จุมพิตรัตติกาล My Sweet Vampire เล่ม 2 บทที่ 1 (Yuri)

๑
 
ตีสามเศษ อารียาเหลือบมองหญิงสาวในวงแขนที่ยังหลับใหล ใจจริงแล้วหล่อนไม่อยากจากเกวลินไปไหน อยากเห็นหน้าเช้าค่ำทุกคืนวัน แต่มันเป็นไปไม่ได้...อย่างน้อยก็ในเวลานี้
น่ารักเหลือเกินเด็กน้อยของฉัน
สาวร่างสูงชื่นชมใบหน้าคนรัก ปัดปอยผมที่ปรกหน้า อดไม่ได้ที่จะจุมพิตหน้าผากมนอย่างรักใคร่เบาๆ หนึ่งครั้ง ค่อยๆ ดึงแขนออกโดยไม่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกตัว ลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว
จากนั้นหยิบกระดาษปากกาเขียนข้อความทิ้งไว้บนโต๊ะ เพื่อตอกย้ำให้เธอมั่นใจว่า...เรื่องของเราเมื่อคืนไม่ใช่แค่ฝันไป
I’m yours.
Love,
Ai
แวมไพร์สาวเหลือบมองคนบนเตียงอีกครั้ง เหมือนจะเก็บความทรงจำนี้เอาไว้
ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องผู้หญิงของฉัน
อารียาสัญญาในใจ ก่อนออกจากบ้านของคนรัก โดยมุ่งกลับไปที่พักของเฟสก่อนฟ้าสว่าง
 
