ผู้แต่ง: อี. อี. ริชาร์ดสัน / แปล: อาคม ร่วมพร
สำนักพิมพ์: แพรวเยาวชน
พิมพ์ครั้งแรก กุมภาพันธ์ 2552
ราคา 130 บาท

หนึ่งไฟไหม้ สองเลือดไหล...
"ไม่เอาน่า ไบรอัน!"
สามเจอพายุใหญ่ สี่จมน้ำตาย...
"นายกลัวอะไรนักหนาเนี่ย"
ห้าโทสะ หกเกลียดชัง...
"นายไม่ได้เชื่อเรื่องเหลวไหลนี่จริง ๆ หรอก ใช่ไหม!"
เจ็ดความกลัว แปดความชั่ว...
"นายคิดว่าชายชุดดำจะมาพาฉันไปงั้นเหรอ"
เก้าเศร้าโศก สิบเจ็บปวด...
"มันเป็นแค่เกมงี่เง่าเท่านั้นนะ"
สิบเอ็ดความตาย สิบสองเกิดใหม่...
"เหมือนกับคำกลอนที่ท่องกันในสนามเด็กเล่นน่ะ"
สิบสามก้าวสู่ประตูของชายชุดดำ...
"นายเคยเห็นใครตายเพราะคำกลอนนี่หรือไง ไบรอัน"
ไม่มีวันย้อนกลับอีกต่อไป

ไบรอันไม่รู้ว่าจะมีเด็กสักกี่คนที่รู้เรื่องโศกนาฏกรรมของครอบครัวเขา เรื่องมันผ่านมาห้าปีแล้ว และผู้คนในเมืองเรดฟอร์ดไม่อยากขุดคุ้ยเรื่องราวประเภทนี้ ราวกับพวกเขากลัวว่าจะค้นพบอะไรบางอย่าง ซึ่งหากฝังไว้ในอดีตจะเป็นการดีกว่า

ดังนั้น จึงเป็นเรื่องแปลก เมื่อเพื่อนคนหนึ่งในชั้นเรียนเดินมาบอกเขาว่า "...เมื่อคืนฉันเห็นอะไรบางอย่างที่สถานีรถไฟน่ะ ฉันคิดว่าฉันเห็นมัน...ฉันเห็นชายชุดดำ"

* * * * * * * * *

เล่มนี้เป็นวรรณกรรมเยาวชนแนวสยองขวัญค่ะ
พล็อตออกแนวเหนือจริง ประเภทมีชายชุดดำคอยจับตัวเด็กไป (คล้ายๆ ผีลักซ่อนนิดหน่อย)

ไบรอัน อายุ 8 ขวบตอนที่เขากับพี่ชายค้นพบหิน 13 ก้อนบนทางเดินในป่า... 'รอยเท้าปีศาจ' ในคำกลอนที่เด็ก ๆ นิยมนำมาร้องกันเล่น ในวันนั้น ไบรอันกระโดดหนีในก้าวที่สิบเอ็ด แต่เขาได้เห็นชายชุดดำปรากฎตัวขึ้นเมื่อ อาดัม ก้าวถึงหินก้อนที่สิบสามและหายสาบสูญไป

นับตั้งแต่นั้น ครอบครัวเขาไม่เหมือนเดิมอีกเลย บ้านกลายเป็นเหมือนสุสานและคนในบ้านไร้ชีวิตจิตใจ จนกระทั่งห้าปีต่อมา ไบรอันย้ายเข้าโรงเรียนมัธยมและได้รู้จัก สโมกี้ เพื่อนคนแรกที่เห็นชายชุดดำและกล้าพูดออกมา รวมทั้ง เจค ซึ่งไม่เมินเฉยกับจำนวนเด็กหายที่มีมากผิดปกติในเมืองเรดฟอร์ด

เมื่อเด็ก ๆ พยายามสืบหาความจริงของความมืดนั้น มันก็เริ่มเล่นงานพวกเขา


ในเรื่องจะเขียนให้ผู้ใหญ่ไม่สามารถเห็นและไม่รับรู้เรื่องชายชุดดำ ดังนั้น บทฮีโร่จึงตกเป็นของเด็กไปโดยปริยาย และเนื่องจากผู้ใหญ่พร้อมใจกันหลอกตัวเองว่าไม่มีอะไรน่ากลัวหรือผิดปกติในเมืองตัวเอง บรรยากาศในเรื่องเลยหลอน ๆ กดดันแกมหดหู่พิกล

ชายชุดดำเป็นปีศาจฤทธิ์มากเอาการ เพราะรู้ดีไปหมดว่าใครมีความกลัวอะไรในใจ แถมสิ่งที่เกิดจากความกลัวนั้นยังทำร้ายร่างกายคนได้จริงด้วย
ตอนแรก จขบ. เข้าใจว่าปีศาจออกมาได้เฉพาะเมื่อเด็กท่องกลอน "หนึ่งไฟไหม้ สองเลือดไหล..." แล้วเดินบนหินหรือขึ้นบันได 13 ขั้น แต่อ่านไปอ่านมา บางทีอยู่ ๆ ความมืดก็โผล่มาได้เองเมื่อเด็กอยู่กันตามลำพัง ... อ่านแล้วก็รู้สึกว่าคนแต่งลำเอียงเข้าข้างปีศาจชะมัด แต่ก็ดีเพราะช่วยให้เรื่องน่ากลัวขึ้นเยอะเลย
อย่างไรก็ตาม บทจะถูกทำลาย ปีศาจก็หายไปง่ายดี

โดยรวมแล้ว วิธีคลี่คลายไม่โดนใจเท่าไหร่ (เดาทางได้น่ะ) แต่ชอบการเดินเรื่องและบทบรรยายที่อ่านแล้วหลอนดีค่ะ มีฉากปีศาจลงมือบ่อยดีด้วย

Create Date : 01 มีนาคม 2552
Last Update : 1 มีนาคม 2552 5:13:52 น.		13 comments
Counter : 1667 Pageviews.
Share Tweet