กลับไปอ่านมูซาชิ อีกครั้ง

หยุดยาวกลางเดือนร้อนๆเช่นนี้

ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าอยู่บ้าน

ค้นหาหนังสือเก่าๆที่ลืมเลือนไปแล้ว

กลับมาทบทวนความทรงจำและสัมผัสเรียนรู้ใหม่

ครานี้ถึงรอบของ มูซาชิ ฉบับ ท่าพระจันทร์
ที่แปลและเรียบเรียงโดยอาจารย์สำนักท่าพระจันทร์นั่นเอง
คือดร.สุวินัย ภรณวลัย

เคยอ่านมูซาชิ นานแสนนานมาแล้ว
ขณะลงพิมพ์เป็นตอนๆในมติชนฉบับวันอาทิตย์
แต่เนื่องจากไม่ได้อ่านต่อเนื่องจึงลืมไปหมด
กลับมาอ่านใหม่ในหนังสือเล่มเดียวจบ ครบอรรถรสกว่า
เลยตะลุยอ่านตั้งแต่บ่ายจนถึงค่ำคืนอย่างสนุกสนาน

โรนินไร้สังกัด

ต่ำต้อยเทียมต้นหญ้า

เสรีดุจปุยเมฆ

อ่านเรื่องราวของโรนินนามมูซาชิไป

ก็ต้องเข้าใจประวัติศาสตร์ของซามูไรและลัทธิบูชิโด ว่ามีวิถีปุถุชนเช่นไร

โรนิน คือซามูไรไร้สังกัด
ก่อนหน้านีอาจจะมีเจ้านายคอยรับใช้อยู่ก็ได้
หากเมื่อเจ้านายสูญสิ้น
ด้วยเกียรติยศของนักรบผู้ซื่อสัตย์ไม่ยอมมีนายคนที่สอง
ก็ขอลาขาดจากฐานันดรกลายเป็นนักรบเร่ร่อน

ในกรณีของมูซาชิ เป็นโรนินแต่เริ่มต้น
แม้ในช่วงแรกจะสังกัดตระกูลซามูไรหนึ่ง
หากนั่นเป็นช่วงที่ยังไม่แกร่งกล้าอาจหาญ
เป็นเพียงแค่ ทหารเดินเท้า หรือที่เรียกว่า ทหารเลว

ต่อเมื่อมูซาซิได้พัฒนาฝีมือการประลองด้วยตัวเอง
ปราศจากครูฝึกสำนักใดๆ
นั่นแหล่ะคือจุดเริ่มต้นของ วิถีโรนิน ไม่มีเจ้านาย ไม่มีลูกน้อง
มีแต่ฟ้า ดิน เป็นผู้อุ้มพา

ในเนื้อเรื่องที่แปลมา มูซาชิได้ประลองฝีมือกับสำนักดาบต่างๆตามประเพณี
ไม่เคยแพ้แม้แต่สักครั้ง กลายเป็นโรนินฝีมือนามระบือ
โดยเฉพาะเพลงดาบคู่ซึ่งไม่เคยปรากฏมาก่อน
หากสำหรับมูซาชิ กลับเป็นเรื่องแสนสามัญมาก

ดาบคู่ติดตัว

หนึ่งดาบถือมั่น

หนึ่งดาบยึดใจ


อ่านเรื่องนี้ไปพร้อมกับการเดินทางลึกเข้าไปในจิตใจของนักรบ

ความสนุกสนานไม่ใช่อยู่ที่การประลองสับประยุทธ์แต่ล่ะครั้ง
กับบรรดาเจ้าสำนักชื่อดังทั้งหลาย
แต่อิ่มปิติไปกับการค้นหาตัวตนของมูซาชิ
ที่เริ่มจากติดลบ แล้วตีตื้นขึนมาเรื่อยๆ
จากนายทหารเลว แสนเกเร ใจหุนหัน รังแต่จะใช้กำลังห้ำหั่นคู่ต่อสู้
กลายเป็นนักประดาบผู้นุ่มลึก สุขุม เพ่งพินิจ พิจารณา       
เปิดใจกว้างมองโลกด้วยทัศนะสงบนิ่ง ถ่อมตนและไม่ยอมแพ้
ความพยายามที่ประสานความกลมเกลียวระหว่างเพลงดาบ
กับจิตวิญญาณให้เป็นหนึ่งเดียว


โรนินไร้สังกัดเช่นมูซาชิ
ใช่ว่าจะยึดเพลงดาบเป็นสรณะในการดำเนินย่างเท้าท่องอาณาจักร
ศิลปะการชงชา วาดภาพและปั้นเครื่องถ้วยชาม
ก็ได้เข้ามาหลอมรวมเป็นส่วนหนึ่งของเพลงดาบ

ในการประลองเพลงดาบครั้งสุดท้ายกับนักดาบนามอุโฆษ
แทนที่จะฝึกปรือฝีมือเตรียมตัวล่วงหน้า
มูซาชิใช้เวลารวบรวมสมาธิด้วยการเขียนภาพพู่กันอย่างเย็นใจ
ก่อนจะขึ้นเรือไปตามคำท้าดวล และก้อชนะอีกครั้ง

ในความโชคร้ายของมูซาชิที่เป็นโรนินไร้สังกัด
ต้องฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ
มูซาชิโชคดีที่ได้มีโอกาสพบปะปิยะมิตรที่เกื้อหนุน
มีลูกศิษย์ที่เคารพนบนอบ
มีหลวงพี่เซ็นที่คอยกล่อมเกลาราคะ โมหะและโทสะจริต

เหนืออื่นใดคือหญิงสาวที่รอการกลับมาของเขา
ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่

อ่าน มูซาชิ แล้ว ทำให้เกิดกำลังใจขึ้นว่า
การเป็นคนไร้สังกัด ก็ใช่ว่าจะหมดอนาคตดับหรี่เสียเมื่อไหร่ไหร่
ตราบใดที่มุมานะ ฝึกปรนฝีมือตน
สร้างความประจักษ์ตาให้เห็นได้ในที่สุด

โดดเดี่ยวในจักรวาล

แต่อบอุ่นเพราะแสงดาว

ใบไม้ร่วงเป็นเพื่อนเดินทาง 

Create Date : 17 เมษายน 2555		4 comments
Last Update : 4 สิงหาคม 2560 21:25:09 น.
Counter : 3857 Pageviews.
Share Tweet