Group Blog
All Blog
|
ทางสายใหม่...  ตั้งแต่วันอังคารถึงวันนี้ ไปปฏิบัติธรรมเป็นเวลาสามวันสามคืนเต็มๆ ณ สถานที่แห่งนี้ ปกติเป็นคนใฝ่ทางนี้อยู่บ้าง แต่ไม่เคร่งอะไรมากมาย ใครชวนไป ถ้าไปได้แล้วสะดวก...ก็จะไปกับเขาหมด แต่คราวนี้ถูกบังคับไป เพราะเป็นโครงการหนึ่งในการอบรมหลักสูตรที่ตัวเองอบรมอยู่ แต่ขอบอกว่า ถูกใจมากมาย เพราะเกือบสิบปีแล้วมั้ง ที่ไม่ได้ไปปฎิบัติธรรมหลายวันแบบนี้ ถือเป็นโอกาสอันดีของตัวเองจริงๆ  เมื่อไปถึงจะเป็นความรับผิดชอบของสถาบันวิปัสสนาธุระ โดยจะมีพระวิปัสสนาจารย์มาให้ความรู้และคอยแนะนำ ตลอดจนฝึกในเรื่องของการเดินจงกรม และการวิปัสสนากรรมฐาน  อาจเป็นเพราะตัวเองห่างเหินไปนาน เมื่อกลับมาปฏิบัติใหม่ วันแรก จึงมีอาการรวนๆ และฟุ้งเฟ้อ พระอาจารย์สอนเดินจงกรม ขวาย่างหนอ ซ้ายย่างหนอ เราก็ต่อในใจขณะเดินไปแบบเซไปเซมาว่า ปลาหมึกย่างหนอ...  พอพระอาจารย์สอนให้นั่งสมาธิกำหนดรู้ พองหนอ ยุบหนอ ก็นั่งไม่เกินสิบนาทีลืมตาแป๊วเลย ยิ่งพอมาเจอกราบสติปัฏฐาน...นึกในอารมณ์ทันทีว่า นี่มันกราบสโลโมชั่นนี่นา....ทำไม่ได้...ยังไง..ก็คงทำไม่ได้  แต่พอเช้าวันที่สองหลังจากพักผ่อนอิ่ม ตื่นตีสี่เตรียมทำวัตรเช้าตอนตีห้า ลงไปนั่งสมาธิรอ...ปรากฎว่านั่งได้นานซะงั้น แปลกใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมถึงนั่งสมาธิได้ แบบไม่ว่อกแว่กด้วย อาจเพราะมีพื้นฐานการฝึกนั่งมาบ้างล่ะมั้ง  และนั่งได้เป็นอย่างดีมาตลอดการฝึกปฏิบัติธรรม แม้จิตจะฟุ้งเฟ้อไปบ้าง เรียกกลับมาบ้าง กำหนดรู้บ้างว่าไปไหน เป็นอะไร แต่รู้ตัวตลอดเวลา จิตไปทางไหน...เขาถึงว่า สติมาปัญญาเกิด นั่งสมาธิเถิด รู้ประโยคนี้เลย ทันที การนั่งสมาธิจึงไม่ใช่ปัญหา...การเดินจงกรมก็ไม่ใช่ปัญหา แต่ปัญหาคือการกราบสติปัฏฐาน อันนี้สิยาก กราบช้าๆ แบบระลึกสติตลอดเวลา ยากมากจริงๆ เพราะเราต้องกำหนดว่า ตอนนั้นกำลังทำอะไร ยกมือซ้าย ยกมือขวา พนมมือ อัญชลี วันทา อภิวาท โห...กว่าจะอภิวาท... พระอาจารย์บอกให้ใช้เวลาสามถึงห้านาที ในการกราบสามครั้ง โอ้โห ปกติ นาทีเดียว ก็กราบครบสามครั้งแล้วนะ ยากจริงๆ  แต่เอาเข้าจริงๆ ก็กราบได้นะคะ กราบได้ตามเวลาที่พระอาจารย์บอกด้วย กราบได้นานกว่าที่คิดอีกต่างหาก ระหว่างกราบจะระลึกและแผ่กุศล ถึงบุคคลต่างๆ ในการกราบแต่ละครั้ง ได้ทั้งบุญกับตัวเองและกุศลกับคนอื่น ถือเป็นการปฏิบัติธรรมที่คุ้มค่ามาก กลับมายังติดความรู้สึกนั้นอยู่ตลอด จนต้องมาเปิดซีดีธรรมฟัง แทนรายการเพลงที่เคยฟังประจำ  จากที่เคยร้อนรนกับใครบางคน ก็เย็นใจอย่างไม่น่าเชื่อ จากที่เคยอยากคุย ก็เฉยได้อย่างผิดแปลก จากที่ขาดเสียงแล้วมันจะเหงา ก็อยากฟังเสียงธรรมเข้ามาแทน เป็นได้ได้ ด้วยประการฉะนี้แล ธรรม คือ เพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์ จริงๆ ตลอดเวลาสามวันสามคืน สมองปลอดโปร่ง ไม่มีอะไรมากวนเลย ว่างเปล่า แบบพร้อมรับฟังธรรมเทศน์อย่างมาก นี่กระมังที่อาจารย์ท่านฝากไว้ ก่อนจะมาวัดว่า ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิติ แปลว่า ทางนี้กระมัง...ที่ตัวเองควรอยู่ ทางนี้กระมัง...ที่สงบพอสำหรับตัวเอง อยู่มาปูนนี้ เพิ่งรู้สึกว่า คาถาบทนี้ไพเราะมากมาย ลองฟังกันดูนะคะ แล้วขอทุกท่าน อนุโมทนาบุญด้วยกัน ค่ะ
|
sunny-low
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ความทุกข์ สอนให้อดทน ถ้าผ่านมันได้ ก็จะเจอความสุข... Friends Blog |
||||||||||||
จากไปนานคิดถึงจังเลย
