Bloggang.com : : นางแก้ว ดาราพร : ชีต้าร์ล่าหัวใจ1

ชีต้าร์ล่าหัวใจ1

ตอน เสือพบกวาง

ร้อยตำรวจโท ฐิติ อัครราช ข้าราชการหนุ่มร่างสูง แนบปริญญาโท เสริมในหน้าที่การงานอีกหนึ่งใบ ความคมคายหล่อเหลา หน้าที่การงานมั่นคง ชาติตระกูลเป็นไฮโซ ความเพียบพร้อมของ ฐิติ จึงเป็นที่หมายปองอันดับต้น ของผู้หญิงมากหน้าหลายตา ซึ่งความเจ้าชู้ขั้นเทพของเขายอมปล่อยให้สาวเจ้าวนเวียนเข้ามาในชีวิตให้ได้ลิ้มลองเล่น โดยไม่แม้แต่จะคิดแวบในสมองว่าต้องไปจริงใจให้กับใคร
และคุณหญิงทิพย์ผู้เป็นมารดาเจ้าระเบียบและหัวสูงอย่างที่สุด หวงแหนลูกชายราวกับเขาเป็นไข่ใบน้อยที่มีเปลือกอันบอบบางพร้อมจะแตกได้ทุกเมื่อถ้าเพียงแต่สาวจะเป่าลมใส่ ดังนั้นปราการแกร่งที่คลุมเปลือกลูกชาย คือสายตาแรงร้อนของคุณหญิง มองหญิงสาวที่คิดมาเป็นสะใภ้ให้ได้เจ็บและอาย โดยไม่ต้องโดนด่า กลับไปคนแล้วคนเล่า
คุณหญิงทิพย์มีความคิดว่าตนเองเป็นให้เสมอ ดังนั้นหากเห็นว่าใครดี ท่านจะสนับสนุนโดยไม่ฟังคำลูกๆ รุจิกาภ์คือลูกสาวคนโต โดนมารดาจับแต่งงานกับผู้ที่ท่านเห็นชอบ ผู้ชายที่มาจากตระกูลดี มั่งมีทรัพย์สิน ในที่สุด รุจิกาภ์ ไม่อาจอยู่กับผู้ชายเจ้าชู้และเป็นไบเซ็กชวลได้จึงต้องหย่าขาดกัน และเธอไม่กลับไปหามารดาซึ่งยังยุให้กลับไปหาสามีตัวแสบทุกครั้งที่เจอกัน รุจิกาภ์หลบไปใช้ชีวิตม่ายตามลำพังกับลูกสาวโดยอยู่บ้านของตัวเองที่ต่างจังหวัด
จิตราภรณ์ เป็นลูกสาวคนสุดท้อง เธอเห็นพี่สาวเป็นตัวอย่างจึงไม่ให้มารดาชี้นำชีวิตในเรื่องคู่ครอง ดังนั้นทั้งสองแม่ลูกจึงไม่ถูกกันนัก แม้จะมีการพูดคุยกันบ้าง มักไม่เกินสามประโยคจะต้องมีความคิดเห็นขัดแย้งจนจิตราภรณ์เป็นฝ่ายหนีไปทุกครั้ง คุณหญิงอึดอัด แต่จัดการได้ไม่เต็มที่จึงบอกฝากลูกสาวลูกชายไว้เพียงว่า ไม่ยอมรับเด็ดขาด หากทั้งสองจะมีคนรักหรือคู่ครองไม่สมน้ำสมเนื้อกัน

อีกมุมหนึ่งของเมืองหลวง ตนัย ชายหนุ่มร่างสันทัดหน้าตาดี บุคลิกดูออกว่าเป็นคนสุภาพ เขาทำหน้าที่ขับรถเก๋งสีแดง ซึ่งนั่งเคียงข้างด้วย นางสาวคัคนัมพรหญิงสาวผู้มีผิวสีน้ำผึ้งเนียนสวย ดวงหน้าเนียนใสได้รูปคม ผมยาวหยิกรุ่ยร่ายสวมแว่นกรอบใหญ่ปกปิดดวงตาคมยาว เธอเป็นธิดาสาวคนโตของ พลตำรวจโท คีรี เอกณรงค์ชัย กับภรรยาผู้ยังสาวสวยไม่สร่างซา คีรียา ผู้เป็นเจ้าของรีสอร์ตสวย และแกลอรีชื่อดังเศรษฐีนีผู้ทำตัวติดดินมาตลอดชีวิตการแต่งงาน
ซึ่งแม้ฐานะของตนจะเป็นคนมั่งมีมหาศาล และสามีของเธอเองนั้นจะมีทั้งเกียรติยศ และเงินทอง แต่เธอพอใจที่จะเที่ยว และอยู่ในโลกส่วนตัวมากกว่าในแวดวงสังคม ซึ่งหากเธอมุ่งหวังดังคนอื่น เธออาจจะดำรงตำแหน่งคุณหญิงไปแล้วก็เป็นได้ แต่คิริยายังคงเป็นคนเดิม ที่พึงพอใจในชีวิตครอบครัวอันแสนอบอุ่นมากกว่า และเธอเลี้ยงดูลูกทั้งสองให้เจริญรอยตาม ไม่คิดเรท ไฮโซ
“ทำหน้าเหมือนตูด” วาจาหยาบๆ ออกมาจากริมฝีปากอิ่มย้อย น่าจูบ ของคัคนัมพรธิดาสาวมหาเศรษฐี
“อย่ามากวนอารมณ์ผมหน่อยเลยคุณชีตาร์” ตนัยบอกปัด อารมณ์ไม่ดีเสียจริงจัง
“เอ๊ะ ! ไอ้ตุ่น เอ็งมารับแม่เอ็งกลับบ้านเกิดเมืองนอนทั้งที แทนที่จะดีใจเลือกทำหน้าบูด”
“คุณชีต้าร์จะเข้าใจคนที่มีความลำบากได้ยังไง คุณมันเกิดกองเงินกองทองไม่ใช่คนต้อยต่ำอย่างผม” ตนัยหันมาทำเสียงขุ่น ชีตาร์ถอดแว่นตาออก ใช้แว่นตาราคาสองหมื่นเคาะกับเข่า คิ้วเข้มขมวดมุ่น ก่อนจะหาคำมาโต้เถียงขณะใส่แว่นกลับที่เดิม
“คนต่ำต้อยมีเขางอกหรือไงจึงไม่ใช่คน”
“อย่าพูดเลย”ตนัยยังอารมณ์เสียไม่เลิก ชีตาร์ทนไม่ไหวจึงโวยวายเข้าใส่บริวาร ซึ่งเป็นเพื่อนสนิท
”เอ๊ ไอ้บ้า เรื่องอะไรมามู้ดดี้ใส่ฉัน ใครทำให้โกรธก็ไปตบมันซี่”
“มันที่ว่าคือ คุณหญิงทิพย์ อัครราช นะครับคุณชีตาร์”
“แล้วแกไปเกี่ยวข้องทางสายไหนกับเขาล่ะ” เธอค้อนประหลับประเหลือกในกรอบแว่นกันแดด
“ผมรักลูกสาวเขา ชื่อคุณก้อย เอาชื่อจริงด้วยมั้ยครับ”
“แกจะขุดทั้งโคตรมาบอกฉันเลยก็ได้ ถ้าแกพอใจ”
“คนอะไร หาสมบัติความเป็นผู้ดีข้างพ่อข้างแม่ไม่ได้เลย” เต่าเหน็บแนมนายสาว ซึ่งมีวาจาอย่างที่คนไร้มารยาทมีกันได้
“เออน่า ไอ้สำเนียงส่อภาษาที่นักเขียนบางคนชอบนำมาสอดแทรกในนิยายราคาสองร้อยห้าสิบของเขาน่ะ ปล่อยแกไปเถอะ ส่วนฉันจะพูดจามึงมาพาโวยยังไงก็ไม่ได้ลดเงินในแบ็งก์ของฉันลงเสียหน่อย”
“แต่ใครฟังแล้วเขาจะพานไปถึงคุณท่านทั้งสองเอาได้ คุณชีตาร์เดือดร้อนแทนพ่อแม่คุณหรือเปล่า”
“หึ ไม่”ชีตาร์ไหวไหล่อย่างคนติด “ ว่าแต่แกมาเอาเรื่องฉัน หรือต้องการจะบอกเรื่องของแกกันล่ะตุ่น”
“อ้อจริงสิครับ” ตนัยทำเหมือนนึกขึ้นได้ จึงได้เล่าต่อ “ทั้งผมไปรักคุณจิตราภรณ์ หรือคุณก้อย และเขาก็รักผม แต่ความรักของผมโดนคุณแม่เขากีดกัน”
ชีตาร์พยักหน้าหงึก ๆ อย่างเข้าใจ สภาพฐานะเป็นอันดี ตนัยเป็นลูกชายของคนในบ้านคือนายเต่า ทุกวันนี้บิดาของชีตาร์ให้ดูแลรีสอร์ต ส่วนตนัยจบปริญญาตรีแล้วก็ทำงานอยู่ในเมืองหลวง ยังพักพิงที่บ้านของชีตาร์ อาศัยไหว้วานบ้าง
