Group Blog
All Blog
|
สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 6 หน้า 1 อิงดาวรอแมงมุมเก็บของใช้ที่จำเป็น เขาเดินลงจากบ้านอย่าง ไม่สบอารมณ์เอาเท่าไหร่ “ผมจะเอารถผมไปนะ” เขาบอกเธอ “ไม่ ลุงต้องไปกับฉัน” “ฮิ นี่จะบังคับอะไรกันอะไรขนาดนั้น” เขาขัดใจอย่างมาก อยู่มา 37 ปีไม่มีใครอาจหาญ “ถ้าเกิดลุงหนีฉันไปล่ะ” “บ้าน่า ผมโตแล้วนะ” “ไปกับฉันเถอะนะ” เธอแย่งกระเป๋าจากเขามาถือแล้วเอาไปที่รถเธอ แมงมุมหงุดหงิด แต่ก็หันไปคว้าเอาถุงข้าวโพดมาถือไว้เดินตามร่างบอบบางมา แตนกับจอมขวัญยืนรอส่ง แตนยื่นห่อขนมให้อิงดาว “นี่เอาขนมไปกิน พี่ทำเยอะ” “ขอบคุณค่ะ” อิงดาวไหว้ขอบคุณ “ทำไมไม่เอาข้าวไปกินด้วย” พี่สาวหันมาแนะนำแมงมุม “ไปไม่นานหรอกน่า” แมงมุมตอบหน้าตาไม่สบอารมณ์ “ฝากดูแลแมงมุมมันด้วยนะ มันปากร้าย แต่ที่จริงมันใจดีมาก” แตนหันไปคุยกับอิงดาว “แล้วนี่ไม่คิดจะเปิดแมสให้พี่เห็นหน้าก่อนไปเหรอจ๊ะ” “อ้อ ขอโทษค่ะ” อิงดาวเหมือนนึกได้ เพราะเธอสวมแมสประจำเวลาอยู่กรุงเทพจนติด นิ้วเรียวค่อยๆ ดึงแมสออกจากหน้า เผยให้เห็นดวงหน้าใส ดวงตากลมโต ปากนิด จมูกหน่อย รับโหน่งแก้มระเรื่อชมพู รูปหน้าราวกับตุ๊กตาในเทพนิยายกรีก ทำเอาแมงมุม นิ่งค้างไป แค่เห็นตากลมๆ ว่าสวยแล้ว พอเปิดเผยรับกับหน้าที่ซ่อนอยู่ทำเอาหัวใจกระตุกวูบไป “น่ารักขนาดนี้...ฮือ.. ถ้าแกดูแลหนูอิงไม่ดี ไม่ต้องกลับมาบ้านนะ” พี่สาวหันมาขู่ “ขอกอดหน่อย” จอมขวัญเจ้าเล่ห์ได้โอกาส เรียกว่าฉวยโอกาสงามทันที แมงมุมมองอย่างหมั่นไส้ หันกลับเข้าบ้าน “อ้าวจะไปไหน?” พี่แตนร้องตาม อิงเองก็ตกใจนึกว่าเขาจะเปลี่ยนใจ “ไปเอาข้าว อยู่กินกันสักปี แล้วค่อยกลับ” เขาตอบเสียงห้วน อิงดาวหันมายิ้มให้แตน ที่ยิ้มหน้าบานเมื่อเห็นหน้าว่าที่น้องสะไภ้คนสวย เมื่อแมงมุมกลับลงมาพร้อมข้าวสาร 1 กระสอบ เธอหันมาไหว้ลาพี่สาวกับจอมขวัญที่กอดเธอแล้วกอดอีก “จะกอดไปถึงไหนนี่” เขาดุหลานชาย “ทำไมอิจฉาเหรอ” จอมขวัญล้อน้าชาย “ฮ้าๆๆๆ” แตนหัวเราะชอบใจ อิงดาวเปิดกระโปรงรถเก็บข้าวเรียบร้อย ไหว้ลาแตน จอมขวัญกอดลาเธออีกครั้ง แล้วเดินไปประจำหน้าที่คนขับ แมงมุมไหว้ลาพี่สาว จอมขวัญไหว้ลาน้าชาย “ดูแลตัวเองด้วยนะพี่” “ฮืม ดูแลหนูอิงด้วยนะ” “ฮือ” เขารับคำ “เป็นเด็กดีนะจอมขวัญ ดูแลแม่ดีๆ ฝากมาดูแลบ้านน้าด้วย อ้อ พี่ ฝากเก็บข้าวโพดต่อด้วยนะ มีที่ยังอ่อนอยู่ แล้วให้พี่แคน มาไถแปลงข้าวโพดกลบดินให้ด้วยนะ กลับมาก็พอดีได้ปลูกอย่างอื่น” “เออ แล้วจะได้กลับมาเหรอ ถ้าไม่กลับ เดี๋ยวพี่ให้พี่แคน เอาแตงไปลง” “ได้ครับ ไปแล้วนะ” เมื่อลาพี่สาวเรียบร้อย ขึ้นรถหันมามองหน้าคนขับที่ปิดแมสบดบังหน้าตัวเองเรียบร้อย อย่างหมั่นไส้ “ถามจริงไปพูดอะไรกับพี่ผม” “ก็แค่มาชวนคุณกลับไปทำงาน” “จริงเหรอ นี่เขาคิดไปไกลขนาดไหนแล้ว คิดว่าเราเป็นแฟนกันเรียบร้อยเลย บ้าหรือเปล่าคุณน่ะ” เขาเล่นงานเธอ อิงดาวหยักไหล่ “พอคุณกลับมาก็บอกว่าเลิกกับฉันสิ” พูดเหมือนไม่สนใจ แมงมุมขัดใจ “คิดจะคบแล้วเลิกง่ายๆ มันไม่ใช่งานอีเว้นท์นะ” เขาไม่ชอบเวลาใครพูดเรื่องความรักเล่นๆ “ก็ถ้าลุงเป็นนิวตันของฉัน เรื่องอะไรที่ฉันจะเลิกกับลุงง่ายๆล่ะ” อิงดาวหันมามองหน้าเขา แมงมุมงุนงงกับศัพย์ใหม่ ไม่เข้าใจ “อะไรคือนิวตัน” เขาถามกลับ มองดาวตายิ้มได้ “เอาล่ะ เราไปกันดีกว่า” แมงมุมขัดใจอีกแล้ว คุยกันยังไม่รู้เรื่องก็เปลี่ยนเรื่องง่ายๆ อีก นี่ผู้หญิงสมัยนี้เป็นแบบนี้กันหรือไง? แล้วทำไมเขาต้องยอมไปกับเธอง่ายๆ ...โอววว....จะหันกลับลงจากรถก็ไม่ทัน เธอล็อกประตูรถคันหรูแล้วออกวิ่งมาไกลแล้ว.....เอ....ทำไมเขาถึงตามผู้หญิงคนนี้มาง่ายแบบนี้กันเล่า หันไปมองเธออีกที สายตามุ่งมั่นมองทางโดยไม่สนใจหันมาคุยกับเขาอีกเลย แมงมุมไม่รู้จะทำอะไร เลยขอนอนสลบไปกลางทางเลยดีกว่า อิงดาวปลุกเขาตื่นเมื่อมาถึงคอนโด “เขามองรอบด้านอย่างแปลกตา” “พาผมมาที่ไหนเนี่ย” “คอนโดฉันเองค่ะ” เอาจริงหรือนี่ ผู้หญิงคนนี้จะทำอะไรกันแน่ “คืออิงยังไม่ได้หาที่พักให้คุณนะคะ อิงไปอย่างฉุกเฉิน เอาไว้วันจันทร์อิงจะหาที่พักให้ วันนี้ก็พักกับอิงไปก่อนค่ะ” เธออธิบาย แมงมุมมองหน้า พยักหน้าทำความเข้าใจ ลงจากรถ อิงเปิดประตู ช่วยเขาถือกระเป๋ากับถุงข้าวโพด ส่วนแมงมุมแบกกระสอบข้าว เดินตามเธอไปที่ลิฟท์ แม่บ้านสายใจเห็นหลังอิงไวๆ พร้อมผู้ชายแบกกระสอบข้าวตามหลังก็ตื่นเต้น “อุ๊ย หรือว่าแฟนคุณอิง” แอบเมียงมองตามอย่างสนใจ
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
ผู้ชายอะไรชื่อแมงมุมคะ