BlogGang.com : : Mint@da{-"-} : ความสุขของกะทิ .. ขาดหาย ตามหา และค้นพบ

ความสุขของกะทิ .. ขาดหาย ตามหา และค้นพบ

สวัสดีครับ หายไปนานเหลือเกิน แต่ไม่ใช่เพราะอกหักนะครับ แหม.. ใครจะช้ำใจได้อยู่ตลอดเวลา (ฮา)
ตอนนี้ผมเริ่มปรับตัวเข้ากับชีวิตที่นี่ได้เกือบเต็มร้อยแล้ว เรื่องเรียนไม่น่าหนักใจนัก เพราะเทอมนี้ผมลงเพื่อปรับตัว
มีรายงาน 2 ฉบับ reviews 10 หน้า สอบกลางภาค 1 วิชา สอบปลายภาค 2 วิชา
ปัญหาใหญ่ที่มีก็คือ น้ำหนักขึ้น จะพยายามลดนะครับ แต่ไม่รับประกัน เพราะเพื่อนร่วมห้องทำกับข้าวอร่อยมาก
แถมไม่สามารถหยุดกินไอติม Dreyer's : Double Fudge Brownie ได้ คงจะเป็นงานหนักทีเดียวล่ะครับทุกท่าน - -"
- - - - -

มาเข้าเรื่องกันดีกว่า ความจริงผมอ่านหนังสือเล่มนี้จบไปนานมากแล้ว กว่าจะได้เขียนถึง
ถึงแม้เนื้อเรื่องจะไม่แจ่มชัดในความทรงจำ แต่เวลาก็ช่วยให้ความคิดตกตะกอน และเข้าถึงตัวละครมากขึ้น
"ความสุขของกะทิ" เล่าถึงช่วงเวลาสั้นๆ ในชีวิตกะทิ เด็กหญิงที่เธอเติบโตท่ามกลางธรรมชาติและความเงียบสงบของชนบท
โอบล้อมด้วยความรักความเข้าใจจากคนรอบข้าง แต่ทว่า สัดส่วนแห่งหัวใจกลับไม่เต็มสมบูรณ์นัก เพราะส่วนที่สำคัญที่สุดนั้นขาดหาย
นั่นคือรักและไออุ่นจากผู้ให้กำเนิด เมื่อโอกาสที่จะได้พบ "แม่" ผ่านเข้ามาในชีวิต กะทิจึงไม่ลังเลที่จะไขว่คว้าไว้
และนี่คือจุดเริ่มต้นแห่งการตามหาตัวตน ความอบอุ่น และส่วนที่ขาดหาย ให้เต็มครบกว่าที่เคยเป็นมา

บางครั้ง.. ผมรู้สึกว่า การตามหาอดีต เหมือนการเดินไปข้างหน้า โดยสายตาจับจ้องแต่เบื้องหลัง
มนุษย์เราสัมผัสอดีตผ่านความทรงจำ ซึ่งไม่คงที่แน่นอน ยิ่งนานบางอดีตยิ่งเด่นชัด ยิ่งนานบางอดีตกลับเลือนลาง
แต่เมื่ออ่านวรรณกรรมเรื่องนี้ ผมกลับรู้สึกว่า การตามหาอดีต ไม่ใช่ความสูญเปล่าเสมอไป มันอาจช่วยให้เราเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ขึ้นได้
หากอดีตนั้น เกี่ยวข้องกับแกนหลักสำคัญที่หลอมหล่อตัวตน แม้ต้องเสี่ยงกับคำตอบอันเจ็บปวด แต่มันก็ควรค่าไม่ใช่หรือ..

คำตอบที่กะทิได้รับ ไม่ได้สวยงามเหมือนฝันในเทพนิยาย แต่ก็เติมเต็มจิตใจเธอได้
เราเองอาจเป็นเช่นเดียวกับกะทิ ที่ค้นหาบางสิ่งบางอย่าง คนบางคน จากบางเสี้ยวเวลาที่เลยผ่าน
คำตอบของเราอาจแตกต่าง แต่อย่างน้อย สิ่งที่นักเดินทางค้นหาจะได้ค้นพบ ก็คือ
ความอิ่มใจจากการเอาชนะความขลาดกลัว และกล้าพอที่จะยอมรับ สิ่งที่อดีตหลอมรวมตัวตนให้เรา.. เป็นเราในปัจจุบัน

Create Date : 15 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 15 พฤศจิกายน 2550 11:23:08 น.

9 comments

Counter : 1063 Pageviews.

um....
I agree with you that " การตามหาอดีต ไม่ใช่ความสูญเปล่าเสมอไป".
Good Job!!

Anyway, Do you really like your roommate's cook?

โดย: LonelinessInMyHeart

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:46:07 น.

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สนุกค่ะ อ่านแล้วชอบมากเหมือนกัน
เวลาอ่านแล้วเหมือนกับว่าความรู้สึกของเรามันนิ่ง ไม่วุ่นวายดีค่ะ

โดย: ดอกคูณริมฝั่งโขง

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:59:07 น.

ยังไม่ได้อ่านเล่มนี้เลยจ้ะ อยากอ่านอยู่เหมือนกัน
ไว้เดี๋ยวจะไปลองหาอ่านดู

ชอบประโยคสุดท้ายมากเลย

โดย: a r i t s u m e m o o n IP: 124.120.209.225 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:50:23 น.

เคยอ่านแล้วจ้าเรื่องนี้ เศร้าแต่ก็ดีมากๆ

บิวกลับมาระวังจะกลิ้งแทนเดินเน้อ อิอิ

หนาวรึเปล่าที่นู่น ที่นี่ก็แค่เย็นๆ และเราเรียนหนักมาก แย่เลย

โดย: อะ-โล-ฮ่า

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:37:13 น.

ชอบมากๆ ค่ะ อย่างที่ได้เคยรีวิวไว้

ดีใจที่เล่มนี้ได้ซีไรท์ เพราะจะได้มีคนอ่านมากขึ้น

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:08:04 น.

คิดถึงน้องสาว

ว่างๆ ส่งโปสการ์ดมาให้พี่มั่งจิ

102/1 ซ.วัดใหม่พิเรนทร์ อิสรภาพ 29
ท่าพระ บางกอกใหญ่ กทม.10600

โดย: ป้าเพลิด IP: 125.24.174.198 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:45:10 น.

แวะมาทักทายค่ะ
เห็นด้วยค่ะว่า การตามหาอดีต
ทำให้เราเห็นปัจจุบันชัดเจนขึ้นค่ะ

โดย: นู๋กาแฟ (BeCoffee

) วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:12:30 น.

no comment

just thinking of you

โดย: a nazz IP: 58.137.54.35 วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:0:03:17 น.

สวัสดี ไม่ได้มาซะนาน อะไรๆเปลี่ยนไปเยอะ โดยเฉพาะตัวเรา ...

กำลังจะสอบแล้ว อ่านหนังสือเหนื่อยมากกกก ... เรียนไรไม่รู้ หลักสูตรเค้าแค่ 5 ปี เราล่อไปซะ7แล้ว ... หวังว่าคงไม่มีบวกเพิ่มอีก

ที่ต้อง 7 ปีเพราะได้ 44.423 ถ้า 44.5 เค้าปัดให้ เผอิญไม่ถึงอ่ะ เศร้าไปปปปปป..

อยากกลับบ้านมาก ไม่ค่อยได้กลับเลย เริ่มไม่ค่อยอบากเรียน ช่วงนี้กำลังหางานทำอยู่ ... ไปออดิชั่นงานร้องเพลงเล่นดนตรีที่ผับแถวหน้าม.ก็ไม่ผ่าน ติดต่อร้านเนตว่าจะไปคุมร้านก็ปิ๋ว .... ช่วงนี้เลยได้แต่สอนหนังสือเด็ก ได้เดือนละ 800 เอาวะ....

รีบๆเรียน รีบๆจบอ่ะ ....เฮ้ออออ...เซ็งชีวิต

โดย: เด็กซ่อมรถ

วันที่: 21 ธันวาคม 2550 เวลา:20:55:33 น.