Lord Byron  She walks in beauty - Lord Byron She walks in beauty, like the night of couldless climes and starry skies; And all that's best of dark and bright Meet in her aspect and her eyes: Thus mellow'd to that tender light Which heaven to gaudy day denies. 1. เทวีพิสุทธิ์ล้ำ ลีลา ดูดุจ- คืนดาววะวาบฟ้า ไร้เมฆ คือสมดุลย์แห่งโสภา มืดสว่าง วันโอ่- อ้างสวรรค์สร้างเสก มิกล้าประลองโฉม...... 2. โอ้ยอดยาหยีเยื้องย่างในความงามเรืองพิลาส ดูดุจคืนดาราดาษฟ้าใสไร้เมฆให้มัวหมอง แสงนวลตกจับนาง ร่างและเนตรเปล่งรังสีเรืองรอง วันโอ่อ่าสดสีอีกฟ้าหกห้องพบน้องยังมิกล้าท้าประชัน.... When We Two Parted - Lord Byron When we two parted In silence and tears, Half broken-hearted To sever for years, Pale grew thy cheek and cold, Colder thy kiss; Truly that hour foretold Sorrow to this. The dew of the morning Sunk chill on my brow-- It felt like the warning Of what I feel now. Thy vows are all broken, And light is thy fame; I hear thy name spoken, And share in its shame. They name thee before me, A knell to mine ear; A shudder comes o'er me-- Why wert thou so dear? They know not I knew thee, Who knew thee too well:-- Long, long shall I rue thee, Too deeply to tell. In secret we met-- In silence I grieve That thy heart could forget, Thy spirit deceive. If I should meet thee After long years, How should I greet thee?-- With silence and tears. เมื่อเราสองจากกัน เมื่อเราสอง..จากกัน นิ่งงัน, น้ำตา ท้นเอ่อ ครึ่งใจสลาย อีกครึ่งเพ้อ จะไม่เจอกัน นานปี สองแก้มสลดสี เย็นเฉียบ ยะเยียบกว่า ยามจูบลาพี่ จริงดั่งทาย พลัดพราย ชั่วชีวี จากนี้ เจ็บยิ่ง ถึงวิญญาณ น้ำค้างหยาด ยามรุ่งสาง พรมพร่าง หลังไหล่ ไหวสะท้าน หากอุ่นกว่า เหมันต์ ในดวงมาน นานหนาวเหน็บ เจ็บรุมเร้า ยินว่านางลืมสัญญามั่น เขาโจษจัน รักเร่ คือนามเจ้า ชนขานไข อื้ออึง มิบรรเบา พี่โศกซ้ำ ช้ำและอาย เขาเอ่ยนามเจ้า พี่นิ่งฟัง กระหึ่มระฆัง กระทบโสตสลาย ระริกระริว สั่นเทิ้มทั้งกาย ถามมิวาย ทำไมหลงจนลานลน เขาเอ่ยนามเจ้า ต่อพี่ ผู้ที่รู้จัก , รักเจ้าอย่างลึกล้น ร้อยปีผ่าน? สวาทยังไหม้ ในกมล แผลเป็น บนเนื้อใจ ไม่ลบเลือน รักลับ เคยรื่นรมย์ เพียงสอง วันนี้ต้อง น้ำตาเปื้อน วิตก ใจเจ้า ลืมเลือน รักหลอน เคลื่อนคลอนคลาย หากพบ สบพักตร์ สักครั้ง หลังจากกัน แสนกัปป์ ลับหาย งกเงิ่น ทำอย่างไร จะทักทาย ...น้ำตาพราย นิ่งงัน เหมือนวันลา We'll go no more a-roving SO, we'll go no more a-roving So late into the night, Though the heart be still as loving, And the moon be still as bright. For the sword outwears its sheath, 5 And the soul wears out the breast, And the heart must pause to breathe, And love itself have rest. Though the night was made for loving, And the day returns too soon, 10 Yet we'll go no more a-roving By the light of the moon. ฉะนั้น, เราจะไม่ออกไปพรอดพร่ำ ฉะอ้อนฉ่ำคำรักในคืนอันแสนหวาน แม้ว่ารักยังอาบอิ่มปริ่มดวงมาน และโสมสคราญสาดแสงนวลกระจ่าง แม้ดาบยังรู้คืนฝัก ขวัญยังรู้พักเที่ยวเล่น กลับมาร่าง หัวใจยังผ่อนจังหวะเต้นให้แผ่วจาง รักแสนรัก...ยังต้องพักบ้างเหมือนกัน แม้ราตรีสร้างมาให้เราได้ชื่นชู้ และทิวาจะจู่ลู่เร็วมากระชากฝัน แต่คืนนี้เราจะไม่ออกไปพรอดพร่ำรักรำพัน แม้นวลจันทร์จะพรายพริ้มยิ้มเชิญชวน
อยากจะให้เปลี่ยนเนื้อหาเป็นเรื่องของจี จีอุบลมีแฟนแล้ว
โดย: จี IP: 202.29.20.79 วันที่: 25 สิงหาคม 2566 เวลา:14:17:27 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [