ลืมวิชา เมื่อทุกข์จรมา เมื่อผู้ที่กำลังฝึกฝนกำลังตกอยู่ในภาวะทุกข์ ไม่ว่า จะทุกข์กาย หรือ ทุกข์ใจ สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นเสมอ ๆ ก็คือ ความอยากที่จะหายไปจากทุกข์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ ความอยากทีต้องการหายจากทุกข์ คือ การลืมวิชา ในการปฏิบัติธรรม การปฏิบัติธรรมเพื่อพ้นทุกข์นั้น ในขณะที่ทุกข์กำลังเกิดขึ้น ให้เพียงระลึกรู้อยู่ว่ามีทุกข์เกิดขึ้น ไม่ต้องมีความอยากที่จะหายจากทุกข์ บางอาจารย์จะใช้คำศัพย์ว่า รู้ซื่อ ๆ หรือ รู้เฉย ๆ หรือ รู้แล้วไม่แทรกแซง แต่ว่า นักปฏิบัติมักจะลืมเรื่องนี้ไปเสียสิ้น เมื่อทุกข์จรเข้ามา เมื่อใจเกิดอยากจะหายจากทุกข์ จะเกิดการดิ้นรนกระวนกระวายใจของจิตใจเพิ่มซ้อนขึ้นมา ยิ่งเป็นการเพิ่มทุกข์ใจมากขึ้นไปอีก ถ้าใจวางเฉยในทุกข์ รู้อยู่ว่ามีทุกข์เกิด แต่ให้ใจเป็นอุเบกขา แล้วหาเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ แล้วแก้มันเสีย นี่คือ วิธีการปฏิบัติ ถ้าทุกข์กาย ก็ไปหาหมอ รับประทานยา หาสาเหตุแล้วแก้ใข ถ้าทุกข์ใจ ก็ต้องทำสมถะ อาจใช้การเดินจงกรมช่วย ให้จิตทีมันยึดในทุกข์มันหลุดออกมาให้ได้ก่อน เมื่อจิตดีแล้ว ก็จะมีสมองสดใส มีปัญญาแก้ใขปัญหาต่อไปได้อีกทีหนึ่ง ความเป็นคน จะมีสารพัดทุกข์ สารพัดเรื่อง ที่จรเข้ามา ไม่มีทางเลี่ยงได้เลย ถ้าเราเห็นทุกข์นั้นอยู่ แล้ววางจิตเป็นอุเบกขาในทุกข์นั้นได้เสมอ ๆ มันก็จะเป็นทางผ่านในการปฏิบัติธรรม ข้อดีของทุกข์อีกอย่างก็คือ เมื่อเกิดทุกข์ ทำให้เกิดความเบื่อหน่าย ความไม่ต้องการ ความไม่อยากได้ ความอยากหนีไปให้พ้น ๆ จากสังสารวัฏ ที่มีแต่ทุกข์ ความรู้สึกนี้ ก็เป็นตัวเร่งให้มีความเพียรในการปฏิบัติ ไม่มีใครหนีทุกข์พ้น แม้แต่พระอรหันต์ ก็ยังมีทุกข์ทางกายอยู่ แต่ทุกข์ใจ ท่านละได้หมดสิ้นแล้ว ไม่ทุกข์ใจอีกแล้ว ทุกข์ให้รู้ เมื่อรู้แล้วให้รู้เฉย ๆ ไม่ต้องอยากให้หายทุกข์ นี่คือสมุทัยให้ละครับ   Create Date : 13 ธันวาคม 2552 8 comments Last Update : 29 มกราคม 2555 18:30:32 น. Counter : 924 Pageviews. Share Tweet

บางทีทุกข์ของคนอื่นกลับทำให้เราทุกข์กว่าเสียอีก มองเห็นเขาแก้ปัญหาไม่ตรงจุด เห็นเขาเจ็บปวดเรื้อรัง เห็นด้วยเป็นอย่างมากที่จิตตกต้องเดินจงกรม ช่วงนี้จิตตกมากกับเรื่องของคนอื่น ไม่รู้จะหาทางออกอย่างไงดี เห็นจิตตัวเองฟุ้งไปฟุ้งมาที่ได้รับโทรศัพท์   โดย: pintip IP: 118.174.6.65 13 ธันวาคม 2552 14:21:38 น.

ขอบคุณค่ะ   โดย: kaoim IP: 110.49.149.246 13 ธันวาคม 2552 16:40:01 น.

