ผู้ชายกลางสายฝน : ถนนสายนี้มีมิตรภาพ “ผู้ชายกลางสายฝน ..” เสียงเบา ๆ พึมพำจากปากบางออกมาอย่างไม่ตั้งใจ “หืม .. ว่าอะไรน่ะ” .. ฉันตื่นจากภวังค์ความคิดเพราะเสียงเบา ๆ นั้น “ผู้ชายกลางสายฝน .. แต่มันจะมีประโยชน์อะไรหล่ะ” เสียงพึมพำเบา ๆ กล่าวต่อ ฉันกวาดสายตามองผ่านกระจกใส ข้างนอกบรรยากาศดูเศร้า ๆ อาจเป็นเพราะท้องฟ้าที่มืดครึ้มไปด้วยเมฆหมอกที่ปกคลุม รวมทั้งสายฝนพรำ ที่โปรยปรายมาทั้งวัน .. หรือเป็นเพราะความเศร้าที่ปกคลุมจิตใจของฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ฝนพรำลงมาเป็นสาย หยดน้ำเล็ก ๆ ต้องกระจกห่างจากสายตาเพียงไม่กี่นิ้ว แต่ ก็มิอาจบดบังภาพ ๆ หนึ่งที่เห็นอยู่ไม่ไกลนักตรงหน้า .. ภาพผู้ชายคนนั้น ชายหนุ่มหน้าตาดี ร่างสูง สวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีอ่อน แต่พับขึ้นมาครึ่งแขน ปล่อยชายทับกางเกงสีดำ รองเท้าหนัง .. แต่เปียกโชกไปทั้งร่าง .. เขาคงดูดีกว่านี้มาก ถ้าจะยืนอยู่ในออฟฟิศที่ทำงานไหนสักแห่ง .. แทนที่จะยืนนิ่ง เปียกปอนไปทั้งตัว ด้วยตากฝนที่โปรยปรายลงมา โดยไม่คิดแม้จะยกมือขึ้นมาบัง .. เขามองตรงขึ้นมา เขารู้ว่าฉันมองเขาอยู่ เพราะเขายืนอยู่ตรงนี้มาเกือบชั่วโมงแล้วหล่ะ .. และก็เป็นอีกครั้ง .. "เธอว่ายังไงหล่ะ .." เสียงพึมพำเบา ๆ ดังขึ้นอีกครั้ง .. "ไม่รู้สิ .." มือบาง หยิบโทรศัพท์เครื่องเล็กในมือขึ้นมาดูเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วน กดเปิดข้อความ ล่าสุดที่เข้ามาดูอีกครั้ง .. “พี่ขอโทษ..” ข้อความมีเพียงเท่านั้น แค่นั้นจริง ๆ แต่โทษที่เขาขอ มันช่างหนักหนาสาหัสซะเหลือเกิน ..................... .. ............ ................. คุณสามารถให้อภัยกับเรื่องอะไรบางอย่างได้ไหม .. เสียงเบา ๆ ตอบมาว่า “ได้อยู่แล้ว..” คุณสามารถให้อภัยกับเรื่องอะไรบางอย่างที่คนสำคัญของคุณ ทำคุณเสียใจได้ไหม .. เสียงเบา ๆ ตอบมาเหมือนกันว่า “ได้ ..” แล้วคุณสามารถให้อภัยกับเรื่องอะไรบางอย่างที่คนสำคัญของคุณ ทำคุณเสียใจในเรื่องเดียวกันเป็นครั้งที่สองได้หรือเปล่า .. เสียงเบา ๆ จากใจตอบมาเหมือนกันว่า .. “ไม่รู้สิ..” .............. ... .. ......... ตอนนี้ใจฉันเองก็เป็นแบบนั้นแหล่ะ ฉันไม่เทียบว่าที่เขายืนตากฝนอยู่นั้น จะเจ็บปวดเท่ากันกับที่เขาทำฉันเสียใจหรือเปล่า เพราะฉันคิดว่ามันคงเทียบกันไม่ได้ .. และที่สำคัญ มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย จริง ๆ .. ฉันค่อย ๆ ขยับตัวไปดึงสายผ้าม่านให้รูดปิด เห็นเขาเงยหน้าให้น้ำฝนรินรด แล้วหันหลังเดินกลับไปที่รถอย่างหงอย ๆ ฉันรู้สึกใจหาย .. ฉันคงไม่โกหกหัวใจตัวเองว่าฉันไม่เจ็บปวด แต่ ฉันก็รักตัวเองมากเกินกว่าที่จะให้ใครได้รังแกหัวใจไปมากกว่านี้ .. เขาคงรู้แล้วล่ะ ว่ามันคงจบเพียงเท่านี้จริง ๆ ไม่ใช่จบแล้วเริ่มต้นใหม่เหมือนครั้งที่ผ่านมา น้ำตาที่หยาดหยด ที่คิดว่าหมดลงแล้ว กลับรินไหลลงอาบแก้มอีกครั้ง เคยได้ยินจากที่ไหนซักที่ เค้าบอกว่า “ควรให้โอกาสคนที่ทำผิดแก้ไข แต่อย่าให้เป็นครั้งที่สอง” ฉันได้ให้โอกาสนั้นกับเขาแล้ว .. แต่เป็นเขาเองที่ไม่รักษาโอกาสที่เขามีไว้ได้ .. ถามว่าเสียใจไหม .. เสียใจมาก เวลาเจ็ดปีที่คบกันมา ความผูกพันที่มีให้กัน ก็ยากที่จะลืมความรู้สึกดีดี ที่มีให้กันได้ .. ความรักเป็นสิ่งสวยงาม .. ฉันเคยเชื่ออย่างนั้น ถึงวันนี้ก็ยังเชื่ออยู่ .. แต่ ความรักก็ไม่จำเป็นที่จะต้องทนยอมรับความเจ็บปวด ที่เกิดขึ้น ซ้ำ ๆ กันนี่นา .. เมื่อคบกันเพียงคนเดียวไม่ได้ ก็อย่าคบกันเลยดีกว่า .. .. ... ฉันยกโทรศัพท์เครื่องเล็กขึ้นมากดข้อความส่งหาเขาเป็นครั้งสุดท้าย “เราคงกลับมาเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว ขอบคุณ และ ลาก่อน” ใช่ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง และลาก่อนสำหรับผู้ชายโรแมนติค น่ารัก แต่หลายใจคนนี้ “ปี๊บ ๆๆ ..” เสียงจากมือถือเครื่องเล็ก ข้อความตอบจากเขาอย่างรวดเร็ว “ไม่ .. เราต้องกลับมาเหมือนเดิมแน่ ซักวัน .. ซักวัน” .. “ผู้ชายกลางสายฝน ..” ฉันมองหน้าเค้านิ่งก่อนจะเอ่ยจากใจออกมา “อะไรนะค่ะ .. น้องโอ๋ว่าไงนะค่ะ” .. ชายหนุ่มหันกลับมาถาม “ก็พอมองหน้าพี่วิทย์เมื่อไหร่ โอ๋จะคิดถึงภาพที่พี่วิทย์ ยืนอยู่กลางสนามนั่นทู้กกกกทีเลย ..” หญิงสาวเย้า “อีกแล้ว .. ชอบจังนะ แหย่พี่หน่ะ .. ตอนนั้นพี่ยังวัยสะรุ่นนี่นา ..” ชายหนุ่มกล่าวเสียงเคล้าความเขินเล็ก ๆ “โอ๋ว่าเท่ห์ออก จำได้ ตอนนั้น ลุ้นสนุกที่สุด ฝนก็ตก สนามก็เฉอะแฉะ ทีมพี่วิทย์ตามสองหนึ่ง ใกล้หมดเวลา โอ๋งี้ลุ้นสุด ๆ พอพี่วิทย์ยิงเข้าประตูนาทีสุดท้าย ..” “โอ๋กระโดดตัวลอยเลยใช่ป่าว .. พี่เห็นนะ” .. “แน้ .. พี่วิทย์นิ !!” “เสียดาย สุดท้ายแพ้ ยิงลูกโทษแพ้เค้าได้ ..” หญิงสาวกระเซ้าต่อ “ทำไงได้หล่ะ รองเท้ามันลื่นนี่ ..” “งั้นที่ยิงตีเสมอได้เนี่ย เพราะรองเท้าลื่นใช่ป่ะ” “จุ๊ ๆ อย่าบอกใครน่ะ ความลับสุดยอด ..” เราพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ตามประสาคนที่คบกัน และเริ่มเปิดใจให้กัน “แต่ที่โอ๋ จำได้ไม่ลืม ภาพของผู้ชายคนหนึ่ง ที่หันหลังให้ประตูทันที ที่รู้ว่ายิงไม่เข้า เดินก้มหน้าและหยุดกลางสนาม เงยหน้ามองฟ้า สายฝนพร่างพรูลงมาเหมือนดั่งจะรับรู้ถึงความพ่ายแพ้นั้น” หญิงสาวพูดไปเรื่อยถึงภาพความหลังที่ประทับใจ “แต่โอ๋ชอบนะค่ะ ..” “ชอบที่พี่แพ้เนี่ยหน่ะ .. ไม่เอา ๆ ไม่พูดแล้ว ไปกินข้าวกันดีกว่า พี่หิวแล้ว วันนี้โอ๋อยากกินอะไรดีค่ะ” ......................... ........ ภาพความทรงจำเก่า ๆ กลับมาทำร้ายใจอีกครั้ง น้ำตาที่เหือดแห้ง เริ่มไหลรินเป็นทางมาอีกครั้ง นี่ฉัน นั่งตรงนี้มานานเท่าไหร่แล้ว สอง สาม หรือ ห้าชั่วโมง แล้วนะ นั่งข้าง ๆ หน้าต่างกระจกบานเดิม ที่ประจำ มุมโปรดที่สุดของบ้าน แต่วันนี้กลายเป็นมุมที่เจ็บปวดที่สุดของบ้านเช่นกัน สายฝนพัดกระหน่ำเป็นสายมาตั้งแต่เช้า .. “ปี๊บ ๆ” เสียงข้อความ ดังมากจากโทรศัพท์เครื่องเล็ก “พี่ขอโทษ .. ตอนนี้พี่อยู่หน้าบ้านโอ๋นะ” ฉันค่อย ๆ เดิน กลับไปชะโงกมองกระจกหน้าต่างบานนั้นอีกครั้ง ใช้แก้มแนบกระจก มองตรงไปข้างถนนหน้าบ้าน ชายคนนั้น ยืนมองตรงมายังกระจกบานนี้ด้วยดวงตามุ่งมั่น ท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำ ฉันมองออกไปเห็นเขายืนตัวเปียกโชกอยู่หน้าบ้าน .. น้ำตารินไหล ขึ้นมาอีกครั้ง .. ........................ ... สุดท้าย เป็นฉันเองที่ทนไม่ได้ กระวนกระวายผ่านมาหลายสิบนาที เขาก็ยังยืนอยู่ที่เดิม เขาจะเป็นอะไรไหมนะ เขาดูเศร้าเหลือเกิน หรือเราจะเข้าใจผิด ?? สารพัดเหตุผลที่ยกมาอ้าง จนสุดท้ายก็แพ้ใจตัวเอง หยิบร่ม ค่อย ๆ พาตัวเองออกไปหน้าบ้าน เมื่อเปิดประตูเล็กออกไป ใจฉันยังสั่น มองหน้าเขา สบตา ฉันก็รู้ตัวเองว่าเกมส์นี้คงแพ้แน่ “พี่วิทย์ ..” “โอ๋ ไม่ต้องพูดอะไร พี่ผิดเอง พี่เพียงอยากให้โอ๋ ยกโทษให้พี่สักครั้ง .. นะค่ะ” เขาพูดท่ามกลางสายฝนพรำลงมาไม่ขาดสาย “มันคงไม่เหมือนเดิม พี่วิทย์ทำลายความรู้สึกของโอ๋จนย่อยยับหมดแล้ว..” “เพียงแค่โอ๋ ยกโทษให้พี่ แล้วพี่จะรอวันนั้น วันที่เรากลับมาเหมือนเดิม” .. “ค่ะ ซักวัน .. ซักวัน” .. ......................... ........... คุยกันท้ายเรื่อง คราวนี้เป็นโจทย์ที่หินเอาการค่ะ กำหนดคำขึ้นต้นกะลงท้ายไว้แล้ว ..คราวนี้ไม่กำหนดหัวข้อค่ะ ขอเป็นบทความ(หรือเรื่องสั้น ก็ได้) ที่ขึ้นต้นด้วยประโยคว่า "ผู้ชายกลางสายฝน" และลงท้ายว่า"ซักวัน..ซักวัน" ค่ะ.. นั่งคิดตั้งนาน พิมพ์ ผู้ชายกลางสายฝน ค้างเติ่งไว้อย่างนั้น แล้วก็ต่อไม่ได้ .. 55 วันนี้แต่งตามใจฉันค่ะ คิดอะไรไม่ค่อยออก เคยประมาณคุยกับตัวเอง ประมาณนั้น แต่บรรยายไม่ค่อยออกเพราะไม่เคยมีประสบการณ์จริง.. นั่นแน่ ๆ ฮาฮิ้ววว ก็จะบอกว่าไม่เคยอกหักรักคุด เอิ๊กกกกส์ .. แล้วก็อืม .. ไหน ๆ ก็ไหน ๆ มีเวลาเลยแต่งมันซะอีกเรื่อง ทีแรกจะเลือกเอาเรื่องหนึ่ง หลัง ๆ อ่านไปอ่านมา แก้นั่นนิดนี่หน่อยแล้วก็เลยจับมารวมกันซะเลย .. 55 คุณแจงตั้งหัวข้อยากนัก เลยด้นสดไม่ไหว ทำวันว่างเลยขออนุญาตเบิ้ลสองซะเลย .. หุหุ แต่ก็รวมแบบเอาปัจจุบันขึ้นก่อน แล้วก็ดูเป็นไปตามวัย .. มั้ง !! ขอบคุณสามสาวเช่นเดิม ที่ทำให้เราได้มาเจอกันบนถนนแห่งมิตรภาพนี้ค่ะ สองพี ปล.คราวนี้พิมพ์ไว้แล้วค่ะ ทีแรกกะจะเช้ามาอัพก่อนไปทำงาน แต่สุดท้ายอัพก่อนนอนนี่แหล่ะค่ะ 55 ด้นสดไม่ไหวจริง ๆ   Create Date : 18 มกราคม 2553 46 comments Last Update : 18 มกราคม 2553 0:44:06 น. Counter : 1545 Pageviews. Share Tweet