แต่ถึงแม้จะมีคฤหาสน์ราคาร้อยล้าน คีรียาผู้เป็นมารดาของชีตาร์ยังคงชอบพักบ้านริมคลองซึ่งต่อเติมเป็นเรือนไทยสวยของบิดา คฤหาสน์หลังนั้นไว้รับรองแขกคนสำคัญและบางทีชีตาร์ก็ไปพักพิงเพื่อบอกให้รู้ว่ายังมีเจ้าของอยู่เท่านั้นเอง
ขณะนั้นเอง รถเก๋งหรูสีบรอนซ์ซึ่งเลี้ยวตัดหน้า รถเก๋งสีแดงของตนัย ทำให้ชนกันโครม
“ซวยแล้ว”ชีตาร์อุทาน ทั้งที่เป็นฝ่ายถูก คู่หูหันไปว่าเจ้านาย
“มันสิซวย ขับรถไม่ระวัง”
แต่ชีตาร์ชี้ให้ลูกน้องได้ดูท่าทีของคู่กรณีซึ่งเปิดประตูผาง อย่างหัวเสีย ลงมาหา เจ้าของรถเก๋งสีแดง ชีตาร์พึมพำ
“คิดว่ามาเบ่งมั้ง”
สตรีชุดสายเดี่ยว สีแดงก้าวตามลงมากับชายร่างสูงหน้าตาคมคาย ตนัยลงไปจากรถ ชีตาร์เปิดประตูเดินอ้อมไปยังไม่ทันได้คู่กับลูกน้อง สาวสายเดี่ยว ตวัดมือตบหน้าตนัยเต็มฝามือ ชีตาร์กระโจนพรวดเข้าไปราวกับการเยื้องย่างเข้าตะปบเหยื่ออย่างสมชื่อไม่มีผิด
“เฮ้ย แก” ชีตาร์ จงใจผลักนมโตของอีกฝ่ายโดยแรง สาวแสบเสียหลักไปชนเข้ากับฐิติ “ใหญ่มาจากไหนกันวะ ถึงได้มาตบมาตีคน เดี๋ยวล่อร้องเลย”
“ตาย ตายแล้ว อีหน้าด้าน แกมันต่ำเตี้ยเรี่ยดินเสียไม่มี”
“แหมต่ำยังไงก็ไม่ต้องต่อขาเป็นนกกระเรียนให้ดูสูงอย่างแกหรอก ตอนเด็กลืมกินนมหรือไง ถึงลืมสูงอย่างนี้”ชีตาร์เถียงปาวๆ ตนัยรู้เลยว่าเป็นของชอบของนายสาวอยู่แล้วเรื่องการหาเรื่องหรือมีเรื่องกันนี่ล่ะ
“แฟนแกมันเฮงซวยขับรถของฉัน ไอ้รถปุโรทั่งอย่างนี้แค่ใกล้ก็เป็นเสนียดแล้ว ตบยังน้อยไปด้วยซ้ำผิดอย่างนี้ต้องกราบตีน”
“ได้ ได้” ชีตาร์รับคำปากคอสั่นด้วยความโกรธแค้น แล้วอย่างที่อีกฝ่ายไม่คาดได้ ฝ่ามือเรียวของชีตาร์ตบรวดที่แก้มชายหญิงทั้งคู่
“นี่ไง้กราบตีน”
“แก” ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องขณะที่ฐิติตาเหลือกผิดคาดที่ตนเองโดนตบอย่างแรงไปด้วย
“เพิ่มดอกเบี้ยไง จะจนจะรวยพวกแกก็ไม่มีสิทธิมาตบตีกันง่าย ๆ รู้สึกยังไง โกรธแทบอยากฆ่าเลยมั้ย เออรู้สึกเดียวกับฉันเลย มา มายิงกันให้ตายไปข้างเลย ชีวิตมันด้อยค่านักละก็”ชีตาร์ยังร่ำๆข่มขู่เข้าไปอีก
“พี่กวาง พี่กวางต้องจัดการนะอีกะหรี่นี่มันตบนุช” นุชจรีกุมแก้มฟ้องร้อง แต่คำด่านั้นทำให้ชีตาร์กางมือดังนางเสือจะตะปบเหยื่อ ตนัยรีบขวางไว้เช่น ฐิติตวาดห้าม
“หยุดนะผิดก็ยอมรับเสียบ้าง”
“นายว่าใครผิด นายมันผิดตั้งแต่เลี้ยวรถเหมือนคนตาบอดมาชนรถฉันแล้ว ยังทะลึ่งมองดู เมียนายตบหน้าเพื่อนฉันไม่เห็นหรือไงหรือนมต้มที่สั่นไหวมันปิดตาเอา” สาวเลือดร้อนตะคอกใส่น้ำลายกระจายเป็นฝอย ฐิติอึ้งไปนิด จริงที่นุชจรีไม่มีสิทธิทำร้ายตนัย หากผู้หญิงคนนั้นมาหยามเกียรติตบหน้าเขา เธอเองไม่มีสิทธิ์
