ภาพถ่ายกับบทกวี

วันนี้ตื่นเช้าไปถ่ายรูปมาอีกแล้ว
เดินไปรอบ ๆคอนโด
เห็นดอกหญ้าแห้งคิดเอาเองว่าสวยดีก็เลยขอให้เป็นแบบ
ยังอยู่ในหมวดมาโครเหมือนเดิม

วันนี้ขออหังการ์เอาบทกวีมาแปะไว้ด้วย
ขออธิบายบทกวีสักหน่อย

Nothing Gold Can Stay
เป็นหนึ่งในบทกวีที่ดีที่สุดของโรเบิร์ต ฟรอสต์
กวีชาวอเมริกันที่มักใช้ธรรมชาติเปรียบเทียบกับความสะเทือนใจในชีวิตเราได้อย่างลึกซึ้ง

Nothing Gold Can Stay มีเพียง 8 บรรทัด
แต่แฝงไว้ด้วยความหมายอันลึกซึ้ง
มันเป็นการรำพึงถึงความสะท้อนใจ
ที่ความงามแห่งวัยเยาว์สูญสลายไปอย่างรวดเร็ว
คล้ายยามอรุณที่แสงทองทาบไล้ไปทุกหนแห่ง
ค่อย ๆเปลี่ยนเป็นแสงจ้าแห่งกลางวัน
และจากนั้นก็ค่อย ๆมืดลงเมื่อราตรีเริ่มมาเยือน



Nature's first green is gold,
Her hardest hue to hold.
Her early leaf's a flower;
But only so an hour.
Then leaf subsides to leaf.
So Eden sank to grief,
So dawn goes down to day.
Nothing gold can stay.


ขอแอบอ้างแปลดังนี้

ประกายทองฉาบไล้ทั่วแนวเขียวขจี
ยามสุรีย์แรกอุทัยไขแสง
รุ้งทองทาบทาทุกหนแห่ง
แต้มแต่งใบไม้งามยิ่งมาลี

หากประกายทองนั้นมิยืนยง
เพียงครู่คงสลายประกายศรี
แรกอรุณผ่านสู่กลางวันในทันที
ราวสวรรค์ลี้ลอยลับไปกับตา

สายแล้ว แดดแผดเผาสาดส่อง
ใบไม้ทองก็กลายเป็นแค่ใบไม้ป่า
เช้าตรู่งดงามเปลี่ยนไปสู่วันอันธรรมดา
ทองทานั้นหรือจะคงทน.............

Create Date : 05 มกราคม 2551 Last Update : 5 มกราคม 2551 15:42:12 น. Counter : 4934 Pageviews.		5 comments
Share Tweet