แม่มดสาวกำลังง่วนอยู่กับข้อมูล ที่เพิ่งส่งมาจากส่วนกลาง เงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู  
“กลับมาแล้วหรือ?”
“อือ” หล่อนรับคำสั้นๆ ใบหน้าสวยเปื้อนรอยยิ้ม ดูมีความสุขกว่าปกติ ก้าวไปยังราวเพื่อแขวนเสื้อฮู้ดตัวนอก
ยิ้มเยอะเกิน...ต้องไปทำอะไรแปลกๆ มาแน่
ความผิดปกติเล็กน้อยไม่อาจรอดพ้นจากสายตาของเฟส เธอจึงแกล้งถามออกไป
“ไอไปรังแกคุณลินหรือเปล่า?”
แสนรู้ไปนะ
นึกค่อนเพื่อนในใจ แต่รอยยิ้มสวยกว้างขึ้นกว่าเดิม เมื่อคิดถึงหญิงคนรัก  
“ฉันไปให้ความสุขต่างหาก”
โหย! กล้าพูดเต็มปากเต็มคำขนาดนี้ หรือว่า...
ชามันคาสาวเลิกคิ้วเรียวขึ้น ด้วยสีหน้าประหลาดใจ เดาได้ทันทีว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่น่าจะก้าวไปไกลมากแล้ว
“แปลว่า…คบกันแล้ว”
“ประมาณนั้น” อารียายอมรับอย่างเต็มปากเต็มคำ ยิ้มสวยกว้างเกลื่อนหน้า แม้ตัวเองจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แต่ค่อยเอาคืนวันหลังก็ได้
นานๆ จะเห็นยิ้มกว้างซะขนาดนี้ คงชอบคุณลินมากสินะ  
เฟสไม่ได้เห็นเพื่อนทำท่าดีใจแบบนี้นาน จึงพูดแสดงความยินดีออกไป
“ยินดีด้วยนะ”
“ขอบใจ”
“ไอ้เราก็นึกว่า ชาตินี้ท่านไอจะขึ้นคานซะแล้ว ต้องขอบคุณคุณลินเนอะ” สาวชุดดำแกล้งแซว
หาเรื่องใช่ไหม
สาวผมทองค้อนปะหลับปะเหลือก ยืนกอดอกพิงผนัง แล้วสวนกลับทันควัน
“ใครกันแน่ที่เกาะคานแน่นเป็นตุ๊กแก?”
“อย่างฉันไม่เรียกว่าเกาะคานหรอก แต่ถูกจัดเป็นวัตถุโบราณไปแล้ว” แม่มดสาวพูดติดตลกกึ่งประชดตัวเอง
คนอะไรจิกกัดได้กระทั่งตัวเอง แต่นี่แหละเฟสตัวจริง
แวมไพร์สาวหัวเราะคิกคัก  
“เอาน่า ไว้เจอคนที่น่าสนใจจะแนะนำให้ก็แล้วกัน ดีหรือเปล่า?”
สาวชุดดำแววตาเป็นประกายมีความหวัง  
“พูดจริง?”
“แน่นอน” อารียารับคำหนักแน่น เพื่อเพื่อนรักเรื่องไหนไม่เหลือบ่ากว่าแรง ก็ยินดีทำให้เสมอ  
ชามันคาสาวทำหน้าครุ่นคิด แล้วพูดต่ออย่างเร็ว   
“หาแบบน่ารักๆ ต้องนิสัยดีแบบคุณลินนะ”
หืม?
หล่อนทำหน้าประหลาดใจกับสเปคของอีกคน ซึ่งดูเหมือนว่าตนจะเข้าใจผิดมาตลอด จึงสบตาเฟสเขม็ง  
“ตกลงแกชอบผู้หญิง?”
ตอบไงดี...
คนถูกถามทำหน้าปั้นยาก ยกมือขึ้นเกาคออย่างเขินๆ  
“ไม่แน่ใจ แต่ระยะหลังฉันชอบมองผู้หญิงมากกว่าผู้ชายน่ะ” เธอเอ่ยยอมรับออกมาตรงๆ เป็นครั้งแรก
เวรกรรม! ฉันหลงคิดว่าเฟสชอบผู้ชาย
สาวผมทองหัวเราะ พร้อมส่ายหน้า   
“ถ้าท่านทีน่าได้ยินแบบนี้คงควันออกหูแน่”   
ประมุขสาวอยากได้ลูกเขยมาก เพื่อให้ลูกสาวดำรงเผ่าพันธุ์ของชามันคาต่อไป อย่างไรเสียอนาคตผู้นำเผ่าแม่มดคนต่อไป คงไม่พ้นเป็นหน้าที่ของเฟสแน่
เฮ้อ! เรื่องน่าเบื่อโครตๆ   
คู่สนทนาทำหน้าลำบากใจ เมื่อหวนคิดถึงความปรารถนาของแม่ ที่คงไม่อาจสานต่อให้บรรลุสมประสงค์ เพราะนี้เป็นความสุขของทั้งชีวิตของตน   
“ฉันยังไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับแม่หรอก จนกว่าจะเจอคนที่ใช่” เธอพูดไม่เต็มเสียงเท่าไหร่  
สาวสวยยกมือตบไหล่เพื่อนเบาๆ เป็นเชิงปลอบใจ ด้วยเคยผ่านประสบการณ์ขัดแย้งกับมารดามาก่อนตอนที่คบกับไลล่า กว่าจะผ่านด่านราชินีแวมไพร์ได้ ต้องใช้เวลาและความอดทนไม่น้อย แต่ไม่ทันลงเอยคนรักก็ตายจากไปเสียก่อน
“ฉันเข้าใจ แต่ฉันเชื่อว่าแกต้องผ่านเรื่องนี้ไปได้”  
“ขอบใจ แต่ฉันคงต้องหาคนนั้นให้เจอโดยเร็ว ก่อนท่านทีน่าจะวางแผนให้ฉันไปดูตัวกับหนุ่มๆ ที่ไหนก็ไม่รู้อีก สงสัยช่วงนี้แม่จะว่างเกิน ให้ตายสิ!”
แม่มดสาวอดแขวะบุพการีที่เคารพรักไม่ได้ ฝ่ายนั้นชอบเห็นตนเป็นเด็ก ทั้งที่เธออายุก็ปาเข้าไปหลายร้อยปี วันก่อนคนสนิทของแม่แอบบอกว่า ประมุขสาววางแผนจับคู่ให้ตน เพียงแต่ยังหาหนุ่มที่ถูกใจไม่เจอ เพราะต้องคำนึงถึงความเหมาะสมในทุกด้าน ด้วยเฟสถูกวางตัวเป็นว่าที่ผู้นำเผ่าจอมเวทคนต่อไป
พอรู้เรื่องนี้ ชามันคาสาวร้อนใจ นั่งแทบไม่ติด ไม่อยากอยู่กับคนที่ตนไม่ได้รักชอบไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ หากไม่รักชอบ และต้องทนอยู่ด้วยกันแม้เพียงนาทีเดียว ก็ทรมานไม่ต่างจากอยู่ในขุมนรก
...อยู่คนเดียวน่าจะดีกว่า     
จะหนีเรื่องนี้ยังไงดี น่าปวดหัวชะมัด
นึกบ่นในใจ แต่ยังหาแผนดีๆ เลี่ยงเรื่องนี้ไม่ได้
แวมไพร์สาวยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
“เดี๋ยวท่านทีน่าก็ไม่ว่างแล้วล่ะ ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก”
ไม่ว่าง?
จอมเวทสาวกลอกตาไปมาครุ่นคิด ก่อนพยักหน้าเข้าใจ รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นบนมุมปาก  
“นั่นสินะ”
หากเกิดสงครามแวมไพร์ขึ้นในเร็ววันนี้ ย่อมส่งผลกระทบไปถึงเผ่าจอมเวทไม่มากก็น้อย ประมุขแสนดีอย่างทีน่าคงไม่มีอารมณ์นั่งอ่านลิสต์หาลูกเขยอยู่เป็นแน่  
ทั้งคู่เงียบการสนทนาไปเป็นนาที แล้วเฟสก็นึกอะไรขึ้นได้
“สายที่คอยจับตาบ้านเชนแจ้งมาว่า พวกฮันเตอร์เคลื่อนไหวแล้วนะ ช่วงนี้จัดประชุมถี่เหลือเกิน คงกำลังวางแผนบุกไครอนเร็วๆ นี้แหละ”
“ดีสิ” นัยน์ตาคู่สีฟ้าสวยเป็นประกายไหววูบ “ช่วยสนับสนุนพวกกริชด้วยนะ ยังไงฝ่ายนี้ก็อ่อนแอกว่ามาก คงไม่มีทางชนะได้แน่”
อารียาไม่ต้องการให้ไครอนชิงความได้เปรียบ และไม่ต้องการให้คนรู้จักของเกวลินต้องมาเจ็บตายฟรี   
“เข้าใจแล้ว” เฟสรับปาก
หากพวกฮันเตอร์พลาดท่าถูกจับเป็น มีโอกาสสูงที่จะถูกเปลี่ยนให้เป็นปีศาจของไครอน จึงจำเป็นต้องยื่นมือเข้าช่วย
...ไม่เช่นนั้นอาจจะเป็นส่งดาบให้ศัตรู ให้เล่นงานเราแทน ซึ่งไม่ใช่เรื่องฉลาดเลย   
“ว่าแต่จะลุยกับควินน์ ทางเคออสพร้อมแค่ไหน?” แม่มดสาวถาม
ถามยากไปนะคุณเพื่อน  
หล่อนยักไหล่ แล้วตอบอย่างไม่คิดมาก
“พร้อมแค่ไหนก็แค่นั้นแหละ”
ผีดิบสาวรู้เรื่องลูกน้องหลายคน คิดกระด้างกระเดื่องต่อดีน แต่กำชับไม่ให้เขาเคลื่อนไหว อย่างน้อยต้องผ่านศึกกับควินน์ไปก่อน ค่อยกลับมาจัดการกับศึกภายใน
...การก่อศึกหลายด้านไม่ใช่เรื่องฉลาด เพราะจะทำให้พะวงห่วงหน้าห่วงหลัง
จะไหวไหมเนี่ย ให้ตายสิ!
เพื่อนรักส่ายหัวกับท่าทางไม่จริงจัง แต่มั่นใจว่า หากหล่อนคิดจะลุยคงไม่ยั้งมือแน่ เพราะนั่นเป็น...ควินน์   
“คราวนี้จะไปสักกี่ตัว?”
“ยังไม่รู้ แต่น่าจะเยอะกว่าคราวก่อนพอสมควร”
สาวผมทองไม่รู้จำนวนที่แน่ชัด เพราะมอบหมายให้ดีน มือขวาเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องนี้   
อารียาใช้จิตวิทยาพื้นฐานเลียนแบบมารดา เสนอรางวัลคือเลือดเทียมแสนอร่อยเข้าล่อใจ ทำให้เหล่าสมาชิกกระตือรือร้นที่จะร่วมศึกแบบไม่ห่วงชีวิต ผลดีทางอ้อมอีกอย่างคือ ขวัญกำลังใจของกลุ่มเคออสดีขึ้น และไม่ค่อยมีการทะเลาะเบาะแว้งกันเอง      
“แล้วทางนั้นล่ะ เรียบร้อยไหม?” สาวสวยถามบ้าง   
“ไม่มีปัญหา ของที่ขอไปทางส่วนกลางส่งมาถึงแล้วนะ ของเจ๋งๆ ทั้งนั้นเลย” 
ทีน่าได้ให้การสนับสนุนเรื่องเคมีภัณฑ์ต่างๆ เลือดเทียม และอีกหลายอย่างตามที่เฟสร้องขอ โดยผู้นำเผ่าจอมเวทขอแลกกับเงื่อนไขที่ว่า ‘สงครามครั้งนี้ ฝ่ายเราต้องชนะเท่านั้น’  
...ซึ่งอารียาในฐานะแม่ทัพใหญ่ รับปากอย่างมั่นใจ         
หลายวันที่ผ่านมา แม่มดสาวส่งสายลับแฝงตัวเข้าไปยังฐานที่มั่นของศัตรู เพื่อสอดแนมหาข้อมูล จนรู้ชัดว่ากำลังเสริมของควินน์กว่าร้อยตัวจะมาถึงพัทยาภายในสัปดาห์นี้ แต่ไม่ชัดเจนว่าวันไหน     
หลังปรึกษาเรื่องนี้ อารียา เฟส และทีน่าเห็นพ้องเป็นเอกฉันท์ ที่จะเผด็จศึกฝ่ายนั้นโดยเร็ว แผนการบุกรังผู้เรียกตัวเองว่า ‘ราชาแวมไพร์’ จึงเกิดขึ้นแบบฉุกละหุก     
 
มาร์คอารมณ์ไม่ดีง่ายขึ้น ตั้งแต่มีศพสัตว์กลายพันธุ์มานอนเรียงหน้าสถาบันวิจัยของเขา โดยที่ตำรวจไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นฝีมือของใคร แถมกล้องวงจรปิดแถบนั้นทั้งหมดดันไม่มีการบันทึกภาพช่วงนั้นไว้ ทั้งที่กล้องไม่ได้เสียเลยสักตัว  
มันเป็นไปได้ยังไง?
ถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่เข้าใจ
หรือว่ามันจะมีเวทมนตร์จริงๆ...บ้าน่า!
ผู้บริหารหนุ่มไม่เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติที่ดูไร้สาระ เขาเป็นพวกนักวิทยาศาสตร์ฝังลึกใน DNA ไม่ปักใจเชื่อในเรื่องปาฏิหาริย์ เวทมนตร์ หรือคาถาใดๆ ทั้งสิ้น    
ผลจากเรื่องศพ ทำให้ตำรวจเข้ามาวุ่นวายที่ไครอนมากขึ้น แวะมาตรวจตราแถวนี้ทุกๆ หนึ่งหรือสองชั่วโมง โดยให้เหตุผลว่าเพื่อความปลอดภัย ทำให้หน่วยลับของธัญญาไม่อาจออกไปจับชายหนุ่มมาทำเป็นสัตว์ทดลองสะดวกเหมือนเก่า  
แต่ที่น่าห่วงกว่าคือ พวกฮันเตอร์กริชส่งคนมาด้อมๆ มองๆ แถวนี้บ่อยเป็นพิเศษ มาร์คจึงสั่งให้เพิ่มกำลังรักษาความปลอดภัยโดยรอบให้มากขึ้นกว่าเดิม    
“ถ้าพวกฮันเตอร์เข้ามา จะให้ทำยังไงคะ?” หัวหน้าหน่วยลับสาวถาม
ประธานหนุ่มกลอกตาไปมา ก่อนแสยะยิ้ม
“เอาไปทำเป็นสัตว์ทดลองสิ ดีซะอีกไม่ต้องเปลืองแรงออกไปจับ”
มาร์คไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด ที่นำเอาความรู้ทางวิทยาศาสตร์ไปใช้ในทางทำร้ายทำลายชีวิตคน ชายหนุ่มคำนึงถึงแต่ประโยชน์ส่วนตนที่จะได้รับ โดยยกประโยชน์เรื่องสุขภาพมนุษยชาติมาบังหน้า
แต่แท้จริงเขาต้องการสร้างกองทัพของตัวเองขึ้นมาต่างหาก ลืมคิดไปถึงเหยื่อที่นำมาใช้ว่าไม่ใช่สัตว์เดรัจฉาน แต่เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเลือดเนื้อและจิตใจไม่ต่างจากเขา...เป็นเพื่อนร่วมโลก   
“ค่ะ” ธัญญารับคำเบาๆ
ใจร้ายไปไหมคะ?  
ในใจนึกหวาดหวั่นกับความเลือดเย็นของอีกฝ่าย ที่นับวันจะทวีความร้ายกาจมากขึ้นเรื่อยๆ
หน้าตาของมาร์คหล่อเหลา ดูสุภาพเรียบร้อย หล่อรวย ทำให้ผู้หญิงมากมายอยากได้เป็นคู่รัก แต่หากรู้จักตัวจริง จะรู้ว่าเขามีจิตใจโหดเหี้ยมผิดมนุษย์ ยังไม่รวมกิจกรรมบนเตียงที่ซาดิสหื่นกระหาย และหลงใหลในความรุนแรง
...บาดแผลในร่มผ้าหลายสิบรอยบนลำตัวเธอ คือหลักฐานเรื่องรสนิยมของประธานหนุ่ม
ถ้าไม่ใช่เพราะชอบเขา ธัญญาคงไม่ทนเป็นกระสอบทรายให้ทำร้ายกันขนาดนี้แน่  
“แล้วเรื่องผีดูดเลือดที่ชื่อไอ สืบได้เรื่องถึงไหนแล้ว?”
อึก!
หญิงสาวรู้สึกน้ำลายติดคอกะทันหัน หาเสียงไม่เจอหลายวินาที  
“ยังไม่ได้เรื่องเลยค่ะ พอเจอร่องรอยก็หลบหนีไปได้เสียทุกที”
ไม่เอาไหน
มาร์คทำหน้าผิดหวังกับคำตอบ เม้มริมฝีปากคู่หนา นัยน์ตาเป็นประกายแบบโกรธๆ เขามีอุปนิสัยชอบเอาชนะ จึงปรารถนาจะจัดการแวมไพร์สาวตนนั้นให้ได้ 
“ส่งคนออกไปสืบให้มากขึ้น ถึงจะพลิกเมืองนี้ทั้งเมืองก็ทำไปเลย ฉันต้องการรู้ว่ามันเป็นใคร อยู่มานานแค่ไหน และทุกเรื่องที่เกี่ยวกับมัน” ชายหนุ่มพูดเสียงดังกว่าปกติ
“ค่ะ” หญิงสาวรับคำ
ทุกคำสั่งของเขาคืองานของเธอ เพียงแต่ครั้งนี้ ธัญญารู้สึกริษยาแวมไพร์สาวตนนั้นอย่างบอกไม่ถูก ที่ทำให้ผู้ชายของเธอสนใจเหนือกว่าทุกอย่าง มาร์คถามไถ่หรือไม่ก็พูดถึงผีดิบสาวเกือบทุกวัน มากกว่าการทดลองสัตว์กลายพันธุ์ของเตวิชด้วยซ้ำ   
อย่าบอกนะว่า ท่านมาร์คอยากได้ยายไอนั่นแบบนั้น...บ้าไปแล้วธัญญา  กะอีแค่ผีดูดเลือดจะไปหึงทำไม
เตือนตัวเอง ไม่ให้คิดอะไรที่นอกลู่นอกทาง ตามประสาผู้หญิงที่มีรักโลภโกรธหลง  
เธอมั่นใจว่าผู้ชายคนนี้คงไม่เสียสติ ที่จะมีสัมพันธ์สวาทกับผีดิบ ด้วยหล่อนจัดว่าสวยหยาดเยิ้ม แค่กระดิกนิ้ว ผู้ชายจำนวนไม่น้อยจะถลาไปคุกเข่าให้
แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ธัญญาก็ไม่แน่ใจว่า จะยอมแบ่งผู้ชายของตนกับผีดูดเลือดได้หรือเปล่า?
ฟุ้งซ่านเกินไปแล้วธัญญา สติ สติ
หัวหน้าหน่วยลับสาวเตือนตัวเอง ไม่ให้ฟุ้งซ่านไร้สาระ   
“ผมอยากรู้ว่า มันเป็นพวกของราชินีแวมไพร์ ที่ชื่อมิราอะไรนั่น หรือเปล่า?” ประธานหนุ่มเปรยขึ้น     
ชายหนุ่มต้องการรู้ข้อมูลผีดูดเลือดที่ชื่อไอ หัวหน้ากลุ่มเคออส ที่บังอาจประกาศตัวเป็นศัตรูกับเขาอย่างไม่เกรงกลัว    
ในใจนึกระแวงว่า ราชินีแวมไพร์ซึ่งเคยประกาศตัวเป็นพันธมิตรกับปู่ของเขา จะนับเขาเป็นพันธมิตรด้วยหรือไม่? หลังขาดการติดต่อกับอีกฝ่ายไปหลายสิบปี จนชายหนุ่มไม่แน่ใจว่า ตอนนี้มิรายังอยู่ดีหรือตายไปแล้ว?  
ที่แท้คุณมาร์คก็กังวลเรื่องราชินีของพวกนั้น ค่อยยังชั่วหน่อย 
เธอนึกโล่งใจ ทิ้งเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ที่กังวลออกไปจากสมองแทบจะทันที    
“เข้าใจแล้วค่ะ ฉันขอตัวไปทำงานนะคะ”  
ธัญญาค้อมหัวต่ำ เตรียมล่าถอยออกจากห้องทำงานของอีกฝ่าย เพื่อไปทำงานตามบัญชา  
“เดี๋ยว” ประธานหนุ่มเรียกไว้
เธอชะงักเท้า  
“คะ?”
มาร์คเดินเข้าไปหาลูกน้องสาวใกล้ๆ ยกมือลูบแก้มอีกฝ่ายอย่างทะนุถนอม   
“ขอโทษที่เมื่อคืนหนักมือไปหน่อย”
ฟังแบบนี้แล้วชื่นใจจัง  
หัวหน้าหน่วยลับผุดยิ้มบางๆ กับเหตุการณ์เมื่อคืน กิจกรรมแสนดุเดือดที่เขาชอบเล่นกับเธอมากกว่าผู้หญิงอื่น อย่างน้อยก็ในช่วงหลายเดือนนี้  
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“ขอบใจนะที่ไม่โกรธ” เขาพูดเสียงอ่อนโยน โน้มหน้าไปจูบเบาๆ ที่หน้าผากมน “ไปเถอะ”
ธัญญายิ้มกว้างเต็มหน้า ไม่บ่อยที่อีกฝ่ายจะแสดงความอ่อนโยนแบบนี้ จึงอดที่จะขวยเขินไม่ได้  
“ค่ะ”
หลังหญิงสาวออกไปจากห้อง ชายหนุ่มถอนใจเฮือก ทรุดนั่งที่เก้าอี้นวม ยกมือเสยผมด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ประหนึ่งโลกใบนี้กำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
ประธานหนุ่มกำลังสูญเสียการควบคุมตัวเองมากขึ้น โดยเฉพาะเวลาที่หิวกระหาย ไม่ว่าจะเป็นเลือดหรือเซ็กส์ จะขาดสติยับยั้งและดุร้าย ไม่ต่างจากสัตว์กลายพันธุ์เข้าไปทุกที แถมต้องฉีดเซรุ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้ตัวเองคลุ้มคลั่ง  
หลายเดือนก่อน ไม่รู้ว่าปีศาจร้ายตนใดมาดลใจให้เขาใช้เซรุ่มกับตัวเอง ได้แต่ก่นด่าตัวเองมาตลอดที่เผลอทำอะไรสิ้นคิด
ตอนนี้มาร์ครู้สึกกลัวจับใจ ว่าเขาอาจจะต้องเป็นเหยื่อจากงานทดลองของตัวเอง ใช้หมัดทุบยังโซฟาข้างตัวเต็มแรง จนทำให้เบาะขาดเป็นรูใหญ่        
บ้าเอ๊ย!  

OoXoO

เรื่องนี้จะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ แบบว่ามีลุ้นกันตลอด ใครเผลอเป็นพลาดท่าเสียทีได้ง่ายๆ ตอนหน้าฝ่ายแม่มดจะลงมือบ้าง แต่วิธีไหนนั้นต้องติดตามค่ะ ^^

สนใจ E-book โหลดซื้อได้ที่ MEB ส่วนหนังสือจองได้ถึง 26 พ.ค.62 ที่หน้าสินค้า หรือเพจนิ้วนางนะคะ

ถ้าอ่านแล้วชอบ อย่าลืมคอมเม้นท์ให้กำลังใจนักเขียนด้วยนะคะ ให้กำลังใจกันเยอะๆ ไรท์จะรีบปั่นเรื่องที่ 14 ค่ะ เพิ่งเขียนจบไปสองบท 5555

แล้วพบกันค่ะ

นาง ^^

Create Date : 13 พฤษภาคม 2562		0 comments
Last Update : 13 พฤษภาคม 2562 14:49:38 น.
Counter : 594 Pageviews.
Share Tweet