วันที่รู้จักตัวเอง (ญ รัก ญ)
เก๋เป็นกลุ่มคน ญ รัก ญ ที่ทราบว่าตัวเองเป็นแบบนี้มาตั้งแต่หลายปีที่แล้ว
ขออนุญาตย้อนกลับไป...
เหตุการณ์แรกๆที่ทำให้เรียกได้ว่าเริ่มรู้จักความรักที่นำไปสู่การค้นพบตัวเองน่าจะเกิดขึ้นตอนที่เรียนชั้นมัธยม
หลายๆคนคงเคยผ่านวัยของการปลื้มอาจารย์...เก๋ก็เหมือนกัน ตอนที่เรียนชั้นมัธยม 2 เก๋แอบปลื้มอาจารย์ผู้หญิงคนหนึ่งที่สอนวิชาภาษาไทย อาจารย์อายุประมาณสามสิบต้นๆ ผิวสีน้ำผึ้ง ตาคม สวยแบบคนใต้ ในตอนนั้นชอบที่จะนั่งมองอาจารย์ตอนที่สอน ชอบฟังเสียง ในแต่ละวันก็อยากให้มีแต่คาบเรียนภาษาไทย จำได้ว่ามีอยู่ครั้งนึงที่อาจารย์ให้พวกเราท่องจำร้อยและร้อยกรอง แล้วก็ไปสอบที่โต๊ะอาจารย์ทีละคน ใช้เวลาท่องจำจนขึ้นใจอยู่หลายวัน ซ้อมท่องให้เพื่อนฟังจนมั่นใจว่าไม่มีคำไหนตกหล่น พอถึงคิวสอบ...ก็เดินเข้าไปหาอาจารย์ที่นั่งอยู่ อาจารย์ส่งสัญญาณให้เริ่มได้...พร้อมกับยกแก้วน้ำชาขึ้นมาจิบ... ...เราก็มองหน้าสวยๆของอาจารย์ในขณะที่ปากก็ท่องไปแบบอัตโนมัติ อาจารย์จิบน้ำชาเสร็จก็วางแก้วแล้วหันมาสบตา... เหมือนโดนสะกดจิต....ในหัวตื้อขึ้นมากระทันหัน...คิดคำอะไรไม่ออกเลย แล้วอาจารย์ก็บอกให้กลับไปท่องจำมาใหม่ ตอนนั้นต้องเข้าไปสอบซ่อมอยู่หลายรอบ ครั้งสุดท้ายใช้วิธีก้มหน้าก้มตาท่อง จนอาจารย์เตือนให้เงยหน้ามองตรง ก็เลยมองตรงแบบหาวัตถุที่เป็นจุดมองที่ไม่ใช่อาจารย์ ตอนท่องจบอาจารย์แนะนำว่าให้สบตาผู้ฟัง ตอนนั้นไม่เข้าใจว่าทำไมแค่อาจารย์สบตาก็ทำให้เราใจเต้นแรงสมองเบลอ มันคงเป็นกลไกของธรรมชาติสินะ ที่เมื่อช่วงเวลาของอายุ หัวใจของเราจะเริ่มทำงานแบบที่เราไม่รู้ตัว ทั้งๆที่ก่อนหน้าก็ไม่เคยรู้สึกแบบนั้นกับใคร แต่ก็ข้ามขั้นไปรู้สึกกับอาจารย์ซะอย่างนั้น ตอนนั้นปลื้มอยู่พักนึงจนทราบข่าวว่าอาจารย์จะแต่งงาน พอทราบข่าวก็ร้องไห้คนเดียวอยู่หลายวัน คิดกลับไปก็ขำ...จะเป็นจะตายอยู่คนเดียว...เหมือนคนกำลังอกหัก ในช่วงวัยนั้นก็มีเพื่อนผู้ชายห้องข้างๆมาแสดงตัวชัดเจนว่าชอบ ไปไหนก็คอยตาม ซื้อขนมมาให้ เพื่อนๆก็เริ่มแซว แต่สำหรับเราแล้วทุกอย่างที่เค้าทำทำให้เรารู้สึกไม่ชอบ ต้องคอยหนีเพื่อนคนนี้อยู่เสมอ
หลังจากนั้นอาการปลื้มอาจารย์ก็กลับมาอีกครั้ง กับอาจารย์วิชาภาษาอังกฤษ (เริ่มย้ายไปภาษาที่สอง) ตอนนี้เริ่มกล้า...แอบเข้าห้องพักครูแต่เช้า...เอาดอกกุหลาบดอกนึงที่ตัดจากต้นที่บ้านมาวางบนเก้าอี้อาจารย์ แล้วก็ทำเป็นนั่งเนียนๆอยู่หน้าห้องอาจารย์ปะปนกับเด็กคนอื่นๆ รอเวลาอาจารย์มา แต่ครั้งนั้นค่อนข้างจะผิดพลาด เพราะพออาจารย์มาถึงก็นั่งลงบนเก้าอี้ทับดอกกุหลาบ เท่านั้นแหละเก๋ก็รีบเดินหนีไปเลย...ไม่อยากเห็นภาพหลังจากนั้น เพราะเก๋ลืมไปว่าไม่ได้ตัดหนามออก การปลื้มในครั้งนี้ก็ไม่ได้มีอะไรมากเท่ากับในครั้งแรก และเก๋ก็ยังไม่ได้เอะใจว่าคนที่แอบปลื้มทั้งสองคนเป็นผู้หญิง กิจกรรมที่ชอบทำทุกครั้งที่มีเวลาว่างระหว่างที่อยู่โรงเรียนคือการแยกตัวไปอ่านหนังสืออ่านเล่นใต้ต้นไม้คนเดียว
วันนึง...ในขณะที่อ่านหนังสือ พี่ ม.ปลาย ผู้หญิงที่ดูห้าวๆคนนึงเข้ามาทักทาย การคุยแนวแซวๆกวนๆ ทำให้เราประหลาดใจ แต่ก็คุยไปตามมารยาท หลังจากคุยได้ซักแป๊บพี่ก็เดินกลับไปที่กลุ่ม ทุกๆครั้งที่เก๋เดินมาคนเดียวแล้วต้องผ่านกลุ่มนั้นก็จะมีเสียงแซวทักทายมาเสมอ มาคนเดียวเหรอคะน้อง ให้พี่เดินเป็นเพื่อนมั้ย (เป็นไงคะ..ยังกับหนุ่มๆแซวสาว -_-" ) ตอนนั้นเก๋คิดไปเองว่าเก๋คงเป็นคนแปลกที่เดินไปไหนมาไหนคนเดียว ผิดกับเพื่อนๆที่ชอบไปเป็นกลุ่ม เลยโดนแกล้งจากพี่ๆ ทำได้แค่เดินผ่านไปอย่างเงียบๆ คิดว่าวันนึงเค้าคงเลิกแซวไปเอง
แล้ววันนึงขณะที่เก๋นั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียว พี่คนเดิมก็เข้ามาชวนคุย แต่คราวนี้มีพี่ผู้หญิงม.ปลายอีกคนเดินเข้ามาพร้อมกับบอกพี่ที่อยู่ก่อนว่าอย่าแกล้งน้อง ทั้งสองคนปะทะคารมกันอยู่ครู่หนึ่ง...คนที่มาก่อนก็เดินกลับไป การเข้ามาช่วยเหลือของพี่คนนี้ทำให้เก๋ได้รู้จักพี่เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน หลายๆครั้งที่เจอการพูดคุยทำให้เรารู้จักกันมากขึ้น เค้าแสดงตัวแบบชัดเจนว่าชอบผู้หญิง ทำให้เก๋ได้ทราบว่ามีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่มีความชอบในผู้หญิงเหมือนกัน ทั้งๆที่ก่อนหน้าเก๋ไม่เคยทราบเรื่องราวเหล่านี้เลย
หลังจากเรียนจบมัธยมต้น เก๋ก็ไปเรียนต่อม.ปลายที่โรงเรียนในตัวเมือง การเรียนที่เข้มข้น...ในขณะที่เก๋มุ่งมั่นอยู่กับเรื่องเรียน มีผู้หญิงคนนึงเข้ามาในชีวิต...คนที่ทำให้ได้เรียนรู้เรื่องความรักเป็นครั้งแรก และในตอนนั้นทำให้ข้าใจตัวเองชัดเจนแล้วว่า...เก๋ชอบผู้หญิง เมื่อมองย้อนกลับไป...เก๋คิดว่ากว่าที่จะเข้าใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นก็ใช้เวลานาน ความรู้สึกตามธรรมชาติที่มีอยู่ในตัวเรา...เกิดขึ้นตามช่วงเวลาของอายุ...ค่อยๆแสดงออกมา บางความรู้สึกทำให้เราเกิดความสงสัยและหาคำตอบว่าสิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร และเรามักจะพยายามหาคำจำกัดความให้ตัวเองว่าเราเป็นอะไร สังคมอาจจะแยกประเภทของคนในกลุ่ม ญ รัก ญ ออกมาเป็น ทอม ดี้ เลส หรืออีกเยอะแยะมากมาย
แต่สำหรับเก๋แล้วคิดว่าคนในกลุ่มนี้มีแค่สองประเภท
คือคนที่เกิดมาพร้อมกับสิ่งนี้...รู้สึกว่าตัวเองชอบผู้หญิง...ไม่ได้มีความรู้สึกกับเพศตรงข้าม
กับอีกประเภทคือเป็นผู้หญิงทั่วไปที่ชอบผู้ชาย แต่อาจจะมีผู้หญิงคนนึงที่เข้ามาในชีวิตแล้วทำให้รู้สึกประทับใจ...จนกลายเป็นความรัก เรียกว่าเป็นความรักแบบที่ใช้ความรู้สึก...รักที่ตัวตนของคนๆนั้น...โดยมองข้ามเส้นแบ่งของเพศไป ในระยะแรกๆคนกลุ่มนี้จะค่อนข้างสับสนในตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น...ทำไมถึงรู้สึกดีกับผู้หญิงได้ ...ทั้งๆที่เราก็เป็นผู้หญิงปกติที่ชอบผู้ชาย บางทีก็แอบสงสัยว่าตัวเองเป็น ญ รัก ญ แต่ไม่รู้ตัวหรือเปล่า
คำจำกัดความสำหรับเก๋เป็นแค่สิ่งสมมุติ บางครั้งความเป็นตัวเราก็ไม่จำเป็นต้องมีคำจำกัดความ เพียงแต่เราเข้าใจหัวใจของเราเอง...รู้จักตัวเอง เรียนรู้ที่จะอยู่กับสิ่งที่เราเป็น...อย่างมีความสุขให้ได้ก็พอ หากเราเข้าใจตัวเองและยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเป็นได้แล้ว ทุกๆอุปสรรคเราจะหาทางผ่านมันไปได้เอง
Create Date : 22 มิถุนายน 2556 |
|
15 comments |
Last Update : 22 มิถุนายน 2556 16:02:02 น. |
Counter : 8547 Pageviews. |
|
|
มาเช็คอินซะเลยยยยย