มีนาคม 2558

1
4
5
6
7
8
11
12
13
14
15
17
18
19
20
21
22
23
24
26
27
28
29
31
 
 
All Blog
"คนที่ทนอารมณ์คุณได้เสมอๆ..."


หลายเดือนก่อนมีปัญหากับอารมณ์แปรปรวนช่วงก่อนประจำเดือนจะมาเป็นอย่างมาก
มันควบคุมอะไรไม่ได้เลย และพร้อมจะระเบิดใส่ทุกคนที่ทำให้หงุดหงิด
อาการแบบที่เรียกว่า "เหวี่ยง" นั่นแหล่ะ
และจะโดนทุกคน ไม่ว่าคนนั้นจะอยู่ใกล้หรือไกล...ก็ตาม




ล่าสุดไประเบิดใส่หัวหน้างาน และรู้สึกเลยว่า
หากปล่อยไว้มันจะยิ่งเป็นมากขึ้น
และเคยเล่าปัญหานี้ให้เพื่อนคนหนึ่งฟัง
ซึ่งก็เล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ 
และเพื่อนคนนี้ก็เจออารมณ์เหวี่ยงของตัวเองอยู่บ่อยๆ
ซึ่งเพื่อนเคยแนะนำให้ออกกำลังกายหนักๆ 
แต่เราไม่เคยทำตามคำแนะนำนั้น





พอเล่าเหตุการณ์ที่อาละวาดใส่นาย
โดนมาเป็นชุดเลย ประมาณว่า
ถ้ายังไม่ปรับแก้นิสัยแบบนี้
ก็คงรู้สึกผิดตลอดไป
ถ้อยคำนั้นค่อนข้างหนักๆ กว่านี้
แต่มันจริงทั้งหมด 
พร้อมแนะนำให้ออกกำลังกายอย่างหนัก


ตั้งแต่นั้นมาเชื่อคำแนะนำนั้นทันที
มาวิ่งที่ทำงานทุกวันทำงาน
วิ่งประมาณ 30 นาที
วิ่งบ้างเดินบ้าง
จนรู้สึกชอบวิ่งไปเลย
เสียดายลูกปิดเทอม
ทำให้ต้องหยุดวิ่ง
แต่เดี๋ยวจะเริ่มวิ่งอีกแล้ว

ได้ผลจริงๆ นะคะ คำดุ คำบ่น คำว่า แรงๆ ของเพื่อนคนนั้น
เห็นผลชะงักเลย สองเดือนมานี่ อารมณ์แปรปรวนนั้นหายจริงๆ 
ล่าสุดเมื่อวันศุกร์ก็มีอาการเหมือนจะเหวี่ยงๆ ใส่พี่ที่ทำงานคนหนึ่ง
เรื่องงานนี่แหล่ะ ...อาการมาคุเริ่มออก
แต่อยู่ดีๆ คุมได้เสียงั้น ปล่อยมันผ่านไป
และนั่งทำงานเงียบๆ ไม่แอะอะไรใส่พี่เขาเลย
ผิดวิสัยที่เคยทำเป็นอย่างมาก
พอมาวันอาทิตย์ ประจำเดือนมา
รู้เลยว่าอารมณ์เหวี่ยงตอนนั้น เพราะอะไร
โชคดีมาก ที่ระงับมันได้ 
ไม่งั้นคงเสียเพื่อนและพี่ดีๆ ไปคนหนึ่งเลย


เชื่อถอะค่ะ...มาออกกำลังกายกัน
หาเวลาให้ได้...เดินวันละครึ่ง ชม.ก็ดี
ทิ้งภาระการงาน ภาระชีวิต
อยู่กับตัวเองแค่วันละ 30 นาที
เดินๆ วิ่งๆ ออกกำลังกายอะไรก็ได้
เอาแบบไม่ต้องเสียตังค์...
แล้วชีวิตดีๆ จะกลับมาอยู่กับคุณ...

ต้องขอบคุณเพื่อนคนนั้น...
เพื่อนที่ชอบบ่น ชอบว่า ชอบดุ
ชอบเตือน ชอบแนะนำ 
ชอบจริงๆ เพื่อนคนนี้
อยู่เป็นเพื่อนกันตลอดไป...เนาะ



ไม่ต้องเปลี่ยนอะไร...ไม่ต้องทำอะไร
ขอให้เป็นเหมือนเดิม...เหมือนที่เป็นอยู่
พอแระ...





