วาเลนไทน์ในความทรงจำ
วันที่ 14 กุมภาพันธ์ เป็นวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรัก น้อยคนนักที่จะไม่รู้จักวันนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กๆหนุ่มสาวซึ่งอยู่ในวัยรักวัยเรียน พวกเขาจะมอบดอกกุหลาบแดงให้แก่กัน บอกรักกันโดยไม่ขัดเขิน แต่จะมีสักกี่คนที่จะรู้ว่าวันนี้เป็นวันที่นักบุญวาเลนไทน์ถูกประหารชีวิต
ตลอดหลายปีที่ผ่านมาตั้งแต่เริ่มสาว เธอไม่เคยให้ความสำคัญกับวันนี้เลย ใช่ว่าจะเป็นพวกอนุรักษ์นิยม ไม่เห่อแฟชั่น ไม่ชอบตามก้นฝรั่งแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะเธอไม่เคยได้รับดอกกุหลาบในวันนี้เลย ขณะที่เพื่อนๆต่างหอบหิ้วกันคนละดอกสองดอกตามลำดับความสวยและความฮอดฮิต
เธอต้องเดินท่ามกลางสาวๆเหล่านั้นด้วยความพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะตีสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด แต่ภายในมันช่างห่อเหี่ยวเหลือทน โลกของเพื่อนๆคงเป็นสีชมพูสว่างไสว ขณะที่โลกของเธอนั้นมันช่างมืดครึ้มราวกับพายุกำลังโหมกระหน่ำ ตอนนั้นเธอเกลียดวันวาเลนไทน์เหลือเกิน และอยากจะลบมันออกไปจากปฎิทินถ้าทำได้......
นั่นมันเมื่อกว่า20ปีมาแล้ว แต่วันนี้ 14 กุมภาพันธ์ ปีนี้กลับเป็นวันที่เธอตั้งตารอ ใช่ว่าเธอหวังจะได้รับกุหลาบแดงจากใครในวัยใกล้เลข4หรอกนะ แต่เธอรู้สึกว่ามีกุหลาบนับพันดอกกำลังเบ่งบานอยู่ในตัวเธอมากกว่า เธอเริ่มรู้สึกแบบนี้ตั้งแต่รู้ว่าวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ตรงกับวันที่14กุมภาพันธ์เป็นวันวาเลนไทน์ ซึ่งเป็นวันที่เขานัดพบกับเธอเป็นครั้งแรก....
หนึ่งอาทิตย์ก่อนหน้านี้เธอได้รับอีเมล์จากเขา หนุ่มนิรนามที่เธอออนเอ็มคุยด้วยมานานหลายปี จู่ๆเขาก็เมล์มาบอกว่า
วันอาทิตย์หน้าผมจะมาธุระที่กรุงเทพฯ คุณพอมีเวลาสักนิดไหม มาพบกันหน่อยนะครับ.....
เป็นครั้งแรกที่เขาขอพบเธอหลังจากพูดคุยโดยไม่เห็นหน้ากันมานาน เธอตอบตกลงโดยไม่ทันได้ดูปฏิทินว่าวันอาทิตย์นี้ตรงกับวันที่เท่าไร แค่คิดว่าวันอาทิตย์เธอว่างอยู่แล้ว และเธอก็อยากจะพบหน้าเขาสักครั้งเท่านั้น
เธอมาถึงจุดนัดพบก่อนเวลาตั้งหนึ่งชั่วโมง ไม่ได้ตื่นเต้นหรอกนะ แค่เธอไม่ชอบให้ใครรอเท่านั้นเอง เธอสวมเสื้อเชิ้ตแบบผู้หญิงสีชมพูอ่อน พับแขนเค่ศอกกับกางเกงยีนส์ขาม้าสีน้ำเงินเข้มสะพายกระเป๋าใบใหญ่ที่ไม่ได้ใส่อะไรมากมายนัก ก็แค่สะพายมาแก้เขินเท่านั้น เส้นผมสีน้ำตาลแดงยาวสลวยถูกรวบไว้หลวมๆ
เธอพาร่างบางระหงเข้าไปในร้านกาแฟชื่อดังในห้างสรรพสินค้าใหญ่ใจกลางเมืองด้วยมาดมั่นราวนางพญา เผื่อเขาแอบมารออยู่ก่อนจะได้ประทับใจในแรกเจอ ภายในร้านมีลูกค้าบางตา ส่วนมากมาเป็นคู่ เธอกวาดตามองทั่วร้านเล็กๆนั้นไม่พบว่าใครพอจะเป็นเขาคนนั้นได้เลย เธอแอบโล่งอกอย่างน้อยก็มีเวลาพอให้เธอเตรียมตัวให้หายตื่นเต้น
เธอไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าจะตื่นเต้นไปทำไมนักหนาก็แค่มาพบเพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น เพื่อนที่ยังไม่เคยพบหน้า เพื่อน เพื่อน เพื่อน เธอย้ำคำนั้นหนักแน่น ตลอดเวลาที่พูดคุยกันมาทั้งสองคุยกันฉันท์เพื่อนเท่านั้นจริงๆ เขาไม่เคยหยอดคำหวาน ให้เธอคิดว่าเขาจะจีบแม้แต่น้อย เธอเองก็ระวังคำไม่ให้เขาคิดว่าเธอจีบเหมือนกัน โถ..เธอก็อายุปูนนี้แล้วจีบส่งเดชได้อย่างไรเขาอายุเท่าไรก็ไม่รู้เลย เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าหลอกเด็กล่ะยุ่งเลย
เธอนั่งคิดอะไรเพลิดเพลิน กาแฟหมดไปสองถ้วยแล้ว เขาก็ยังไม่มา เธอก้มดูนาฬิกาเรือนทองที่ข้อมือเลยเวลานัดมาหนึ่งชั่วโมงกับสิบห้านาทีแล้ว
คนบ้าอะไร ผิดนัดเป็นชั่วโมง นี่ขนาดนัดครั้งแรกนะ เอ...หรือว่าเขามาแล้ว เห็นตัวจริงเราแล้วเลยเผ่นแนบไปเลย!!
