วาเลนไทน์ .. ในความทรงจำ : ถนนสายนี้มีมิตรภาพ ฉันนั่งมองเทียนบนโต๊ะ เขาเข้าใจทำดีนะ เทียนที่ถูกจุดบนโคมแก้วเล็ก ๆ ที่แม้ลมพัดโชยก็ไม่อาจทำให้เทียนดับได้ อาจจะวูบไหว แต่สุดท้ายเทียนเล่มน้อยก็ยังส่องแสงประกายอบอุ่น ลำแสงจากเทียนเล่มน้อย พอส่องสว่างให้โต๊ะสี่ที่นั่ง ที่ทั้งโต๊ะ มีฉันนั่งเพียงลำพัง ในวันนี้ .. เหลียวไปมองด้านข้าง ผ่านดอกเพ็ตทูเนีย กล้วยไม้ช่อสวย ออกดอกชูช่อ มองออกไปไกล สายน้ำสีดำสนิท ระริ้วคลื่นสีเงินยวง ระยิบระยับ เป็นคลื่นตามแรงลม มองฟ้าดวงดาวระยิบระยับ เต็มท้องฟ้า ดวงดาวพากันส่องแสงพร่างพราวไปเต็มฟากฟ้า ดูเหมือนจะเป็นใจให้คนใจเศร้าเหมือนฉัน ก็วันนี้คืนเดือนมืดนี่นา .. ฉันคงไม่มีโอกาสได้เห็นดวงจันทร์ .. .. . วันนี้ ฉันก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ที่โต๊ะตัวเดิม ที่เก้าอี้ตัวเดิม กับแก้วไวน์เช่นเดิม เมนูเดิม ๆ และยังรอคอยคนเดิม ๆ คนนั้น .. .. . .. ที่โต๊ะข้าง ๆ อีกหลายสิบโต๊ะ บางโต๊ะนั่งมองตากัน บางโต๊ะมอบกุหลาบช่อสวยให้กัน บางโต๊ะคุยกันสนุกสนาน เฮฮา โต๊ะที่นี่เต็มทุกโต๊ะ .. โดยเฉพาะวันนี้ วันวาเลนไทน์ .. วันแห่งความรัก ประวัติของวันแม้นจะแสนเศร้าเพียงใด แต่สุดท้าย วันนี้คือวันแห่งความรักของหนุ่มสาว และประเทศของเราก็รับวัฒนธรรมนี้มาเต็ม ๆ .. ในปีแรกที่ฉันมารอคุณอยู่ที่นี่ ฉันไม่ได้จองค่ะ โต๊ะหมายเลขเก้าของเรา.. ฉันต้องระเห็จไปนั่งซุกมุมอยู่ในห้องด้านหลัง .. เพิ่งรู้ว่าโต๊ะของเราฮิตฮอทในวันนี้นะคะ ส่วนฉันเอง ก็ไม่เคยคิดหรอกว่าจะมานั่งอยู่ตรงนี้ ณ วันนี้ หรือ ณ วันนี้ ในหลาย ๆ ปีที่ผ่านมา ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ นะค่ะ .. ใช่ค่ะ ฉันนั่งตรงนี้ ที่นี่ ตั้งแต่หกโมงเย็นจนถึงเที่ยงคืน ของทุกปี ผ่านมาแล้ว ปีนี้เป็นปีที่ห้า.. ............. .. ... ครั้งแรกที่ฉันได้มาที่นี่กับคุณ คุณพาฉันมาในวันวาเลนไทน์ ที่นั่งติดทะเลสาบ วิวภูเขา ลมพัดเย็น ใต้ท้องฟ้าสีคล้ำ นั่งมองพระอาทิตย์ตกน้ำ จนกระทั่งแสงดาว แสงจันทร์สาดส่อง ช่างเป็นคืนที่น่าจดจำ .. ฉันหยิบโทรศัพท์ เครื่องเดิม กดเบอร์เดิม .. จะพูดคุยกับคุณเหมือนเดิม เหมือนหลายปีที่ผ่าน .. (จริง ๆ ฉันเพียงกดไป แล้วก็ปิด รอคุณโทรกลับ 55) จะพูดสุขสันต์วันวาเลนไทน์นะค่ะ วันนี้ฉันใส่ชุดสีครีม ทำผมเกล้ามวยทรงสวยอย่างที่คุณชอบ ใส่ต่างหูสีเงินวงกลมใหญ่ และสร้อยเส้นเล็ก จี้รูปหัวใจที่คุณให้ และรอคอยคุณอยู่ที่เดิม ที่สำคัญที่สุด “รักคุณค่ะ ที่รัก” .. เหมือนทุกปีที่ผ่าน .. แต่วันนี้ ไยโทรศัพท์เจ้ากรรมต่อถึงคุณไม่ติดซักที หรือมันจะทรยศฉันซะแล้ว .. หมายถึงเครื่องโทรศัพท์นะค่ะ .. (ด้วยใจอยากให้เป็นเช่นนั้น .. ) วางโทรศัพท์ลง .. มองออกไปไกลสุดสายตา จ้องดวงดาวบนท้องฟ้า ราวกับจะฝากใจกับสายลม .. ........................... .. “แพรจ๊ะ .. แพรก็รู้ว่าผมรักแพร รักมาก ..” จู่ ๆ คุณก็พูดขึ้น ในคืนวันนั้น คุณจับมือฉันไปกุม และพูดประโยคที่ทำให้หัวใจฉันละลาย .. .. ... หลังจากคุณพาฉันมาที่นี่ คุณทำทุกอย่าง อย่างที่จะทำให้ฉันจดจำไปตลอดชีวิต คุณพาฉันเดินมาคู่กัน ผ่านโต๊ะหลายโต๊ะ ที่ต่างเหลียวหลังมอง ทำเอาฉันรู้สึกราวกับฝัน คุณพาฉันไปซื้อเดรสชุดสวยชุดนี้ พาไปแต่งหน้าทำผม เมื่อฉันก้าวออกมาหาคุณ อย่าว่าแต่คุณเลยค่ะ ฉันเองก็แทบจะจำตัวเองไม่ได้ “สวยจัง .. ที่รักของผม” .. สายตาที่คุณมองมา ทำเอาใจฉันสั่น .. นี่หรือเปล่าหนอ เพราะรัก ทำให้เราทำได้ทุกอย่างที่ทำให้คนที่เรารักมีความสุข .. . ฉันเองเป็นอาจารย์ค่ะ สอนในมหาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง ก็เป็นครูเชย ๆ มั้งค่ะ .. เสื้อเชิ้ต กระโปรงทรงเอ แว่นตาที่สวมติดหน้า ทั้ง ๆ ที่ก็ไม่ได้สายตาสั้นแต่ประการใด แต่ที่ใส่เพราะกลัวลูกศิษย์จะไม่นับถือ และฉันคิดเองว่ามันทำให้ฉันดูภูมิฐานขึ้น แต่คุณก็มาบอกทีหลังว่า แว่นตามันไม่อาจปิดบังดวงตาที่ซ่อนมนต์เสน่ห์ทำให้ผมหลงใหลคุณได้ .. ดูคารมของเขาสิค่ะ .. . .. .. .. . ฉันเจอเขาครั้งแรก ที่ม้าหินอ่อน ใต้ต้นจามจุรีหน้าคณะ วันนั้น ฉันกำลังเลือกหัวข้อรายงานที่สาว ๆ นิสิตกลุ่มนี้จะทำรายงานส่งให้ฉัน จู่ ๆ เขาก็เดินเข้ามาทำหน้าหงิก แล้วบ่นหลานสาวคนเดียวของเขา “ไป๊ กลับบ้านได้แล้วคุณหนูดาว” “อะไรกันค่ะอากฤต” “กลับบ้านไงจ๊ะ คุณหลานสาวสุดที่รักสุดหวงของคุณพ่อกันต์ ขนาดตัวเองมีประชุมยังจิกอามารับได้” “อาไม่อยากมา ดาวขึ้นรถเมล์กลับก็ได้นี่ค่ะ” “เปล่านี่จ๊ะ อาเต็มใจมารับหลานเสมอ ..” “กัดฟันพูดหรือเปล่าอา มารับหนูเลยพลาดพาสาว ๆ ไปดินเนอร์บอกรักวาเลนไทน์หรือเปล่าเนี๊ยะ พาลเชียว” หลานพูดอย่างรู้ใจอา “บ้าน่า ..” ฉันนั่งฟังลูกศิษย์กับเขาพูดกันผ่านหัวไปอย่างเพลิน ๆ อาหลานคู่นี้คุยกันอบอุ่นดีจัง .. “แต่แหม ๆ .. อย่างกะฉันเป็นหัวหลักหัวตอ” ฉันก็คิดในใจอ่ะนะค่ะ ซักพัก (ก็ปะทะคารมกันพอหอมปากหอมคอ) ยัยลูกศิษย์ ถึงได้แนะนำฉันให้รู้จักกับเขา “ครูแพรค่ะ นี่อากฤตค่ะ อาหนูเอง” .. ฉันเมื่อได้สบตากับเขา ก็วาบในใจค่ะ ก็ไม่รู้คุณ ๆ เคยหรือเปล่า แต่เหมือนใจฉันจะรู้ค่ะ .. ว่า ใช่เลย .. แต่แหม .. เขามองฉันเฉย ๆ ค่ะ แล้วก็ลาจากไป .. (หลังจากวันนั้น เขากลับมาสารภาพค่ะ ว่า พอเห็นหน้าฉัน แล้วเขาพูดอะไรไม่ออก 555 .. สงสัยอะไรติดคอ อึ๋ย ๆ) ............. ... แล้ววันหนึ่ง คุณก็ก้าวเข้ามาในชีวิตฉัน คุณเข้ามาบอกว่า จะขอคุยเรื่องหลานสาวของคุณ .. เอ .. เรื่องอะไรหนอ ฉันคิดตั้งนานก็คิดไม่ออก สุดท้ายเมื่อไปพบคุณจึงได้รู้ว่า คุณแค่ยกเรื่องหลานสาวมาบังหน้า เท่านั้นเอง .. คุณก็ร้ายใช่ย่อยนะเนี่ย .. (แม้นฉันเองปฏิเสธได้ แต่ก็ไม่ค่ะ ก็ฉันรู้ใจตัวเองนี่ค่ะ ใจสั่งมา .. ฮา ฮิ้ววววว) จากนั้น เราก็คบกับมาเรื่อยค่ะ จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จวบจนครบวาเลนไทน์แรก .. ใช่ .. เราพบกันวันวาเลนไทน์ จริง ๆ ไม่คิดนะค่ะว่าเราจะเริ่มต้นกันเนื่องจากเจอหน้ากันวันนี้ วาเลนไทน์ครั้งแรกของเรา (ไม่นับที่เราเจอกันนะค่ะ) ณ ห้องอาหารของโรงแรมหรูแห่งนี้ .. คุณทำให้ฉัน ได้พบกับความสุขของความอิ่มเอมใจ และได้พบกับอุปสรรคอันโหดร้ายเช่นกัน ทำไมฉันจะไม่รู้ค่ะ ว่า ฐานะ เราแตกต่างกันแค่ไหน ฉันเป็นเพียงอาจารย์สอนภาษาไทย แม้จะในมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง ไหนเลยจะเทียบได้กับนักธุรกิจหนุ่มอนาคตไกล ที่ต่อไปคือคนที่จะมาสืบทอดตำแหน่งธุรกิจ ในเครือของตระกูลที่ยิ่งใหญ่ของเมืองไทย ทำไมฉันจะไม่รู้ค่ะ ว่าคุณหญิงแม่ของคุณคิดอย่างไรกับเรา .. ฉันแอบได้ยินค่ะ ในวันหนึ่งที่คุณพาฉันไปกินข้าวที่บ้านเป็นครั้งแรก “ตากฤต ลูกมั่นใจกับยัยอาจารย์สาวคนนี้แล้วเหรอ .. คิดดูนะลูก ภรรยาที่ดี ควรส่งเสริมสามีนะลูก” “ถ้าไม่ดูทางด้านฐานะ แพรเค้าก็ส่งเสริมผมทางด้านจิตใจที่ครับแม่ .. คนเราควรจะให้ความสำคัญทางอื่นมากกว่าจิตใจหรือครับแม่ .. ในเมื่ออย่างอื่นเค้าก็โอเคหมด .. แม่ครับ ถ้าผมรักแล้ว ผมก็รักนะครับ ผมรักแม่ และหวังว่าคนที่ผมรัก จะเป็นคนที่แม่รักด้วย ..” ประโยคนั้นประโยคเดียวที่ทำหน้าที่ตอกย้ำความรักที่คุณมีต่อฉันค่ะ คุณอาจไม่เคยรู้ ว่าฉันได้ยินประโยคนี้จากปากของคุณ .. และทำให้ฉันยังอยู่ตรงนี้ .. ที่เดิม .. สำหรับคุณ ............. .. .... “แพรจ๊ะ ผมพูดตรง ๆ นะ หนึ่งปีที่ผ่านมาเราต่างรู้ใจของตนเอง .. แต่ .. ผู้ใหญ่อาจไม่เข้าใจในความรักของเรา ผมอยากให้ผู้ใหญ่เข้าใจผิด ว่า แม้นพรากเราแสนไกล แต่ใจของเราจะคงเดิม ..” “ยังไงค่ะ” ฉันกล่าว “พี่ต้องไปบริหารงานที่สหรัฐ อาจจะหลายปี .. แต่อยากจะขออะไรซักอย่าง ..” “ค๊ะ ..” ตอนนั้น ยอมรับค่ะว่าใจหวิว นี่วาเลนไทน์แน่หรือ เมื่อกี้เค้าเพิ่งบอก ‘แพรจ๊ะ .. แพรก็รู้ว่าผมรักแพร รักมาก ..’ ให้ฉันใจเต้นไม่เป็นส่ำ ตอนนี้ใจฉันยิ่งกว่าเต้นระส่ำ ว่าคุณต้องจาก .. “ในเวลาที่ผมไม่อยู่ แพรจะมีผมตลอดไป .. และขอให้เชื่อว่า ในเวลาเดียวกัน ผมจะมีแพรเพียงคนเดียวในใจตลอดไป ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม .. สัญญานะ” ฉันยิ้มทั้งน้ำตา พร้อมกล่าวสัญญากับคุณ แม้รักจะมีอุปสรรคมากเพียงใด ฉันเชื่อว่าขอให้ใจเราสองดวงยังมีกันและกัน .. ซักวันจะเป็นของเรา .. .............. .. . ‘คุณค่ะ’ ฉันเอ่ยในใจ รอบที่ห้าแล้วนะค่ะคุณกฤต ที่ฉันโทรหาคุณ ฉันก็ยังเป็นฉัน เวลาที่ผ่าน ไม่เคยทำให้หัวใจฉันสั่นคลอน ใจที่มี ก็ยังมีไว้เพื่อคุณ .. แล้วทำไมในปีนี้ ฉันโทรหาคุณไม่ได้ค่ะ ทุก ๆ ปี ที่เราจากกัน เราก็ไม่เคยเจอกันค่ะ เราคิดเพียงว่า ใจเราส่งถึงใจ แน่นอน .. แม้คุณจะเคยบินกลับเมืองไทยหลายครั้ง .. แต่เราก็ไม่เคยมีโอกาสจะได้เจอกัน เพียงแค่ คุณโทรมาบอก “ตอนนี้ผมยืนอยู่บนพื้นแผ่นเดียวกันกับคุณนะ ที่รัก” .. แต่ไม่ว่ายังไง เรายังเชื่อ ว่าใจเรายังเป็นของกันและกันมาตั้งแต่เราสบตา และจะเป็นของกันและกันตลอดไป .. .. . ฉันยังอยู่ตรงนี้ที่เดิม นั่งโต๊ะตัวเดิม (ที่ตั้งแต่ปีที่สอง ฉันต้องจองตั้งแต่หกโมงเย็นถึงเที่ยงคืนตลอด และเป็นฉันที่มานั่งละเลียดไวน์ กับเมนูเดิม ๆ ทุกปี) กับชุดเดรสสีเดิม ๆ และทรงผมเดิม ๆ ที่คุณเคยชอบ วาเลนไทน์ปีนี้ ฉันก็มานั่งตรงนี้ เหมือนเดิม อ้อ .. ฉันลืมเล่า