Group Blog All Blog
|
เกาะปีศาจฆาตกรรม เอะโดะงะวะ รัมโปะ เขียน  เกาะปีศาจฆาตกรรม เอะโดะงะวะ รัมโปะ เขียน ฉวีวงศ์ อัศวเสนา แปล สำนักพิมพ์ JClass ในเครือ Classact 265 บาท 304 หน้า หลังปก เกาะลึกลับอยู่หนใด... ฆาตกรรมซ้อนรอวันคลี่คลายอยู่ที่ปลายฟ้านั่น เด็กกำพร้า ปริศนา ลายแทง ชายผู้มีผมขาวโพลนทั้งหัวทั้งๆ ที่ยังหนุ่มยังแน่น กับรุ่นพี่ผู้น่าเลื่อมใส... ทั้งหมดนี้พัวพันกับเกาะปีศาจและการฆาตกรรมที่ลึกลับที่สุด เหยื่อฆาตกรรมรายแรก คือ เธอ! คืนนั้น 'เธอ' ถูกสังหารโดยที่ไม่มีใครได้ยินเสียงกรีดร้อง ฆาตกรหนีไปอย่างไร้ร่องรอย...ว่าแต่มันเข้ามาได้อย่างไร! ฆาตกรรมรายที่สอง คือ เขา ผู้เป็นนักสืบ มิโนะอุระเสียใจแทบล้มประดาตาย เมื่อ เธอ ซึ่งเป็นคนรัก ถูกลอบฆ่า เขาเคียดแค้น เขาชิงชัง เขาจะตามล่าฆาตกรมาให้ได้ ทว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำ ชายหนุ่มรุ่นพี่ของมิโนะอุระเข้ามาเกี่ยวพันได้อย่างไร พัวพันถึงขั้นจะขอ เธอ แต่งงานเชียวหรือ? ทั้ง ๆ ที่บอกว่าเกลียดผู้หญิง การสืบเสาะเริ่มต้นขึ้น แต่แล้วก็เกิดฆตกรรมซ้อน! ปริศนาเริ่มลึกลับขึ้นทุกที และในที่สุดสองชายหนุ่มก็เผชิญหน้ากัน แต่ผลที่ออกมานั้นกลับเหนือความคาดหมายยิ่งกว่า ปริศนาชักนำไปสู่เกาะไกลห่าง...มันคือเกาะปีศาจ! คุยกันหลังอ่าน เห็นปกน่ากลัวๆ อย่างนี้ เรื่องนี้เป็นแนวสืบสวนนะคะ ใช้วิธีการเล่าโดยให้ตัวเอกเป็นคนเขียนเล่าเรื่อง โดยเกริ่นถึงตัวเขาปัจจุบัน แล้วค่อยๆ เล่าย้อนความไปว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ มิโนะอุระ ตัวเอก บอกเล่าเรื่องราวถึงสิ่งที่เขาเผชิญ โดยแง้มบทสรุปให้เรารู้ แต่ไม่บอกจุดสำคัญ วิธีการนี้จะทำให้ผู้อ่านเกิดจินตนาการถึงช่องว่างที่อยู่ระหว่างนั้น โดยจุดเริ่มต้นของเรื่อง เริ่มจากแฟนสาวของเขาถูกฆาตกรรม เขาเลยพยายามที่จะสืบหาตัวคนร้าย ทำให้เกิดเหตุการณ์น่ากลัวต่างๆ ตามมา ผู้เขียนใช้วิธีย้ำความ ว่าสิ่งที่เขาเจอเป็นเรื่องที่แปลกประหลาด พิสดาร สยองขวัญ อย่างที่ไม่เคยมีใครในโลกจินตนาการได้ โอคิดว่าจุดนี้เป็นดาบสองคมนะ เร้าอารมณ์ผู้อ่านให้สงสัย ฉุดให้ดำดิ่งไปในเนื้อเรื่อง แต่จะอันตรายถ้าไม่สามารถทำให้ผู้อ่านรู้สึกตามได้เมื่อถึงตอนเฉลย พูดง่ายๆ คือเสี่ยงกับการทำให้ผิดหวังน่ะค่ะ สำหรับโอ เรื่องนี้ก้ำกึ่ง บางช่วงโอก็ไม่รู้สึกคล้อยตามผู้เขียน แต่บางช่วงโอก็คิดว่าบรรยากาศในเรื่องเป็นไปตามที่ผู้เขียนต้องการ อ่านจากคำนำ งานเก่ามากแล้วค่ะ วิธีการเล่าก็รู้สึกโบราณนิดๆ (เช่น ใช้บทสนทนาในการอธิบายหลักการยาวๆ เป็นบทบรรยายมากกว่าบทพูด) แต่เนื้อหายังทันสมัยอยู่นะ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือความไม่รู้ และจินตนาการของเราโลดโผนเสมอ หนังสือเล่มนี้ทำให้โอรู้สึกอย่างนี้ 3.5 ดาว อย่างที่บอกไปว่าก้ำกึ่งว่าจะทำได้ไม่ถึงอย่างที่นำเสนอ มีช่องว่างของตัวละครต่างๆ มากเกินไป ซึ่งบางทีก็ดูไม่ค่อยสมเหตุสมผล และบทสรุปไม่ค่อยสมใจโอสักเท่าไร แต่อย่าเชื่อโอนักนะคะ โอไม่ใช่คอนิยายญี่ปุ่น โอมักรู้สึกว่างานของฝั่งนี้เหมือนอยู่ในมิติลี้ลับ ถ้าวาดภาพก็คงเป็นภาพบิดๆ เบี้ยวๆ ที่เปิดช่องว่างให้ผู้อ่านไปจินตนาการเอาเองว่านั่นคืออะไร และบางทีก็ไม่ต้องการบทสรุปเสมอไปด้วย แต่โดยรวมทำได้น่าติดตาม หลอนนิดๆ จิตหน่อยๆ แปลดีด้วยค่ะ ถ้าใครชอบแนวนี้อยู่แล้วโอก็ยังแนะนำนะคะ . . . เวลาเจ็บปวดแสนสาหัส คนเราจะไม่ร้องไห้ออกมาทันที แต่กลับทำเป็นฝืนยิ้ม ความโศกเศร้าก็เช่นกัน ความเศร้าสะเทือนใจแสนสาหัสทำให้คนเราลืมน้ำตา บั่นทอนพลังของคนให้สูญสิ้น ไม่มีเหลือพอให้รู้สึกโศกเศร้า และต้องใช้เวลาอีกหลายวันกว่าจะเข้าถึงความเศร้าที่แท้จริง ผมตกอยู่ในสภาพเช่นนั้น หน้า 38-39 ห้องที่ไม่มีทางเข้า . . . สิ่งที่เป็นคำเฉลยนั้นแม้จะวางอยู่ตรงหน้าอย่างเปิดเผย แต่หากเรายึดติดกับความคิดแนวเดียวอยู่ตลอด ก็จะไม่สังเกตเห็นความสำคัญของมัน เวลาดูเขาเล่นกลก็เหมือนกัน เราจะหลงคิดตามการจูงใจของนักมายากล เห็นไปว่าสิ่งที่เขาทำให้ดูเป็นเรื่องประหลาดอัศจรรย์เหนือจริง ทั้ง ๆ ที่คำเฉลยปริศนาของมันอยู่ตรงหน้าเรานั่นเอง บางทีคำเฉลยปริศนาห้องปิดตายของคดีนี้อาจเป็นที่ใดสักแห่งที่ไม่มีลักษณะเป็นทางเข้าทางออกเลยแม้แต่น้อยก็ได้ ซึ่งถ้าเราเปลี่ยนแนวคิดนิดเดียว มันก็จะกลายเป็นทางเข้าออกที่กว้างมากแบบเปิดอ้าเอาไว้เลยทีเดียว เมื่อไม่มีการปิดกุญแจก็ไม่ต้องถอนตะปูหรือพังเขาไป ที่ตรงนั้นมันเป็นทางเข้าออกที่เปิดกว้างออกอย่างนั้น แต่ไม่มีใครนึกถึงและคิดที่จะปิดมัน หน้า 59 เพื่อนแปลก ๆ ของผม . . .
