Group Blog All Blog
|
รักตัวน้อยตัวนิด ชณชาดิ์ เขียน เป็นภาคต่อของ Really Fake หลอกเธอจนเจอใจ ก็ว่าได้ เล่มนี้เป็นเรื่องของหมอมดกับชินค่ะ  รักตัวน้อยตัวนิด ชณชาดิ์ เขียน สำนักพิมพ์แจ่มใส แนว LOVE 209 บาท 301 หน้า หลังปก เพราะความไว้เนื้อเชื่อใจในอดีต ทำให้ ‘รฐา’ ประสบกับเหตุการณ์ที่ยากจะลืมเลือน เธอจึงไม่เคยเปิดใจให้ใครง่ายๆ อีก... กระทั่ง ‘พัชร’ อดีตผู้เข้าร่วมแข่งขันรายการ ‘Really Fake รวมพลคนโกหก’ ร่วมกับเธอได้บังเอิญมาเจอและช่วยเหลือเธอจากแก๊งรถตู้ลักเด็ก นั่นทำให้กำแพงที่เธอเคยสร้างไว้ค่อยๆ ถูกเขาพังทลายลงทีละนิดๆ จนเขาสามารถก้าวเข้ามาอยู่ในหัวใจของเธอ ทว่าในใจของเขากลับมีเพียงคนรักผู้จากไป ส่วนเธอเป็นได้แค่น้องสาวผู้บอบบางที่เขาต้องดูแลทะนุถนอมเท่านั้น! ถึงภายนอกจะดูเหมือนเด็ก แต่จริงๆ เธอเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวเหมือนกับคนอื่นนั่นล่ะ รอให้เธอจัดการกับภารกิจที่ต้องสะสางให้เรียบร้อยก่อนเถอะ เธอจะประกาศความเป็นผู้ใหญ่ของเธอให้เขาได้เห็นเสียที! เกริ่นเอง หลังจบรายการ ชินกับหมอมดก็สนิทกันมากขึ้นจากการไปเจอกันที่โรงภาพยนตร์รอบดึก จากนั้นก็นัดพบดูหนังด้วยกันเรื่อยมา ชินมักมองว่ามดเป็นเด็ก และปฏิบัติตัวต่อมดเหมือนเป็นน้องสาวที่ต้องดูแลประคบประหงม แต่ถึงแม้รูปร่างหน้าตาของคุณหมอมดจะอ่อนเยาว์ แต่เธอก็ไม่ใช่เด็ก มีเรื่องที่คิดฝันและอยากทำเหมือนคนโตแล้วทั่วไป แต่คนเรามักตัดสินใครก็ตามจากรูปลักษณ์ภายนอก และวาดหวังให้อีกฝ่ายเป็นแบบที่คิดโดยไม่รู้ตัว ภาพลักษณ์ที่เห็นกับตัวตนของมดจึงขัดแย้งโดยสิ้นเชิง หมอมดชอบดูหนังผี เฉยชากับสภาพรอบตัว เย็นชากับคนที่ไม่คุ้นเคย กล้าบ้าบิ่นในหลายๆ ครั้ง แต่ก็มั่นคงกับหลายเรื่อง เป็นคนที่ยิ่งสนิท ก็ยิ่งมีเรื่องให้แปลกใจ คุยกันหลังอ่าน สำหรับโอเรื่องนี้มีทั้งส่วนที่ชอบและส่วนที่ไม่ชอบ ชอบก่อน โอชอบที่ภาพรวมบุคลิกและนิสัยตัวเอกทั้งคู่ พยายามสอดแทรกคติและแง่คิดเข้ามา และมุมมองน่าสนใจ ไม่ชอบ 1. ตัวละครหลัก มีความขัดแย้งกันเอง สามารถมองได้ว่าคนเขียนจงใจสร้างภาพที่แตกต่างให้คนอ่านเห็นหลายๆ ด้าน แต่ก็มองได้อีกแง่ว่าตัวละครที่สร้างไว้หลวมเกินไป บุคลิกตัวตนที่สร้างเลยดูย้อนแย้งมากกว่ามีหลายอุปนิสัย ตัวประกอบ เรื่องนี้ขนตัวละครจาก Really Fake หลอกเธอจนเจอใจ มาทั้งหมด แถมเพิ่มตัวละครที่คาดว่าจะนำไปใช้ต่อในเรื่องต่อไป ตัวละครเยอะมาก แต่ไม่สามารถสร้างเรื่องให้จดจำ ขนาดโอเองที่เคยอ่านเรื่องก่อนมาแล้วยังสับสนหลายครั้ง