มีหลายปีนะค่ะ ที่มีชายหนุ่มหน้าตาดี เพียรมาขอนั่งโต๊ะกับฉันในวันนี้ของปีก่อน ๆ (คุณหึงบ้างหรือเปล่าหนอ.. แต่ฉันก็ไม่เคยให้ใครมาแทนคุณค่ะ ..) .. .... .. เกือบห้าทุ่มแล้ว เหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมง กับไวน์แก้วที่หก .. ฉันชักเริ่มมึนแล้วสิค่ะ .. ปีนี้แตกต่างกับปีอื่น ตรงที่ฉันไม่ได้คุยกับคุณค่ะ เพราะอะไรนะ .. คุณลืมฉันแล้ว ฉีกคำสัญญาเก่า ๆ ที่เป็นเพียงลมปากเท่านั้นทิ้งไป .. หรือเพราะอะไร อะไร .. ฉันอยากได้ยินจากปากคุณค่ะ .... ... ............. .. จู่ ๆ เสียงเพลงคลอเบา ๆ ก็ดับลง แสงจากทุกทิศทุกทางก็ดับลงเหมือนกับนัดกันไว้ เหลือเพียงเทียนไขวับแวม จากโคมแก้วบนโต๊ะฉันที่มันยังส่องแสงวับแวมอบอุ่นมาถึงใจ มีนักไวโอลินคนหนึ่ง เดินเข้ามาด้านหลังฉัน เสียงเพลงจากไวโอลิน เสียดแทงเข้าไปในใจ .. จับใจ จนรู้สึกถึงความปวดร้าว ก่อนที่เสียงเพลงจะค่อย ๆ บรรเลงถึงความอบอุ่น ความรัก และ คุณ ที่เดินเข้ามา .. นั่นคุณจริง ๆ หรือค่ะ คุณเดินยิ้มเข้ามาหาฉัน ดั่งจะบ่งบอกว่า “ที่รัก .. ผมมาแล้ว” เหมือนกับความเศร้า .. ความเหงาของฉัน กับการรอคอยในทุก ๆ ปีจะเลือนหายไป ... . ฉันไม่ได้เจอคุณนานเท่าไหร่แล้วนะ อย่าไปคิดเลย .. แค่ว่า วันนี้ คุณมายืนอยู่ตรงหน้าฉัน ด้วยมือข้างหนึ่งที่ถือช่อดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ สีที่ฉันชอบ ฉันก้าวไปหาคุณ โดยไม่คิดอะไรอีกแล้ว .. และคุณได้โอบกอดให้วาเลนไทน์นี้เป็นวันที่สำคัญที่สุดของใจ “ห้าปีแล้วนะค่ะ ที่ฉันรอคุณอยู่ตรงนี้ ..” “ผมรู้ .. ที่รัก และวันนี้ผมพร้อมแล้ว ทุก ๆ อย่าง ที่จะกลับมาอยู่เคียงข้างคุณ” .. “... ฉันรักคุณค่ะ และเชื่อในรักที่คุณมีต่อฉัน ..” “ให้ผมได้ลบรอยช้ำ ของการรอในห้าปีที่ผ่านนะจ๊ะ .. ผมรู้ใจตัวเองดี ตั้งแต่วันที่เราสบตา .. และที่สำคัญ แต่งงานกับผมนะจ๊ะ ..” คุณบรรจงสวมแหวนวงหนึ่งลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของฉัน และกล่าวว่า “แต่งงาน กับผมนะที่รัก .. ผมรอคุณมานานเหลือเกิน” “ค่ะ .. ฉันก็เช่นกัน” .. เสียงปรบมือจากทุกสารทิศ ก่อนที่ไฟและเพลงจะเริ่มทำงานของมันอย่างปกติ แต่จะรู้ไหม ถึงใจคู่หนึ่ง ที่รักและเข้าใจ รอคอยถึงวันของพวกเขา .. ......................................... .. เป็นโจทย์สุดท้ายแล้วสำหรับโครงการของสามสาว เลยยาวหน่อย .. 555 ก็บอกตรง ๆ ว่าถนนสายนี้มีมิตรภาพ ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ ลุ้นให้มีโครงการใหม่ไว ๆ ช่วงนี้ก็หวังว่าจะมีโครงการไส้ติ่งของเป็ดหวัน มาบรรเทาความคิดให้หายคิดถึงนะจ๊ะ คราวนี้โจทย์ “วาเลนไทน์ในความทรงจำ” คิดอยู่นาน .. สุดท้ายก็ Happy Happy ละกัน .. 555 แต่งซ้า .. อยากจะอินไปเป็นนางเอกซะเอง .. เฉพาะตอนกอดกะพระเอกนะ .. หุหุ สองพี   Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2553 32 comments Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2553 0:55:01 น. Counter : 822 Pageviews. Share Tweet