สู้ ๆ ค่ะเป็นกำลังใจให้ จริงๆ แล้วภายใต้สายฝนก็มีอะไรดี ๆ ให้เราเห็นนะคะ หนูยังชอบฤดูฝนเลย ^^ มีฝน มีความเหงา ก็เราเพื่อนกันนี่   โดย: reonce 18 มกราคม 2553 2:06:29 น.

แหะ แหะ มาเจิมช้าไป   โดย: Suessapple 18 มกราคม 2553 4:57:53 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่สองพี ผู้ชายมักจะรักด้วยความอยาก แต่ผู้หญิงมักจะรักด้วยความสงสาร ผมรู้สึกเช่นนี้ หลังจากอ่านเรื่องสั้นของพี่จบลงน่ะครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 มกราคม 2553 8:01:57 น.

วันนี้อัพบล็อกด้วยเรื่องของผี ๆ ครับ "ผีนาดอน" ... "...โคนต้นแจง แต่หลัง ฝังสายรก ฝากอ้อมอก แผ่นดิน ถิ่นเกิดข้า ทุกชั่วคน เหมือนกัน เรียงหลั่นมา สมคำว่า ฝังรกราก ฝากแผ่นดิน.."   โดย: ลุงแว่น 18 มกราคม 2553 8:07:04 น.

โดย: นนนี่มาแล้ว 18 มกราคม 2553 8:32:35 น.

แวะมาทักทายกันวันทำงานแรกของสัปดาห์จ้าคุณสองพี ตกลงเลยไม่รู้กันว่าทำผิดอะไร แต่ส่วนใหญ่แล้ว ถ้าไม่ใช่เรื่องผู้หญิงอีกคน ก็ไม่น่าจะถึงกับไม่ให้อภัยกันเนอะคุณสองพี   โดย: หอมกร 18 มกราคม 2553 8:56:37 น.

อ่านแล้วบางส่วนนี่มันโดนใจจริงนะคะ ... แบบว่าไงดี อารมณ์มันกรุ่นๆ เหมือนเรื่องคุ้นเคยกับตัวเองมากๆ เลยล่ะคะ แต่จริงนะ บางครั้ง "โอกาส" ที่ให้มันก็เหมือนกับยาพิษ ทำร้ายตัวเองจริงๆ เพราะว่าให้ไปแล้วบางทีมันก็ย้อนกลับ มาทำร้ายตัวเองได้มากกว่าที่เราคาดคิดซะอีกค่ะ ...................... อ่านงานวันนี้ด้วยความรู้สึกกรุ่นๆ แต่ว่าอิ่มค่ะ เพราะว่าชอบในเรื่องเล่าที่นุ่มๆ อ่านแล้วอารมณ์พริ้ว เชียวล่ะค่ะ   โดย: JewNid 18 มกราคม 2553 9:25:00 น.

ออกตัวว่าไม่เคยอกหักรักคุด แต่เขียนได้เนียนได้อารมณ์ซะขนาด คนเคยอกหัก อินไปด้วยเลยค่ะ ,,,, พี่เขียนเสร็จตอนเกือบเที่ยงคืนมั๊ง เพิ่งจะมาอัพตอนเช้าแก่ๆ วันนี้ไม่ได้ไปทำงาน วันหยุดค่ะ เลยมีเวลาแวะอ่านของเพื่อนๆ .... สายฝนทำให้คนโรแมนติคกันได้ขนาดนี้ นี่แค่ชื่อเท่านั่นนะเนี่ยยย ทำให้เกิดผลงานหลากหลายจริงๆ แอมอร   โดย: peeamp 18 มกราคม 2553 9:52:09 น.

ขนาดบอกว่าคิดไม่ออกนะเนี่ย หุหุ เขียนดีเชียวค่ะ จริงๆให้โอกาสอีกสักครั้งจะเป็นไร แค่ครั้งที่สองเอง ท่านหญิงฯให้จนกว่าจะไม่มีให้นั่นแหละจึงพอ   โดย: ท่านหญิงน่าเกลียด 18 มกราคม 2553 12:50:17 น.

อ่านแล้วอินเลยค่ะ อยากจะยกโทษให้ใครสักคนแล้วซิ 555+ กล้วยเอาแกงหน่อไม้มาฝากค่ะ   โดย: กล้วยน้ำ 18 มกราคม 2553 13:55:54 น.

อาถรรพ์เลขเจ็ดรึเปล่าคะเนี่ยถึงต้องเลิกกัน เสียดายโอกาสที่ให้ไปจังดันไม่รักษาไว้ซะนี่ เป็นเราก็คงไม่ให้แล้วล่ะค่ะ ในเมื่อครั้งที่สองเค้ายังทำเหมือนเดิม ต่อไปก็ต้องทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยูดี   โดย: ส้มแช่อิ่ม 18 มกราคม 2553 15:36:36 น.

หวัดดีค่ะ..สองพี ขนาดว่าไม่ไหว..แต่ไหง เขียนออกมาได้ดีขนาดนี้นี่ จริงน้า..สองพีมีพรสวรรค์ดีนะคะ เขียนแต่ละฉากได้เหมือนนิยายเลย อ่านลื่นไหล..บิ้วอารมณ์เก่งด้วย อ่านแล้วก็อินนะ..อินจะจุดที่มันโดนใจ ยังไงดีล่ะ.."แบบว่ารักไม่ได้แต่เกลียดไม่ลง" รักไม่ได้ เพราะเขาทำผิดซ้ำซาก หลายต่อหลายครั้ง แต่จะทำเฉยเมยหรือเกลียด ก็ทำไม่ลง..ก็คนมันรัก ยังไง..ก็ยังอุตส่าห์แอบห่วง เอาร่มไปรับเขาอีก.. จิ๊ดนิดนึง..ทำไมน้า ผู้ชายถึงชอบให้ผู้หญิงต้องร้องไห้ทุกที   โดย: nikanda 18 มกราคม 2553 16:07:44 น.

ชอบอ่ะครับ เรื่องครึ่งแรกเนี่ยเหมือนเอาความรู้สึกผมไปเขียนเลยนะเนี่ย อิอิ   โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) 18 มกราคม 2553 18:20:21 น.

กลับมาแล้วค่ะพี่สองพี ไม่ว่างก็เข้าใจนะคะ เลยส่งกำลังใจไปให้ ได้รับรึป่าวคะเนี่ย หนาวแล้วนะคะ ห่มผ้าหนาๆ น้า   โดย: biotech_girl 18 มกราคม 2553 18:46:25 น.

สายฝนในหลาย ๆ บ้าน ให้อารมณ์ รัก เศร้า เหงา รอคอย คาดหวัง แต่บ้านนี้ เต็มไปด้วยน้ำตาค่ะ อ่านแล้วอดรู้สึกไม่ได้ว่าที่เหน็บหนาวเพราะสายฝน หรือจากใจเราเอง   โดย: Paulo 18 มกราคม 2553 19:33:24 น.

เรื่องของเราคล้ายๆกันเลยนะแต่ว่าเราเขียนไม่ได้อย่างนี้อะแง แง   โดย: Summer Flower 18 มกราคม 2553 22:17:59 น.

อ่านเสียเหนื่อยเลย 55 บางคนยังไม่มีโอกาสทำผิดต่อใครเลย หวังว่าจะมีโอกาส ซ้า.ก.ก.วัน ซ้ากกวัน   โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 18 มกราคม 2553 22:55:29 น.

เป็นปลื้ม เป็นปลื้มกับคำชม ขอบคุณครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 18 มกราคม 2553 23:10:31 น.

^ ^ ^ ว่าจะมาลาตะเองไปนอน ได้ยินใครมาตะโกนซ๊ากวัน ซ๊ากวัน ดึกแล้วค่ะท่านพี่ ขอไปนอนก่อนดีก่า พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแล้ว แอมอร   โดย: peeamp 18 มกราคม 2553 23:10:44 น.

“ควรให้โอกาสคนที่ทำผิดแก้ไข แต่อย่าให้เป็นครั้งที่สอง” ฉันได้ให้โอกาสนั้นกับเขาแล้ว .. แต่เป็นเขาเองที่ไม่รักษาโอกาสที่เขามีไว้ได้ .. ..... ชอบคำนี้จังเลยค่ะ คนบางคน เราให้โอกาสครั้งที่สอง ที่สาม ที่สี่.. แต่เค้าก็ยังทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ..... แต่ทำไมเราจึงยังให้โอกาสเค้าอยู่เรื่อยๆก็ไม่รู้ ..... หลับฝันดีนะคะคุณสองพี อ้อ...กุหลาบเฉาๆที่บ้านเรา ตั้งใจเอามาลงค่ะ เพราะหนาวๆอย่างตอนนี้ กุหลาบที่สวยที่สุด มีอยู่แค่นี้เอง ฮือๆๆๆๆ   โดย: Suessapple 19 มกราคม 2553 4:48:12 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่สองพี   โดย: กะว่าก๋า 19 มกราคม 2553 7:41:40 น.

เมื่อกี่ไปเจอสายฝนบ้านเป็ดสวรรค์ มาเจอผู้ชายในสายฝนคนละเวอร์ชั่นเลยค่ะ เก่งจัง ความอยากมักจะมาก่อนสิ่งอื่นเสมอนะค่ะ คิดถึงเสมอค่ะมีความสุขเช่นกันนะค่ะ   โดย: พี่นู๋ดีค่ะ (kun_isara ) 19 มกราคม 2553 8:31:13 น.

ถ้าทำผิดครั้งแรก...จะด้วยเรื่องอะไร มันก็ง่ายที่จะให้อภัยจริงๆ นั่นแหละ แต่พอมีครั้งต่อไปนี่...เป็นใครก็ต้องคิดหนักล่ะนะ จะฟังเสียงของเหตุผล...หรือเสียงของหัวใจ? เป็นเรื่องที่หาคำตอบได้ลำบากมาก เป็นเรื่องที่อ่านได้สบายๆ รู้สึกถึงหยาดน้ำที่โปรยปรายลงมาได้ตลอดเรื่อง อ่านเพลินจนจบโดยไม่รู้ตัวเลยล่ะค่ะ   โดย: ธาร นาวา 19 มกราคม 2553 14:57:10 น.

