ผู้แต่ง: เดวิล_อิน_เลิฟ
สำนักพิมพ์: Sugar Beat (เครือสถาพรบุ๊คส์)
พิมพ์ครั้งแรก กันยายน 2551
ราคา 200 บาท

ด้วยความเข้าใจผิด คิดว่า ‘จอมขวัญ’ เด็กกำพร้าที่คุณยายรับมาอุปการะจะแย่งทุกอย่างไปจากเขา ‘วราเทพ’ จึงสรรหาวิธีกลั่นแกล้งหญิงสาวสารพัด เพื่อให้เธอระเห็จออกจากบ้าน ‘วัฒนาบุรีรักษ์’

แม้ปากจะบอกว่าเกลียด แต่นับวันวราเทพยิ่งคลั่งไคล้ในตัวเธอ ไม่ต่างจากจอมขวัญ เธอหลงรักวราเทพจนหมดหัวใจ ยอมตกเป็นทาสรักทาสอารมณ์เพื่อให้สมใจเขา

แต่แล้วหลุมพรางที่วราเทพขุดไว้หลอกจอมขวัญกลับย้อนมาทำร้ายเขาเสียเอง เมื่อสิ่งที่เขาทำนั้นหนักหนาจนเกินให้อภัย จอมขวัญจึงหนีไปจากเขา

บทสรุปของทั้งคู่จะเป็นเช่นไร สิ่งเดียวที่จะทำให้ความรักของเขาและเธอสมหวังคือ การให้อภัยเท่านั้น

* * * * * * * * *

เล่มนี้เป็นน้ำเน่า พระเอกพันธุ์กระบือ นางเอกโนเนะเหมือนตุ๊กตาค่ะ

นิยายน้ำเน่าแบบนี้มักให้พระเอกแค้นนางเอกด้วยสาเหตุบางอย่าง ส่วนใหญ่เป็นพระเอกโง่ที่จขบ.ไม่ถือสาหาความ (เพราะถ้าเขาไม่โง่จากอคติ นางเอกก็ไม่น่าสงสาร) แต่พระเอกเล่มนี้โชว์กระบือตั้งแต่ฉากแรก เมื่อแม่มารับวราเทพกลับจากเมืองนอก และใส่ไฟว่าให้ระวังจอมขวัญ..เด็กกำพร้าที่คุณยายรับมาเลี้ยงเหมือนหลาน..ออเซาะปรนนิบัติจนแย่งสมบัติไปหมด วราเทพก็เกลียดจอมขวัญทันที ฉากต่อมาที่เป็นงานเลี้ยงต้อนรับพระเอก เขาแสดงความเกลียดชังด้วยการลากจอมขวัญเข้าพุ่มไม้ไปสร้างรอยจูบ
(ไม่มีบรรยายว่าเขาสะดุดตาความงามของเธอ หรืออะไรแต่อย่างใด เป็นการกระทำแบบพระเอกยุคใหม่ที่ชอบโชว์พาวด้วยเรื่องทางเพศ)

หลังจากนั้น เจอกันทีไร วราเทพจะแสดงการข่มขู่คนที่เกลียดด้วยการกล่าวถึงรอยจูบ ย้ำสร้างรอยจูบเพิ่ม ลากไปลวนลามถึงขั้นแกะกระดุมสำรวจหน้าอก..หน้าห้องน้ำในห้องอาหารโรงแรม (ช่างไม่กลัวเกรงคนเห็น) หรือแม้แต่ลากเข้าห้องลองเสื้อ โดยที่ตลอดเวลานั้น น้องจอมขวัญจะ..อ๊ะ อย่าค่ะ อย่าค่ะ ไม่ดีนะคะ (แต่เปิดปุ๊บติดปั๊บหยั่งกะพัดลมฮิตาชิ ) แล้วก็กลับมาใจสั่นหวั่นไหว เขาทำแบบนี้หมายถึงอะไรหนอ

มีฉากที่วราเทพจัดการเปิดพัดลมฮิตาชิ ปลดเสื้อผ้าจอมขวัญที่นอนระทวยจนเหลือแต่ชิ้นล่าง ก่อนจะโดนขัดจังหวะเลยหยุดไป เธอยังกลับมาสงสัยว่า "นี่เราเป็นอะไรไป ทำไมใจง่ายแบบนี้"
คนอ่าน >> กรี๊ดดดดดดดด ไม่เคยอยากวิ่งเข้าไปตบกะโหลกนางเอกน้ำเน่าคนไหนเท่ายัยนี่อีกแล้ววววว

หรือฉากที่วราเทพหลอกให้จอมขวัญเอาซุปไก่ดำตุ๋นไปให้ที่ออฟฟิศ แล้วจัดการเล้าโลมเธอบนโซฟา ถอดเสื้อผ้า ใช้มือจับเคล้าคลึงจนเธอปีนถึงยอดเขา จากนั้นก็บอกว่าเธอไม่บริสุทธิ์แล้ว เธอเป็นของเขาแล้ว จอมขวัญก็เชื่อ
คนอ่าน >> เอ่อ หนูเพิ่งลงจากดอยมาใช่ป่ะ จริงๆ ไม่ได้เรียนจบมหาวิทยาลัยอย่างที่บอกในเรื่องใช่มะ? บอกทีเถอะว่าใช่