เมื่อยังมิกิเลส ก็ย่อมมีการยึดติดครับ มันเป็นธรรมชาติของจิตที่มีกิเลส เดินจงกรม ดีมากครับ ทีจะช่วยให้จิตมันสลัดการยึดติดในเรื่องราวออกไปได้ ถ้าจิตหลุดออกจากการยึดติด ทุกข์ใจก็จะคลายตัวออกได้ ทำให้ทุกข์ลดลงไป แต่มันก็อาจกลับมายึดติดได้อีกครับ มันจะเวียนไปเวียนมาอย่างนี้บ่อย ๆ แต่ว่า การที่มันเวียนมา มันก็มีข้อดี ที่ทำให้เรามีประสบการณ์กับมันได้ดีขึ้น แต่ก็ต้องแรกด้วยการทุกข์ใจครับ ต่อเมื่อ ฝึกสัมมาสติ สัมมาสมาธิ ให้ตั้งมั่นมากชึ้น จิตจะมีกำลังที่จะสลัดการยึดติดได้ดีขึ้น ได้เร็วขึ้นไปเรื่อย ๆ เองครับ ลองอ่านเรื่องนี้ดูครับ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=namasikarn&month=10-2009&date=14&group=5&gblog=2 หนทางแห่งมรรค มันจะออกมาแบบนี้เอง ที่ระหว่างทาง จะแลกด้วยความเจ็บปวด ทำให้ผมนึกถึงคำฝรั่งคำหนึ่งที่ว่า No Plain No Gain   โดย: นมสิการ 13 ธันวาคม 2552 18:15:59 น.

ขออนุญาตคห.1 ท่านกำลังส่งจิตออกนอก จึงเอาทุกข์ของคนอื่นเป็นของท่าน ขอให้มีเมตตา กรุณาต่อคนอื่นโดยมีอุเบกขาเสมอ และให้รู้ลงปัจจุบัน   โดย: เพื่อนธรรม IP: 118.173.82.28 13 ธันวาคม 2552 22:28:33 น.

ขอบคุณ คุณ เพื่อนธรรม ขอแก้นิดหน่อยครับ No pain No Gain ครับ ข้างบนเขียนผิดครับ   โดย: นมสิการ 14 ธันวาคม 2552 6:08:57 น.

ผมเข้าใจความรู้สึกของ คห 1 ครับ การที่เราต้องเข้าไปแบกรับความทุกข์แบบนี้ แสดงว่า บุคคลนั้น จะเป็นคนที่เรารัก หรือ คนที่เราเราเคารพนับถืออยู่ จึงได้ทุกข์และเข้าไปแบกเอาไว้ รู้ทั้งที่รู้ว่าทุกข์ แต่มันสลัดออกยากครับ ขอให้ใจเย็น ๆ ค่อย ๆ ฝึกจิตเพื่อการพัฒนาจิตต่อไปเรื่อย ๆ แล้วต่อไป จะค่อย ๆ ดีขึ้นเอง ด้วยจิตที่มีกำลังความตั้งมั่น ให้เวลากับตนเองในเรื่องแบบนี้ อย่าไปเร่งรัด อยากจะจบเรื่องไว ๆ มันจะยิ่งทุกข์ครับ   โดย: นมสิการ 14 ธันวาคม 2552 6:31:57 น.

ทีแรกคิดว่าจะเดินบนทางนี้ได้อย่างราบรื่น แต่ว่าหนทางแห่งมรรคไม่ใช่จะเดินได้ง่ายจริงๆ ที่เขาว่า มารไม่มีบารมีไม่เกิด ก็คงจะเป็นอย่างนั้น เรื่องทุกข์ที่จะเกิดกับตัวเองคงเกิดได้ยาก ถึงเกิดก็เป๋ไปได้ไม่นาน เพราะฝึกจิตมาขนาดนี้แล้ว แต่กับคนอื่นตัวเองก็ได้แต่นั่งร้องไห้ ปัญหาทางจิตใจของเขาคงจะแก้ได้ยาก แต่ก็แก้ไม่ยาก หากเขาเข้ามาทางธรรมะ แต่ก็คงจะยากที่คนๆหนึ่งที่โลกยังสดใสเป็นสีชมพู จะเข้ามาทางธรรมได้ แต่ในใจก็คิดว่าเขาคงจะเข้ามาในเส้นทางธรรม เพราะเหตุนี้ ถ้าไม่มีอะไรกระทบเขาอย่างแรง คงเป็นการยากที่จะเข้ามาในเส้นทางนี้ เหมือนกับจะเคยบอกคุณแล้วครั้งหนึ่ง เรื่องพี่น้องของคนที่บ้าน แล้วก็น่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ   โดย: pintip IP: 118.174.29.164 14 ธันวาคม 2552 12:47:55 น.

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่ asknamasikarn@gmail.com หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน   โดย: นมสิการ 29 มกราคม 2555 18:42:51 น.