แวะตามมาขอก๋วยเตี๋ยวซักชาม ซักชาม ก็จุ๊บ จุ๊บ นั่นแหละ ทำให้อยากกินเตี๋ยวขึ้นมา ลัลล้า ร้านมีคนไปเปิดแทน ชั้นเลยไปเสริมความงาม ยังมะได้กินไรเลยอ่ะ ขอไปหาอะไรหม่ำก่อนนะ แอมอร   โดย: peeamp 19 มกราคม 2553 19:27:16 น.

ถ้ามาชวนพี่สองพีไปเที่ยวเนี่ย เมื่อไหร่จะได้ไปกันหนอ 555+ วันนี้ปวดขาเพิ่มมาอีกอย่างค่ะ เดินมาก ติ๊กไปบ่นที่บ้านพี่แอมเรียบร้อยแล้วด้วย 555+ ขำตัวเองจริงๆ งานนี้   โดย: biotech_girl 19 มกราคม 2553 19:31:42 น.

พี่สองพีคะ ปล่อยติ๊กบ้าไปคนเดียวเถอะค่ะ เอิ๊กๆๆ โรคนี้เป็นแล้วแก้ยากนะคะเนี่ยไม่อยากจะบอก ติ๊กแก้ยังไงก็ไม่หาย เป็นแล้ว มีแต่อาการจะหนัก หัวเราะเป็นพักๆ เข้าข่ายอาการเส้นตื้น เหอๆๆ ไปกินผลหมากรากไม้ก่อนนะคะ ท้องยุ้งพุงกระสอบเอาไม่อยู่แล้วค่ะเนี่ย   โดย: biotech_girl 19 มกราคม 2553 19:54:07 น.

แค่หวังเต็มเปี่ยมว่าจะมีเธอครับ แต่ถ้าเป็นน้ำก็วางตากแดดมานาน มากจนแห้งไปเยอะแล้ว ตกลงหลานลุงอ่ะ แพนเค้ก หรือ ลูกตาล ครับ   โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) 19 มกราคม 2553 21:14:37 น.

เราไปชวนตุ๊กติ๊กอีกคน พี่เอาด้วย ถนนสายนี้มีตะพาบ กร๊าก 5555 ชั้นยังหัวเราะมะหยุดเลย แอมอร ปล.นัดวันทำการมาเลย แล้วก็ให้เพื่อนใครก็ได้กำหนดเรื่องให้ ดีมะ ถนนสายนี้มีตะพาบ 555   โดย: peeamp 19 มกราคม 2553 21:40:47 น.

วันนี้เน็ตที่บ้านไม่งอแงเลยค่ะ เข้ามาอ่านอย่างช้าๆสบายๆ ชอบจังทั้งเศร้า ทั้งปวดใจ ผู้หญิงใจอ่อนให้โอกาสผู้ชายทีไร รับรองต้องมีครั้งที่สองที่จะต้องใจอ่อนอีกค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 19 มกราคม 2553 21:51:37 น.

นั่นสิคะ อยากรู้จังทำไมน้อผู้ชายถึงไม่ชอบหลบฝน ส้มลองวาดภาพตามคุณสองพีแล้วอยากเห็นภาพจริงซะแล้วสิ แต่ไม่รู้เมื่อไหร่นะคะ   โดย: ส้มแช่อิ่ม 19 มกราคม 2553 21:55:19 น.

ออกแนวเศร้าใจเล็กน้อย ..ลุ้นให้ฝ่ายหญิงไม่ใจอ่อนนะ แต่ปิดท้ายอย่างนี้ ...ซักวัน ก็คงใจอ่อน ใช่มั๊ยคะ   โดย: นัทธ์ 19 มกราคม 2553 22:57:50 น.

เป็นความสัมพันธ์แบบที่ต้องการช่องว่างเนอะ อ่านแล้วคิดเหมือนกันว่า คงมีสักวันที่หญิงสาวจะให้อภัยชายหนุ่มค่ะ ก็มีเยื่อใยกันซะขนาดนั้น อิอิ ขอบคุณคุณสองพีที่ชอบโครงการนี้นะคะ มีสุดเริ่มต้นต้องมีสิ้นสุดเนอะ แล้วก็มีเริ่มต้นใหม่ได้ สักพักก็คงคิดโครงการกันใหม่มาอีกค่ะ ...สักวัน สักวัน   โดย: BeCoffee 19 มกราคม 2553 23:29:49 น.

มาัทักทายจร้า..เขียนได้ดีนะคะลื่นไหลไปได้ไม่สะดุด...ที่เคยถามว่าภาพการ์ตูนCGคืออะไรอันนี้ตอบตามความเข้าใจของตัวเองนะคะCGก็คือชื่อเต็มๆว่าComputer Graphicค่ะง่ายๆก็คือภาพการ์ตูนที่วาดด้วยโปรแกรมคอมพ์ฯนั่นเองส่วนใหญ่โปรแกรมที่นิยมกันก็คือPhotoshop csน่ะค่ะ ..มาทักซะดึกคงจะหลับไปแล้วงัยก็ฝันดีนะคะ..   โดย: ต่ายจิ (NENE77 ) 20 มกราคม 2553 0:50:40 น.

