|
|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
 |
|
|
|
ความประทับใจจากการไปบวชอย่างหนึ่ง คือ การได้เจอสังคม “อนุรักษ์นิยม” ที่คาดหวัง
ดังที่ทุกคนทราบ ตอนที่ผมไปบวชมีหลายครั้งที่สื่อนำเสนอเชิงโจมตี ตั้งแต่ตอนไปบวชใหม่ๆ หรือเพื่อนที่ไปเยี่ยมแต่งกายไม่เรียบร้อย (ตามทัศนะสื่อฝ่ายขวา) จนถึงการไม่ไปเกณฑ์ทหารในสมณเพศ
สมัยผมเรียนมัธยม ถ้าเรื่องผมอยู่ในสื่อ ผอ. หรือครูจะกลัวมาก จะเรียกไปพบที่ห้องปกครองบ้าง ห้องผอ บ้าง เพื่อตำหนิ ขออย่าให้ผมแต่งชุดนักเรียนทำให้โรงเรียนเสียหาย ย้ายโรงเรียนได้ยิ่งดี แต่ตอนที่ผมบวชอยู่ ไม่เคยถูกพระภันเตเรียกไปขอให้ระวัง ตำหนิ หรือพูดเชิงนัยว่า ควรจะสึกอย่าทำให้วัดเสียชื่อ แม้ว่าจะมีญาติโยมบางคนที่มาวัดอย่างยาวนานถึงขั้นประกาศว่าจะไม่มาเหยียบวัดจนกว่าแกนนำสามกีบ (คำที่โยมคนนั้นใช้เรียก) จะสึกหาลาเพศออกไป
ตอนเพื่อนแต่งกายมาวัด TopNews ไปลงคนดูหลายแสน ถล่มผม ตำหนิวัด ตอนนั้นรองเจ้าอาวาสและพระภันเตเรียกผมไปที่ห้องประชุม และเปิดคลิปให้ดู ตอนแรกผมคิดว่าผมต้องถูกตำหนิอะไรแน่ คิดถึงภาพสมัยเป็นนักเรียนถูกเรียกพบ แต่กลับเป็นว่าทุกคนหัวเราะ เห็นเป็นเรื่องธรรมดา เรื่องตลก
ฯลฯ และผมก็เขียนหนังสือเจตนารมณ์ต่อต้านเกณฑ์ทหารที่จะลงสาธารณะด้วย ผมคิดว่า ที่วัดคงไม่ให้ผมอยู่สอบซ่อมแน่ ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ มันข่าวใหญ่เลย และผมก็คิดว่า ถ้าผมเอาแถลงการณ์ไปให้ท่านเจ้าคุณดู ท่านก็คงจะต้องพูดโดยนัยให้ผมลาสิกขาไป เหมือนที่ผมอยู่โรงเรียนหรือมหาลัยก็ถูกขับไล่ตลอด หากเป็นเช่นนั้นผมก็จะไม่ขัดขืนต่อต้านใดๆ กลับเป็นว่าท่านอ่านแถลงการณ์ต่อต้านของผมอย่างนิ่งสงบ แถมช่วยแก้คำผิดให้อีกด้วย เรื่องนี้ถูกนำเข้าหารือที่ประชุมสงฆ์ของวัดด้วย แต่ก็ไม่มีพระรูปไหนจะต่อต้าน ไม่ให้ผมอยู่ต่อไป มีแต่แสดงความเป็นห่วง ขอให้ปลอดภัย แม้บางท่านจะไม่เห็นดีว่าผมจะทำไปทำไม
ก่อนลาสิกขา ผมได้มีโอกาสพิเศษไปกราบเจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตโต) เจ้าอาวาสวัดที่พำนักรักษาตัวอยู่ชนบทห่างไกล วัย 85 ท่านก็ซักถามเรื่องเกณฑ์ทหาร พยายามอยากให้ผมบวชต่อไป ไม่ต้องลาสิกขา ซึ่งก็จะพ้นเกณฑ์ทหารไปได้ด้วย แต่ผมก็บอกว่าผมยืนยันว่าจะสึก จะสู้ ไม่อยากให้คนคิดผมอาศัยผ้าเหลืองหนีทหาร ท่านก็ไม่ห้าม ไม่กังวลใจใดๆ ว่าคนจะมาโจมตีท่าน หรือจะทำให้วัดเสียชื่อเสียง