ตาบ้าเอ๊ย...นัดแล้วไม่มา อย่าให้เจอเชียว หรือว่ารถติด มีอุบัติเหตุ ไม่อยากเจอแล้ว?? ให้เวลาอีกสองนาทีเอ้า.... ฯลฯ
เธอนั่งคิดงึมงำอยู่คนเดียว จนเวลาผ่านไปสิบสองนาที หมดเส้นตาย เธอจึงเดินจากร้านนั้นมาด้วยมาด....เงื่องหงอยเหมือนไก่ป่วย....
อุ๊ย... เธอเกือบเดินชนกับผู้ชายคนหนึ่งที่เดินสวนเข้ามาอย่างเร็ว
ตาบ้าเอ๊ย..เกือบชนคนแล้วยังไม่ขอโทษอีก
เธองึมงำตามหลังเบาๆเพราะรู้ตัวว่าเธอเองก็เหม่อไม่ดูทางเหมือนกัน
เธอเดินลงบันไดเลื่อนมาชั้นล่างกะจะช้อปปิ้งแก้เซ็งคนผิดนัดสักหน่อย ขณะกำลังชมสินค้าเพลินๆพลันสายตาเธอก็เหลือบไปเห็นป้ายร้านๆหนึ่ง ซึ่งคุ้นตาเธอเหลือเกิน
นั่นมันร้านกาแฟXXX นี่นา
เธอทำหน้าเหวอปากอ้าตาโตเท่าไข่ห่าน ใจหล่นแว้บหายไปไหนไม่รู้
ร้านกาแฟXXXมันมีสองร้าน ??? ในห้างเดียวกันเหรอเนี่ย???
ไม่นะ ตาบ้าไม่เห็นบอกเลยว่าชั้นไหน
เธอดิ่งพรวดไปยังร้านกาแฟที่เห็นนั้นทันที เธอกวาดสายตาไปทั่วร้านเล็กๆนั้น ไม่มีใครที่นั่งรออยู่คนเดียวเลย คงมีแต่หนุ่มสาวที่มากันเป็นคู่ๆ เขาคงไปแล้ว เขาต้องคิดว่าเธอผิดนัด เขาต้องคิดว่าเธอไม่อยากพบ เขา.....
เขาและเธอคงไม่มีวาสนาจะได้พบกัน
เธอรู้สึกห่อเหี่ยวเหลือเกินเหมือนเมื่อยี่สิบปีที่แล้วที่เดินอยู่ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนสาวที่เบิกบาน ดอกไม้ที่บานสะพรั่งอยู่ในตัวเธอบัดนี้มันเหี่ยวเฉาราโรยไปหมดสิ้น เธอหันหลังกลับช้าๆเดินออกจากประตูร้านอย่างเลื่อนลอย
ขอโทษครับ คุณ.....
เสียงชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเอ่ยขึ้นเบาๆ ด้วยน้ำเสียงหอบหน่อยๆ
เธอรีบเบี่ยงตัวหลบพร้อมเอ่ยขอโทษเบาๆที่ขวางทาง แต่เขากลับโยกตัวมาขวางเธอไว้ เธอเงยหน้ามองเขาด้วยนัยส์ตาเขียวปั้ด พลางนึกในใจอย่างเอาเรื่อง
( จะเอาไง(วะ)มาเดินดักหน้าดักหลังอยู่ได้ คนยิ่งหงุดหงิดอยู่ .........)
เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง(เนื่องจากเขาสูงมาก)เธอก็จำเขาได้ในทันที ตาบ้าที่เกือบชนเธอที่ร้านกาแฟข้างบนน่ะเอง แล้วเขามาทำอะไรที่นี่ล่ะเนี่ย??? จากหงุดหงิดเป็นงุนงงสงสัย และเริ่มคลี่คลายเมื่อเธอมองต่ำลงมายังเสื้อเชิ้ตสีชมพูที่เขาสวมอยู่ กับกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม และกุหลาบแดงในมือของเขา เธอนึกถึงถ้อยคำในเมล์ฉบับนั้น
"เรามานัดกันใส่เสื้อสีชมพูดีไหม มีกุหลาบแดงปักในกระเป๋าเสื้อคนละดอกด้วย จะได้จำกันได้ไง..."
เธอคิดว่าเขาล้อเล่นและปฎิเสธเรื่องกุหลาบแดง ด้วยคิดว่าเป็นเรื่องประหลาดที่จู่ๆจะปักกุหลาบแดงเดินไปมาตามท้องถนน ก็เธอลืมเสียสนิทว่ามันเป็นวันวาเลนไทน์ ใครๆก็ถือกุหลาบแดงกันทั้งนั้น
เมื่อเธอช้อนสายตาขึ้นจากกุหลาบแดงในมือเขา ตาสบตากับชายหนุ่มตรงหน้า เธอเห็นแววตาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นยินดีของเขา เห็นรอยยิ้มอบอุ่นที่มุมปาก
ดอกกุหลาบในตัวเธอก็บานสะพรั่งขึ้นอีกครั้ง
ครั้งสุดท้าย(รึเปล่า)กับโครงการถนนสายนี้มีมิตรภาพของสามสาว เสียดายที่จะหยุด(ชั่วคราว) โครงการนี้ทำให้เราได้พบกับเพื่อนใหม่มิตรภาพใหม่ ก็หวังและรอโครงการในภาคสองนะคะ หวังว่าหลังจากนี้มิตรภาพจะยังคงอยู่ตลอดไป
งานเขียนชิ้นนี้ เขียนจากเรื่องสมมุติทั้งสิ้นค่ะ ท่านหญิงฯยังไม่เจอหนุ่มนิรนามตัวจริงเลย แง้...จริงๆอยากจบแบบเศร้าๆนะคะเนี่ย ไม่ค่อยถนัดแบบแฮปปี้เอนดิ้งเท่าไร หุหุ
ติดตามกันต่อกับโครงการถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการขัดตาทัพของคุณเป็ดสวรรค์นะคะ
Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2553 |
|
37 comments |
Last Update : 27 มีนาคม 2557 11:37:06 น. |
Counter : 3478 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: SongPee 1 กุมภาพันธ์ 2553 19:27:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: peeamp 1 กุมภาพันธ์ 2553 20:25:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 1 กุมภาพันธ์ 2553 21:37:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 1 กุมภาพันธ์ 2553 22:26:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 2 กุมภาพันธ์ 2553 1:48:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: nikanda 2 กุมภาพันธ์ 2553 4:47:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 2 กุมภาพันธ์ 2553 5:14:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 2 กุมภาพันธ์ 2553 7:49:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: Paulo 2 กุมภาพันธ์ 2553 9:23:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตัวp_box 2 กุมภาพันธ์ 2553 14:09:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตัวp_box 2 กุมภาพันธ์ 2553 14:11:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลิงกัง..ขี้เก๊ก.. (เป็ดสวรรค์ ) 2 กุมภาพันธ์ 2553 18:33:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: นัทธ์ 2 กุมภาพันธ์ 2553 23:36:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตัวp_box 3 กุมภาพันธ์ 2553 11:41:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 3 กุมภาพันธ์ 2553 17:34:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 4 กุมภาพันธ์ 2553 7:49:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: peeamp 4 กุมภาพันธ์ 2553 9:35:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 4 กุมภาพันธ์ 2553 10:01:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์ ) 4 กุมภาพันธ์ 2553 14:19:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: BeCoffee 4 กุมภาพันธ์ 2553 23:06:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 5 กุมภาพันธ์ 2553 7:58:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: tanjira 11 ธันวาคม 2557 13:11:09 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"ดอกกุหลาบในตัวเธอก็บานสะพรั่งขึ้นอีกครั้ง"
หวานซะ
เรื่องนัดบอดเนี่ยมันเป็นอะไรที่ตื่นเต้นดีนะครับ
ผมเคยมีประสบการณ์มันจะมีอยู่สองอารมณ์คือ
ประทับใจ กับ อยากจะลืมเลือน