อ่ะๆๆ สวัสดีครับ.. ได้ตะพาบเพิ่มอีกหนึ่งตะพาบแล้วครับ คงจะต้องคิดจริงๆแล้วล่ะ ฮ่ะๆๆ ------------------ ผมไม่เชื่อว่าคนเราจะกลับมาเป้นเหมือนเดิมได้ หลังจากผ่านเรื่องราวที่ร้ายแรงครับ ไม่เชื่อจริงๆ   โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 20 มกราคม 2553 1:01:28 น.

แอบเศร้าๆ แต่ว่าก็นุ่มนวล เรื่องความรักมักลึกซึ้งแบบนี้นะคะ   โดย: KOok_k 20 มกราคม 2553 5:43:59 น.

หวัดดีเช้าวันพุธ ณ กทม. จ้า คุณสองพี   โดย: หอมกร 20 มกราคม 2553 9:03:28 น.

สวัสดีค่ะ สนุกดีค่ะ ความรักนี่ก็ตลกดีนะคะ ฉันเองก็กำลังสับสนเหมือนกันค่ะ ให้อภัยแล้วกลับไปทนรับ ทำตามที่ทุกคนบอกให้ทำ แต่ค้านกับความรู้สึกตัวเอง ยังหาคำตอบไม่เจอเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ   โดย: raya-a 20 มกราคม 2553 9:51:22 น.

อ่านจบกำลังอยู่ในอารมณ์เหงา ๆ เศร้า ๆ เจอคุยกันท้ายเรื่อง อยากร้องไห้โฮ .. ความรู้สึกเหมือน อกหัก ค่ะ เพราะ กำลังรัก แล้วโดนหักอก เราเอง บอกตรง ๆ เป็นคนที่แล้วแต่อารมณ์จริง ๆ อาจติสสูงมากในบางครั้ง ตอนยัยป้าแอม มาชวนเข้าร่วมโครงการ ยังบอกเลยว่า อาจเขียนบ้างไม่เขียนบ้าง แล้วแต่อารมณ์และความรู้สึก แต่เชื่อไหม ตั้งแต่จันทร์แรกที่เข้าร่วม จนถึงวันนี้เราไม่เคยขาดซักจันทร์ บางครั้งเหมือนจะถึงแล้ว จะเขียนอะไรดี คิดไม่ออก ด้นมันสด ๆ บางครั้งคิดพล็อตของงานไว้ก่อน เริ่มลงมือเขียน สนุก กับงาน กำลังเริ่มรัก เลยรู้สึกเหมือนโดนหักอก ยังไงไม่รู้ .. ........... .. ทุกครั้งที่เราเขียนเรามีความสุข เราอยากให้ใครก็ตามได้อ่านงานเรา เราสนุกกับการนั่งคิด แล้วถ่ายทอดมันออกมาเป็นตัวอักษร เราไม่อยากให้โครงการนี้ปิดเลยค่ะ .. หรือว่าเราจะไปเข้าโครงการ ถนนสายนี้มีตะพาบ .. ดี ขอบคุณที่มีโครงการดี ๆ (ที่ไม่อยากให้หยุดเลย) แล้วจากนี้จะทำไงดีเนี่ย หลงซะแล้ว ติดซะแล้วอ่ะ .. สองพี copy มาให้อ่าน รู้สึกเศร้า ๆ อ่ะ แล้วชั้นจะเขียนอะไรดี .. เรามาสานต่อไหม ยังไงก็ได้ กำหนดหัวข้อ แล้วเขียนอ่ะ สองคนเราเหมือนกันก็ได้ ชวน ๆ กันก็ได้ เข้าโครงการ ถนนสายนี้มีตะพาบดีป่ะ .. เอิ๊กกกส์ โดย: SongPee วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:19:56:41 น. โดย: peeamp วันที่: 20 มกราคม 2553 เวลา:13:03:00 น. แฟนคลับแอมอร 56 สิ่งหนึ่งที่ผมเขียนไม่ได้ คือแนวแบบเจ้าของบ้านครับ เคยพยายามเขียนดู มันออกทะเลอาวตังเกี๋ยทุกที ฮ่ะๆๆ -------------- ใจหาย ที่โครงการหยุดไปครับ เพราะจริงๆ เป็นโครงการที่ผมชอบมาก ไม่อยากให้หยุดไปเลย แต่ถ้าเจ้าของโครงการทั้งสาม ตั้งใจอย่างนั้นจริงๆ ผม อยากจะขออนุญาตเปิดโครงการไส้ติ่งเป็นการแก้ขัดครับ ชื่อโครงการ "ถนนสายนี้..มีตะพาบ" ฮ่าๆ จะเป็นยังไง ยังไม่บัญญัติบล็อกธรรมนูญเลยครับ แต่จะสร้างกติกาจะต่างจากโครงการแม่นะครับ แต่มีคนอยากเป็นตะพาบหลายคนอยู่ คงจะพอบรรเทาอาการคันไม้คันมือกันได้บ้างน่ะครับ ------- ฝันดีครับ. โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 20 มกราคม 2553 เวลา:2:54:23 น. เพื่อนบ้านคนที่28 และถ้าต่อไป ไม่ว่ากุหลาบของผม ที่ผมซื้อให้เจ๊จะเป็นสีอะไรก็ตามแต่ ขอให้เจ๊รู้ไว้นะ ว่ามันมีแค่ความหมายเดียว" ขอเบิ้ลสองชาม มาอ่านอีกรอบค่ะ มีคนไปโอดโอยที่บ้าน เสียดายโครงการนี้มากมาย เขาคิดไอเดียสุดเจ๋ง จะตั้งโครงการใหม่ หัวเราะจนน้ำตาเล็ด ชื่อใหม่ของโครงการเหรอคะ ถนนสายนี้มีตะพาบ 5555 อ้าว...แหงะไปดูข้างบน นี่ยัยเป็ดพีพีกับตาเป็ดสวรรค์ เขาไปแอบปรึกษากันแหงมแหงม มีฮาละงานนี้ อิ อิ แอมอร โดย: peeamp วันที่: 20 มกราคม 2553 เวลา:12:53:26 น. เอามาให้อ่านกัน เขาสองคนคบคิดกัน รึว่าคิดตรงกัน มะบอกเราเลยนะเป็ด โดย: peeamp วันที่: 20 มกราคม 2553 เวลา:13:04:02 น.   โดย: peeamp 20 มกราคม 2553 13:07:49 น.

