Group Blog
All Blog
|
สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 7 หน้า 3 ผ่านไป 1 อาทิตย์ พร้อมกับเรื่องตื่นตะหนกของคนทั้งโลก ข้าวยากหมากแพง และสินค้าขายดีในช่วงเวลานี้คือแมสและแอลกอฮอล์สำหรับเช็ดมือ บุคลากรในห้องแล็บทำงานแทบไม่ได้พัก โรงพยาบาลที่เป็นศูนย์ดูแลผู้ป่วยติดเชื้อต่างทำงานหนัก 24 ชั่วโมง อิงดาวและแมงมุม แทบจะไม่ได้คุยกันมากช่วงที่อยู่ในที่ทำงาน พอกลับถึงบ้านเธอก็มักเอาข่าวและก็การคืบหน้าของงาน TOP มานั่งคุยกับเขา แมงมุมไม่อาจจะหลีกเลี่ยงไปไหนได้เพราะเขาอาศัยห้องเธออยู่ “ตอนนี้ผู้ป่วยเพิ่มขึ้นมาน่าจะ 5 เท่าแล้ว แต่คนหายป่วยยังน้อย เริ่มมีคนตายเกิดขึ้น คนไทยก็ตื่นตะหนกมากกว่าเดิมอีก” พอมองดูตัวเลขทีไร ทุกคนต่างก็ใจระทึก วันนี้จะมากี่คน วันนี้จะมีคนตายไหม “แต่คนไทยดีอย่าง พอมีเรื่องแบบนี้มา ก็ขี้กลัว หาแมสมาใส่ ซื้อแอลกอฮอล์จนจะผลิตไม่ทัน” “ใช่ค่ะ ตอนนี้ แอลกอฮอล์ จากที่อิงเคยซื้อลิตรละ 50 บาท ตอนนี้ เกือบ 300 บาทเลยนะคะ” แมงมุมพินิจหน้าหวาน เวลาเธอคุยงาน มันดูจริงจังเกินกว่าจะเป็นผู้หญิงประเภทชอบอ้อล้อผู้ชาย แต่ที่พูดกับเขาแบบนั้น มันน่าทำโทษเสียจริงๆ จะว่าไป ทำไมเขาไม่รุกเธอเสียก่อน...เขาควรจะทำแบบนั้นหรือไม่? เขาไม่ใช่ผู้ชายที่จะฉวยโอกาสกับผู้หญิง ถึงจะเป็นคนดุเข้มแต่ก็มีความเป็นสุภาพบุรุษ เขาแค่เป็นคนตรงพูดจาตรงๆ และโหด แทบจะเป็นคอมมิวนิสในสายตาหลายคน แต่เขาก็รู้กาลเทศะ ที่สำคัญเขาไม่ได้เป็นผู้ชายประเภทหื่นกาม เขาไม่ใช่คนแบบนั้น..... ใช่สิ เขาต้องไม่ใช่คนแบบนั้น แมงมุมสลัดหัวขับไล่ความชั่วร้ายในหัวไปมา อิงดาวอาจจะมีคนที่เธอชอบแล้ว “ถามจริงเหอะคุณไม่มีแฟนจริงเหรอ” อิงดาวเงยหน้าสบตาชายหนุ่มที่เขาเปลี่ยนเรื่องคุย “ยังไม่ได้แต่งงานค่ะ ลุงก็เห็นนิ” “ผมหมายถึงคนรัก” “ลุงถามทำไมคะ? ลุงคิดจะจีบฉันเหรอคะ” อิงดาวเอ่ยถามเขาแทน ทำเอาแมงมุมนั่งไม่ค่อยติด “นี่ คุณชอบพูดอ่อยผู้ชายแบบนี้เหรอ” เขาหันไปหาเรื่องอีกฝ่าย “แล้วลุงเคยเห็นฉันพูดแบบนี้กับใครที่ไหนล่ะ” “สมัยนี้ ผู้หญิงพูดจาแบบนี้กับผู้ชายกันเหรอ” “ก็แล้วลุงเคยเห็นฉันพูดแบบนี้กับผู้ชายที่ไหนล่ะคะ” เธอยังย้ำประโยคเดิม “จะยั่วผมใช่ไหม” ดาวตากลมแน่วแน่ที่จ้องเขาอย่างไม่หลบ แมงมุมฉุนขาดคิดว่าเธอกำลังท้าเขารวบร่างบางมาจูบอย่างไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะคิดยังไง... บอบบาง ละมุน และหวานฉ่ำ..... นี่คือสัมผัสที่แมงมุมได้รับจากเรียวปากงาม จนเขามิอาจจะหยุดดื่มด่ำกับมันได้ เขาขโมยลมหายใจของอีกฝ่ายราวกับจะลงโทษเธอว่ากล้าต่อปากต่อคำกับเขา เสียงอู้อี้ของเธอประท้วงเขาเป็นระยะ แต่ตอนนี้เขากระเจิงกระเจิงจนไม่อาจรู้ว่านี่คือเรื่องที่ควรทำหรือไม่ จนมือน้อยทุบอกเขาแล้วผลักเขาออก ทั้งสองนั่งหายใจหอบถี่ไม่มองหน้ากัน แมงมุมลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ “บ้าไปแล้ว นี่เราทำอะไรลงไป” แมงมุมต่อว่าตัวเองหน้ากระจก เวลาผ่านไปครู่ใหญ่เมื่อสงบสติได้เขาออกมาจากห้องน้ำ “เดี๋ยว Top จะโทรมาทักทายคุณค่ะ” อิงดาวบอกเขา “ครับ” เมื่อสาย TOP โทรไลน์มา อิงดาวยื่นโทรศัพย์ให้แมงมุม เขามองชายสวมแว่นดำสวมหน้ากากในจอโทรศัพย์ของอิงดาว “สวัสดี ดีใจมากเลยที่นายกลับมา ผมจะให้อิงดาว ดึงคุณเข้ากลุ่ม” “ครับ” “ตอนนี้สถานการณ์เมืองไทยค่อนข้างแย่ คนตื่นตะหนกกันเยอะ ยอดผู้ติดเชื้อเพิ่มเยอะ คนไทยหวั่นวิตกกันมากว่ารัฐบาลจะควบคุมยังไง” “ปกติรัฐบาลก็ชอบทำให้คนไทยหวั่นวิตกอยู่แล้วนิครับ” “ฮ้าๆๆ นายนิยังเหมือนเดิมนะ อิงคงบอกคุณเรื่องโครงการของรัฐ ผมอยากให้คุณมาเป็นหลักร่วมกับหน่วยวัคซีน” “ครับ เรื่องนี้เราคุยกันแล้ว” “ตอนนี้พลาสม่าที่รวบรวมมาได้ทางหน่วยวัคซีนได้เตรียมตัวอย่างบางส่วนแล้ว และเริ่มทดลอง แต่อย่างที่บอกมันต้องใช้เวลา เราอาจจะต้องใช้เวลาไป 7-8 เดือน หรืออาจจะ 1 ปี” “ฝั่งจีนเขาทดลองไปไกลแล้วนิ” แมงมุมเอ่ย “ใช่ เขาแชร์ผลมาทางทีมวัคซีนแล้ว” “ผมถามหน่อยว่า เชื้อตัวนี้ มาจากธรรมชาติหรือจากคน” “เรื่องนั้นเรายังตามสืบอยู่ เรื่องนี้ยังเป็นที่คลุมเครือ ทางนั้นเขาปิดบังข้อมูล” “ก็เพราะปิดบังข้อมูล ทำให้เชื่อมันระบาด” แมงมุมตอบโต้ “เอาล่ะ งานของคุณตอนนี้คือ วันจันทร์ให้ไปสมทบหน่วยวัคซีน โดยให้คุณอิงพาคุณไปที่นั่น หลังจากนั้นให้วางแผนงานร่วมกับทีมวัคซีน ซัพพอร์ทงานร่วมกัน” เขาคืนโทรศัพย์ให้อิงดาวเมื่อ Top ตัดสายไป “เดี๋ยวฉันไปทำอาหารเที่ยงก่อนนะคะ” แมงมุมนั่งดูข้อมูลต่อเงียบๆ ส่วนอิงดาวทำอาหารเงียบๆ เช่นกัน พอนั่งทานข้าวด้วยกันแล้ว แมงมุมรู้สึกผิด ปกติเขาถึงจะเป็นคนปากร้ายและพูดแรง แต่ก็ไม่เคยทำอะไรโดยขาดสติ และอารมณ์ร้อน แค่อิงดาวยั่วเขา เหตุใดเขาถึงกับควบคุมอารมณ์ไว้ไม่ได้ หลายต่อหลายเรื่องที่สมองเขาปั่นป่วน ราวกับเครื่องปั่นอาหารทำงานจนน่าเวียนหัว “ผมขอโทษ” เขาเอ่ยเบาๆ อิงดาวยิ้ม เธอจะได้ยินเขาขอโทษเธอกี่ครั้งกันนะ แต่แปลกที่เรื่องเหล่านั้นมันไม่ใช่เรื่องรุนแรงถึงขนาดที่จะต้องขอโทษเลย
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
บล็อกนี้ยังไม่ได้โหวตค่ะ