เจิมๆๆเจิมๆๆๆ วันวาเลนไทน์สำหรับเรา ก็เป็นเพียงวันธรรมดาๆวันหนึ่ง... อาจจะเพราะเราเลยวัยตื่นเต้นมานาน... แต่ชอบเดือนกุมภาฯค่ะ...เก๋ดี..ยกให้เป็นเดือนแห่งความรักทั้งเดือน   โดย: เริงฤดีนะ 1 กุมภาพันธ์ 2553 0:44:19 น.

หูยยยย อ่านแล้ว อยากมีความรักบ้างจัง มันทำให้ยิ้มได้จริงๆ บลีอกนี้ ^^   โดย: ผมชอบกินข้าวมันไก่ 1 กุมภาพันธ์ 2553 0:57:39 น.

จบหวานอ่ะครับ เป็นผมนะให้จบเศร้าไปละ อิอิ แต่ชอบนะครับ อ่านเพลินดี ปล. จากบ้านชอบเม้นต์พี่สองพีมากเลยครับเป็นอะไรที่ให้กำลังใจผมจริงๆ   โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) 1 กุมภาพันธ์ 2553 1:10:49 น.

ถึงจะแก่ แต่ต่อมโรแมนติกเรายังไม่ตายด้านนะเฟร้ย อ่านแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนางเอกยังไงไม่รุ คริๆๆ   โดย: ดอกหญ้าพันงู 1 กุมภาพันธ์ 2553 1:28:41 น.

