หายไปหลายวันเลย
ไปสัมมนาต่างจังหวัดมาน่ะค่ะ
แต่หลังๆ เริ่มเบื่อการคลุกคลีกับเทคโนโลยีพวกนี้แระ
ต่อไปอาจนานๆ เข้ามาเขียนอะไรให้อ่านทีแล้วเนาะ
พอกลับมาก็รู้สึกเพลียๆ เหนื่อยๆ
จนไม่อยากจะทำอะไร
แต่วันนี้มีนัดกับพี่ๆ ว่าจะไปเลี้ยงวันเกิดพ่อ
ตอนแรกตั้งใจว่าจะไม่ไป
เพราะโทร.ไปอวยพรท่านก่อนแล้ว
อยากพักอยู่บ้านเฉยๆ
นึกอีกทีถ้าเราไปจะมีอีกคนได้ไปหาพ่อด้วย
ก็คือ ป้า ซึ่งรักน้องชายของท่านมากมาย
และชีวิตแต่ละคนตอนนี้
เหมือนค่อยๆ นับถอยหลังกันไปทุกที
ทั้งป้า พ่อ และเรา
การได้ทำอะไรร่วมกันในช่วงเวลานี้
เหมือนมีความสำคัญไปเสียทั้งหมด
ก็เลยเปลี่ยนใจ เพื่อจะพาป้าไปหาพ่อ
และไปกินเลี้ยงคล้ายวันเกิดพ่อด้วยกัน
อย่างน้อยๆ ก็คงทำให้คนสองคน
มีความสุขมากขึ้น
คำว่า ชีวิตที่นับถอยหลัง
มันผุดขึ้นมา...
อาจเพราะว่า
อายุล่วงเลยมามากขึ้น
เหมือนตอนนี้เดินทางมาครึ่งชีวิตแล้ว
จะอยู่รอดถึงอีกครึ่งชีวิตหรือเปล่าก็ยังไม่รู้
คนอายุมากๆ ชีวิตเหมือนจะนับถอยหลัง
ลงไปเรื่อยๆ
แต่ก็ใช่ว่า คนอายุน้อยๆ
จะไม่มีชีวิตที่นับถอยหลัง
อะไรๆ ในโลกนี้ล้วนอนิจจัง
ทุกอย่างย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
คุยกับเพื่อนบางคน เจอคำว่า กัลยาณมิตร
ที่ผ่านมาไม่เคยคิดกับเขาแค่กัลยาณมิตร
แต่เตลิดเปิดเปิงไปโน่นนนน....
พอเขาเอ่ยคำนี้ออกมา
มันใช่เลย....ที่ผ่านมา
เขาเป็นแค่กัลยาณมิตรกับเรา
จริงๆ
ไม่มีอะไรพิเศษใดๆ
เขามองเรา...เป็นแค่ เพื่อนที่ดี...จริงๆ
เหมือนเป็นครั้งที่สองแล้วมั้ง
กับสิ่งที่เขาพยายามบอกเรามา
และเมื่อมาถึงจุดนี้
ก็ยอมรับมันด้วยดี
ค่ะ...เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
และอย่างที่เคยบอกกันไว้เช่นกัน
ขอบเขตของความเป็นเพื่อน
มันมีอยู่....
เมื่อเราเป็นเพื่อนกันแล้ว
ก็คงต้องถอยกลับไปอยู่ในกรอบ
ของคำว่า "เพื่อน"
อย่างแท้จริง...เสียที
การจากลาครั้งนี้
จึงรู้สึกดีกว่าทุกครั้ง
ที่เคยกล่าวลา....
หวังเพียงว่า
จะเห็นชีวิตที่ดีของเขาคนนั้น
ตลอดไป....
ส่วนเรา....คงต้องมาจัดวางชีวิตตัวเองใหม่
ชีวิตที่นับถอยหลังของเรา
มีภาระพ่วงท้ายอยู่
ต้องทำให้ภาระนี้ ไม่เป็นภาระให้ได้
คงถึงพร้อมจะลาจาก....โลกใบนี้
เช่นกัน
ทุกชีวิตล้วนมีทางเดินของตนเอง
ก้าวเดินอย่างมีสติ
แม้จะโดดเดี่ยวแต่คงไม่เดียวดาย
เพื่อนมิตรมากมายแม้ไม่อยู่ข้างกาย
แต่ใจนั้นถึงกัน...เสมอ
แด่...ผู้เป็นกัลยาณมิตรต่อกันค่ะ
.gmember.com/แทนความคิดถึง-ไม้เมือง/Song-1500477206
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
ช่วงนี้การบ้านเยอะเลยค่ะ
ไม่มีเวลามาบ่นอะไรให้ฟัง
ไว้อาทิตย์หน้านะคะ
ได้หนังสือของคุณกฤษณา มาอ่านเล่มหนึ่ง
เกี่ยวกับในหลวงด้วย
เป็นนิยาย เรื่อง น้ำเล่นไฟ
เล่มนี้ค่ะ...ไว้อ่านจบมาเล่าให้ฟังนะ
ส่วนเต็ลมา ตัวอักษรมันเล็กมาก
อ่านไม่ไหวจริงๆ
และเนื้อเรื่องอ่านแล้วก็เฉยๆ น่ะค่ะ
ก็เลยไม่มีความพยายามพอจะอ่านให้จบ
จะฟังได้เปล่าหว่า เวอร์ชั่นนี่ไม่เคยฟังมาก่อนด้วย
แทนความคิดถึง ของไม้เมือง