จุมพิตรักจากมัดดาเลน่า (A Kiss From Maddalena) ผู้แต่ง: คริสโตเฟอร์ คาสเตลลานี่ / ผู้แปล: รังสิมา ตันสกุล สำนักพิมพ์: มติชน พิมพ์ครั้งแรก พฤศจิกายน 2550 ราคา 250 บาท ณ ซานต้า เชชิเลีย หมู่บ้านแถบชนบทของอิตาลีช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ทั้งหมู่บ้านได้รับผลกระทบจากสงคราม ข้าวยากหมากแพง ผู้คนเริ่มสิ้นไร้ความหวัง แต่ ณ ที่แห่งเดียวกันนี้กลับอวลไปด้วยไออุ่นแห่งรัก เมื่อ มัดดาเลน่า พิคซินเนลลี่ สาวน้อยผู้เพียบพร้อม ตกหลุมรัก วีโต้ ลีออง เด็กหนุ่มผู้ไม่มีอะไรคู่ควร ความรักของทั้งสองผลิบาน ท่ามกลางหมอกสงครามที่คุกรุ่นราวจะประกาศก้องต่อคนทั้งโลกว่า แม้ในขณะที่ผู้คนเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ความรักกลับก่อเกิดขึ้นได้โดยปราศจากเงื่อนไข ทว่าความรักของคนทั้งคู่ก็เหมือนกับนวนิยายรักทุกเรื่องที่เส้นทางไม่ได้ราบรื่น หรือโรยด้วยกลีบกุหลาบ มัดดาเลน่าและวีโต้ ยังต้องฟันฝ่าอุปสรรคครั้งใหญ่ เพื่อพิสูจน์ว่า ความรักที่พวกเขามีให้กันเป็น รักแท้ หรือจะเป็นเพียงแค่ ลมหลง เท่านั้น * * * * * * * * * เล่มนี้เป็นเรื่องรักที่เริ่มต้นแบบใส ๆ ใช้ฉากชนบทของอิตาลียุคสงคราม และจบแบบนิยายผู้ใหญ่ค่ะ ...หลังจากนี้ ค่อนข้างจะ Spoil นะจ้ะ ... คนเขียนใช้กลวิธีดึงดูดความอยากรู้ของคนอ่าน ด้วยการเปิดเรื่องด้วยฉากที่หมอไปบอกแม่ของวีโต้ว่าลูกชายเธอคงเสียชีวิตแล้วเพราะมีคนเจอเสื้อเปื้อนเลือดของเขา จากบทสนทนา คนอ่านจะจับความได้ว่ามัดดาเลน่ากำลังจะแต่งงานกับคนอื่น และชาวบ้านเชื่อว่าวีโต้ตายแล้ว ในขณะที่แม่เขาบอกว่าไม่ ... ยังไม่ทันได้ข้อสรุป เรื่องก็ย้อนเวลาไปสองปี เปิดฉากให้วีโต้อวดจักรยานที่เขาทุ่มเทซ่อมมาให้สาวขี่ฟรี..แลกกับจุมพิต ทุกคนยอมจูบวีโต้ ยกเว้นมัดดาเลน่า สาวคนที่วีโต้มีใจด้วย เขามั่นใจว่าสักวัน เธอกับครอบครัวจะต้องเห็นความดีของเขา และปรากฏว่าหลังจากนั้นไม่นาน สาวน้อยก็แอบมีใจตอบเขาเช่นกัน แต่ความจริงก็คือ ครอบครัวของวีโต้มีแค่แม่สติไม่สมประกอบกับลูกชายที่ดูไร้อนาคต พ่อพาพี่สาวของวีโต้เดินทางไปอเมริกาและไม่ได้ส่งเงินกลับมานานแล้ว ในขณะที่ครอบครัวของมัดดาเลน่ามีกิจการมั่นคง และมัดดาเลน่าเป็นลูกสาวคนสุดท้อง ผิวพรรณหน้าตาดีจนพ่อแม่หวังไว้มากที่สุด ความรักของคู่นี้จึงส่อแวว ‘ดอกฟ้ากับหมาวัด’ แต่ต้น เหตุการณ์ในเรื่องเป็นช่วงสงครามโลก หมู่บ้านซานต้า เซซิเลียมีถนนใหญ่ที่ทหารเยอรมันใช้เป็นเส้นทางผ่าน ช่วงแรกของเรื่อง มุสโสลินีสนับสนุนเยอรมนี แต่ต่อมา อิตาลีเปลี่ยนไปเข้าข้างอเมริกา กระแสสงครามเปลี่ยนไป พวกทหารเยอรมันที่ถอยร่นกลับมาเลยถล่มหมู่บ้านด้วยความแค้น ชาวบ้านต้องรีบอพยพหนีกันไปคนละทาง ความสัมพันธ์ระหว่างวีโต้กับมัดดาลาน่าเลยพลอยชะงักไปด้วย จนกระทั่งสงครามสงบลง ตัวละครกลับมาอยู่กันพร้อมหน้าในหมู่บ้านเดิมอีกครั้ง แต่เวลาและประสบการณ์ที่ผ่านมาจะช่วยให้วีโต้ดูดีขึ้นในสายตาครอบครัวของมัดดาเลน่าไหม? คนแต่งวาดภาพตัวละครและบรรยากาศในยุคนั้นได้ดีทีเดียว ชาวบ้านดูมีน้ำใจแบบชาวชนบท ชายหญิงยังยึดมั่นในจารีตประเพณี..ยกเว้นวัยรุ่นบางคนที่กล้าแหกกฎ แม่คอยมองหาคู่ให้ลูกสาวทีละคน ในเรื่องยังมีเรื่องราวปลีกย่อยของตัวละครอื่น เช่น เพื่อนของมัดดาเลน่าที่แอบไปค้างกับคู่หมั้นก่อนเขาไปเป็นทหาร พี่สาวคนโตที่เตรียมแต่งไปอยู่เนเปิ้ลกับอดีตนายทหาร ฯลฯ เรื่องพวกนี้ค่อย ๆ เพิ่มน้ำหนักของความเป็นจริงในโลกนิยายที่เริ่มแบบใส ๆ เล่มนี้ ตัวละครมีมิติพอสมควร เช่น มัดดาเลน่าดูเป็นสาวน้อยใจงาม กล้าเสี่ยงในหลายเรื่อง แต่สุดท้ายก็หัวอ่อนเชื่อฟังพ่อแม่ (จขบ. คิดว่าการตัดสินใจสุดท้ายของเธอ มองได้สองอย่าง คือเจ้าเล่ห์ในเรื่องความรัก หรือเชื่อฟังพ่อแม่) วีโต้มั่นใจในตัวเองแบบหนุ่มอิตาลี ซื่อสัตย์และกตัญญู พ่อแม่ของมัดดาเลน่าก็เหมือนพ่อแม่ทุกยุคสมัยที่เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกก่อน ทุกคนเป็นคนแบบที่อาจพบในโลกยุคนี้ด้วยซ้ำ ดังนั้น จึงพูดได้ว่าเรื่องนี้จึงไม่มีตัวร้าย อารมณ์ขณะอ่านจะแบ่งเป็น 3 ช่วงค่ะ ช่วงแรกออกน่ารักใสซื่อ ปั๊บปี้เลิฟ ช่วงกลาง สปีดการเดินเรื่องออกหนืด ๆ ปนอนาถวิธีการเอาตัวรอดของพวกทหาร คล้ายตอนดูหนัง Cold Mountain (เพียงแต่ไม่ซีเรียสเท่า เพราะไม่มีใครออกไปรบ) ช่วงท้ายเดินเรื่องไวมาก สรุปความสัมพันธ์ฉับๆๆ ได้อย่างสมจริง ไม่คิดจะเอาใจนักอ่านพาฝันเลย เล่มนี้เป็นเรื่องที่จขบ. ซื้อฉบับภาษาอังกฤษเพราะชอบวิธีเขียนกับสำนวนช่วงแรกค่ะ (บรรยายที่ตั้งหมู่บ้านได้วาบหวามดี) แต่ไม่เคยอ่านจบและหาหนังสือไม่เจอแล้ว ในที่สุดก็ได้อ่านบทสรุปเรื่องรักของวีโต้กับมัดดาเลน่าช่วงกลางเสียที (แอบอ่านตอนจบไปนานแล้ว) สรุปว่า คนแต่งเขียนได้อารมณ์ประทับใจพอควรค่ะ ถึงจะเป็นฉากสงครามก็ไม่ได้เครียดหรือเลือดสาด ถึงจะเป็นเรื่องรักก็ไม่ได้หวานจ๋อยชวนฝันเคลิ้ม เป็นเรื่องรักที่ทุกคนสมหวัง..ถ้ามองแบบผู้ใหญ่นะ   Create Date : 26 มกราคม 2551 11 comments Last Update : 26 มกราคม 2551 4:02:12 น. Counter : 1263 Pageviews. Share Tweet