หวานนนนนนนนนนน โรแมนติกมากๆๆๆๆค่ะคุณสองพี อ่านไปลุ้นไปแทบแย่ พออ่านจบก็..เฮ้ออออ แฮปปี้เอนดิ้ง...น่ารักจัง .... หลับฝันดีนะคะคุณสองพี   โดย: Suessapple 1 กุมภาพันธ์ 2553 3:08:40 น.

สวัสดีค่ะ อ่านไปลุ้นไปว่า .. พระเอกจะขี่ม้าขาวมาหรือเปล่า หรือว่าจะให้นางเอกรอเก้อ .. อ่านไปมีลุ้น แต่ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกหรอกนะค่ะ เพราะดันไปคิดว่าตัวเองเป็นนั่งโต๊ะข้างๆ แอบมอง หญิงสาวเค้าอยู่นะค่ะ 55+ .......... ฮ่าๆ แน่ะ มานั่งเช็คอายุกันเลยเหรอค่ะ กับสติกเกอร์แผ่นละ 1 บาท...ว่าไปแล้วเราหนีกัน หรือเปล่าหนออายุอานาม คริๆ แอบอิน ว่าแล้วปีนี้ฝากหลานสาวซื้อสักแผ่นสองแผ่น ท่าจะดีค่ะ เอามาติดรถ อินเทรนด์ ฮ่าๆ ส่วนเรื่องโครงการตะพาบน้ำของคุณเป็ดสวรรค์ งานเขียนตั้งโจทย์ไว้ที่บล็อกของคุณเป็ดสวรรค์ แล้วนะค่ะ เพิ่งเห็นเมื่อวาน .. หนต่อไปตาเราตั้งมั่ง กำลังคิดเลยว่าจะเอาแบบไหนดีน๊อ ติ๊กๆ ต๋อกๆ คิดนานเลยอ่ะค่ะ ยังไงก็มาเขียนร่วมกันอีกนะค่ะ   โดย: JewNid 1 กุมภาพันธ์ 2553 8:02:15 น.

นางเอกอึดมากเลยอ่ะตะเอง นึกถึงยัยกุ้งของนายอานนท์เลยแหละ เขามีศรัทธาต่อความรักไง อยู่รอได้แบบไม่ต้องทน จบแบบแฮปปี้ดีจังเลย สงสัยจะยุ่งใช่ไหม ของพี่ยังไม่โผล่เลยง่ะ ไม่รู้ว่าทำไมช้าจัง อัพไปตั้งกะสามโมงก่าแล้ว แอมอร   โดย: peeamp 1 กุมภาพันธ์ 2553 11:03:54 น.

ซึ้งจัง   โดย: บางส้มเปรี้ยว 1 กุมภาพันธ์ 2553 12:17:31 น.

ลุ้นแทบแย่นึกว่าจะเศร้าซะแล้ว^^   โดย: ท่านหญิงน่าเกลียด 1 กุมภาพันธ์ 2553 13:38:56 น.

ถอนหายใจเฮือกใหญ่เลยค่ะ การรอคอย .. มันทรมานนะคะ เวลายิ่งผ่าน ความไม่มั่นใจ มันจะคอยบั่นทอนให้ใจเราอ่อนล้า และอ่อนแอ ลงทุกที ขอบคุณที่จบอย่างสวยงามค่ะ คนอ่านอินซะซึ้งเลย ^^   โดย: Paulo 1 กุมภาพันธ์ 2553 14:16:37 น.

จะมีไหมสักคนเข้ามาหาแบบนี้   โดย: มัยดีนาห์ 1 กุมภาพันธ์ 2553 14:42:43 น.

หวาน หวาน และหวานค่ะ แฮบปี้เอนดิ้งเลยค่ะ ไม่เก็บอารมณ์ค้างไปฝันต่อค่ะ ไปหวานบ้านแม่รึยัง   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 1 กุมภาพันธ์ 2553 19:34:20 น.

55 ไปเขียนนิยายขายน่าจะดีกว่า อยู่แบ็งค์นะครับ ใจดีให้จบ happyๆ ซะด้วย   โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 1 กุมภาพันธ์ 2553 19:35:15 น.

แหะ แหะ ไม่ได้อ่านนิยายเรื่องนั้น แล้วก็ไม่ได้ดู หมูแผ่น เอ๊ยย หมูแดง เลยไม่เก็ต "ไม่ต้องมีคำบรรยายใด ๆ ให้มันลึกซึ้ง .. " แหะ แหะ อีกที ช่วยบรรยายหน่อยก็ น่าจะดีครับ นึกว่าเห็นแก่คนบ้านป่า   โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 1 กุมภาพันธ์ 2553 20:35:39 น.

ทีหลังก็อย่าตั้งโจทย์แซวยากนักสิครับ หุหุ นิยายหวานๆ ไม่เคยอ่าน ละครหลังข่าว ดูน้อยมาก ดูไม่เคยจบด้วย เป็นงี้มาแต่เด็ก แล้วครับ ไม่ใช่เพราะแก่ ส่วนเรื่องแก่เนี่ยแซวได้แซวไปเลย เป็นความ ภูมิใจอย่างยิ่งครับ ขอบอก   โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 1 กุมภาพันธ์ 2553 21:26:27 น.

คุ้มค่ากับการรอคอยนะคะห้าปีเนี่ย อย่าว่าแต่คุณสองพีที่นึกว่าเป็นนางเอกซะเอง ส้มอ่านไปยังนึกว่าตัวเองซะอีกค่ะ โรแมนติกมากเลย   โดย: ส้มแช่อิ่ม 1 กุมภาพันธ์ 2553 21:40:53 น.

แทะโลมหรือครับ 55 ได้เลยๆๆ เสียสละมากๆ เลยนะเนี่ย คงแทะ ได้อีกสักเดือนสองเดือน   โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 1 กุมภาพันธ์ 2553 21:51:22 น.

ไม่เสียเวลาที่รอคอยค่ะ สุดท้ายก็แฮปปี้เอ็นดิ้ง แต่ห้าปีเป็นเรานี่ไม่มานั่งรอที่โต๊ะเดิมๆ แล้วค่ะ นอนโทรหาอยู่บ้านแหละ แหะแหะ แบบว่าคนความพยายามน้อยแต่รักจริงๆนะจ๊ะ   โดย: Summer Flower 1 กุมภาพันธ์ 2553 22:12:29 น.

วาเลนไทน์ของพี่สองพีจบแบบมีความสุขมากๆ โครงการต่อไปก็ไปเขียนในโครงการถนนสายนี้มีตะพาบของนายเป็ดสวรรค์ได้นะครับ ผมก็เตรียมเขียนแล้วล่ะครับ อิอิอิ   โดย: กะว่าก๋า 1 กุมภาพันธ์ 2553 22:23:24 น.

555+ อย่าเลยค่ะพี่อย่าคิดอยากเห็นหน้ามิตเตอร์กรีนของน้องเลย แบบว่าตอนนี้กับตอนนั้น นาห์เชื่อแล้วว่าสังขารไม่เที่ยง   โดย: มัยดีนาห์ 1 กุมภาพันธ์ 2553 22:33:37 น.

หมดอายุ เลยเหรอครับ อิอิ แปลว่า ชีวิตexpire หรือเปล่า แงแง จะให้ เท่งทึงแล้วเหรอ แหมๆ ใครจะรู้ใจพี่ดีเท่าน้องแอมนะเนี่ย อิอิ ผลัดกันแทะ   โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 1 กุมภาพันธ์ 2553 22:37:32 น.

