อย่าเชียวนะคะ...ตามหัวข้อเรื่องเลย
เพราะเจอมาก่อนแล้ว
แม้ว่าคนคนนั้นจะดีกับเราเพียงใดก็ตาม
กั้นขอบเขตของความดีที่เขามีต่อเรา
กับความเดือดร้อนที่เขาจะนำมาให้เรา
หากเราเอ็นดูเขา จนลืมเอ็นดูตัวเอง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องเงินๆ ทองๆ
และความรัก...
เคยช่วยเหลือเงินบางคน...
ช่วยมาตลอดและไม่เคยคิดทวงถาม
เพราะเห็นว่าเขามีบุญคุณต่อเรา
แต่ยิ่งช่วยก็ยิ่งเจ็บตัว
ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ใช้คืนเราหรอกนะ
แต่เพราะว่า..เขาไม่มีจะใช้คืนจริงๆ
เงินของเราตอนนี้
ก็เลยเป็นเงินของเขา..ไปเสียแล้ว
ตามข้างบนนี้จริงๆ ค่ะ
พอมากๆ เข้ามันกลายเป็นหนี้สะสม
ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะได้คืนวันไหน
ถามใจจริงๆ ก็เสียดายเงินก้อนนั้น
แต่ไม่เคยคิดทวงถาม
เพราะรู้แก่ใจว่า...
เขาไม่มีจะคืนจริงๆ
การช่วยเหลือคนที่ถูกต้อง
บางทีต้องให้เขาแก้ปัญหาของเขา
ด้วยตัวเขาเอง...
ที่ผ่านมา..เอาปัญหาเขามาเป็นของตัว
แก้ปัญหาเขาได้...
กลายเป็นปัญหาตัวเอง...ทันที
นี่แหล่ะจึงเข้าข่าย...
เอ็นดูเขา..เอ็นเราขาด
ปัญหาเขา...เราเอามาใส่ใจมากไม่ได้หรอกค่ะ
เพราะปัญหาเรา...ใครยังช่วยไม่ได้
ปัญหาใคร...บางทีต้องให้เขาหาทางแก้เอง
ไม่ว่าคนนั้น..
คุณจะรู้สึกว่าเขาดีกับคุณแค่ไหนก็ตาม
ความรัก...ก็เช่นกัน
การที่คุณรักใคร...ใช่ว่าเขาจะรักตอบ
การที่ใครรักคุณ...ใช่ว่าคุณจะรักตอบ
การฝืนความรู้สึกกัน...
ก็ไม่ต่างกับ
เอ็นดูเขาเอ็นเราขาด
เพราะรักเขา..เขาก็ไม่รัก
เขารักเรา...เราก็ไม่รัก..
ก็ไม่ต้องรักกัน
แหล่ะดีแล้ว...เนาะ
แวะมาทักทายจ้าาา 
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
พี่อุ้มก็เคยเป้นอาการแบบนี้
ลุงข้้างบ้านมายืม...แล้วเราก็คิดว่า
อุ้มเสียค่าเช่าบ้านให้ดีกว่า
แล้วลุงแกก็ไม่มายืมอีกเลย
ส่วนเงินที่เสียค่าเช่าบ้านสองเดือนให้ไป
ก้ถือว่าบริจาคให้ไปเลย
เพราะก็รู้อยู่แล้วว่าลุงเขาไม่มีทางคืน
ทุกวันนี้ก็เจอลุงก็ไม่คิดทวง
เพราะรู้ว่าเขาไม่มีเงินคืนให้
....เข้าใจความรู้สึกของน้องอิ๋วจ๊ะ