“อย่าหมิ่นประมาทผมนะ ผมเอาเรื่องคุณได้ทันทีเหมือนกัน ทั้งทำร้ายเจ้าพนักงาน และหมิ่นประมาท”
“แหม แหม ขนมาให้สองกระทงเลยเชียว เอางี้ มาตกลงเรื่องขับรถโดยประมาท ทำให้ผู้อื่นได้รับความเสียหาย เสียเวลาอันเป็นเหตุให้ต้องเสียทรัพย์จำนวนมหาศาล”
“หา”ฐิติมาเจอคนหัวหมอกว่าเขาอีก
“แล้วยังจ้างวานด้วยเสน่หาให้เมียคุณมาตบเพื่อนฉันอีก”ชีตาร์คืนกลับข้อกล่าวหาไปแล้วยังนึกไม่ออกจะเพิ่มอะไรดี จึงหันมาถามตนัย “แกมีข้อหาอื่นเพิ่มอีกมั้ยตุ่น”
“ผมว่าให้ประกันมาเคลมดีกว่า อย่าทำเรื่องให้มากกว่านี้เลยครับคุณชีตาร์”ตนัยรักสงบผิดปกติ อย่างที่ชีตาร์ผิดสังเกต เธอจึงแว้งกัดเพื่อนร่วมทาง
“อ้าว เวรเลยสิ นี่แกว่าฉันหาเรื่องหรือไง นี่แกไม่เจ็บเลยใช่มั้ยที่โดนด่าปนตบ”
ฐิติแทรกกลางปล้องระหว่างชายหญิงทั้งคู่ ซึ่งดูเหมือนผู้หญิงสวมแว่นมากราคาจะเอาเรื่องไม่หยุด เขาเองก็อยากรักศักดิ์ศรีไว้ไม่ให้เธอมาเหยียบเล่น จึงตะคอกว่า
“จะว่ายังไงเรื่องค่าเสียหาย”
ชีตาร์ปลายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า ฐิติรู้สึกชาไปทั้งกายกับการมองขึ้นลงของอีกฝ่ายนุชจรีตวาดเสียงสูงวางอำนาจเต็มที่
“หกหมื่นไม่มีก็จับมันเลยคะพี่กวางขา”
“วุ้ย เคยได้ยินแต่กวางเรนเดียร์ กวางมูส นี่มาสายพันธุ์ไหน กวางขา”
“นี่ มันจะมากไปแล้วนะ”ฐิติถอนฉุนใส่ชีตาร์ “มาวกเขาที่ผมนี่ ตกลงว่ามาหลงรักผมเข้าแล้วหรือไง”
“กล้าพูดออกมาได้นะกวางขา”ชีตาร์ล้อเลียน “ไปคำนวณมาใหม่ไป ว่าต้องจ่ายฉันเท่าไหร่”
“แกต่างหากต้องจ่าย”นุชจรีขึ้นเสียงสูงปรี๊ด “หน้าด้านมากไปแล้วนะที่จะมาเรียกร้องทั้งที่ผิด”
“แกผิดนะนังสมองไร้หยัก ขับรถมาชนรถคนอื่นแล้วเบ่งว่าเป็นคนถูกถึงจะเป็นลูกท่านหลานเจ้าคุณฉันก็ไม่ยอมให้พลิกคดีหรอกนะจะบอกให้ แล้วไอ้ค่าซ่อมรถราคาแค่ครึ่งล้านนี่มันไม่แพงไปหน่อยหรือ ฉันเป็นประกันฉันก็เคลมให้ไม่เกินสามพัน”
“หนอย อีนี่ แกดูถูกรถราคาเรือนล้านของฉันแล้วรถญี่ปุ่นกระจอกของแกนี่ล่ะ โธ่เอ๊ยแม้แต่หมาบ้านฉันยังไม่อยากนั่งให้เป็นเสนียดเลย”
“แหม น่าจะให้คาบรองเท้านี่แทนหมาบ้านเธอเสียจริง” ชีตาร์ถอดรองเท้าหนังราคาหมื่นสี่ออกมาข้างหนึ่ง จะยัดปากอีกฝ่ายดังปากที่ลั่น ฐิติยอมรับเลยว่าคู่กรณี มีท่าทีและวาจาอย่างที่มหาวายร้ายยังต้องเรียกพี่ นุชจรีกระโดดหลบหลังนายตำรวจชั้นสัญญาบัตร