สามวันสุดท้ายก่อนจะสึก เวลาเจอท่านเจ้าคุณ ท่านจะถามตลอดว่า จะสึกแน่หรือ อยู่ไปอีกสักเดือนเถอะ เป็นมหาก่อนก็ดีนะ แม้วันสุดท้ายก็โน้มน้าว ทำให้การตัดสินจะสึกก็รู้สึกไขว้เขวอยู่เหมือนกัน
สมเด็จพระพุทธโฆษณาจารย์ (ป.อ.ปยุตโต) เคยกล่าวว่า
“พระสงฆ์นี้เป็นหมู่ เป็นชุมชน อันประกอบด้วยภิกษุทั้งหลาย ที่มาจากชาติตระกูลต่างๆ มีภูมิหลัง มีการศึกษาอบรมต่างๆกัน มีชีวิตจิตใจ มีความรู้สึกอะไรๆ ต่างกันไปทั้งนั้น แต่ละบุคคลไม่เหมือนกันเลย แต่พอเข้าสู่สังฆะ มารวมกันเป็นสงฆ์นี้ มีวินัยอันหนึ่งอันเดียวกัน ปฏิบัติเพื่อธรรม ตามแนวทางของธรรมอันเดียวกัน โดยเฉพาะมีวินัยเป็นเครื่องจัดตั้งวางระบบ ก็มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย งดงาม เหมือนดังดอกไม้ต่างสีต่างพันธุ์ ดอกเล็กดอกใหญ่มากมายนั้น ที่ช่างดอกไม้ได้จัดสรรให้เป็นระเบียบเรียบร้อยสวยงาม”
คำอาจจะดูอนุรักษ์นิยม แต่ก็ใช่แล้ว นี่คือสังคมอนุรักษ์นิยมไง แต่คำนี้ อุดมคตินี้มีการพยายามทำมากกว่าแค่คำพูดเปล่าๆ และก็ทำให้คนหนึ่งรู้สึกและเห็นด้วยตา ผมคนนี้ก็ไม่ใช่พระเรียบร้อยอะไรตอนอยู่วัด ชอบแลกเปลี่ยน ถกเถียงกับพระภันเตในวัดอยู่เสมอ บางทีก็คุยกันหลายชั่วโมง เวลาเทศน์แสดงธรรมก็ทำนอกขนบอยู่บ้าง เช่น อ้างว่าไม่ต้องมีศาสนาก็ได้เหมือนอาจารย์ป๋วย หรือ ให้ ChatGPT ช่วยแต่งชาดกมาหลอกญาติโยมให้เชื่อแล้วตอนท้ายค่อยเฉลยว่าไม่มีอยู่จริง (พระนวกะท่านหนึ่งฟังแล้ว พูดขึ้นมาเลยว่า เห้ย นี่มันเถรวาทเหรอว่ะ) 555 (แต่ร่วมสมัยและเป็นประโยชน์อย่างแน่นอน)
สุดท้าย สังคมนี้ย่อมไม่สมบูรณ์แบบทั้งหมดอย่างแน่นอน มีปัญหาก็ไม่น้อย อาจจะดีมากกว่านี้อีกก็ยังได้ หลากหลายและกว้างกว่านี้ได้ แต่ผมได้เข้าใจความโอบอุ้มว่าเป็นอย่างไร เข้าใจว่าสังคมอนุรักษ์นิยมที่ดีพอมีอยู่จริง ทำให้คนเรามีคุณค่าในตัวเอง และก็คงจะไม่ลืมเลือนความงดงามของสังฆะ ความรู้สึกอบอุ่นใจนี้ไปชั่วชีวิต รวมถึงเราจะจินตนาการสังคมภายนอกที่ได้บทเรียนอะไรจากสังคมนี้ และไปไกลทำให้ดีกว่าสังคมนี้ด้วย
https://www.facebook.com/photo/?fbid=6447607255303250&set=a.614982588565775
| Create Date : 19 มิถุนายน 2566 |
| Last Update : 17 มกราคม 2567 16:57:50 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 218 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