ส่วนใหญ่จะปรากฏมาแค่ชื่อและเรื่องราวเล็กๆ ที่ยังสร้างความเฉพาะตัวไม่พอ คนนี้เป็นใคร มีบทบาทอย่างไร สร้างเรื่องให้ไปต่อได้ตรงไหน อ่านแล้วจะเกิดคำถามตลอด ใครว่าภาคต่อสบาย ภาคต่อเป็นเรื่องมหาโหดต่างหาก เพราะคุณจะต้องคงทุกอย่างไว้ในกรอบที่เคยสร้าง แต่ต้องมีเรื่องราวให้ต่อยอด ต้องดึงเรื่องราวเก่าๆ มาในเหตุการณ์ครั้งใหม่ ดีเท่าทุน แย่ขาดทุน คนเขียนพยายามกระโดดรวบทุกอย่างยัดมาป้อนเรา คนเขียนเหนื่อย คนอ่านก็เหนื่อย 2. การดำเนินเรื่อง ยังไม่ลื่นไหล ความเชื่อมโยง การโยงใยเรื่องราวยังไม่ชัดเจน ยังไม่ลงตัว คนแกงไม่เข้าเนื้อ เวลาอ่านเลยมองเรื่องนี้เป็น 3 ส่วน น้ำแกงแยกชั้น ส่วนแรก ช่วงแรก มองเป็นภาคการ์ตูน ตัวละครสุดโต่ง การกระทำไม่คาดฝัน ส่วนสอง ช่วงกลาง มองเป็นภาคดราม่า ปมของตัวละครบีบ การแสดงออกที่มีผลจากเหตุการณ์ในอดีต วิธีการแก้ไข ยอมรับ และปรับตัว ส่วนสาม ช่วงท้าย เปิดตัวละครและความสัมพันธ์ใหม่ ต่อยอดเรื่องเดิม ส่วนที่โอชอบที่สุดคือส่วนที่สอง แต่มันไม่เข้ากับส่วนที่เหลือ ส่วนที่ไม่ชอบที่สุดคือส่วนที่สาม อ่านแล้วไม่รู้สึกอยากตามต่อ 3. สำนวน หลายครั้งต้องอ่านทวน คิดว่ามาจากการพยายามที่จะอธิบายที่มาที่ไปตัวละครและเหตุผลการกระทำ แต่เพราะลนเลยทำได้ไม่ดีนัก อีกส่วนคือคนเขียนติดวลีบางอย่างซ้ำมากเกินไป และในเรื่องมีจุดที่โออ่านสะดุดด้วย เริ่มที่จุดสะดุดก่อน คือสรรพนามแทนตัวของชินเวลาคิดในใจ ใช้คำว่า "ฉัน" น่าจะเป็นนิยายเรื่องแรกเลยมั้งที่โออ่านเจอผู้ชายเรียกตัวเองในใจว่าฉัน อย่างมากก็เห็นผู้หญิงใช้ เวลาอ่านโอเลยมักคิดว่าประโยคนี้ผู้หญิงคิด แต่จริงๆ ไม่ใช่ ส่วนใหญ่จะเห็น ผู้หญิง ใช้ "หล่อน, เธอ, ฉัน" ผู้ชาย ใช้ "เขา" มาที่วลีซ้ำ "คุณหมอไซส์มินิ" หมายถึง มด ช่วงแรกใช้เยอะมาก "คนตาเจ้าชู้" หมายถึง ชิน ใช้ช่วงแรกจนถึงช่วงท้าย "สาวอวบ" หมายถึง พี่สาวคนหนึ่งที่เจอในงานเลี้ยงต้อนรับ ใช้ถี่เช่นกัน "น่าสนุก" วลีติดปากของณัชจากเรื่องที่แล้ว เข้าใจว่าเป็นคำพูดติดปากณัช แต่เรื่องนี้หมอมดยังเผลอใช้ด้วย จึงน่าจะเป็นวลีติดปากคนเขียนมากกว่าตัวละครแล้ว คำพูดหรือวลีติดปากนี่เป็นทุกคนค่ะ ทุกคนจะมีคำที่ใช้บ่อยและคำที่ไม่ใช้เลยแตกต่างกัน อย่างโอเอง โอจะติดคำว่า "ลื่นไหล" แต่ไม่ใช้ "ไหลลื่น" โอติดใช้ไม้ยมกถี่ๆ เพื่อเน้นความ พวกนี้เป็นความเคยชิน เราคุ้นเคยกับมันเราเลยใช้บ่อย ถ้าอยากสร้างความแตกต่าง สิ่งแปลกใหม่ ต้องทลายความเคยชินให้ได้ ต้องสังเกตตัวเองบ่อยๆ และอย่าเข้มงวดกับกรอบของตัวเองนัก