^^ ^ ^ อ่านแล้วลบทิ้งได้เน้อ แอมอร   โดย: peeamp 20 มกราคม 2553 13:09:40 น.

มาทักทายจร้า..   โดย: ต่ายจิ (NENE77 ) 20 มกราคม 2553 18:30:48 น.

เอาอาหารเย็นมาส่ง อันนี้ทำเองกะมือเลยนะคะเนี่ย เรียกว่าอะไรดีล่ะ แบบว่าผัดแบบกระเพราแต่ใส่ปลาสลิดทอดด้วยค่ะ อร่อยนะสิบอกให้ พี่สองพีเอาไงดีคะ ถนนสายนี้มีตะพาบไปถึงไหนแย้ววว   โดย: biotech_girl 20 มกราคม 2553 18:47:51 น.

อ่านคอมเม้นท์เรื่องอกหักแล้ว..ตอนแรกยอมรับว่า งงนะค่ะเพราะคิดว่าคุณสองพีจะอกหักอะไรหนอ มาอ่านต่อไปอีกเรื่อยๆ อ่ะ เข้าใจแล้วว่าอกหัก จากโครงการของสามสาวเค้า .. ฮ่าๆ เลยเก็ตเลยค่ะ แบบนี้เราก็อกหักเช่นกันนะค่ะ ... แย่เลย แต่เห็นว่า จะมีคนสานต่อโครงการนะค่ะแต่ว่าต้องลองถาม คุณก๋าดูอ่ะค่ะ   โดย: JewNid 20 มกราคม 2553 19:46:07 น.

2 เป็ดขยันจังเลยอะ ทั้งเป็ดพี่ เป็ดน้องเลย อิจฉาๆ คนมีเวลาวุยยย   โดย: mutcha_nu 20 มกราคม 2553 20:22:59 น.

สองเรื่องในตอนเดียว อ่านแล้วคุ้มเลยพี่... ตอนแรกอ่านแล้วก็สรุปได้อีกมุมหนึ่ง แต่พอมาอ่านอีกตอน เออ...เป็นอีกเรื่องหนึ่งได้เฉย เลย กำลังมัน ต้องมีซักวัน ซักวัน แต่สำหรับเอ๋ ไม่ขอกลับไปอีกแล้วเหมือนกัน ไม่ไหว ไม่ไหว ผู้ชายเห็นแก่ตัว และที่สำคัญ "ไม่ค่อยชอบของมือสองซักเท่าไหร่" อยากไปเอง...ไม่มีขอให้คุณไป แล้วจะกลับมาทีหลังเหรอ ยากส์... อินมากไปหน่อย...พี่สองพี ไปนอนล่ะจร้า   โดย: aenew 20 มกราคม 2553 22:37:42 น.

โดย: JinnyTent 21 มกราคม 2553 13:57:09 น.

แวะมาดูตะพาบหรือตะขาบหว่า เอาเหอะ ไปลงชื่อไว้แล้วเหมือนกัน เป็ดแปลงกายได้ทุกสถานการณ์อยู่แล้ว ห่านมัจฉามะรู้ว่าจะมีเวลามั๋ย สงสารฟร่ะ แอมอร   โดย: peeamp 21 มกราคม 2553 20:27:40 น.