ฐิติ กางขาผวาปีกห้ามลั่น เช่นเดียวกับตนัยที่รีบดึงชีตาร์ ไม่ให้เอารองเท้าไปยัดปากหญิงปากร้ายอย่างนุชจรีตนัยยอมเก็บปากคำเพราะรู้จักนายตำรวจหนุ่มคนนี้ว่าเป็นพี่ชายคนรัก แต่ฐิติไม่รู้ว่า ตนัยเป็นคนรักน้องสาวตัวเองเพราะตนัยและจิตราภรณ์แอบพบกัน ไม่ให้ครอบครัวได้รู้
“จะไม่รวยแต่ก็อย่ายอมโง่ให้ถูกรีดง่าย ๆ”ชีตาร์ประกาศ
ตนัยทำตามคำสั่งเพื่อนและนาย นึกขัน ชีตาร์นะหรือไม่รวยสองคนพี่น้องยังไม่รู้เลยว่าจะผลาญสมบัติทั้งชาตินี้และชาติหน้า หมดหรือไม่ ชีตาร์ไปเรียนเมืองนอก เธอทำงานหาเงินเอง น้องชายเรียนนายร้อยตำรวจไม่ใช่คนเกเร รักความยุติธรรมเป็นชีวิตจิตใจ หลายครั้งโดดเข้าข้างตนัยเมื่อถูกข่มจากชีตาร์ แต่แล้วทั้งสองบุรุษก็ถูกทำร้ายจากแม่เสือสาวชีตาร์ ผู้แข็งแกร่งไม่ยอมคน
กฎหมายคือชีตาร์เธอเคยประกาศ เมื่อเธอใช้ศาลเตี้ยกับน้องชายและเพื่อน
ฐิติปลายตามองสาวร่างสูงคะเนว่าน่าจะอยู่ในราว 172 ซม. เห็นเพียงครึ่งหน้าด้วยแว่นตากรอบใหญ่ การแต่งกายเรียบง่าย รถญี่ปุ่นกลางเก่ากลางใหม่ หาญกล้ามาต่อปากรถเบ็นซ์ซึ่งมักจะรู้กันในวงไฮโซ รวยจริงจึงขับได้
“พี่กวางเอาเรื่องเลยก็แล้วกันให้พวกมันรู้ซะบ้างใครเป็นใคร” นุชจรีวางกล้าม
ชีตาร์ไหวไหล่ไม่แยแส ประกันมาไกล่เกลี่ยความจึงรู้ว่ารถเก๋งสีแดงคันเก่านี้ทำประกันชั้นหนึ่ง
ชีตาร์และตนัยหันกายกลับไปขึ้นรถกลับเมื่อพนักงานประกันมาเป็นตัวแทน ซึ่งแน่นอนทุกอย่างชดใช้อย่างสมเหตุสมผล
“นุช เกลี๊ยด เกลียดท่าทีหยิ่งซะเหลือเกินของมันนัก พี่กวางเอาเรื่องก็สิ้นเรื่อง”
“เอาน่าจบลงด้วยดีแล้วนี่เดี๋ยวเอารถเข้าเช็คเลยก็แล้วกันพี่ไม่ชอบขับรถมีตำหนิ”
“นุชโทรเรียกรถที่บ้านมารับนะคะ”
“ตามใจ”ฐิติเออออไปกับหญิงสาว ซึ่ง
โทรเรียกรถให้มารับที่อู่ซ่อมขนาดใหญ่ ซึ่งรับเคลมจากประกัน

ฝ่ายชีตาร์หันมาเล่นงานตนัยซึ่งเธอเห็นว่าสงบเสงี่ยมผิดปรกติในการเกิดเรื่องครั้งนี้
“แกทำปากตกตั้งแต่ขับรถชนเขาหรือไงตุ่น”
“ทำไมล่ะครับคุณชีตาร์”
“แกไปยอมมันทำไม”
“ผมผิด”
“ไม่ผิด ต่างคนต่างผิด ต่างชดใช้กัน แต่แกให้มันตบทำไม”
“เขาเป็นผู้หญิงครับจะไปผมต่อยผู้หญิงผมทำไม่ได้หรอกครับ ผมหน้าตัวเมียไม่พอ”
“เออฉันตัวเมียเลยไปตบแทนให้”ชีตาร์กระแทกเสียงใส่เพื่อน พลางครุ่นคิดต่ออย่างคนไม่เคยหยุดคิด
“ผิดปรกติ” ชีตาร์ว่าคิ้วขมวดด้วยความสงสัย “แกผิดปกติ”
“อะไรครับ”
“แกยอมไอ้ผู้ชายคนนั้นด้วย ทั้งที่ฉันเคยย้ำเสมอว่า ในโลกนี้แกยอมฉันคนเดียวก็พอไม่ต้องยอมคนอื่น” คำสั่งโกงซึ่ง ๆ หน้า ตนัยยิ้มเจื่อนก่อนสารภาพ
