เลือดรักทระนง 2

ตอนที่2 ลูกเสือลูกจระเข้

นางกุเลาร้อนผ่าวที่ขอบตา หากไม่ช้านางตัดใจได้ เพราะสภาพกระถินที่นางได้ดูแล เป็นไปอย่างตามมีตามเกิดทุกวัน บางทีกาจอาจจะเลี้ยงได้ดีกว่าถ้าสามารถเอากระถินไปให้พุดกรองได้อย่างที่กาจตั้งใจ
นางกุเลาเหลือบมองเด็กหญิงซึ่งขึ้นจากปลักควาย เดินตรงมาบ้าน นางสั่งเด็กหญิงว่า
“ไปอาบน้ำให้สะอาดก่อนนังกระถิน”
กาจหันไปร้องบอกเด็กหญิงเพิ่มเติมว่า
“กระถินไปอาบน้ำเสียไป พ่อจะพาไปหาแม่”
“นี่ไงแม่” เด็กหญิงตอบห้วน ชี้ไปที่นางกุเลา
“ไม่ใช่ยายกุเลา แต่แม่แท้ ๆ ของมึงชื่อพุดกรอง”
“กูไม่ไป กูไม่ไปกูจะอยู่กับแม่กูคนเดียว” เด็กหญิงตัดเยื่อขาดใย เดินไปอาบน้ำโครม ๆ ที่โอ่งล้างเท้า
กาจขัดใจตามไปเอาน้ำราดหัวลูก เด็กหญิงดิ้นแถกไม่ยอมผู้ให้กำเนิด เตะถีบไม่ให้อีกฝ่ายได้เข้าใกล้
“ปล่อยกู กูจะอยู่กับแม่กู ปล่อย”
“กูเป็นพ่อมึงนะกระถิน”
“พ่อกูไปหาปลายังไม่กลับ มึงไม่ใช่พ่อกู ปล่อยกูนะ”เด็กหญิงมากฤทธิ์ ดิ้นรนจากการถูกจับตัว เรี่ยวแรงของเธอมีมากอย่างที่กาจคาดไม่ถึง เธอใช้ขันน้ำขว้างใส่อีกฝ่าย ถ่มน้ำลายรด โดดเข้าไปกัดแขนบิดาจนติดแน่น
กาจเจ็บปวดจนร้องโอดโอย
“โอ๊ยอีห่านี่เดี๋ยวกูตบ กูบอกจะพาไปหาแม่ปล่อย”
“กระถินหยุดนะ”นางกุเลาไม่อาจทนเห็นกระถินทำบาปต่อบุพการีที่แท้จริงได้จึงลุกเข้ามาหาอีกฝ่าย ดึงมาไว้พลางบอก
“นี่พ่อเอง พ่อแท้ๆของเอ็ง”
“พ่อแท้ พ่อไม่แท้อะไรแม่”
“ข้าไม่ใช่แม่จริงๆหรอก แม่เอ็งชื่อพุด นี่พ่อชื่อกาจ เขาจะมารับไปอยู่ด้วย”
“หนูไม่ไป หนูจะอยู่กับแม่”กระถินหันไปกอดนางกุเลา ร้องไห้โฮ “หนูจะอยู่กับแม่”
กาจว่า
“แต่เอ็งต้องไปกระถิน ไปหาแม่เอ็ง”กล่าวแล้วเขาอุ้มลูกขึ้นเรือนไม้เก่าคร่ำคร่า เขาหาเสื้อผ้ามาให้อีกฝ่ายใส่ แต่กระถินดิ้นไม่ให้อีกฝ่ายถูกตัวอีก กาจทนไม่ไหวจึงฟาดก้นอีกฝ่ายด้วยฝ่ามือ กระถินกรีดร้องพลางเตะอีกฝ่าย โดนกรามอย่างถนัดถนี่
นางกุเลาด่าขรมที่ญาติผู้น้องหักหาญ เด็กหญิงที่นางเลี้ยงดูมาตั่งแต่แบเบาะ
“ไอ้กาจมึงจะเอาลูกไปเป็นข้ออ้างเรียกนังพุดกลับมา กูไม่ว่าหรอก แต่มึงเบามือกับนังกระถินของกูหน่อยได้มั้ย”
“แม่” กระถินร้องหานางกุเลา นางกลัวหลานเจ็บจึงปลอบ
“กระถินอย่าดื้อนะ เอ็งไปกับพ่อกาจไม่นาน เดี๋ยวเขาก็พากลับมาหาแม่แล้ว”
“เดี๋ยวจริงนะแม่นะ”
“เออ” นางรับคำทั้งที่ไม่รู้กาจจะไปนานแค่ไหน และนางจะได้พบหน้าอีกฝ่ายหรือเปล่ายังไม่รู้
กาจพากระถินไปแล้ว นางกุเลาป้ายน้ำตาที่ร่วงรินด้วยความสงสารกระถิน แต่นางจำตัดใจจากนั้นนางค่อยคลี่เงินที่กาจปั้นมาส่งให้ สองพันบาท เงินจำนวนมากนั้นแล้วกำไว้แน่น นางคิดไปถึงเรื่องการไถ่ที่นาที่ไปจำนำนายทุนสี่ร้อย ดอกเบี้ยงามไปอีกพันกว่าบาท ยามนี้มีเงินในมือสองพัน นางจึงตัดใจจากกระถินได้ในระดับหนึ่ง
กระถินเอ๊ย เอ็งนี่ช่างมีบุญแท้ ทำให้คนใกล้ได้พึ่งพาใบบุญเอ็งได้...ขอให้จำเริญจำเริญเถอะนะ ตกน้ำอย่าให้ไหลตกกองไฟอย่าไหม้เลยนังหนู
นางกุเลาอวยชัยให้พรกระถินที่ต้องเดินทางตามผู้ให้กำเนิดไปด้วยความหวังว่า อีกไม่นานจะได้กลับมาหานางกุเลา!