ขอบคุณที่รีวิวให้อ่านนะครับ เล็งเล่มนี้ไว้ตอนงานหนังสือ รัมโปะคนเขียนนี่ดังและได้รับการยกย่องอยู่ แต่นิยายญี่ปุนไม่ได้ชอบมาก และเพราะความเก่าด้วยเลยยังไม่กล้าหยิบกล้าซื้อครับ
โดย: leehua (สมาชิกหมายเลข 755059
 ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2559 เวลา:14:10:46 น.ปกหลอนได้ใจเลย
ค่ายนี้ใช่ ทีมงานที่แตกตัวมากจาก Talent 1 หรือเปล่าคะ เราชอบอ่านงานญี่ปุ่นนะ แต่ก็เลือกคนเขียนด้วยเหมือนกันค่ะ โดย: Serverlus
วันที่: 21 พฤศจิกายน 2559 เวลา:20:28:08 น.ป....ป...ปก .... สวย ...
แต่งานแนวนี้ เราไม่ค่อยอ่าน เรากลัว และ หลอนเอง 5555 หน้าไม่ให้ แต่ใจตุ๊ด จริงๆ อิชั้น กดฌหวตให้นะคุณโอ  โดย: Prophet_Doll
วันที่: 22 พฤศจิกายน 2559 เวลา:17:31:27 น.ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือแนวนี้ค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ข้ามขอบฟ้า Klaibann Blog ดู Blog Quel Klaibann Blog ดู Blog mastana Literature Blog ดู Blog ควายเฒ่า Literature Blog ดู Blog กาปอมซ่า Pet Blog ดู Blog mcayenne94 Home & Garden Blog ดู Blog ปลาแห้งนอกกรอบ Travel Blog ดู Blog บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน Food Blog ดู Blog สาวไกด์ใจซื่อ Food Blog ดู Blog ออโอ Book Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: pantawan
 วันที่: 22 พฤศจิกายน 2559 เวลา:23:28:38 น.สวัสดีค่ะคุณโอ
เรื่องนี้อ่านจากคำโปรยแล้วน่าสนใจมากเลย แต่จากรีวิวคุณโอกลายเป็นดรอบไปเลย ออโอ Book Blog โดย: เรียวรุ้ง
วันที่: 23 พฤศจิกายน 2559 เวลา:10:43:40 น.ของคนเขียนเคยอ่านเรื่อง สยองขวัญค่ะ เรื่องนั้นช่างคล้ายกับงานการ์ตูนของอ.จุนจิ อิโต้ เนื้อหาเหมือนกันเลย ไม่รู้ใครเป็นแรงบันดาลใจให้ใคร หรือเป็นการทำงานร่วมกันเนื้อหาเลยคล้ายกัน ยังไม่ได้ถามผู้รู้สักที
ส่วนเรื่องนี้ ก็น่าสนค่ะ อ่านได้ เห็นเป็นงานออกใหม่เลยกะรออีกหน่อย รอลดในงานหนังสือปีต่อๆไป อิอิ  โดย: kunaom
วันที่: 24 พฤศจิกายน 2559 เวลา:16:16:35 น.คุณ leehua ยินดีค่า
 คุณเอ้ อันนี้ไม่ทราบเลยค่ะ  คุณPd เรื่องหลอนแบบจิตๆ ค่ะ โอขี้กลัวแต่ยังอ่่านตอนกลางคืนได้อยู่นะ เพราะไม่ได้รู้สึกทุกตอน แค่บางตอน ขอบคุณที่โหวตให้ค่ะ คุณpantawan โอก็แทบไม่ได้อ่านเลยค่ะ แต่อยากลองเพราะคนเขียน คุณเรียวรุ้ง ขึ้นอยู่กับว่าชอบแนวนี้หรือเปล่าด้วยค่ะ ถ้าชอบอยู่แล้ว เรื่องนี้น่าสนใจเลยแหละ คุณอ้อม อ.จุนจิ ที่เขียนการ์ตูนแนวหลอนๆ ใช่ไหมคะ โอรู้จักแต่ไม่เคยอ่านเลยค่ะ  โดย: ออโอ
วันที่: 27 พฤศจิกายน 2559 เวลา:17:33:38 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
|||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [