Group Blog All Blog
|
เพลง (รัก) ของเจ้าชายอสูร ชาลีน เขียน ซื้อเล่ม Print on Demand มาค่ะ นางเอกเรื่องนี้ เพลงพิณ เป็นน้องสาวฝาแฝดของเพลินพิศจากรักเพลินใจ และต่อจากพันธะสองหัวใจ ตัวพระเอกเป็นพี่น้องกัน ส่วนนางเอกเป็นเพื่อนกันค่ะ ![]() เพลง (รัก) ของเจ้าชายอสูร ชาลีน เขียน สำนักพิมพ์แจ่มใส แนวความรู้สึกดี... ที่เรียกว่ารัก 289 บาท 494 หน้า หลังปก อุตส่าห์เรียนจบสถาปัตยกรรมจากสถาบันชื่อดัง แต่แม่จะให้เธอมาหมกตัวทำงานในโรงงานของครอบครัวเนี่ยนะ แค่คิด ‘เพลงพิณ พิริยศิลป์’ ก็เกิดอาการติสต์แตกแล้ว ในเมื่อเธอจะเป็นอิสระได้ก็ต่อเมื่อต้องเป็นฝั่งเป็นฝาตามกฎเหล็กของแม่เท่านั้น งั้นถ้าเธอหาผู้ชายมาแต่งงานหลอกๆ สักคน แค่นี้ชีวิตเธอก็จะโบยบินได้อย่างเป็นอิสรเสรีเหมือนเดิม แต่รู้สึกว่าเธอจะบินไกลไปหน่อยแล้ว เพราะผู้ที่ตกลงปลงใจมาเป็นสามีเพียงในนามให้เธอคือ ‘คอนสแตนติน’ คู่ปรับตลอดกาลที่มีนิวาสถานอยู่บนเกาะกลางทะเล ประเทศกรีซนู่นแน่ะ แม้จะเคยคิดเล่นๆ ว่าผู้ชายโหดร้าย เลือดเย็น บ้าอำนาจอย่างเขาไม่แน่อาจเป็นครึ่งคนครึ่งแวมไพร์ แต่เมื่อได้ลองใช้ชีวิตคู่ (กัด) ร่วมกันในปราสาทผีสิงนี่ และล่วงรู้ถึง ‘โรคประจำตัว’ ของเขา เพลงพิณก็ฟันธงว่าเขาไม่ใช่มนุษย์แหงแซะ และถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ เธอยอมเป็นสาวโรงงานดีกว่า นี่มันหนีเสือปะเจ้าชายอสูรชัดๆ! แล้วทางเลือกของเธอจะเหลืออะไร ถ้าไม่ใช่เดินหน้าลุยให้แหลกลาญกันไปข้าง!!! เล่าเรื่องเอง จุดเริ่มต้นอยู่ที่เพลงพิณโดนแม่บังคับให้กลับมาทำงานกับครอบครัว แต่เธอยังอยากทำงานสถาปนิกที่เธอรักมากกว่า เงื่อนไขที่แม่จะยอมให้เธอทำงานที่เธอรักต่อไปได้คือเธอจะต้องแต่งงาน ผู้ชายที่ตกเป็นเหยื่อของแผนการนี้คือคอนสแตนติน เพลงพิณเกลียดเขา เพราะเขาดุ ชอบบังคับเธอ แต่ช่วยไม่ได้เพราะเขาอยู่ในสถานการณ์ที่เธอใช้เป็นประโยชน์ได้ ทั้งสองแต่งงานกันในไม่ช้า เพลงพิณต้องเหินฟ้าข้ามน้ำไปอยู่ที่ปราสาทบนเกาะส่วนตัวของเขา... ปราสาทของอสูร เวลาผ่านไปไม่นาน ทั้งคู่เริ่มตระหนักว่าพวกเขาเข้ากันไม่ได้เลย คอนสแตนตินชอบบังคับ เพลงพิณก็ชอบฝ่าฝืน เอาชนะคะคานกันไม่จบสิ้น ทะเลาะกันหลายหน อยากหย่าก็หลายครั้ง แต่ความผูกพันนั้นก่อขึ้นโดยไม่รู้ตัว จนเมื่อทั้งสองต่างเว้นระยะ รู้จักปรับตัวและเรียนรู้นิสัยของอีกฝ่าย