กลอนจิปาถะแต่เพราะนะเออ
Christina Rossetti - The First Day
I wish I could remember that first day,
First hour, first moment of your meeting me,
If bright or dim the season, it might be
Summer or winter for aught I can say;
So unrecorded did it slip away,
So blind was I to see and to foresee,
So dull to mark the budding of my tree
That would not blossom yet for many a May.
If only I could recollect it, such
A day of days! I let it come and go
As traceless as a thaw of bygone snow;
It seem'd to mean so little, meant so much;
If only now I could recall that touch,
First touch of hand in hand--Did one but know!
.....อยากจะย้อนภาพเมื่อเราพบกัน
วินาทีแรก ตาสบตา นั้นเป็นอย่างไรหนอ
สลัวสดใส ร้อนเร่าหนาวสะท้าน-เป็นฉันใดนะใจคอ
เฝ้าจอดจ่อ ทบทวนให้หวนคืนมา
แสนเสียดายที่มิได้จารจารึกไว้
แสนเสียดายที่มิได้เห็นคุณค่า
แสนเสียดายที่ไม่เห็นหน่อรักเมื่อเริ่มแตกตา
เพื่อจะมาจะผลิบานไสวในอีกหลายปี
อยากสามารถย้อนไปจดจำ
วันเวลางดงามที่ฉันทำสูญหาย
ไม่เหลือเลย-ราวเกล็ดหิมะละลาย
ระเหยหาย ไม่ทิ้งรอย พลอยอาลัย
ยามนี้สิ เฝ้าคร่ำครวญ หวนเสียดาย
แรกสัมผัสมือผ่านกระแสรักให้
หวานแสนหวาน ปลื้มแสนปลื้ม เช่นนั้น-สิควรจะจำได้
แล้วใยจึ่งเผลอไผล ปล่อยให้เวลาพร่าพรากความทรงจำ....
"พบกันคราวนั้น"
พบกันคราวนั้น
ลางเลือนเหมือนพันปีผ่าน
แต่ก็เหมือนสดใหม่ดั่งวันวาน
เทพแห่งกาลมาเย้า- ฤ ใจเราเฝ้าเพ้อพ้อ
ยามนี้ฉันไม่รับรู้สิ่งใด-
ความหลังผุดพรายมาหลอกล้อ
เสียงหัวเราะวันวานยังไม่ทันผ่านลำคอ
น้ำตาอดีตก็มารอรื้นอยู่เต็มตา
ความหลังผุดพรายมาหลอกล้อ
เสียงหัวเราะวันวานยังไม่ทันผ่านลำคอ
น้ำตาอดีตก็มารอรื้นอยู่เต็มตา
- - -
น้ำตารื้น เพราะห่างกัน ใช่ห่างไกล
เสียงหัวเราะ ที่วิบไหว ใช่เพียงฝัน
ช่วงเวลา ก่อนผันผ่าน วันมีกัน
เฝ้าตัดพ้อ ท้อรำพัน .. *ฝัน*มีรอย
p.s.
ไม่ใส่ Christina Rossetti - The First Day ซะหน่อยเหรอจ๊ะ :p (j/k)