ดราม่าจริงๆ สไตล์นี้ไม่ค่อยเจอในนักเขียนไทยเลยนะคะ   โดย: แก้วกังไส 26 มกราคม 2551 5:53:56 น.

ยังไม่เห็นเล่มนี้เลย แต่รูปนี่ - หน้าปกฉีกแนวมติชนจริงๆ นะเจ๊ 55   โดย: แพนด้ามหาภัย 26 มกราคม 2551 8:48:40 น.

ความรักกับความเหมาะสม บางทีมันก็ไปด้วยกันไม่ได้ค่ะ สงสัยจะพ้นวัยพาฝันแล้วเรา   โดย: piccy 26 มกราคม 2551 9:36:39 น.

เคยเล็ง ๆ แล ๆ หนังสือเล่มนี้ก็ด้วยปกกับสนพ.ที่พิมพ์นี่แหละค่ะ...แต่ที่ไม่ได้หยิบขึ้นมาก็เพราะไม่รู้จักผู้แปลอ่ะค่ะ   โดย: แม่ไก่ 26 มกราคม 2551 13:55:43 น.

โอ้ว่า..น่าสนใจเสียนี่กระไร จดๆ โน้ตๆ งานหนังสือถ้าไม่ลืมคงได้สอยมาเป็นแน่แท้   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 26 มกราคม 2551 17:09:51 น.

ไม่ชอบแนวรักรันทดค่ะ   โดย: หมูย้อมสี IP: 117.47.203.128 26 มกราคม 2551 18:30:41 น.

คุณแก้วกังไส - เราคิดว่า นักเขียนไทยยังยึดฉากจบพาฝันอยู่เสียส่วนใหญ่น่ะค่ะ ไม่ก็ฉีกไปเศร้ารันทดเลย แบบกลาง ๆ แบบนี้ไม่ค่อยเจอ ชุน - เห็นด้วย เห็นด้วย คุณ piccy - จริง ๆ แค่ความรักอย่างเดียว มันไม่ทำให้คนคู่นึงลงเอยกันได้อยู่แล้วล่ะ (กี๊ด วันนี้พูดจาเป็นผู้ใหญ่ด้วย) คุณแม่ไก่ - ส่วนใหญ่ เท่าที่อ่านมา คิดว่ามติชนก็แปลโอเคน่ะค่ะ เลยไม่ค่อยยึดติดกับนักแปลเท่าไหร่ คุณสาวไกด์ - ถ้าสนใจ จะเอาลง lif ก็ได้นะคะ เล่มนี้เพื่อนเราเขาไม่สนใจยืม มันไม่พาฝัน คุณหมูย้อมสี - มันก็ไม่ถึงกับรันทดนะคะ ทุกคนมีคู่มีครอบครัว มีความสุขไปตามประสาน่ะค่ะ เพียงแต่ไม่ใช่กับคนที่วาดหวังเอาไว้ ...ถึงบอกไงว่ามันจบแบบเป็นผู้ใหญ่   โดย: ยาคูลท์ 27 มกราคม 2551 3:53:53 น.

^ ^ ^ ก็ยังรับไม่ได้อยู่ดีค่ะ สงสัยว่าเรายัง"เด็ก"อยู่   โดย: หมูย้อมสี 29 มกราคม 2551 19:01:29 น.

^ ^ (ตามหลักเจ้าบ้านที่ดี ไม่ควรเบรคใช่ไหม?)   โดย: ยาคูลท์ 30 มกราคม 2551 0:11:27 น.

ดีใจที่ชอบเรื่องนะคะ อ้อ คุณแม่ไก่ ถ้ายังไม่รุ้จักนักแปล นักแปลยินดีรู้จักด้วยนะคะ   โดย: มัดดาเลน่า IP: 58.10.99.50 27 กุมภาพันธ์ 2551 15:25:38 น.

พอดีเสริช์หาชื่อผู้แต่ง ซึ่งเป็นเพื่อนสมัย ม.ปลาย เลยเข้ามาเจอ blog นี้... กลับบ้านคราวนี้ต้องหามาอ่าน..   โดย: หญิงป้า IP: 207.237.21.116 19 สิงหาคม 2551 7:22:11 น.