พัฒนาการความสัมพันธ์ก็ดีขึ้นในไม่ช้า ยิ่งมีบทพิสูจน์ความรักที่ถ่องแท้ เพราะคอนสแตนตินนั้นมีศัตรูและทรัพย์สมบัติมากมาย คนที่คิดร้ายก็มีมากตามไปด้วย คุยกันหลังอ่าน โออ่านรักเพลินใจแล้วจัดว่าชอบมากทีเดียว แต่ก็ยังมีส่วนที่ไม่ค่อยปลื้มนัก เล่มนี้ก็คล้ายๆ กันค่ะ ช่วงต้นเปิดมาน่าสนใจดี เพียงแต่รู้สึกจากต้นเรื่องว่าเป็นหนังสือภาคต่อมากกว่าจะเป็นเล่มของตัวเอง แต่หลังจากช่วงกลางเรื่องเริ่มมีส่วนที่ไม่ชอบเข้ามาเรื่อยๆ นางเอก เพลงพิณ จะซนๆ เห็นแก่กิน ไม่อยู่สุข ทำอะไรตามใจตัวเอง ชอบโวยวาย นิสัยแบบเด็กๆ ส่วนพระเอก คอนสแตนติน ก็เป็นคนเจ้าระเบียบ บ้างาน มีกฎเกณฑ์เยอะ พอทั้งสองมาเข้าคู่กันแล้วรู้สึกว่าทั้งคู่แตกต่างกันมาก แต่ก็มาเติมเต็มให้กัน ยิ่งโอสนใจปราสาทท่านเคาท์ เอ๊ย ปราสาทเก่าของคอนสแตนติน ที่ดำทะมึน เหมือนโผล่ออกมาจากหนังผีสิงยุคเก่า เลยอยากรู้ว่าชีวิตในบ้านหลังใหม่หลังแต่งงานจะเป็นอย่างไร ปรากฏว่าเริ่มช่วงกลางเรื่อง เริ่มมีจุดที่โอไม่ชอบโผล่ออกมาเป็นระยะ ตัวเพลงพิณเหมือนเด็กที่ไม่มีความคิดความอ่าน ทำอะไรตามใจตัวเอง พอไม่ได้ดั่งใจก็กะบึงกะบอน ชอบเอาชนะคะคานโดยใช้อารมณ์เป็นหลัก พอโดนลงโทษหน่อยน้ำตาก็ร่วงกราวเหมือนสั่งได้ นางเอกซน แก่นเซี้ยว คาบเกี่ยวกับเด็กที่ไม่รู้จักโต และสร้างความเดือดร้อนให้แก่ผู้อื่น เพลงพิณเป็นนางเอกที่ข้ามเส้นจากแก่นเซี้ยว ไปเป็นนางเอกเจ้าปัญหา ชอบสร้างความวุ่นวายเดือดร้อนให้คนอื่น โอเลยไม่ชอบเธอ ตัวพระเอกเองอายุมากกว่า แทนที่จะเรียนรู้เพื่อที่จะเข้าใจอารมณ์ของคนที่อยู่ใกล้ กลับเอาแต่อารมณ์ สั่งโดยไม่ใช้เหตุผล ปัญหาก็เลยลุกลามไปเรื่อย ช่วงนี้เลยเป็นช่วงที่เบื่อและมีความรู้สึกว่าไม่อยากอ่านแล้ว โชคยังดีที่พระนางไม่ได้เป็นอย่างนี้ไปจนจบ ในไม่นานทั้งคู่มีการปรับตัวเรียนรู้นิสัยกันและกัน โอเลยมีกำลังใจอยากอ่านต่อ ถึงแม้ความรู้สึกไม่ชอบเพลงพิณจะยังคงเหลืออยู่ก็ตาม เนื้อเรื่องหลายช่วงเข้าสูตรสำเร็จนิยาย ส่วนตัวโอค่อนข้างชอบอะไรที่แปลกใหม่ แหวกแนวมากกว่า คะแนนพิศวาสเลยตกไป เสียดายช่วงท้าย อยากรู้เรื่องปราสาทที่ปรับปรุงใหม่ ว่าจะเนรมิตให้สวยงามขนาดไหน เปลี่ยนจากเดิมไปมากเพียงใด ทิ้งท้ายเรื่องคำที่คนมักสะกดผิด พอดีเห็นในเรื่องแล้วนึกได้ แต่ในเรื่องถูกแล้วนะคะ รื่นหู (รื่น = สบาย,ชื่น เช่น รื่นหู = สบายหู, รื่นตา = สบายตา ตรงกันข้ามกับ รกหูรกตา) รื่นรมย์ ร่มรื่น ลื่นไหล ลื่นไถล ไหลลื่น (ลื่น = เคลื่อนที่ไปได้คล่องบนความฝืดน้อย, ไม่ฝืด) ราบรื่น (หลายคนเอาไปสับสนกับลื่นไหล ซึ่งหมายความคล้ายกัน คือความสะดวก เคลื่อนตัวได้ง่าย ไม่มีอุปสรรค) มีส่วนที่ชอบและไม่ชอบ แต่น้ำหนักส่วนที่ไม่ชอบกัดกินส่วนที่ชอบไปพอสมควร โดยรวมให้กลางๆ ค่ะ อีบุ๊กเรื่องหลักน่าจะยังไม่มี แต่เห็นของเล่มพิเศษ
ตัวนางเอก คงเป็นลักษณะที่ผู้หญิงหลายคนอยากเป็น แต่ที่จริงมันไม่น่ารักเนาะ
โออ่านหนังสือไวมากๆ อ้ะ โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
![]() คุณ dal ที่บอกมาโอก็คิดเหมือนกันเลยค่ะ แนวแจ่มใส มีฉากงอนง้อ หึงหวง ประชดประชัน งี่เง่าบ้าง แต่เล่มนี้ดีหน่อยตรงที่ไม่ได้เป็นทั้งเล่ม และหนาเกินเหตุการณ์และความเข้มข้นที่มี แต่รวมๆ ก็ไม่ได้แย่อะไร ส่วนตัวโอชอบเรื่องรักเพลินใจมากกว่าค่ะ (เคยอ่านงานของผู้เขียนแค่สองเรื่องเองค่ะ) รักเพลินใจจะเป็นเรื่องของพี่สาวนางเอกเรื่องนี้ แต่เหตุการณ์ไม่เกี่ยวข้องกัน และเป็นแนวข้ามเวลาย้อนอดีตไปประมาณยี่สิบปีค่ะ
พี่สาวไกด์ใจซื่อ ในความแก่นเซี้ยวมันก็มีรายละเอียดลงลึกอยู่นะว่าแก่นแค่ไหน มีเหตุมีผลเพียงใด รับฟังคนอื่นขนาดไหน ![]() คุณพี ปกสวยค่ะ เปียโนบรรเลง โดเรมีฟาซอล ![]() โดย: ออโอ
![]() สวัสดีอีกรอบจ้าา
ปริมาณร้านนี้โอเคอยู่ ชอบที่ให้มะม่วงหิมพานต์มาเยอะเหมือนกันจ้า ไม่รู้ตอนนี้จะยังอร่อยเหมือนเดิมมั้ย แหะๆ โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
![]() พี่สาวไกด์ฯ เวลาเปลี่ยน รสชาติเปลี่ยนเนอะคะ บางทีร้านเดิมที่เคยปลื้ม ไปหาอีกที ย้ายหนีเราไปซะแล้ว
![]() โดย: ออโอ
![]() |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
แถมดันมาอ่านตอนประเทศกรีซล้มละลายทางเศรษฐกิจไปแล้ว พออ่านว่าพระเอกเป็นนักธุรกิจรวยกึ่งมาเฟียของกรีซ เลยนึกภาพไม่ค่อยออกเท่าไหร่
ส่วนตัวคิดว่า....เป็นพิมพ์นิยมแจ่มใส พระเอกต่างชาติหล่อรวย (แต่ไม่ค่อยเห็นลักษณะการทำงานชัดเจน) นางเอกกึ่งๆ จะเป็นนางซิน นิสัยโก๊ะๆ ออกแนวลูกคุณหนูนิดๆ (สไตล์แจ่มใสอีก)
ส่วนตัวแล้วคิดว่าพล้อตมันหลวมไปนิด แล้วคงก็คงจะรสนิยมส่วนตัวที่เฉยๆ กับบุคลิกพระ-นาง ก็เลยอ่านแล้วรู้สึกธรรมดา แอบรู้สึกว่าจำนวนหน้าหนาไปด้วยซ้ำ เหตุการณ์ไม่กระชับเท่าที่ควร