อาทิตย์นี้นั่งดูซีรีย์เรื่องนี้ แบบเครียดมาก
ลิขิตรักนี้เืพื่อเธอ
ตอนที่กำลังติดอยู่นี้ไม่เคยดูมาก่อน
เลยไม่รู้ว่า พระเอก สุราช เวลาร้าย
เขาร้ายได้น่าชมไปเลย
วาจาและการกระทำเชือดเฉือนนางเอก สันติ
จนทำอะไรไม่ได้รับมือไม่ถูก
กับความเปลี่ยนแปลงแบบคนละคนของเขา
นั่งดูแล้วสงสารสันติ
เธอทำอะไรไม่ได้จริงๆ
เขาเปลี่ยนแปลงแบบไม่สนใจไยดีเธอ
และว่าเธอด้วยถ้อยคำแรงๆ
เอาถ้อยคำเก่าๆ และการกระทำของเธอเก่าๆ
ที่เขาเคยเห็นด้วยและชื่นชอบ
มาว่าประชดประชัน โดยยกเรื่องการศึกษาสูงของเธอ
การเลี้ยงดูจากครอบครัวของเธอ
มาเป็นอาวุธทำร้ายเธอ
แบบไม่รักษาหน้า ทั้งเมื่ออยู่ด้วยกัน
และต่อหน้าทุกคนในครอบครัว
แต่ถ้าติดตามดีๆ จะโทษสุราช คงไม่ได้
เขาคือคนกลางระหว่างภรรยาและแม่
แม่ที่หวงลูกชาย และรักลูกชายมาก
แม่ที่ไม่ชอบลูกสะใภ้
เพราะรู้สึกว่าลูกชายจะรักเธอมากกว่าแม่
แม่ที่ลูกสะใภ้ทำอะไรไม่ถูกใจไปเสียเกือบทั้งหมด
และว่าเธอต่างๆ นานาๆ พาลไปถึงพี่ชายและพ่อแม่ของเธอ
เมื่อสันติไม่มีทางออก จึงไปลงที่สุราช
ถ้อยคำวาจาที่สันติต่อว่าสุราช
จึงรุนแรง...นี่เองคือสาเหตุ
ทำให้สุราชเปลี่ยนไป
เขาเข้าใจในสิ่งที่สันติเจอ
เขารับรู้ในสิ่งที่เธอเป็น
เขาจึงไม่อยากให้เธอต้องมาอยู่กับเขาที่เป็นเพียงพ่อค้าขนม
ไม่อยากให้เธอต้องมาทนกับครอบครัวของเขาที่วุ่นวายตลอดเวลา
ไม่อยากให้เธอต้องรับมือกับแม่ของเขา
แต่เขาไม่อาจบอกเธอได้ อย่างที่เขาคิด
การแสดงออกทางตรงข้ามต่อเธอ
จึงเป็นทางออกสำหรับเขา
เมื่อวานนางเอกพยายามจะให้พระเอกพูดออกมา
ในสิ่งที่เขาเก็บไว้ในใจ เพื่อเธอจะได้ช่วยเขา
เธอแกล้งทำเป็นหกล้ม และพระเอกไปช่วย
พระเอกถามเธอว่า "เจ็บตรงไหน"
นางเอกตอบว่า "บอกไม่ได้ว่าเจ็บตรงไหน"
พระเอกจึงถามว่า "ถ้าบอกไม่ได้แล้วจะรู้ได้อย่างไร ว่าเจ็บตรงไหน ยังไง"
นางเอกจึงตอบว่า "นั่นสิ ถ้าไม่บอกแล้วจะรู้ได้อย่างไร ว่าเจ็บตรงไหน พระเอกเจ็บตรงไหน บอกเธอมาสิ เธอจะได้รู้ว่าต้องทำยังไง"
พอพระเอกรู้ว่านางเอกแกล้ง เขาก็ยิ่งทำมึนตึนและอุ้มนางเอกไว้บนที่นอน จนนางเอกเริ่มกลัว
เป็นข้อความโต้ตอบสั้นๆ แต่นั่งดูแล้วมัน "ใช่"
ถ้าอีกคนไม่บอกว่าเป็นอะไร ทำไม แล้วอีกคนจะเข้าใจได้อย่างไร ว่าทำไมเป็นแบบนั้น
เดี๋ยววันนี้ไปนั่งลุ้นว่า เขาสองคนจะหาทางออกเรื่องนี้กันอย่างไร
เคยถามคำถามบางคนมากมาย
แต่เขาตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง เงียบเฉยๆ บ้าง
บางทีก็รู็สึกว่า แบบนี้คืออะไร
ไม่อยากตอบ ตอบไม่ได้ หรือไม่รู้จะตอบอะไร
แต่การเงียบเฉยๆ มันคงไม่ใช่คำตอบที่ดี
สำหรับการสื่อสารของคนสองคน
วันนี้ก็เลย...
ไม่รู้จะคุยอะไร
และพอไม่รู้จะคุยอะไร
นานๆ เข้า
ก็ไม่ได้คุยกัน
และเมื่อไม่ได้คุยกัน
นานๆ เข้า
เราก็คง...ลืมๆ กัน..
ไปเอง...เนอะ
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
ตั้ง 141
อ่านซ้ำไปซ้ำมาหรือคะ
ขอบคุณใครก็ตามที่อ่านซ้ำไปซ้ำมานะ