู้ที่รู้จัก , รักเจ้าอย่างลึกล้น
ร้อยปีผ่าน? สวาทยังไหม้ ในกมล
แผลเป็น บนเนื้อใจ ไม่ลบเลือน
รักลับ เคยรื่นรมย์ เพียงสอง
วันนี้ต้อง น้ำตาเปื้อน
วิตก ใจเจ้า ลืมเลือน
หวั่นรักหลอน เคลื่อนคลอนคลาย
หากพบ สบพักตร์ อีกสักครั้ง
หลังจากกัน แสนกัปป์ ลับหาย
งกเงิ่น ทำอย่างไร จะทักทาย
คง...น้ำตาพราย นิ่งงัน เหมือนวันลา
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [