ขอต้อนรับสู่โลกของนิยายยูริ เรื่องจากประสบการณ์ และทำนายดวงชะตา โดย นิ้วนาง-เดียนา-ลำดวนพยากรณ์
<<
มิถุนายน 2562
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
11 มิถุนายน 2562
 
 

จุมพิตรัตติกาล My Sweet Vampire เล่ม 2 บทที่ 7 (Yuri)

 

เฟสถามเกวลินเรื่องที่เกิดขึ้นขณะเดินไปคุยไป แล้วปะติดปะต่อได้ว่า ผู้หญิงที่พาภากรไปน่าจะเป็นธัญญา หัวหน้าหน่วยลับของไครอน จึงอดที่จะเป็นห่วงสาวหน้าคมไม่ได้

“กล้าลักพาตัวคนกลางวันแสกๆ น่ากลัวเกิน คุณลินต้องระวังตัวให้มากนะคะ”

แถวนี้มีมาเฟียด้วยเหรอ ไม่ยักรู้?

คนฟังพยักหน้า ตื่นเต้นและเสียวสันหลังไม่น้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“คุณเฟสทราบไหมคะว่าพวกนั้นเป็นใคร ทำไมถึงได้กล้าท้าทายกฎหมายขนาดนี้?”

“ฉันก็ไม่แน่ใจค่ะ อาจจะเป็นศัตรูคุณภากรอะไรนั่นก็ได้” แม่มดสาวจงใจเบี่ยงเบนไปทิศทางอื่น

ขอโทษนะคะที่ต้องปิดบัง ฉันไม่อยากให้คุณรู้เรื่องนี้เยอะ เพราะมันจะเป็นอันตรายกับคุณ

“ก็เป็นไปได้ค่ะ เพราะพี่ภากรมีคนไม่ชอบเยอะเหมือนกัน” เธอพึมพำ รู้จักอุปนิสัยของเขาพอสมควร ว่าจริงๆ เป็นอย่างไร ภากรชอบทำตัวเป็นผู้นำ ทั้งที่ไม่ได้มีฝีมือหรือฉลาดกว่าคนอื่น ยังไม่รวมเรื่องใจปลาซิวอีกต่างหาก

อยากเป็นหัวหน้ากลุ่มนักล่า แต่ดันกลัวสัตว์กลายพันธุ์ขึ้นสมอง กลุ่มกริชคงไปรอดหรอก

อดประชดในใจไม่ได้

แม่มดสาวผายมือเมื่อยืนอยู่หน้าอาคารพาณิชย์ ที่ขายสมุนไพรหายาก หนังสือ และของแปลกๆ ซึ่งเปิดทำธุรกิจไม่นานนัก

“ถึงแล้วค่ะ”

“ร้านเดอะเมจิกเชี่ยน ร้านคุณเฟสเหรอคะ?” เกวลินอ่านป้ายชื่อที่ติดอยู่บนแผ่นไม้เขียนเป็นภาษาไทยและอังกฤษ

ตั้งชื่อตรงเกิน แต่แบบนี้ก็ไม่น่าสงสัย

“ค่ะ เป็นหนึ่งในที่พักชั่วคราว เชิญค่ะ” เฟสบอก เดินนำเข้าไปในร้านแห่งนั้น โดยมีอีกฝ่ายตามเข้าไป

ปกติภายในร้านแห่งนี้ จะมีแม่มดเด็กสามคนที่เพิ่งเรียนจบ มาฝึกงาน ตั้งแต่ช่วยขายของหน้าร้าน หาข่าว ไปจนถึงสอดแนม แล้วแต่เฟสจะสั่งการ หากสอบผ่านก็จะได้บรรจุเป็นเจ้าหน้าที่ของสำนักจอมเวทต่อไป

ว้าว! มีของแปลกๆ เพียบ

เกวลินกวาดตามองซ้ายขวาอย่างสนใจ ภายในร้านตกแต่งด้วยสไตล์แบบวินเทจ มีชั้นไม้ตั้งเรียงมากมาย แต่ละชั้นมีขวดโหลใส่สารพัดสมุนไพรทั้งพืช และชิ้นส่วนสัตว์ที่หายาก รวมถึงเครื่องรางของขลังต่างๆ อาทิ สร้อยที่ร้อยด้วยเขี้ยวสัตว์ ไม้แกะสลัก ประคำลูกปัดสีต่างๆ มีชั้นหนังสือตั้งเรียงอยู่ข้างๆ

...ราวกับหลุดเข้ามาในโลกของจอมเวทโดยแท้

เฟสหยิบหนังสือเก่าๆ เล่มหนึ่งจากชั้น ยื่นให้กับแขกสาว

“ที่นี่มีตำราสอนคาถาเบื้องต้นสำหรับแม่มดด้วยนะคะ เผื่อว่าคุณลินจะอยากฝึก”

หา!

เธอทำหน้าตื่นเต้น

“แบบฉันฝึกได้เหรอคะ?”

“ทำไมจะไม่ได้” สาวชุดดำหัวเราะเบาๆ “ไม่มีอะไรยากเกิน ถ้าเราตั้งใจจริง”

“ฉันจะลองดูค่ะ” มนุษย์สาวรับหนังสือมาถือ มองปกหน้าที่เขียนด้วยตัวอักษรที่หายสาบสูญไปแล้ว “อักษรรูน”

“รู้จักด้วยหรือคะ?”

“ฉันเคยเห็นอักษรแบบนี้ในร้านของปู่ค่ะ”

“อ๋อ ค่ะ” เฟสพยักหน้า “ถ้าสนใจฉันจะสอนให้นะ แต่ช่วงนี้คงไม่สะดวกเท่าไหร่”

“มีอะไรหรือเปล่าคะ?” เธอรีบถาม

ไอคงไม่ชอบแน่ ถ้าให้คุณลินรู้เรื่องนี้

คนถูกถามคิดแบบนั้น จึงนิ่งเสีย

เกวลินสังเกตท่าทีของอีกคน เดาว่าต้องเป็นเรื่องสำคัญมาก

“เรื่องสงครามแวมไพร์ใช่ไหมคะ?”

จอมเวทสาวทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย

“คุณลินรู้?”

“ไอเล่าให้ฟังฉันค่ะ แต่ก็ไม่ได้ละเอียดนัก”

“เหรอคะ” สาวชุดดำพึมพำ นึกโล่งใจที่ได้ยินแบบนั้น

เกวลินขมวดคิ้วเล็กน้อย จ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็ง

“แปลว่าไอกำลังจะไปสู้กับพวกนั้น?”

ให้ตายสิ! ผู้หญิงคนนี้มีโทรจิตหรือไงกัน

เฟสขมวดคิ้ว ทำหน้าลำบากใจ จึงเลี่ยงที่จะไม่ตอบ

“เอ่อ...ฉันว่าคุณลินไปถามไอเองดีกว่า”

แสดงว่าเร็วๆ นี้สินะ

เธอเดาในใจ จึงไม่คิดจะยอมหยุดแค่ตรงนี้

“จะไปเมื่อไหร่คะ?”

“ฉันลำบากใจนะคะ” ชามันคาสาวพยายามบ่ายเบี่ยง

“ได้โปรดเถอะคุณเฟส บอกฉันทีเถอะ ฉันเป็นห่วงไอมากนะคะ คราวก่อนก็เจ็บซะขนาดนั้น” สาวหน้าคมเอ่ยเสียงเศร้า เจ็บปวดทุกครั้งที่นึกถึงภาพอารียาเฉียดตาย

เอาไงดี?

แม่มดสาวทำหน้าเหมือนอมยาขมไว้ในปาก ก่อนยอมปริปาก

“คืนนี้ค่ะ”

“หา!”

ใบหน้าสวยคมบึ้งตึง ในใจยามนี้ทั้งหงุดหงิด ทั้งเป็นห่วงอารียาเกินที่จะบรรยายออกมาได้หมด กำมือข้างตัวแน่น สมองทำงานอย่างหนัก รู้อยู่เต็มอกว่า ตนไม่มีความสามารถที่จะฉุดรั้งอีกฝ่ายเอาไว้ ด้วยเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ เป็นเรื่องของส่วนรวม เป็นเรื่องของคนทั้งโลก

เกวลินไม่อยากให้หล่อนเป็นอะไรแม้แต่น้อย และไม่อยากนั่งรออย่างเป็นห่วงเฉยๆ ขณะที่อารียาไปเสี่ยงตายอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้

ฉันจะทำอะไรเพื่อช่วยไอได้บ้าง?

ถามตัวเองในใจหลายรอบ ก่อนเงยหน้าขึ้นสบตากับจอมเวทสาว

“คุณเฟสคะ”

“คะ?” อีกคนขานรับเบาๆ ไม่แน่ใจว่า เธอจะพูดอะไร

“ช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหมคะ? ”

คนกลางทำหน้าอึดอัด ก่อนตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้

“ถ้าไม่เกินความสามารถ ฉันต้องช่วยคุณอยู่แล้ว”

“ขอบคุณค่ะ ฉันอยากได้...”

แม่มดสาวอ้าปากค้างนานหลายวินาที ก่อนหุบปากลง แล้วพ่นลมหายใจยาวๆ ออกมา ยกมือเกาศีรษะ

หัวดื้อพอกันจริงๆ คู่นี้...ไอจะถลกหนังฉันไหมเนี่ย

ทำไง?

พี่เฝ้ามองเสมอเธอไม่รู้

อยากเป็นคู่เคียงข้างเธอไม่เห็น

ถูกมองข้ามไปมาใจกระเซ็น

ไม่อยากเป็นแค่เพื่อน...ทำไงดี? .

 

เฟสผลักประตูลับชั้นใต้ดิน ที่ใช้เป็นที่พักของตนกับอารียา พอก้าวเข้าไปในห้องรวมก็ต้องชะงักฝีเท้า ภาพตรงหน้าทำให้รู้สึกเจ็บแปลบในอกซ้ายอย่างบอกไม่ถูก

กะ ใกล้ไปไหม!

ริต้านั่งแนบชิดไหล่ชนไหล่กับอารียาบนเตียงใหญ่ เธอกำลังพันผ้าที่ข้อมือของหล่อน ใบหน้าของทั้งสองอยู่ห่างกันไม่มาก หากใครเข้ามาเห็นย่อมเข้าใจไปว่า ทั้งคู่น่าจะสนิทสนมกันเกินธรรมดา

เกวลินที่ตามเข้าไป พอเห็นภาพนี้เข้า รู้สึกร้อนรุ่มเหมือนมีกองไฟสุมทรวง ยืนกอดอก แล้วปล่อยออร่ารุนแรงออกมา

ทำแบบนี้ได้ยังไง!

“ขอโทษที! ฉันมาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่าคะ” สาวหน้าคมเปล่งเสียงเยือกเย็นระดับศูนย์องศา

หนึ่งคนหนึ่งตนที่นั่งบนเตียงหันขวับไปมองทันที

นัยน์ตาคู่สีฟ้าของแวมไพร์สาวเบิกกว้างกว่าปกติ ยินดีที่ได้เห็นใบหน้าของคนรัก แต่แล้วก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำหน้าบึ้งตึง จึงชักมือที่ยังพันผ้าไม่เสร็จออกจากมือริต้า ขยับลงจากเตียง ก้าวยาวๆ ไปหยุดอยู่ตรงหน้าสาวคนรัก

“ลินมาได้ยังไง?” สาวสวยถามเสียงนุ่ม รับรู้ได้ว่า อีกคนกำลังไม่สบอารมณ์บางอย่าง...แต่ยังไม่แน่ใจว่าเรื่องอะไร

มนุษย์สาวไม่ตอบคำถาม ปรายตามองไปยังผู้หญิงชุดดำแปลกหน้า เหมือนจะถามว่าใคร

อารียามองตามสายตาคู่คม แล้วพูดตอบขึ้นเหมือนรู้ใจ

“ริต้าเป็นรุ่นน้องของเฟสน่ะค่ะ”

“รุ่นน้อง?” เกวลินถามย้ำ เหมือนไม่อยากเชื่อ

เห็นเฉยๆ นิ่งๆ แต่ขี้หึงเอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย

เฟสเดาอากัปกิริยาของสาวหน้าคม ยืนมองห่างๆ ไม่คิดจะสอดเสือกเรื่องครอบครัวคนอื่น

“ใช่” หล่อนตอบอย่างหนักแน่น ก่อนหันมองแม่มดวัยเยาว์ แล้วผายมือไปยังผู้หญิงตรงหน้า “ริต้า นี่คุณเกวลินคนรักของฉันเอง”

กล้าพูดแบบนี้ ยกโทษให้ครึ่งหนึ่ง

สาวหน้าคมซ่อนยิ้มในหน้า พึงพอใจกับการประกาศสถานะของสาวผมทอง

จริงหรือเนี่ย!

แม่มดวัยเยาว์ตะลึงไปเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่า ผีดิบสาวจะมีคู่รักเป็นมนุษย์จริงๆ คิดว่าเฟสแค่พูดล้อเล่นเสียอีก

“ฉันริต้าค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”

“ยินดีเช่นกัน” เกวลินตอบยิ้ม

รับมือได้เยี่ยมมาก

เฟสอดนึกชมเพื่อนรักไม่ได้ แล้วเอ่ยขอตัว

“คุยกันไปก่อนนะเดี๋ยวฉันมา” ชามันคาสาวหันมองไปยังลูกน้อง “ริต้ามาช่วยพี่เตรียมของหน่อยสิ”

“ได้ค่ะ”

หลังอยู่ตามลำพัง สาวสวยรั้งร่างของคนรักมากอด เกวลินฝืนตัวในตอนแรก ก่อนยอมซุกหน้าเข้าที่ซอกคอของอีกฝ่ายโดยดี

“คิดถึงฉันรึ?” หล่อนกระซิบถามข้างหูเสียงอ่อนหวาน พร้อมยกมือขึ้นสวมกอดหลวมๆ ติดใจความอบอุ่นของเรือนร่างนี้สุดๆ

“เปล่าสักหน่อย” เธอไม่ยอมรับ ทั้งที่หลายวันที่ไม่เจอกัน โหยหาอีกฝ่ายจะแย่

“ปากไม่เคยตรงกับใจเลยจริงๆ แฟนฉันเนี่ย”

สาวหน้าคมดันตัวออกห่าง เงยหน้ามองหน้าสวยหวาน หรี่ตาลงจ้องอย่างหาเรื่อง

“ใครเป็นแฟนไอ?”

ไม่รู้ หรือแกล้งไม่รู้เนี่ย?

อารียาผุดยิ้มกวนๆ ออกมา แล้วย้อนถาม

“จะมีใคร ก็คนตรงหน้าฉันนี่ไง หรือไม่ใช่?”

คนฟังใจเต้นแรง หน้าขึ้นสีเรื่อ เขินจนต้องหลบสายตา ซุกหน้าที่ซอกคอของหล่อนอีกครั้ง สูดหายใจกลิ่นกายที่หอมอ่อนๆ เข้าไป

“ย่าโมโหใหญ่ หลังรู้ว่าฉันคบกับผู้หญิง ฉันไม่รู้ว่าย่ารู้ได้ยังไง”

“ความลับไม่มีในโลก ยังไงก็ต้องรู้” ผีดูดเลือดสาวพึมพำ ยกมือลูบแขนอีกฝ่ายอย่างปลอบโยน “อยากให้ฉันไปเรียนท่านตรงๆ ไหม?”

“ไม่มีทาง ขืนย่ากับปู่เจอไอ มีหวัง...เฮ้อ!”

เกวลินถอนใจเบาๆ ไม่กล้าพูดต่อ แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว ปู่กับย่าอาจจะฆ่าหล่อนในสิบวินาทีแรกที่เห็น ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่อยากให้เกิดขึ้น

“แล้วลินอยากให้ฉันทำยังไง?” สาวสวยถามเสียงอ่อยๆ กลัวอีกฝ่ายจะบอกว่า...เราเลิกกันเถอะ

ถ้าจะให้เลิกกัน...ฆ่าฉันเลยดีกว่า

“ฉันยังคิดไม่ออก” สาวหน้าคมบอกอย่างอับจนหนทาง เงยหน้ามองแวมไพร์สาวเขม็ง แล้วพูดอย่างหนักแน่นออกมา “ฉันไม่ยอมเลิกกับไอแน่ ไม่ต้องห่วง”

“แน่นะ?”

“แน่สิ ไอเป็นของฉันแล้วนี่” เกวลินกล่าวแสดงความเป็นเจ้าของ “ฉันไม่ยกไอให้ใครแน่ ยังไงก็ไม่ยอมเด็ดขาด”

ขี้หวงอะไรจะขนาดนี้ แต่ฟังแล้วชื่นใจที่สุด

อารียายิ้มกว้างแก้มแทบปริ จุมพิตหน้าผากมนเบาๆ ครั้งหนึ่ง

“รับทราบค่ะ”

“ถ้าฉันอยากเป็นคนสุดท้ายของไอ จะได้ไหม?” มนุษย์สาวเอ่ยเสียงหวานขอร้อง พลางส่งสายตาเว้าวอนให้ผู้มองใจละลายอ่อนยวบ

ทำตาอ้อนซะขนาดนี้ ฉันจะปฏิเสธได้ยังไงกัน?

“ได้อยู่แล้ว ฉันสัญญา ลินจะเป็นคนสุดท้ายของฉัน” สาวสวยตอบออกไปอย่างไม่คิดลังเล

...ใจจริงผีดูดเลือดสาวตั้งใจจะทำอย่างนั้นอยู่แล้ว

“ขอบคุณนะ”

“แบบนี้ต้องมีรางวัลนะ” หล่อนขอสิ่งตอบแทน

“ไออยากได้อะไร?” เธอถาม

ฉันอยากได้ลิน แต่ตอนนี้คงไม่เหมาะ

“ขอมัดจำก่อนแล้วกัน”

อารียาก้มลงครอบครองเรียวปาก ให้สมกับที่คิดถึง ค่อยๆ บดเบียดแผ่วเบาเชื่องช้า เกวลินจูบตอบอย่างไม่ลังเล ขยับเปิดทางให้ปลายลิ้นเรียวเข้ามาทักทาย ก่อนตวัดรัดรึงจนเป็นหนึ่ง จุมพิตที่อ่อนหวานทวีความร้อนแรงขึ้น จนได้ยินเสียงครางต่ำๆ ดังออกมา

“อือ...”

แวมไพร์สาวผละตัวออกห่างอย่างอิดออด หลังอีกฝ่ายหายใจไม่ทัน พยายามอดกลั้นเต็มที่ที่จะไม่ลวนลามคนรักในเวลานี้

นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาเล่นจ้ำจี้นะอารียา ใจเย็นๆ

อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า หล่อนต้องนำลูกน้องไปจัดการควินน์ตามแผนที่วางเอาไว้ แววตาคู่สีฟ้าสวยจ้องใบหน้าคมสวย ที่แดงเรื่อจากพิษจูบด้วยความหลงใหล หากไม่ติดว่าต้องไปออกศึก คงจับเกวลินกดลงกับเตียง แล้วเชยชมเสียตรงนี้ ชดเชยที่คืนนั้นข่มใจไว้ไม่รังแกอีกฝ่าย

สติ สติ...อารียา

“ทำไมถึงเจอกับเฟสได้?”

“เรื่องมันยาวไว้ค่อยเล่าทีหลังนะ” เกวลินไม่สนใจตอบคำถามนั้นเปลี่ยนไปคุยธุระเรื่องอื่นแทน “ฉันขออะไรไอได้ไหม?”

วันนี้ขอเยอะจริง ผิดปกติ

หล่อนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“อะไรล่ะ?”

“การบุกรังควินน์คืนนี้ ฉันขอไปด้วยนะ”

“ไม่มีทาง” สาวสวยปฏิเสธเสียงเย็น ไม่มีวันยอมให้คนรักออกไปเผชิญอันตรายเด็ดขาด

“ทำไมล่ะ?”

แวมไพร์สาวคว้าไหล่สองข้างของอีกฝ่ายไว้ จ้องหน้าแล้วอธิบาย

“ฉันเป็นห่วงลินมากนะ ฉันอยากให้เธออยู่ในที่ปลอดภัย ฉันจะได้ต่อสู้แบบไม่ต้องกังวล”

“มันไม่ยุติธรรม ฉันไม่อยากให้ไอต้องไปเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย เพื่อปกป้องฉันฝ่ายเดียว”

“ฉันไม่เป็นอะไรหรอก ฉันเก่งมากเธอก็รู้” สาวสวยยืนกราน

“ฉันรู้ว่าไอเก่ง แต่ฉันอยากไปร่วมรบ ร่วมสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับเธอด้วย ฉันไม่อยากถูกทิ้งไว้ แล้วกระวนกระวายใจรอไอกลับมาเหมือนคราวที่แล้ว มันทรมานใจมากนะ ฉันกลัวที่จะไม่เจอไออีก กลัวมากๆ” มนุษย์สาวกล่าวน้ำเสียงสั่นเครือ สองมือกำแขนเสื้ออีกฝ่ายแน่น

ได้โปรดให้ฉันไปด้วยเถอะนะ

“แต่งานคืนนี้มันอันตรายมาก”

“ฉันใช้มีดเป็น ใช้หน้าไม้คล่อง อย่าลืมสิว่าฉันเป็นลูกหลานของพวกฮันเตอร์ ให้ฉันไปด้วยนะ นะคะ” เธอพูดโน้มน้าวให้อีกฝ่ายใจอ่อน

หล่อนนิ่งไม่กล้าตอบรับ ทนไม่ได้หากต้องเสียอีกฝ่ายไปต่อหน้าต่อตา ไม่รู้ว่าหัวใจดวงน้อยที่หยุดเต้นมานาน จะทานทนกับการสูญเสียครั้งนี้ได้หรือเปล่า อาจจะเจ็บปวดทรมานพอๆ กับตอนสูญเสียไลล่า หรือมากกว่า

หากให้เลือกระหว่างการสูญเสียเกวลินกับความตาย สาวสวยขอกลายเป็นฝุ่นเองดีกว่า อย่างน้อยก็ไม่ต้องอยู่ในโลกนี้อย่างเดียวดาย

ฉันกลัวมากนะลิน...ทำไมถึงไม่เข้าใจกันบ้าง

“ลินรู้ใช่ไหมว่า ฉันพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เธอปลอดภัย”

“เพราะรู้น่ะสิ ฉันถึงไม่ยอมให้ไอเสียสละตัวเองเพื่อฉัน”

“แต่-”

“ไม่มีแต่” สาวหน้าคมทำเสียงเข้ม ใบหน้าสวยดุดันกว่าปกติ “ไอบอกเองไม่ใช่เหรอว่า ไอเป็นของฉัน ดังนั้นฉันควรที่จะปกป้องสมบัติของตัวเองด้วย ถึงจะถูก”

จะดื้อให้ได้โล่หรือไง

อารียาส่ายหน้า นึกประชดที่อีกฝ่ายดื้อรั้นเหลือเกิน

“ฉันดูแลตัวเองได้” เกวลินพูดเสียงอ่อยลงกว่าเดิม

“เธอเป็นมนุษย์คนเดียว อยู่ท่ามกลางฝูงผีดูดเลือดเป็นร้อยๆ ตัว จะให้ฉันรู้สึกสบายใจได้ยังไง พวกนั้นไม่เหมือนฉันหรอกนะ” สาวผมทองกระชากเสียงอย่างหงุดหงิด นัยน์ตาคู่สีฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดง หลังสูญเสียการควบคุมอารมณ์

บ้าจริง!

หล่อนหลับตาลง เพื่อตั้งสติให้อารมณ์เย็นลง ไม่ชอบที่จะทะเลาะกับผู้หญิงของตนเลยสักนิด

...แต่เรื่องนี้ยอมตามใจไม่ได้จริงๆ

สาวหน้าคมยกมือขึ้นลูบแก้มเนียนของคนรักแผ่วเบา เพื่อปลอบประโลมให้ใจเย็นลง

“ฉันไม่คิดว่าใครจะเหมือนไอหรอกนะ แต่ฉันเชื่อมั่นในตัวไอ ฉันอยากอยู่เคียงข้างไอทุกหนทุกแห่ง ไม่ว่าข้างหน้าจะเป็นสนามรบหรือขุมนรก ฉันก็ไม่หวั่น”

“ลิน...” สาวสวยครางชื่อคนรักออกมา คว้ามืออีกฝ่ายที่ลูบแก้มตนเอาไว้แน่น

“ฉันกลัวจะเสียไอไปขนาดไหนรู้ไหม ฉันฝันร้ายทุกคืน ตอนที่ไอหายหน้าไปเป็นอาทิตย์” น้ำเสียงตัดพ้อสั่นเครือกว่าเดิม “ฉันกลัวจริงๆ นะ”

อารียาขยับเปลือกตาขึ้น จ้องหน้าสวยคมที่มีน้ำตาคลอเบ้า ทำให้หล่อนเจ็บปวดใจไม่แพ้อีกฝ่าย

อย่าร้องไห้นะคนดี

“ฉันขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง ฉันสัญญาว่า ต่อไปฉันจะไม่หายไปแบบนั้นอีก แต่คราวนี้-” แวมไพร์สาวพูดไม่ทันจบ ก็ต้องหยุดกึก

เธอยกนิ้วชี้ทาบทับบนริมฝีปากของอีกฝ่าย จ้องนัยน์ตาคู่ฟ้าสวยแล้วพูดย้ำหนักแน่น

“ไม่ว่ายังไง ฉันจะไปกับไอด้วย”

เอาอะไรมาอ้างดี?

หล่อนกลอกตาไปมา แล้วหาเหตุผลมาอ้างเพื่อปฏิเสธ

“จะไปสู้ในชุดนักเรียน ด้วยมือเปล่าเนี่ยนะ”

เกวลินไม่ทันพูด ก็มีเสียงใครบางคนตอบแทน

“ใครบอกว่า คุณลินจะไปสู้มือเปล่า ฉันเตรียมอาวุธกับชุดให้คุณลินเรียบร้อยแล้วต่างหาก”

เฟสก้าวเข้ามา พร้อมเสื้อกางเกงหนังสีดำของพวกแม่มด และอาวุธอีกหลายอย่าง อาทิ ดาบยาวกับดาบสั้น เข็มขัดที่มีลิ่มไม้แหลมติดไว้โดยรอบ และหน้าไม้ขนาดกลางเหมาะกับผู้หญิง พร้อมลูกดอกอีกสองกระบอก

เตรียมให้เสร็จ แสดงว่าคุยกันมาแล้ว ไอ้เพื่อนทรยศ!

อารียานึกประชด หลังมองสิ่งที่เพื่อนนำมาให้คนรักของตน ก่อนตวัดตามองไปยังจอมเวทสาว

“ตกลงแกเข้าข้างลิน?”

ขี้หงุดหงิดไปนะ

ชามันคาสาวยักไหล่แบบกวนๆ

“มีกำลังรบเพิ่มอีกหนึ่ง ก็ดีไม่ใช่รึไง”

ไปกล่อมอีกท่าไหน เฟสถึงยอมช่วยขนาดนี้

หล่อนทำหน้าบอกบุญไม่รับ เดาว่าคืนนี้คนรักของตนคงไม่ยอมเลิกราแน่ จึงจนคำพูด

“เป็นชุดแบบแม่มดรุ่นใหม่ล่าสุดค่ะ เนื้อผ้าค่อนข้างเบาใส่สบาย เนื้อแน่น ฉีกขาดยากกว่าผ้าทั่วไปค่ะ ไซด์นี้น่าจะพอดี” แม่มดสาวเล่าถึงคุณสมบัติของชุดที่นำมาให้มนุษย์สาวลอง

สาวหน้าคมยกเสื้อสีดำขึ้นทาบตัวเอง แล้วยิ้มอย่างชอบใจ

“ขอฉันลองชุดหน่อยนะคะ”

“ลองที่ห้องน้ำเลยค่ะ ไม่พอดีจะได้เปลี่ยน ฉันสั่งมาหลายขนาด” เจ้าของห้องเอ่ยอย่างเป็นกันเอง

“ขอบคุณค่ะ”

หลังเกวลินเข้าไปเปลี่ยนชุด อารียาหันไปทำหน้าบึ้งใส่เพื่อนรัก แล้วพูดเสียงห้วนๆ

“ทำไมถึงให้ลินไปด้วย แกก็รู้ไม่ใช่หรือว่ามันอันตรายมาก”

“ก็เพราะฉันรู้น่ะสิ แต่ถ้าปล่อยคุณลินไว้ที่บ้าน อาจจะอันตรายมากกว่า” เฟสตอบ

มีอะไรที่ฉันไม่รู้?

หล่อนจ้องหน้าเพื่อนเขม็ง หลังได้ยินคำว่า ‘อันตราย’

“เรื่องอะไร?”

“พวกไครอนกำลังตามล่าหนุ่มห้าคน ที่บุกเข้าไปคืนนั้น คุณลินดันไปเห็นเหตุการณ์เข้า ฉันผ่านไปพอดีเลยเข้าไปช่วยไว้ทัน ถ้าพวกมันรู้ว่าแกสนิทกับคุณลิน มันต้องหาทางจับตัวคุณลิน เพื่อล่อแกแน่”

ไครอนอีกแล้วเหรอ

แวมไพร์สาวเข้าใจถึงเจตนาดีของเพื่อนสนิท ความขุ่นเคืองใจจึงลดลงไปด้วย

“ขอบใจนะที่ช่วยลิน”

“ไม่เป็นไรหรอก คุณลินก็เหมือนเพื่อนฉันอีกคน”

“แล้วคืนนี้จะทำยังไงกับลินดี?” สาวสวยพูดอย่างหนักใจ ระหว่างต่อสู้ หล่อนในฐานะกองหน้าไม่สะดวกที่จะดูแลเธอเอง เพราะนั่นจะทำให้เสียสมาธิ และอาจทำให้ทุกคนได้รับอันตราย

“ฉันจะให้ริต้าไปด้วย ให้ช่วยเป็นบอดี้การ์ดให้คุณลินอีกคน แกจะได้ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง” แม่มดสาวบอกวิธีแก้ปัญหาที่คิดไว้ออก มา

“ก็ดี ฝากด้วยนะ” อารียาเห็นด้วย

หล่อนไม่สบายใจเท่าไหร่ หากต้องให้ดีนหรือแวมไพร์ตนอื่น มาเป็นองครักษ์ผู้หญิงของตน กลัวพวกนั้นอดใจไม่ไหว กัดคอดื่มเลือดแสนหวานของเกวลิน อย่างน้อยริต้าก็เป็นแม่มด ไม่มีวันทำแบบนั้นกับคนรักของตนแน่ จึงวางใจขึ้นหน่อย

เกวลินเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดใหม่ที่พอดีตัวเหลือเกิน เธอมีสีหน้าแดงเรื่อ ไม่ชินกับชุดรัดรูปเอาเสียเลย

นี่มันชุดไปรบ หรือชุดประกวดนางงาม?

แอบบ่นในใจ แต่ไม่กล้าปริปาก กลัวไม่ได้ไปด้วย

“พอใช้ได้ไหมคะ?” เอ่ยถามความเห็นคนรักอย่างไม่เต็มเสียง ไม่ชินกับชุดแนบเนื้อ รู้สึกโล่งๆ เหมือนไม่ได้ใส่อะไรเลย

เอ่อ...

แวมไพร์สาวรู้สึกคอแห้งผากกะทันหัน นัยน์ตาคู่สีฟ้าสวยจับจ้องยังเรือนร่างเย้ายวนของสาวหน้าคมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า สายตาไปสะดุดยังเนินอกเต่งตึง เอวคอด และสะโพกผาย พลันรู้สึกหวงแหนอย่างบอกไม่ถูก อยากจะทิ่มตาใครก็ตามที่บังอาจมองเด็กน้อยของตน

หล่อนหันไปทางจอมเวทสาว

“มีชุดใหม่ไหม?”

เฟสทำหน้าประหลาดใจที่เพื่อนรักไม่ชอบ

“ทำไมล่ะ ชุดนี้คุณลินใส่แล้วสวยมากเลยนะ ถ้าประกวดนางงามแม่มดคงได้รางวัลแน่”

ใครจะยอมให้ไปประกวดกัน เชอะ

แวมไพร์สาวเถียงในใจ

“ฉันรู้ แต่มันเซ็กซี่เกินไป ฉันไม่ชอบ เอาชุดธรรมดาๆ แบบของแกไม่มีรึไง”

ที่แท้ก็หวงฉัน แวมไพร์ปากแข็ง

สาวหน้าคมยิ้ม หัวใจพองฟูที่ได้เห็นอีกฝ่ายแสดงความหวงแหนตนชัดเจน

“มีงี้ด้วย แกไม่ชอบ แต่คนอื่นชอบนี่น่า” ชามันคาสาวแกล้งทำหน้าเบื่อ ก่อนเดินไปหยิบเสื้อผ้าสีดำอีกชุดมาส่งให้เกวลิน “ตามใจผีดิบขี้บ่นหน่อยค่ะ”

“ฉันไม่ขี้บ่นสักหน่อย” หล่อนไม่ยอมรับ

“อ๋อ! เหรอ แต่ขี้หวงขี้งก” เฟสต่อปากต่อคำ

“นี่แฟนฉันโว้ย”

มนุษย์สาวหัวเราะเบาๆ ปรายตามองคนรัก ที่แยกเขี้ยวใส่แม่มดสาว เธอจึงเปลี่ยนใส่ชุดใหม่ที่ดูธรรมดาแบบเดียวกับเฟส

“ค่อยยังชั่วหน่อย” อารียาพยักหน้าพอใจ

จากนั้นทั้งสี่ก็ออกไปยังจุดนัดพบ

OoXoO

เรื่องนี้จะอัพถึงแค่ตอนนี้นะคะ หาซื้อฉบับเต็มได้ มีทั้ง E-book และหนังสือค่ะ ตอนนี้หนังสือเพิ่งมาถึงร้อนๆ เลยค่ะ สนใจสอบถามได้ที่เพจนิ้วนาง ไรท์กำลังเตรียมใส่กล่องอยู่ค่ะ...ตอนนี้เหลือไม่กี่ชุดแล้วนะ อย่าช้าล่ะ!! 

เรื่องที่ 14 กำลังเขียนค่ะ ไว้จะอัพเปิดเรื่องก่อน ส่วนจะแนวไหน ต้องรอติดตามกันต่อไปค่ะ

ขอบคุณที่กรุณาติดตาม และให้กำลังใจกันเสมอมา 

เดียนา ^^ 

OoXoO

ตัวอย่างบางส่วนในเล่ม 2 ฉากเลิฟซีนสักนิด ยั่วน้ำลาย อิอิ

สาวสวยยิ้มในหน้าอย่างพอใจ กดจูบร้อนแรงขึ้นตามลำดับ สาวหน้าคมจูบตอบอย่างไม่ยอมแพ้ ทำให้ความปรารถนาพุ่งพรวดขึ้นอย่างรวดเร็ว

“อื้อ...” เธอหลุดครางเสียงต่ำออกมา

หล่อนถอนจูบอย่างเชื่องช้า หลังคนรักหายใจไม่ทัน เคลื่อนไปขบใบหูเรียวเล็กเล่น อันเป็นหนึ่งในจุดอ่อนไหวของหญิงสาว ปลุกเร้าให้เธอหลอมละลายอยู่ใต้ร่างของตน

“อะ ไอ...” สาวหน้าคมเรียกชื่อหล่อนตะกุกตะกัก

“ว่าไงคนดี” อารียากระซิบข้างหูเสียงอ่อนหวาน ไม่คิดจะหยุดการกระทำของตน

...อยากไปต่อใจจะขาดอยู่แล้ว

ร่างโปร่งใช้มือข้างหนึ่งปลดกระดุมเสื้อออกอย่างรวดเร็ว ควบคุมตัวเองเต็มที่ไม่ให้กระชากชุดที่เกะกะออกเป็นชิ้นๆ เผยให้เห็นสองเต้าที่มีชุดชั้นในสีอ่อนปกปิด จึงลดใบหน้าลงคลอเคลีย ดูดยอดแหลมทักทายอย่างสนิทสนม พร้อมสูดดมกลิ่นกายของคนรักไปด้วย

“อ่า...”

เกวลินครางลากเสียงยาวกว่าเดิม สะบัดหน้าไปมากับความรู้สึกวาบหวามที่เกิดขึ้นอยู่ในช่องท้อง แทบสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองไปทั้งหมด ใบหน้าสวยคมขึ้นสีแดงเข้ม

OoXoO

ตัวอย่างบางส่วนในเล่ม 2 ฉากต่อสู้สักหน่อย

เกวลินปรายตามองการต่อสู้ของสองป้าหลาน ก่อนยกหน้าไม้เล็งไปยังราชินีมิรา หลังอีกฝ่ายทำร้ายคนรักของตน กระเด็นลอยไปกระแทกผนังห้อง

เอานี่ไปกิน!

“อ๊าก!” มิราร้องลั่น ขณะดึงลูกดอกที่ปักไหล่ออก มองหาผู้ลอบกัด แล้วซัดกลับไปยังสาวหน้าคมที่อยู่ห่างไปสิบกว่าเมตร “เอาคืนไป”

“ไม่!” อารียาพยายามจะกระโดดขึ้น เพื่อปัดลูกดอกนั้น แต่ไม่ทัน ตะโกนเรียกชื่อคนรักลั่น “ลิน! ระวัง!”

แต่มนุษย์ไหนเลยจะว่องไวเท่าแวมไพร์

“โอ๊ย!” เกวลินโดนลูกดอกปักที่ท้อง ล้มลงกับพื้น เลือดจำนวนมากไหลทะลักออกมา อาการค่อนข้างสาหัส

“คุณลิน!” เฟสกับริต้าเรียกขึ้นพร้อมๆ กัน ถลันไปประคองร่างมนุษย์สาวเอาไว้

“เฟส! พาลินไปรักษาเร็ว” หล่อนตะโกนบอกเพื่อนรัก

OoXoO




 

Create Date : 11 มิถุนายน 2562
0 comments
Last Update : 11 มิถุนายน 2562 18:08:36 น.
Counter : 1162 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

 

นิ้วนาง-เดียนา
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]




งานเขียนทั้งหมดใน blog นี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 ห้ามนำไปพิมพ์ เผยแพร่ หรือลอกไปกระทำการใดๆ ก็ตาม หากผู้ใดกระทำการผิด เจ้าของ blog จะเอาผิดท่านตามกฏหมาย ได้ทุกกรณี


[Add นิ้วนาง-เดียนา's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com