• เธอมักพูดติดปากว่าไม่ได้รับอนุญาตให้ทำอย่างนั้น อย่างนี้ แสดงว่าสมัยก่อน ที่บ้านเข้มงวดกับเธอและมีบทลงโทษที่รุนแรงมากพอที่จะฝังในหัว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอจะไม่ละเมิดกฎ
• เธอมักพึ่งสิ่งของต่าง ๆ เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ แสดงว่าเธอไม่มีใครเป็นที่พึ่งได้เท่าสิ่งของ (อยู่ ๆ คำว่าล่าแม่มดก็เกิดขึ้นในหัวโอ นึกขึ้นได้ว่าผู้เขียนน่าจะเขียนเรื่องโดยใช้ไอเดียนี้มีจุดเริ่มต้น หลาย ๆ อย่างในเรื่องทำให้นึกถึงเรื่องของแม่มด เช่น สมุนไพร สิ่งของศักดิ์สิทธิ์ เขตแดน ไฟ แมว)
• เธอเป็นลูกสาวคนกลาง จากคำบอกเล่าของเธอ พี่สาวเป็นคนสวย ทำอาหารเก่ง จากคำกล่าวของอาจูเลียน น้องชายเป็นคนโปรด (แถมเป็นน้องชายคนเล็ก ก็คือลูกชายคนเดียวและน้องคนเล็ก) เธอจึงเข้าสู่สถานะลูกคนกลาง คนที่ใคร ๆ ก็หลงลืม ไม่เห็นความสำคัญ
• ครั้งหนึ่งเธอจินตนาการเห็นภาพที่ทุกคนให้ความสำคัญ ใส่ใจเธอ นั่นน่าจะมาจากความจริงที่ตรงกันข้าม
• เธอมักคิดถึงการทำดีกับอาจูเลียน เธอมองว่าการทำดีกับอาจูเลียนคือการตอบแทนเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้อา เพราะลึก ๆ แล้วเธอมองครอบครัวและอาจูเลียน (ยกเว้นพี่สาว) เป็นคนที่ควรกำจัด และเธอไม่เคยรู้สึกผิดอีกด้วย ทำให้ย้อนมองกลับไปว่าอาจจะไม่เคยมีใครในครอบครัว (ยกเว้นพี่สาว) ทำดีกับเธอจริง ๆ ก็ได้
• มีคนกล่าวว่าการกักบริเวณไม่ให้กินข้าวเย็นนี่แย่จริง ๆ ขอยกคำพูดมา "เด็กควรถูกลงโทษเมื่อทำผิด แต่ขณะเดียวกันก็ควรรู้สึกว่าตัวเองยังเป็นที่รักด้วย" โอว่านี่เป็นมุมมองของผู้เขียนที่อยากถ่ายทอดเลย
• บนดวงจันทร์ คือสถานที่ในจินตนาการของเธอ เป็นที่ที่ปลอดภัย และมีความสุข เธอสามารถทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ แสดงว่าเธอไม่เคยรู้สึกปลอดภัยหรือมีความสุขที่แท้จริง เธอจึงหนีไปมีความสุขในจินตนาการ

• เหตุผลที่อาจูเลียนไม่เห็นแมร์ริแค็ทคืออะไร โอเดาว่า เพราะแมร์ริแค็ทตอนนี้ไม่ใช่หลานของอาคนเดิมอีกแล้ว และอาจูเลียนก็รู้ด้วยว่าเธอเป็นคนวางยา สมองส่วนลึกจึงทำให้ปฏิเสธการมองเห็นตัวตนของแมร์ริแค็ทคนปัจจุบัน 
• ทำไมคนในหมู่บ้านจึงต้องแอบเอาอาหารมาให้ โอเดาคำตอบในใจว่า ลึก ๆ แล้วทุกคนรู้สึกแย่กับการกระทำของตัวเอง รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นผิด แต่ที่ต้องทำ ก็เพราะคนอื่นทำ โดนผลักดันจากสังคมให้ทำ ถ้าไม่ทำตามจะทำให้ตัวเองแปลกแยก เลยมาไถ่โทษให้ความรู้สึกผิดบรรเทาลงโดยการแอบนำอาหารมาให้