อ่านแล้วซึ้งมากเลยค่ะพี่สองพี นั่งอ่านจนจบ...แอบยิ้มที่มุมปาก อินซะก้อนหิน อิอิ... .... มีคนๆหนึ่งบอกก้อนหินว่า "รักแท้มีแค่ครั้งเดียว" ไม่รู้ว่าเชื่อได้หรือป่าว   โดย: ก้อนหิน (cator ) 1 กุมภาพันธ์ 2553 23:11:01 น.

ย่องๆๆมายามดึก หลับฝันดีนะคะคุณสองพี .... เดือนนี้เรื่องโรแมนติกกระจายไปทั่วบล๊อคแก๊งค์เลย อิ อิ ... เลยอยากให้มีเดือนแห่งความรักทุกเดือนเลยยยเนาะ   โดย: Suessapple 2 กุมภาพันธ์ 2553 3:58:08 น.

โหยสองพี..นี่มันนิยายขนาดย่อมๆเลยนะคะ อากฤต,คุณแพร(นามไพเราะ) ยังรวมไปถึงคุณหญิงแม่อีก อ่านไปลุ้นไป..บอกตามตรง เราฏ็หวังว่ามันจะจบ เหมือนอย่างที่ไอซ์หวัง..ฮา..นิยมความเจ็บปวด ปล.เม้นท์คุณข้างบนที่ว่า"รักแท้มีแค่ครั้งเดียว" อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ แต่เราคิดว่า รักแท้.. มันสามารถเกิดขึ้นได้หลายๆครั้ง..อยู่ที่ว่า รักมากรักน้อย แต่เราจะเลือกอยู่กับความรักครั้งไหนของเรา.. ตอนแบบมั่วๆค่ะ..เพราสุดท้าย ไม่มีใครจำกัดความได้ว่า..รักแท้คืออะไร   โดย: nikanda 2 กุมภาพันธ์ 2553 4:11:01 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่สองพี   โดย: กะว่าก๋า 2 กุมภาพันธ์ 2553 8:23:33 น.

ฮ่าๆ ... จะแวะมาบอกว่า ... แอบมองนางเอกพระเอกกันโต๊ะข้างๆ แล้วเราล่ะไปจ้องตาไผ .. บอกได้ เลยค่ะว่านัดแนะหนุ่มโสดข้างบ้านไป ทานข้าวค่ะ .. เอ ไม่เห็นเหรอค่ะ ... เสื้อสีจมปูอ่ะค่ะ โต๊ะข้างๆ เองนะค่ะ ^^   โดย: JewNid 2 กุมภาพันธ์ 2553 8:29:03 น.

แอมอร   โดย: peeamp 2 กุมภาพันธ์ 2553 20:59:18 น.

ไปเจอพี่ที่บ้านพระเอกหน่อย พี่จะนั่งรออยู่ที่เดิม แอมอร   โดย: peeamp 2 กุมภาพันธ์ 2553 21:00:55 น.

อ่านจบแล้วแอบถอนใจ...ลุ้นอยู่ว่าจะจบเศร้ารึป่าว แม้จะดูเหงาๆ แต่ที่สุดก็ happy ending น่ารักจัง...   โดย: นัทธ์ 2 กุมภาพันธ์ 2553 23:17:53 น.

โดย: JinnyTent 3 กุมภาพันธ์ 2553 10:07:05 น.

แวะมาทักทายตอนหัวค่ำครับพี่สองพี ทำอะไรอยู่ สบายดีก่อครับ? ปล. จากบ้านขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีส่งให้กันบ่อยๆนะครับ ได้รับทุกวันอย่างนี้ ผมคงหายเจ็บขึ้นไวกว่าเดิมแน่ๆเลย   โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) 3 กุมภาพันธ์ 2553 19:23:09 น.

เฮ้อ ลุ้นแทบแย่ค่ะ ดีใจจังที่ไม่อกหัก เรียกว่าบล็อกนี้หวานสมใจคนอ่าน สมกับเป็นวาเลนไทน์ในความทรงจำจริงค่ะ (ถึงแม้ว่าอ้อนจะชอบเขียนแนวค้างคาใจ แค่ก็ชอบอ่านแบบหวานๆ เหมือนกันนะเออ) นางเอกมั่นคงแบบนี้แล้วสมหวังแบบนี้ คนทางนี้ก็มีความหวังค่ะ อิอิ ตามประสาคนรอคอยเช่นกัน   โดย: BeCoffee 3 กุมภาพันธ์ 2553 23:43:32 น.