นอกจากนี้ ยังมีฉากให้ผงะกับพระเอกกระบือบัดซบอีก เมื่อเขาก๊อปภาพฉากจอมขวัญเสียความบริสุทธิ์ด้วยมือจากกล้องรปภ. ลงแผ่นซีดีไปแบล็คเมล์จอมขวัญ เมื่อเขาวางยาสลบพาจอมขวัญไปพัทยา..ในงานหมั้นของตัวเอง เมื่อเขาลากจอมขวัญไปพรากความบริสุทธิ์ในห้องนอนของเธอ (บ้านยายเขา)..ในวันหมั้นของจอมขวัญกับหมอรพี

จากที่เล่า (และสปอยล์) ไป คงยืนยันได้ว่าเล่มนี้มีฉากร้อน ซึ่งชดเชยกับการเดินเรื่องไวพรวดพราดและตัวละครนิสัยไม่น่ารักได้ เพราะบอกตามตรงว่าคนที่หยิบอ่านน่าจะเพราะอยากอ่านฉากอย่างว่ามากกว่า (ข้าพเจ้าคนหนึ่งล่ะ )
... จขบ. จึงเศร้าสลดยิ่งนัก เมื่อพบว่าฉากได้เสียกันจริง หรือแม้แต่บางฉากที่ต้องบรรยายเชิงลึก น่าจะโดนตัดไปแล้ว เพราะถ้าเทียบกับตอนเล้าโลม มันห้วนกว่ากันเยอะเลย (และไม่เชื่อด้วยว่าโทนเรื่องแบบนี้ สไตล์การเขียนแบบนี้ จะมาหั่นฉับในฉากนี้)
ดังนั้น เยาวชนที่อยากอ่านฉากอย่างว่า เสียใจด้วยจ้ะ เล่มนี้มีฉากล่อแหลมน้อยกว่าที่หวังแน่

เรื่องช่วงท้ายเริ่มใส่ปมขัดแย้งชัดเจนขึ้น เมื่อวราเทพหมั้นกับอัญญาดา..แฟนที่คบมาตั้งแต่สมัยเรียนนอก จอมขวัญหมั้นกับหมอรพีพัฒน์ตามที่คุณยายเห็นชอบ แต่วราเทพกลับเพิ่งคิดได้ว่าอยากถอนหมั้นมาแต่งกับจอมขวัญ (โถ สมองช้าก็งี้ล่ะนะ พ่อคุณ) แต่ทั้งหมอรพี อัญญาดาและพวกผู้ใหญ่ไม่ยอม

แน่นอนว่าพระเอกก็ยังกระบือคงเส้นคงวา พอรู้ว่าไม่ได้แต่งกับจอมขวัญแน่ ก็กลายเป็นขี้เหล้าทั้งวันทั้งคืน เดือดร้อนพ่อแม่อีก ส่วนคู่หมั้นที่ไปขอหมั้นเขาออกหน้าออกตาก็ปล่อยปละละเลย

อัญญาดาเป็นตัวละครเดียวในเรื่องที่ดูมีอีคิวปกติ ไม่มีอคติบังตา ถึงตอนแรกเธอจะหวงคู่หมั้นตามประสาผู้หญิงทั่วไป แต่สุดท้าย เธอยังแมนกว่าทุกคนในเรื่อง ด้วยการยอมถอนหมั้นจากคนที่ไม่รักเธอเสียเอง

หมอรพีพัฒน์เป็นพระรองแสนดีตามสไตล์นิยายน้ำเน่า ผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงเปิดทางให้แล้ว จนถึงขั้นหมั้นกันแล้ว เขาก็ยังวางตัวสุภาพโคตรๆ กับสาว แบบนี้ไม่ใช่แค่ "ลีลาไม่เร้าใจ" หรอก แต่ "ไม่มีลีลา" เลยต่างหาก (ในขณะที่อีกคนเจอกันสามสี่ครั้ง ก็เปิดสำรวจหนองโพแล้ว)
ยิ่งตอนที่เขาเสนอเงื่อนไขจนจอมขวัญยอมจดทะเบียนเป็นภรรยาเขา อยู่ด้วยกันสองสัปดาห์ พี่หมอก็ยังคงไม่ได้แตะเธอ ... ไร้น้ำยาจริงๆ พระรองเรื่องนี้ (ขออภัยหากจะไม่เห็นใจพระรองสักครั้ง)

โดยรวมแล้ว เล่มนี้เป็นน้ำเน่าที่ประสบความสำเร็จในแง่ที่ทำให้คนอ่านไปด่าตัวละครไปได้ เพียงแต่เหตุผลของตัวละครและการเดินเรื่องยังอ่อนไปนิด ไม่ลุ่มลึกพอจะเป็นน้ำเน่าบีบคั้นอารมณ์ (ประเภทที่อ่านแล้วเห็นใจสงสารนางเอก หรือกลับใจมาเชียร์พระเอกตอนท้าย)
อือม์ แต่ถ้าคิดว่าอ่านเอาฉากลวนลามให้วี้ดวิ้วเล่น ก็ถือว่าโอเคค่ะ

Create Date : 08 ตุลาคม 2551
Last Update : 9 ตุลาคม 2551 1:40:50 น.		10 comments
Counter : 1576 Pageviews.
Share Tweet