รถไฟ วิ่งข้ามจังหวัด กว่าจะถึงจุดหมาย เป็นเวลามืดมากแล้ว
“กูหิวข้าวแล้วนะ”กระถินบ่น กาจหยิบไข่ต้มมาปอกเปลือกส่งไข่ต้มให้ลูกสาวกิน เด็กหญิงรับไปกัดกิน บ่นไปทั้งที่ไข่ยังเต็มปาก
“บอกว่าจะพากูมาเดี๋ยวเดียว มืดขนาดนี้ยังไม่พากูกลับอีก”
“จะบ่นทำห่าอะไรอีเด็กบ้า แม่มึงทั้งสวยทั้งรวย พ่อจะพามันกลับไปอยู่ด้วยกัน มึงจะได้มีแม่สวยๆไม่ชอบหรือไง”
“กูมีแม่แล้ว” กระถินเถียงลั่นจนคนโดยสารอื่นมองมาเป็นตาเดียว แล้วเบือนหนีสภาพเหมือนขอทานของคนทั้งคู่
กาจมองกระถิ่นซึ่งกินไข่ด้วยความหิวโหย แม้ฝืดคอแต่เด็กหญิงกลืนกินไปจนหมด กาจก้มถาม
“กินน้ำก่อนเดี๋ยวค่อยกินใหม่อีกลูก”
เขาส่งน้ำจากกระบอกไม้ไผ่ ปาดปล้องจนเป็นปากฉลามเพื่อง่ายแก่การดื่ม หากลบความคมด้วยการขัดด้วยกระดาษทรายขนหมดเสี้ยน ฝาจุกปากทำมาจากใบตองแห้งมัดทับสลับกัน แล้วมัดด้วยจักตอก คือเส้นไม้ไผ่ที่ผ่าเป็นเป็นเส้นเล็กๆ เรียกว่าจักตอก
ใบตองแห้งมีขนาดใหญ่ได้มากน้อยตามขนาดกระบอกไม้ไผ่ อึดุปากไม่ให้น้ำไหลออกมา เขาป้อนน้ำให้กระถินดื่มไปหลายอึ้ก จากนั้นกระถินทวงไข่ เพราะยังไม่อิ่ม กาจปิดฝากระบอกไม้ไผ่แล้วจึงปอกไข่ให้อีกฝ่าย พลางสั่งสอนว่า
“กูเป็นพ่อมึง มึงต้องไม่พูดกู กับกู เอ๊ยกับพ่อรู้มั้ยกระถิน”
“พ่อยังพูดกูกับกูเลย กูก็พูดกูอย่างนี้”
“เอ๊ะ กูเป็นพ่อ กูก็พูดได้สิ แต่มึงเป็นลูก พูดกูไม่ได้”
“กูก็พูดกูนี่ไงทำไมพูดไม่ได้ กูพูดแล้ว กู กู” กาจชนะทุกคนแต่แพ้เด็กหญิงกระถิน ซึ่งเถียงคำไม่ตกฟาก
กาจอุ้มกระถินขึ้นรถราง กระถินตื่นเต้นมาก ร้องอุทานด้วยความไร้เดียงสา
”ดีกว่าควาย ดีกว่าควายอีกนะ”
“เรียกพ่อ พ่อกาจ”
“พ่อกาจ ขี่ไอ้ตัวนี้แล้วพากูกลับบ้านนะ”
“อย่าพูดกูทำไมไม่ฟัง”
กระถินทำหน้าเฉยเสีย แต่หันไปซุกซน พลิกตัวเกาะพนังไม้ มองทิวทัศน์ของเกาะรัตนโกสินทร์ ไม่พูดอะไรออกมาอีก เวลานั้นจวนมืดเต็มที กาจลงจากรถเมื่อถึงจุดหมายหลายทาง กระถินหาวหวอด กาจจึงอุ้มอีกฝ่าย กระถินกอดคออีกฝ่าย หลับพักคาบ่า
การเดินทางของกาจมาสิ้นสุดที่วังนารายณ์ รั้วคอนกรีตราวป้อมปราการกั้นสายตาคนภายนอกไม่ให้เห็นชีวิตคนภายในได้โดยสะดวก เสือกาจมองด้วนสายตาแห่งความพยายามที่จะป่ายปีน บุกรุกเข้าไป หากไม่ได้รับการต้อนรับ
กระถินงัวเงียตื่น ทวงสัญญาว่า
“แม่อยู่ไหนละ”
“อยู่ในนี้”กาจตอบลูกสาว พลางเดนไปหน้าประตูรั้วเหล็ก ซึ่งปิดสนิท เสือกาจเดินเข้าไปเกาะลูกกรง และทันทีที่มือสัมผัสกรง เสียงตวาดอย่างไม่พอใจดังมากจากนายดำ ซึ่งเดินยามอยู่ในเวลานั้น
“เป็นใคร ต้องการอะไร”
กาจดีใจ มองฝ่าความมืดสลัวของแสงไฟไปหาชายผิวดำตัวใหญ่ พลางบอกว่า
“ฉันมาหาอีพุด เอ่อคุณพุดกรอง”
นายดำเดินมาเผชิญหน้าโดยมีลูกกรงกั้นเพื่อมองคนที่บอกว่าจะมาหาคุณผู้หญิงจอมเฮี้ยบยามอยู่ลับหลังท่านผู้เป็นเจ้าของบ้าน
เห็นสภาพอีกฝ่ายแล้วนายดำคิดว่าเขาดูดีกว่าเยอะ ดังนั้นจึงตะคอกถามว่า
“จะพบคุณผู้หญิงทำไม แกเป็นใคร แต่งตัวมอซออย่างนี้”
“ฉันมาจากบ้านนอก เป็นพี่ชายของคุณพุดกรอง ฉันยากจน แต่น้องสาวฉันมีความสุขแล้ว ฉันจะมาฝากให้พุดกรอง เขาเลี้ยงลูกฉัน ฉันเลี้ยงไม่ไหว ไม่มีจะกินแล้ว”กาจโป้ปดให้ดูน่าสงสาร วางกระถินลง กระถินใช้มือยีลูกตาด้วยความง่วง และหิว
“จะหาแม่ จะไปหาแม่”กระถินร้องโวยวาย “หิวแล้ว หิวข้าวแล้ว”
“ได้ยินมั้ย พี่ชายสงสารเด็กมันเถอะมันหิวข้าว”
นายดำไม่มีความเชื่อถือน้ำคำของกาจสักนิด เพราะกิริยาท่าทางซึ่งดูกระด้างหยาบเกินกว่าจะมีอาชีพสุจริตชน และเด็กน้อยที่กาจอ้างว่าเป็นลูกของพุดกรองดูมอซอเหมือนขอท่านยิ่งไม่น่าเชื่อ กาจเอ่ยซ้ำว่า
“ฉันชื่อพัด เป็นพี่ชายพุดกรอง นี่ลูกสาวฉัน มีศักดิ์เป็น น้องของสร้อยสน”
นายดำก้มมองเด็กหญิงซึ่งร้องไห้หาแม่ ซึ่งคือนางกุเลา แต่นายดำเข้าใจว่ากระถินร้องหาพุดกรอง ดังนั้นเขาจึงลังเลใจ
“หาแม่ กูจะหาแม่ พ่อหิวข้าวแล้ว หิวข้าว”
เวลานั้นจันทร์สาวใช้วัยสิบเจ็ดวัยสาวหน้าตาคมขำเดินผ่านมาเรียกนายดำไปกินข้าวมื้อเย็น หากว่าค่ำแล้ว เธอเห็นสองพ่อลูกท่าทางแปลกจึงถามนายดำ
“พี่ดำ มีอะไร แล้วใครกันนั่น”
“เขาบอกว่าชื่อพัดเป็นพี่ชายคุณพุดกรอง จะเอาลูกสาวมาให้คุณผู้หญิงเลี้ยง”
เป็นญาติคุณผู้หญิงก็พาเข้ามาสิพี่ เดี๋ยวคุณผู้หญิงก็เอ็ดเอาหรอกไม่รับญาติท่าน”
“ข้ากลัวว่าเป็นโจร ขอโทษเถอะนะ”นายดำบอกตามซื่อ ก่อนเปิดประตูรับคนทั้งสอง แล้วพาไปรอพุดกรองที่เก้าอี้ในสวน
ฝ่ายจันทร์รีบไปแจ้งข่าวให้พุดกรองทราบ โดยที่จันทร์ยอมเชื่อกาจว่าเป็นญาติเพราะว่าลับหลังคุณพระศานต์ พุดกรองคือคุณผู้หญิงที่วางอำนาจเป็นที่สุด ดังนั้นเธอจึงเกรงว่า หากไม่รับกาจเข้ามา แล้วพุดกรองรู้ที่หลัวเธอจะโดนเล่นงาน ดังนั้น จึงต้องรับเอาไว้ก่อน

Create Date : 10 มิถุนายน 2554		1 comments
Last Update : 10 มิถุนายน 2554 20:41:24 น.
Counter : 867 Pageviews.
Share Tweet