“ผู้ชายเป็นพี่ชายก้อย ชื่อฐิติ อัครราช เป็นตำรวจยศร้อยโทครับ”
“เถ่อ” เธอเชิดปากสูงไม่พอใจ“แค่นั้นก็หงอแล้ว อย่าลืมว่าลุงนาย เป็นตำรวจ ยศนายพลด้วย”
“อย่างคุณชีตาร์ก็เถ่อใส่ใครได้ทั้งนั้นแหละครับ”
“ฉันเริ่มจะทนไม่ได้แล้วนะตุ่น ทำไมต้องคิดว่าตัวเองต่ำเตี้ยนักหนา หะ หัดภูมิใจในความเป็นคนที่พ่อแม่อุตส่าห์ปั้นขึ้นมาเสียบ้างสิ นี่ถ้าฉันได้ยินแกดูถูกตัวเองอีกครั้งเดียว แกไม่ต้องมาคบค้าสมาคมกะฉันเลย เพราะที่ฉันไม่ชอบมากที่สุดก็คือการแบ่งชนชั้นของมนุษย์นี่ละ”
“คุณชีตาร์จะให้ผมทำยังไงล่ะครับ”
“แกก็พยายามหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดให้มาก ๆ แล้วก็คลายคาร์บอนไดออกไซด์ใส่ไอ้คนที่แกกลัวให้มากเข้าไว้ก็พอ”
“คุณไม่เคยเปลี่ยนเลยนะครับ”
“ฉันขาวขึ้นย่ะ” เธอว่าทำปากมุ่ยแก้มป่องมองสีผิวตนเองอย่างไม่พอใจต่อความสวยยางที่ทุกคนมอง เพราะเจ้ตัวอยากขาวอมชมพูมากกว่าสีน้ำผึ้งเหลืองนวลอย่างนี้
ปมด้อยของชีตาร์คือ เมื่อครั้งเป็นเด็กจะผิวคล้ำอย่างหมดจด จนนายตุ่นและ น้องชาย เรียกว่า คุณดำตับเป็ด สองคนแหกปากล้อเลียนแทงใจดำ คุณดำตับเป็ด ซึ่งชีตาร์สรรหาครีมทุกสรรพคุณที่โฆษณาว่าใช้แล้วขาว ชีตาร์ใช้หมดและยังขาวอย่างเป็นธรรมชาติดังเดิม คือดำกว่าชายที่รักทั้งสองคนอยู่เหมือนเดิม
หมู่เรือนไทยตั้งอยู่ท่ามกลางแมกไม้ร่มครึ้ม ทางเดินทอดจากตัวบ้านไปที่ชายคลองมีศาลาท่าน้ำและตุ๊กตาปั้นรูปเสือถือโคมไฟซึ่งทำเป็นรูปคบเพลิงดั่งที่เคยใช้จุดพิธีแข่งกีฬา
ตนัยเลี้ยวรถเข้ารั้วอัลลอยด์ซึ่งทำลวดลายและทาสีคล้ายเนื้อไม้เวลานี้เปิดทิ้งไว้หนุ่มวัยยี่สิบผงกศีรษะจากเตียงไม้นอนเล่น แล้วลุกปราดขึ้นมาทันที
สตรีวัยสี่สิบเศษหากยังดูสาวสวยมาก ยิ้มสวยราวเด็กสาว ชายวัยห้าสิบภูมิฐานสง่างาม มีรอยยิ้มยินดีปรากฏชัด
ชีตาร์ก้าวลงจากรถวิ่งไปหาร่างสูงของบิดามารดา ส่วนอภิรักษ์เดินไปดูรถซึ่งหน้าบี้บุบ เขาถามตนัย พูดคุยกันอยู่ข้างรถ
คีรีกอดลูกสาวด้วยความเอื้อเอ็นดูครู่หนึ่งจึงปล่อยไปหาคีรียาเธอเวียนกอดจูบลูกไม่คลาย
“กลับบ้านเสียทีได้อะไรติดมือมาบ้างล่ะ”
“ไม่มีหนุ่มหรอกคะแม่ ต้าเรียนอย่างเดียว” เธอบอกเล่าในตาพราว ยิ้มโชว์เขี้ยวด้านซ้ายดูสวย
“แม่ก็หมายถึงเรียนนั่นละต้า หรือลูกคิดเรื่องอื่นหรือ”
คีรีหัวเราะในลำคออารมณ์ดีเย้าภรรยา
“แม่หมายถึงผู้หญิงมั้ง”
“ตายแล้วปากหรือนั่นผู้บัญชาการเดี๋ยวเหอะจะหามาให้เสียจริง ๆ”
“ดีแบ่งกัน”
“ตกลง วันนี้ต้าไปหากับแม่”
“ออล ไรท์ มัม”
“ไหนว่าไม่ชอบไง” ผู้บัญชาการเดือดปุด สองแม่ลูกยิ้มหัวเราะแก่กันเมื่อแหย่เสือหลับให้ตื่นได้ อภิรักษ์เอ่ยกับพี่สาวและพ่อแม่ได้ยิน
“พี่ตุ่นบอกว่าพี่ต้าไปตบลูกคุณหญิงเชียวหรือ พี่จะห้าว อะไรขนาดนั้น”
“ก็ไอ้คุณพี่ตุ่นของนายนั่นละเห็นว่าเขาเป็นพี่แฟนเข้าหน่อยยอมให้ข่มซะ ปัดโธ่ไม่ใช่ญาติฝ่ายผู้การของชีตาร์นี่นาจะได้ยอม ต้าซัดรวดเดียวเลยต้นทบดอก”
“ต้า” รียาไม่เห็นด้วยเลยที่ลูกมักจะตอบโต้คู่กรณีแบบตาต่อตาฟันต่อฟันเสมอ
เธอผ่านความปางตายมาแล้วจึงรู้ถึงคุณค่าของการมีชีวิต เธอไม่สร้างศัตรูใด ๆ เลย กับงานของสามีก็ไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวใช้เวลากับงานที่เธอรักเปิดแกลอรี่ภาพและทำรีสอร์ต คราแรกมีคนว่าไปไม่รอด หากทุกวันนี้กลับเป็นที่นิยมมาก วันสุดสัปดาห์ก็ไปเที่ยวพักผ่อนตามลำพังกับท่านผู้การซึ่งยังหวานกันหยดทุกวัน
“ทำไมต้องลงไม้ลงมือด้วยหรือล่ะ”
“ต้าไม่แก้ตัวหรอค่ะแม่ แต่ถ้าใครสักคนที่ต้ารักถูกทำร้ายต้าไม่ยอมหรอก”
คีรียานิ่งอึ้งไป เพราะชีตาร์เป็นเช่นนี้มาแต่ไหนแต่ไร ผู้ชายสองคนนั้นเป็นชีวิตจิตใจ ซึ่งชีตาร์มีสิทธิ์ทำร้ายได้เพียงคนเดียว
คีรีเอ่ยเรียบ ๆ
“ไม่มีเรื่องอะไรร้ายแรงก็ดีแล้วต้า แล้วนี่จะทำงานหรือว่า”
“ขอต้าเที่ยวหาประสบการณ์สักพักนะคะ แล้วต้าจะทำงานที่บริษัท”
“ต้า เรารับผลประโยชน์ก็พอเข้าไปยุ่งยากมากจะทำได้หรือ”
“ต้าจะทำงานค่ะ ต้าเรียนมาทางนี้นะคะ แล้วลุงกับป้าก็อยากให้ช่วย”
“รู้ได้ยังไงกัน”
“ก็ลุงสั่งต้าเมื่อหกปีที่แล้ว ตั้งใจเรียนทำงานให้เก่งแล้วมาทำงานกับลุงช่วยพี่ไว”
“ตามใจ ยังไงก็นึกไว้ ครอบครัวแม่สอนให้พี่น้องรักกัน”
“รักอยู่แล้วล่ะต้าก็รักเจ้าตอง” เธอหันไปลูบหัวเกรียน ๆ ของน้องชายก่อนกอดคอ ตนัยขอตัวนำรถเข้าอู่ จากนั้นโทรศัพท์หาคนรัก
จิตราภรณ์รีบมาหาคนรักยังที่นัดพบที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ตนัยเล่าเรื่องอุบัติเหตุให้ฟังโดยละเอียดไม่ปิดบัง
“แต่คุณชีตาร์แกเลือดร้อนตบพี่ชายคุณกับคนรักโต้คืนไปคนละฉาด”
“ตาย คุณชีตาร์ที่ตุ่นเคยบอกว่าเป็นเพื่อนที่โตมาด้วยกันน่ะหรือ”
“ครับ ใครทำอะไรผมกับคุณตองได้ซะที่ไหนล่ะ”
“เธอรักคุณ” สาวสวยทำตาพองอย่างหวง ๆ
“หือ” เขาทำเสียงหนักในคอเมื่อเธอค้อนให้
“อย่าคิดในทางอื่นเด็ดขาด ผมเป็นแค่ลูกไล่ของคุณชีตาร์ไม่มีเรื่องชู้สาวหรอกแล้วเธอก็เหมือนเจ้านาย คุณก็รู้ว่าผม” เขาขยับจะฟื้นปมด้อยเรื่องฐานะแล้วชะงักไปเมื่อคำสั่งของชีตาร์ผุดขึ้นมาในสมองอย่าดูถูกตัวเองเป็นอันขาด
