ผู้แต่ง: ฬีฬา
สำนักพิมพ์: ยาหยี-ยาใจ
พิมพ์ครั้งแรก มีนาคม 2550
ราคา 210 บาท

ใครกันนะพูดว่า เมื่อถึงเวลาความรักมักจะมาเอง
นั่นอาจเป็นคำปลอบใจตนเองของผู้ที่ยังไม่มีรักและกำลังรอคอยความรักอยู่ แต่คงไม่ใช่ ‘ผ้าฝ้าย’ สาวไทยใจหาญในเรื่องนี้แน่ เพราะเธอแบกเป้เดินทางคนเดียวไปหาความรักซะเอง ถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจแต่แรกก็เถอะ แต่ทว่าเมืองโรแมนติกในหุบเขาอย่างหลวงพระบางของลาว ก็ทำให้ความรักเกิดขึ้นได้ไม่ยากนัก...

เรื่องราวของ ‘สายฝน’ หนุ่มลูกครึ่งลาว-อเมริกัน กับ ‘ผ้าฝ้าย’ สาวไทยจอมลุยที่มีปมไม่ชอบคนตาสีฟ้า ทั้งสองคือต้นเหตุของเรื่องรักวุ่นๆ ที่เคลือบไออุ่นและกลิ่นหอมละมุนของดอกจำปา ณ รีสอร์ตแสนเก๋ในหลวงพระบาง

หนุ่มตาสีฟ้าทำอย่างไรจึงจะพิชิตใจสาวไทยได้สำเร็จ? เห็นทีงานนี้ต้องให้พี่ชายจอมเจ้าเล่ห์ของหล่อนออกแรงช่วยอีกทาง

* * * * * * * * *

เล่มนี้ยืมเพื่อนมา เลยต้องรีวิวก่อนจะลืม
หมู่นี้จขบ. อู้ไปอ่านนิยายแนวอื่นค่ะ หนุกหนานจนไม่มีเวลาเหลือ

พล็อตความรักในต่างแดน ระหว่าง สายฝน หรือเรน หนุ่มลูกครึ่งเจ้าของเฮือนสายฝนในลาว กับ ผ้าฝ้าย ที่ไปช่วยงานในช่วงพีคซีซั่น โดยเธออ้างกับแม่ว่าจะไปจับผิดพี่ชาย เส้นป่าน ว่าแอบไปติดสาวลาวอยู่หรือเปล่า ถึงได้ไม่กลับบ้านเลย
... แต่ทำไปทำมา เธอกลับไปพบรักที่นั่นเสียเอง กับหนุ่มตาสีฟ้าแบบที่เธอไม่ชอบเสียด้วย

นอกจากคู่เอกแล้ว ยังมีคู่ของเส้นป่านกับรวงข้าว...สาวไทยที่มาพักเฮือนสายฝนเพื่อรักษาแผลใจ คู่นี้จีบกันแบบกระบึงกระบอนกว่าคู่เอก แต่โดยรวมแล้วก็ยังค่อนข้างใจตรงกันง่าย มีปมนิดนึงให้รวงข้าวเข้าใจผิดว่าฝ้ายกับป่านเป็นแฟนกัน แค่นั้นเอง

เนื้อเรื่องโดยรวมไม่ค่อยมีเหตุการณ์หวือหวาหรือตัวร้าย เล่มนี้เป็นการพาเที่ยวลาว (เน้นวัด วัง) เสียมากกว่า จขบ. เสียดายว่าไม่มีรูป เพราะเป็นพวกจินตนาการอ่อนด้อย เวลาอ่านแนวพาเที่ยวแล้วมักจะไม่เห็นภาพกับเขาหรอก ดังนั้น เลยคิดว่าเล่มนี้จืดกว่าเล่มอื่นของคนแต่งไปหน่อย แต่ชอบฉากพี่น้องต่อปากต่อคำกัน น่ารักดี

สำนวนคนแต่งอ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมาะกับเรื่องและฉากยิ่งนัก สายฝนโปรยปรายพาชื่นใจ ปนยิ้มหวานที่มุมปาก (เมื่อนึกถึงพระเอก ฮี่) เป็นเรื่องที่อ่านเย็นใจสมชื่อจริง ๆ

Create Date : 27 มิถุนายน 2551
Last Update : 27 มิถุนายน 2551 23:48:33 น.		6 comments
Counter : 1168 Pageviews.
Share Tweet