Create Date : 30 มีนาคม 2558
Last Update : 30 มีนาคม 2558 15:31:59 น.
Counter : 7849 Pageviews.

3 comments
  



ยังติดตามเรื่องนี้อย่างเหนี่ยวแน่น
ถ้าไม่ลืมน่ะค่ะ
เมื่อคืนดูแล้วรู้สึกดี
กับคำว่า "ความรัก" และ "มิตรภาพ"

เอาเรื่อง "มิตรภาพ" ก่อนเนาะ



สามคนนี้ตอนนี้คือเพื่อนในวงดนตรีเดียวกัน
แต่เคยเป็นแฟนกัน
สการ์เลต เคยเป็นแฟนกับอเวรี เพราะเรียนมาด้วยกัน
และเคยเป็นแฟนกันนาร์ เพราะเป็นเพื่อนกัน
แต่เลิกลากันไปนานแล้ว
อเวรีเป็นแฟนจูเลียตและกำลังมีลูก
กันนาร์เพิ่งเลิกกับแฟนทีี่เป็นเพื่อนสนิทกับสการ์เลต
ตอนนี้สการ์เลตมีคุณหมอที่รักษาอาดีคอน มาสนใจ
และเธอก็สนใจเขาเช่นกัน
ขณะที่กันนาร์เริ่มกลับมาสนใจเธอ

ชอบฉากตอนที่กันนาร์คิดชื่อวงไม่ออก
และพยายามจะขอให้เพื่อนอีกสองคนช่วย
แต่ทั้งสองยุ่งๆ กับชีวิตตัวเอง
จนกันนาร์รู้สึกเครียดและเหมือนถูกทิ้งให้รับภาระคนเดียว

อเวรีมาเจอเห็นกันนาร์เครียด ก็พยายามจะช่วยเขาคิด
โดยนึกเอาคำง่ายๆ มาปนเปไปหมด
จนกันนาร์รู้สึกไม่พอใจ ก็หาวิธีใหม่
ให้ต่างคนต่างพูดมาคนละคำ
เพื่อดูว่าคำไหนจะเหมาะเป็นชื่อวง
แต่ก็ไม่มีคำไหนถูกใจกันนาร์อยู่ดี
พอสการ์เลตพาคุณหมอเข้ามา
เขาทักสองคนว่า คุณสองคนคือแฟนเก่าสการ์เลตเหรอ
แค่นั้นแหล่ะ พวกเขาได้ชื่อวงที่ถูกใจทันที
นั่งดูฉากนี้แล้วขำๆ คนเขียนบท
เขาวางบทบาทตัวละครตอนนี้น่ารักดี
ในความเป็นเพื่อน ในความเป็นผู้ชาย
พวกเขาแสดงออกถึงมิตรภาพที่ดีๆ ต่อกัน

แต่ก็รู้สึกแปลกๆ กับคำว่าแฟนเก่ากับเพื่อน
มันจะเป็นไปได้เหรอที่แฟนเก่าจะมาเป็นเพื่อน
ยากไปหรือเปล่านะ ถ้าเป็นชีวิตจริงเนี่ย




ส่วนคำว่า "ความรัก"
เป็นอันแน่ชัดว่า เรย์นาเลือกดีคอน
ผู้ชายที่เธอรักและเคยทำร้ายเธอ
แต่เธอก็ยังรักเขาเสมอ

แม้จะมีผู้ชายดีๆ มาหลงรักเธอ
และพร้อมจะดูแลเธอ
แต่เธอก็ยังเลือกที่จะรัก
ผู้ชายคนนี้

แต่ความรัก ใช่ว่าจะสมหวังกันโดยง่าย
คู่นี้ก็เช่นกัน
เหมือนทุกอย่างลงตัวหมด
ทั้งสองรักกัน
และคงกลับมาเป็นครอบครัวเดียวกัน
อย่างแน่นอน

แต่...
ก็ไม่รู้ว่า...จะนานแค่ไหน
เพราะดีคอนเป็นมะเร็งที่ตับ
ทางเดียวที่จะมีชีวิตรอดคือ
การปลูกถ่ายตับใหม่
นั้นต้องใช้ระยะเวลา แต่เขา
อาจมีเวลาไม่มากพอ

เมื่อคืนดีคอนบอกเรย์นา ถึงโรคร้ายที่เขาเป็น
หลังจากที่เรย์นาเปิดใจกับเขาว่าเธอรักเขา

มันโหดร้ายเนาะ...
ความรัก
กว่าจะผ่านบทพิสูจน์ต่างๆ
แต่พอผ่านพ้นปัญหาอุปสรรค
ความรักก็อาจโบยบินออกไปอีก
จริงๆ ความรักอาจไม่ได้โบยบิน
มันคงจะดำรงอยู่ เพียงแต่คนรักมากกว่า
ที่อาจโบยบินไป อย่างไม่มีวันกลับ

..รักใคร...บอกเขา...ก่อนที่เวลา..จะไม่มี...ให้บอกนะ
แต่ถ้ารักเขา...แต่บอกไม่ได้...ก็ทำใจว่า...ชะตามันเป็น...แบบนี้
ก็แล้วกัน...





โดย: sunny-low วันที่: 1 เมษายน 2558 เวลา:15:12:08 น.
  

เหนื่อย.......
โดย: sunny-low วันที่: 1 เมษายน 2558 เวลา:16:59:17 น.
  



"รักครั้งใหม่"

เมื่อเช้าเจอพี่ชายที่เข้ามาทำงานพร้อมกัน
เป็นที่พี่และเพื่อน พอจะรับรู้ปัญหาชีวิตกันอยู้บ้าง

โดยเฉพาะปัญหาในครอบครัว

ปัญหาของเรากับความรักเก่าจบลงไปนานแล้ว
ปัญหาของเรากับครอบครัวใหม่ยังคาราคาซัง

ปัญหาของพี่กับความรักเก่ายังคาราคาซัง
ปัญหาของพี่กับความรักใหม่คือคนรักเก่าไม่ปล่อย

เราสองคนอยู่กับปัญหาที่คาราคาซังด้วยกันทั้งคู่

ปัญหาเรา...รอแค่เวลาที่จะแยกจากกันอย่างถาวร
เพราะโดยพฤตินัยและนิตินัย ไม่มีอะไรผูกมัดต่อกัน
มีเพียงลูกชายที่เขารับรู้ปัญหาอยู่บ้าง
แต่อาจไม่เข้าใจเสียทีเดียวนัก
แต่ก็เกริ่นๆ ให้ฟังเสมอๆ ว่า
วันข้างหน้า หนูจะมีสองบ้าน
คือ บ้านพ่อ และบ้านแม่



ปัญหาพี่นี่สิ...คงยากที่จะแก้ไข
เพราะคนรักเก่าพี่เขาไม่ยอมหย่าขาด
แม้จะแยกกันอยู่มานานหลายปี
และพี่มีคนรักใหม่ที่เข้าใจปัญหา
และพร้อมจะอยู่เคียงข้างพี่เขา
แม้เขาจะมีปัญหาครอบครัวคาราคาซังก็ตาม



แต่ถ้าถามว่าตอนนี้เรากับพี่
ชีวิตมีความสุขดีมั้ย
ก็มีความสุขกันดีนะคะ
ยิ่งพี่เขามีความรักครั้งใหม่
เขาน่าจะพอใจกับความรักนี้ด้วย

ส่วนเรา...
แม้จะไม่อาจเรียกว่ามีรักครั้งใหม่
แต่การมีใครสักคนไว้คอยแนะนำ
ตักเตือน และพูดคุยบ่อยๆ
ก็ช่วยบรรเทาปัญหาในชีวิตได้มากมาย
การมีใครสักคน
มันทำให้ชีวิตที่เหมือนไม่มีอะไร
มีค่าดีอยู่เหมือนกัน




คนเราจะมีรักครั้งใหม่กันได้กี่ครั้งหนอ
แล้วเมื่อไหร่จะมีรักครั้งสุดท้าย
ไม่เบื่อกันเหรอที่จะตามหารักครั้งใหม่
ไปเรื่อยๆ และตลอดไป
ทำไมไม่รักษารักที่มีอยู่ให้เป็น
รักเดิม รักเดียว และรักครั้งสุดท้าย
เนาะ

โดย: sunny-low วันที่: 2 เมษายน 2558 เวลา:12:15:43 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

sunny-low
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]



ความทุกข์
สอนให้อดทน
ถ้าผ่านมันได้
ก็จะเจอความสุข...