จิตราภรณ์เข้าใจตนัย เธอเอื้อมมือบีบมือของเขาเบา ๆ ปลอบโยน
“ก้อยไม่แคร์เรื่องฐานะหรอกค่ะตุ่น ขอให้ตุ่นรักก้อยอย่างมั่นคงก็พอค่ะ”
“ชีวิตนี้ผมก็มอบให้ก้อยได้ ไม่รักก็คงนั่งแบ่งกั้นเรื่องชนชั้นอยู่แล้วล่ะ” ทั้งสองสบตาอย่างคนใจตรงกัน ครู่หนึ่งจิตราภรณ์จึงเอ่ยถึงชีตาร์อย่างสนใจ
“ที่ตุ่นเล่าให้ฟัง คุณชีตาร์ไม่เถียงหรือว่าไม่ได้จน”
“คุณชีตาร์ติดดินขนาดนั้น รู้มั้ยไปเรียนเมืองนอกเธอทำงานหาเงินเรียนเอง”
“โอ้โห ก้อยอยากรู้จักเธอจังเลยค่ะอายุเท่าเรามั้ยคะ”
“แก่กว่าผมสองปี”
“แนะนำให้ก้อยได้รู้จักบ้างนะ ก้อยสะใจที่คุณชีตาร์กล้าหาญต้านความหยิ่งจองหองของพี่กวางกับพี่นุช โดยเฉพาะพี่นุชชอบยกตัวเองยังกับลอยได้อย่างนั้นละ”
“เธอพึ่งกลับจากนอกให้พักก่อน วันหลังจะแนะนำให้รู้จัก รับรองก้อยชอบคุณชีตาร์แน่”
“เธอสวยมั้ย”
“เหมือนท่านผู้บัญชาการยังกับถอด สูงเท่าผมนี่แหละ”
“ฮ้า ร้อยเจ็ดสิบสองเชียวหรือ”
“ก็คุณลุงสูงตั้งร้อยแปดสิบ คุณรียาก็สักร้อยเจ็ดสิบกว่าได้ คุณชีตาร์เป็นนักกีฬา ผมไม่เห็นเธอกลัวใครเลยนอกจากคุณพ่อคุณแม่”
ภาพที่จิตราภรณ์นึกเอาไว้คือผู้หญิงตัวโต ผิวคล้ำท่าทางดุเหี้ยมกล้ามเนื้อเป็นมัด
ซึ่งช่างแตกต่างจาก สาวสวยผิวสีน้ำผึ้งรูปร่างดีเยี่ยม มียิ้มหวานปานหยด รับดวงตาพราวระยับ ดูดีมา ทำให้จิตราภรณ์ ซ฿งมาพบชีตาร์ในวันนี้ ถูกแรงบางอย่างดึงให้จิตราภรณ์หญิงสาวรุ่นน้องเข้าไปสวมกอดเมื่อตนัยแนะนำให้รู้จัก
“ดีใจจังค่ะที่ได้รู้จัก”
“นี่หรือหวานใจนายตุ่น ดูดีเชียวนะ” ชีตาร์ก้มลงแนบแก้มทักทายตามแบบตะวันตกที่คุ้นเคย
“พี่ชีตาร์พูดไทยชัดมากนะคะ”
“พ่อสอนให้อ่านหนังสือพิมพ์ดัง ๆ ทุกเช้า อยู่เมืองนอกก็เข้าชมรมวัดไทยนี่จะไปเที่ยวไหนกันหรือ”
“ไปทะเลค่ะไปด้วยกันมั้ยคะ”
“ไม่ล่ะจะไปทำงาน”
“งานที่ไหนคะ”จิตราภรณ์ถามด้วยความสงสัย เพราะเธอทราบมาว่าชีตาร์พิ่งกลับเมืองไทย แต่เจ้าตัวบอกว่าจะทำงาน ชีตาร์ยิ้มแทนคำตอบ
ตนัยแยกไปกับเพื่อนสาวตามลำพัง ชีตาร์ไปทำงานตามที่คิดไว้ในใจ เธอจะไปเป็นบาร์เทนดี้ในรีสอร์ตของมารดา

Create Date : 25 สิงหาคม 2554

Last Update : 25 สิงหาคม 2554 8:04:04 น.

2 comments

Counter : 598 Pageviews.

ปากไวได้ใจมาก

โดย: mok IP: 202.29.54.58 วันที่: 8 กันยายน 2554 เวลา:20:17:19 น.

like!!!!

โดย: j IP: 74.100.135.140 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2554 เวลา:8:33:58 น.