17/12/2020


 

เกมรักพาตัว 

ฮิงาชิโนะ เคโงะ เขียน 

ทินภาส พาหะนิชย์ แปล 

สำนักพิมพ์ไดฟุกุ-ลิท 

พิมพ์ครั้งที่ 1 สิงหาคม 2561 

230 บาท  243 หน้า 

#แปลญี่ปุ่น #นิยายแปล #เกมรักพาตัว #ฮิงาชิโนะเคโงะ #Daifuku #รีวิวนิยาย #ออโอ

 

หลังปก 

ลุ้นระทึกไปกับการวางแผนปล้นเงินค่าไถ่อย่างแนบเนียนเพื่อไม่ให้ตำรวจสะกดรอยได้ อีกทั้งหวั่นไหวกับความรักต้องห้าม ระหว่างโจรลักพาตัวหน้าตาดีกับเหยื่อสาวสวยปริศนา 

พิมพ์ใหม่ แปลใหม่ จากที่เคยได้รับการพิมพ์มาแล้วในชื่อ เกมนี้ชื่อลักพาตัว 

คุยกันหลังอ่าน 

โอซื้อซ้ำแหละ ไม่ได้อ่านปกหลังเลยตอนซื้อ พอจะอ่าน พลิกปกหลังขึ้น  

เคยได้รับการพิมพ์มาแล้วในชื่อ ‘เกมนี้ชื่อลักพาตัว’   

ชื่อคุ้น ๆ กูเกิ้ลแป๊บ 

...ชัดเลย โอมีเล่มนี้แล้ว แล้ว แล้ว 

งั้นก็แสดงว่าผลงานของฮิงาชิโนะ เคโงะที่โออ่านเรื่องแรกคือเรื่องนี้นี่เอง  

เอาเถอะ อ่านแล้วก็อ่านใหม่ได้ โอจำเนื้อหาไม่ได้ มันนานมากแล้ว น่าจะมากกว่าสิบปีแล้ว 

เนื้อเรื่องเกี่ยวกับผู้ชายคนหนึ่ง เป็นพนักงานบริษัท บริษัทนี้ก็รับทำงานให้กับลูกค้าบริษัทอื่น แนว ๆ วางแผน ออกไอเดีย โฆษณา รับจัดอีเวนต์ ค่อนข้างจับฉ่าย เอาเป็นว่า อยู่ ๆ โครงการที่เขารับผิดชอบก็โดนลูกค้าเท บอกไม่เอาแล้ว แถมยังเจาะจงว่าไม่เอาผู้ชายคนนี้เป็นคนรับผิดชอบหลักด้วย ผู้ชายคนนี้ก็ช็อก กระอักเลย เขาทุ่มเทความคิดให้โครงการนี้สุด ๆ คิดว่ายังไงก็ไม่มีปัญหาแน่ ๆ อยู่ ๆ มาโดนล้มเลิกกลางคัน แถมเจาะจงว่าไม่เอาเขาด้วย ผู้ชายคนนี้ก็ไปดื่มเหล้าย้อมใจ เมา ๆ มึน ๆ ก็เรียกแท็กซี่ให้ไปส่งแถวบ้านลูกค้าคนนั้น พอไปถึง ดันเจอหญิงสาวคนหนึ่งกำลังปีนกำแพงออกจากบ้านหลังนั้น ท่าทางลับ ๆ ล่อ ๆ จึงสะกดรอยตามไป พบว่าหญิงสาวคนนั้นกำลังหาโรงแรมพัก แต่หลายโรงแรมไม่รับ เขาจึงแสดงตัวให้การช่วยเหลือ ในที่สุดก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ชื่อจุริ เป็นลูกสาวท่านรองประธานบริษัท คนที่ตอกหน้าปลดเขาคนนั้น จุริทะเลาะกับน้องสาวต่างแม่เลยหนีออกจากบ้าน เธอไม่มีความสุขในบ้านหลังนั้น ผู้ชายคนนี้จึงคิดแผนการหนึ่งขึ้นมาได้ คือการแกล้งลักพาตัวจุริเพื่อเรียกค่าไถ่ จุดประสงค์ของเขาไม่ใช่เงิน แต่เพื่อต้องการคิดเกมที่สามารถเอาชนะพ่อของจุริ พิสูจน์ว่าตนนั้นถูกต้องและเหนือกว่า ส่วนจุริเองนั้นต้องการเงินและแก้แค้นทางบ้าน ทั้งสองจึงร่วมมือการทำสร้างเกมลักพาตัวนี้ขึ้นมา 

ระหว่างเรื่องราวก็คือการวางแผน จะทำยังไงการลักพาตัวปลอม ๆ นี้จึงจะไม่มีพิรุธ จะติดต่อพ่อของจุริยังไงโดยไม่ให้ตามรอยได้ จะรับเงินค่าไถ่และส่งตัวจุริกลับคืนยังไงจึงจะปลอดภัยที่สุด 

ถ้าเคยอ่านงานเคโงะมาก่อน เรื่องนี้ก็จะสไตล์เดียวกัน ช่วงต้นกับกลางเรื่องจะค่อนข้างเอื่อย เพราะเป็นการให้รายละเอียดเรื่องราว แล้วมาเร่งจังหวะตอนท้าย เฉลยเรื่องราวที่ทำให้คนอ่านประหลาดใจ 

เรื่องนี้ไม่โรแมนติกนะ ถ้าเห็นคำว่ารักในชื่อเรื่อง หรือคำโปรยในปกหลังแล้วคิดว่าเรื่องนี้จะออกแนวโรแมนติก ไม่ใช่เลยค่ะ เป็นแนววางแผนชิงไหวชิงพริบ หญิงร้ายชายเลว ทำปฏิบัติการชั่วอย่างการร่วมมือสร้างเกมลักพาตัวบ้า ๆ เกมนี้ 

โออ่านไปเรื่อย ๆ แล้วก็พบว่า โอจำเนื้อเรื่องอะไรไม่ได้เลย ฉันเคยอ่านเรื่องนี้จริงเหรอ อะไรอย่างนี้ แถมยังจำบางฉากสลับกับเรื่อง ‘ฉันหายไปในวันหยุด’ ของโอตสึ อิจิด้วย เรื่องนี้ก็เป็นแนวลักพาตัวเองปลอม ๆ เหมือนกัน ตอนอ่านจึงไม่มีความรู้สึกว่าตัวเองรู้เรื่องราวมาก่อนแล้ว บางอย่างพอเดาได้ แต่พอถึงจุดสุดท้ายก็ยังมีสิ่งที่สร้างผลกระทบต่อใจได้พอควร  

มีจุดที่อ่านแล้วรู้สึกแปลก ๆ อยู่ มีบางสิ่งที่ไม่ค่อยชอบ ตัวละครเรื่องนี้ไม่ชวนให้เอาใจช่วย พอเข้าใจว่าทำไมโอถึงจำเนื้อเรื่องไม่ได้ ตอนที่อ่านตอนแรกน่าจะไม่ชอบประเด็นเหล่านี้เหมือนกัน 

อย่างไรก็ดี โอชอบการสร้างตัวละครของผู้เขียน (แม้จะไม่ได้ปลื้มตัวละคร) อย่างผู้ชาย ซึ่งเป็นตัวเอกของเรื่องนี้ ผู้เขียนไม่ได้บรรยายเกี่ยวกับเขาให้เราฟังว่าเขาหน้าตายังไง นิสัยเป็นยังไง แต่จะแสดงให้เราเห็นผ่านการกระทำของเขา หรือผ่านการกระทำของคนอื่นที่มีต่อเขา อย่างการที่เขามีสาว ๆ ไม่ขาดมือ เขาต้องหน้าตาดีและมีฐานะพอสมควร เขาโกรธจนสร้างแผนการนี้ขึ้นมา แสดงว่าเป็นคนชอบเอาชนะ เชื่อมั่นในตนเองสูงจนถึงขั้นดื้อรั้น เขาเป็นคนคิดถึงแต่ตนเป็นหลัก ไร้น้ำจิตน้ำใจต่อผู้อื่น เป็นคนนิยมความสมบูรณ์แบบ เกลียดความผิดหวัง ทุกอย่างต้องเป็นไปตามที่เขาคิดจึงจะรู้สึกปลอดภัยไร้กังวล 

3 ดาว โดยรวมโอว่าสนุกอยู่ค่ะ โอแค่ไม่ชอบตัวละคร วิธีคิด และการกระทำของพวกเขา ถ้าชอบแนวการวางแผน อยากอ่านวิธีการ ก็ลองดูได้ 

เรื่องนี้มีสี่เหลี่ยมปนมาในเนื้อเรื่องอีกแล้ว โอเดาว่าเป็นภาษาที่เครื่องไม่อ่านหรือเปล่า แล้วก็มีเว้นวรรคผิดทำให้ความหมายเปลี่ยน 

พิมพ์ครั้งแรกเป็นของสำนักพิมพ์ enter-books ใช้ชื่อว่า ‘เกมนี้ชื่อลักพาตัว’
ผู้แปลคือ สายลับวาซาบิ คนละคนกับพิมพ์ครั้งนี้
โอหาปีที่พิมพ์ไม่เจอ เป็นข้อเสียของสำนักพิมพ์ที่ไม่ยอมระบุวันที่ตีพิมพ์
เวลาจะดูย้อนหลังนี่ไม่รู้เลย 

 

ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว จับมาถ่ายรูปคู่กันเลย