ตอนนี้ตัวละครมดกับชิน มีแค่ภาพบางอย่างที่คนเขียนถ่ายทอดให้คนอ่านเห็น ซึ่งก็สะท้อนภาพที่คนเขียนเห็นด้วย ชิน - สูง มาดเซอร์ คนเห็นมักไม่ไว้ใจ ตาเจ้าชู้ เหมือนจีบสาวตลอดเวลาพูด แต่ ผิวขาวหรือเข้ม ยิ้มเก่งหรือเปล่า ผมยาวหรือไม่ สีอะไร แต่งตัวแบบไหน บุคลิกเป็นอย่างไร คนอ่านไม่รู้ มด - ตัวเล็ก หน้าเด็ก ผิวขาว แต่ ชอบทำผมอย่างไร ใส่แว่นเวลาทำงานหรือเปล่า ผิวขาวแบบไหน อมชมพู อมเหลือง เครื่องประดับล่ะมีไหม รองเท้าใส่ส้นสูงหรือเตี้ย ปลายเปิดหรือปิด ขับรถแบบไหน สีอะไร พวกนี้ไม่จำเป็นต้องใส่มาหมดรวดเดียว แต่สามารถทยอยหย่อนปล่อยลงจุดต่างๆ ให้รายละเอียดของตัวละครชัดเจน แล้วพวกเขาจะมีตัวตนขึ้นในใจคนอ่าน และเป็นการสร้างภาพหลากหลาย มากกว่าแค่ "คุณหมอไซส์มินิ" หรือ "คนตาเจ้าชู้"  การใช้คำมาบรรยาย อธิบาย หรือเรียกตัวละครหรือตัวตนนั้นๆ ลองเขียนคร่าวๆ เท่าที่นึกออกตอนนี้ พื้นฐาน ดั้งเดิมสุด คือ ชื่อ เมื่อตัน ซ้ำ นึกอะไรไม่ออก ให้ย้อนกลับมาจุดเริ่มต้น คือตัวตนของตัวละครนั้นๆ ชื่อของพวกเขาเอง แต่ชื่อก็มีทั้งชื่อจริง ชื่อเล่น หรือฉายาอีก (ส่วนใหญ่ย้อนกลับมาชื่อจริง) ต่อมา ลักษณะทางกายภาพ รูป รส กลิ่น เสียง รูป - ความสูง (สูง, เตี้ย, ปานกลาง) สีผิว (ดำ, ขาว, เข้ม) ตา (สี, ลักษณะตา) ผม (สี, ทรงผม) อายุ (เด็ก, หนุ่ม, สาว, แก่) รส - ขนมหรือของหวานที่ทำหรือกินบ่อยๆ ติดผิว กลิ่น - กลิ่นเฉพาะตัว กลิ่นหอมดอกไม้ติดผ้า กลิ่นน้ำหอมประจำตัว เสียง- น้ำเสียง (เสียงเล็ก, เสียงใหญ่, เสียงห้าว, เสียงหวาน) หรือ บทบาท, ฐานะ ทางครอบครัว - พ่อ แม่ ลูก ญาติ ฯลฯ ทางสังคม - อาชีพ (ส่วนใหญ่ใช้) ในเรื่องนี้ก็ "คุณหมอ" และอารมณ์ ส่วนนี้โอชอบที่สุด เพราะเร้าอารมณ์คนอ่านได้ง่าย สอดคล้องกับเหตุการณ์ในขณะนั้น ทำให้เรื่องดำเนินต่อไปขณะที่บรรยายความรู้สึกออกมา และเป็นสิ่งไม่ตายตัว  อารมณ์  เขิน อาการเขิน อย่าง หน้าแดง ตัวแดง หน้าร้อน กระสับกระส่าย มือโบกไปมา พูดลิ้นพันกัน ตะกุกตะกัก หรืออาจจะโกรธกลบเกลื่อนอาการก็ได้ ยกตัวอย่างเหตุการณ์สมมติ พี่ฟ้าบอกรักน้องชมพู ลองตรงๆ ใช้ ชื่อ หรือคำบ่งลักษณะ "พี่มีอะไรอยากจะบอก" พี่ฟ้าคล้ายกุ้งโดนน้ำร้อน สีแดงลามจากผิวหน้าลงระเรื่อมายังใบหูและต้นคอ ชมพูได้แต่จ้องมอง ปากเผยอออกแต่ไม่อาจเอ่ยคำพูดใด มือไม้จับกันเกร็งแน่นคล้ายกลัวว่าหากปล่อยจะดิ้นหลุดจากการควบคุม "พี่รักน้องชมพู" พี่ฟ้าเอ่ย แล้วเปลี่ยน "พี่มีอะไรอยากจะบอก" ผู้ชายตรงหน้าคล้ายกุ้งโดนน้ำร้อน สีแดงลามจากผิวหน้าลงระเรื่อมายังใบหูและต้นคอ ชมพูได้แต่จ้องมอง ปากเผยอออกไม่อาจเอ่ยคำพูดใด มือไม้จับกันเกร็งแน่นคล้ายกลัวว่าหากปล่อยจะดิ้นหลุดจากการควบคุม "พี่รักน้องชมพู" เสียงทุ้ม เบา แต่มั่นคง จริงจัง โกรธ แสดงอาการได้ทั้ง เสียงดัง ตัวสั่น เสียงสั่น ไม่สบตา หรือเงียบไปเลย ยกตัวอย่างเหตุการณ์สมมติ น้องชมพูบอกเลิกพี่ฟ้า "เราเลิกกันเถอะ" ฟ้าตัวแข็ง ยืนเบิกตากว้าง ค้างอยู่ตรงนั้น ชมพูไม่เหมือนสาวน้อยที่เขาเคยรู้จัก "แต่... ทำไมล่ะ พี่นึกว่าเรารักกัน" "รักเหรอ... ถ้ารักจริงแล้วทำไมถึงไปมีคนอื่น" ชมพูเอ่ยเสียงสั่น แต่ตาสบตรง แล้วลองเปลี่ยน "เราเลิกกันเถอะ" ฟ้าตัวแข็ง ยืนเบิกตากว้าง ค้างอยู่ตรงนั้น เด็กสาวตรงหน้าไม่เหมือนสาวน้อยที่เขาเคยรู้จัก "แต่... ทำไมล่ะ พี่นึกว่าเรารักกัน" "รักเหรอ... ถ้ารักจริงแล้วทำไมถึงไปมีคนอื่น" ตัวสั่น เสียงสั่น แต่ตาสบตรงมา ชินเป็นผู้ชายที่มั่นคงในรัก แสวงหาความรัก และหวาดกลัวความรัก มดเป็นผู้หญิงที่หวาดกลัวสัมผัส แต่ก็แสวงหาความอบอุ่น หมอมดจากเรื่องที่แล้ว โอคิดว่าเธอร้ายพอควร มาในเล่มนี้ บอกเลยว่าคิดผิด เพราะเธอร้ายมาก ถึงจะมีส่วนที่โอว่าน่าสนใจที่หยิบยกมานำเสนอ และหลายส่วนก็ยังมีปัญหาอยู่ 2.5 แถม  . . . 'เมื่อก่อนแม่ก็คิดว่าแค่พ่อเป็นคนดีก็พอแล้ว... แต่มันไม่ใช่เลยชิน' หญิงวัยกลางคนดูเข้มแข็งในยามเล่า น้ำเสียงเธอชัดเจนทุกถ้อยคำ 'ความรักชนะทุกสิ่งมันไม่จริงหรอก จะคบกับใครต้องดูพื้นฐานครอบครัวเขาด้วย ถ้ามันแย่มากก็ดูคนของเราว่าปลีกตัวออกมาได้แค่ไหน ไม่ใช่ทุกบ้านหรอกที่เขาจะยอมให้เราต่างคนต่างอยู่น่ะ' . . . ผิดหวังอยู่นะ หวังไว้เยอะจากเรื่องที่แล้ว เพราะเป็นภาคต่อจุดรั่วเลยเยอะตาม เก็บไม่หมด พยายามรวบให้มากไปจนถุงคนรับเต็ม อีบุ๊ก
คุณโออ่านละเอียดมากเลยค่า เพิ่งรู้ว่าเป็นภาคต่อ Really Fake หลอกเธอจนเจอใจ เรื่องแรกนี้ยังไม่ได้อ่านเลย
โดย: kunaom
 วันที่: 17 มกราคม 2559 เวลา:20:06:23 น.อ่านเรียลลี่เฟคไป เล่มนี้ยังไม่ได้ซื้อเลยค่ะ วาดการ์ตูนน่ารักจัง
โดย: Sab Zab'
วันที่: 19 มกราคม 2559 เวลา:17:51:54 น.คุณอ้อม ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเล่าเนื้อหาหนังสือน้อยไปค่ะ
 คุณ Sab Zab' ขอบคุณค่ะ  เรื่องนี้ก็จะรู้เรื่องของหมอมดกับชินมากขึ้นค่ะ ชุดนี้ท่าจะยาวเลยจากที่ดูตัวละครแล้วโดย: ออโอ
วันที่: 19 มกราคม 2559 เวลา:22:06:47 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
||||||||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [