วันธรรมดา กับคนธรรมดาที่เก่า(เตาะ)...เกาะเต่า

ช่วงก่อนผมได้ไปทำงานรับจ๊อบสั้นๆที่คลินิกแห่งหนึ่งในเกาะเต่า
ตกลงรับจ๊อบไปเพราะอารมณ์ตอนนั้นอยากเที่ยวด้วย บวกกับอารมณ์ที่มันแปรปรวน
ทันที่ที่น้องเค้าโทรมา ก็รีบ"เซย์เยส"ทันที
............
เกาะเต่าผมเคยไปมาแล้วหนึ่งครั้งเมื่อประมาณสองปีก่อน
แต่ตอนนั้นไปแป๊บเดียว และเป็น Oneday trip ที่เราซื้อแพคเกจจากสมุยไป มันรู้สึกว่าไม่มันส์ เหมือนไปเที่ยวคนเดียวสักเท่าไหร่
ก็เลยพยายามหาโอกาสที่จะมาตะลุยเองอีกสักครั้ง
คราวนี้เลยได้โอกาส มาดูภาพเกาะเต่ากับผมกันดีกว่าครับ
.........
ภาพเซทนี้ผมจะใช้เลนส์ 70-200 ซะส่วนใหญ่ เพราะว่ามีคนกระแนะกระแหนว่าซื้อมา ก็เอามาดองซะ
และคุณกะว่าก๋า เค้าก็ขอให้ผมนำมันมาใช้ให้บ่อยขึ้น (รู้สึกว่าตั้งแต่ตอนที่ผมทำบล๊อกให้น้องชายผมครั้งกระนู้นแล้วมั้ง)
ปกติถ้ามาทะเล เรามักจะใช้เลนส์ไวด์เพื่อเก็บบรรยากาศกันมากกว่า คราวนี้ลองมาเปลี่ยนบรรยากาศกันน่ะครับ

ผมเดินทางโดยนั่งรถทัวร์จากเชียงรายมาถึงตอนเช้าตรู่ แวะไปอาบน้ำบ้าน ณ มิตร แล้วก็ไปขึ้นเครื่องบินของบางกอกแอร์เวย์ที่สุวรรณภูมิ
เมื่อเครื่องลงที่สนามบินสมุยแล้วผมก็ต่อเรือของบริษัทลมพระยามาที่เกาะเต่าทันทีเลยครับ
สรุปเดินทางครบทุกรูปแบบ ทั้งทางบก ทางอากาศ ทางน้ำ เล่นเอาเพลียไปเลย
............
วันที่ผมมาถึงเนี่ย มันมีข่าวว่ามรสุมเข้าที่บริเวณอ่าวไทย
เพราะฉะนั้นก็ทำใจไว้ล่วงหน้าแล้วว่าอากาศต้องไม่ดีสำหรับการถ่ายภาพแน่ๆ
แถมคราวนี้มาทำงานให้เค้า เราก็ไม่อยากแว่บมาเที่ยวข้างนอกบ่อยๆ เกรงใจคนว่าจ้างเหมือนกันครับ
เลยเก็บภาพมาเท่าที่เวลาและสภาพอากาศจะเอื้ออำนวยละกันครับ

แต่ยังไง ถึงฝนจะตก แดดจะออก
ถ้าเราพยายามมองให้สรรพสิ่งมันสวยงามแล้ว มันก็เจริญหูเจริญตาได้ทั้งนั้นแหละครับ
แดดมันไม่เปรี้ยงทั้งปี ฝนมันไม่ตกทั้งชาติหรอก
ชีวิตมันก็มีขึ้นมีลง หากเราพริ้วไหวไปกับกฏเกณฑ์ของธรรมชาติได้ อะไรๆมันก็คงจะดีขึ้น ไม่มากก็น้อย

คลินิกที่ผมมาทำงาน
เป็นอะไรที่ทำกันสบายๆ
ผมมีเวลาอยู่กับตัวเอง ให้เวลากับตัวเองค่อนข้างมากในที่แห่งนี้ มากซะจนเราสามารถคิดทบทวน ย้อนกลับไปกลับมา
บางเรื่องที่มันไม่ดี เราก็พยายามโยนมันทิ้งลงทะเล บางเรื่องที่มันเป็นความทรงจำดีๆ เราก็เก็บมันเอาไว้
...........
สาวเจ้าคนนี้เป็นพยาบาลที่คลินิกครับ
เวลาว่างๆไม่มีอะไรทำก็จะชวนกันออกไปขี่มอเตอร์ไซด์เที่ยวข้างนอก
หรือบางทีก็ไปซื้อของอร่อยๆมากินกันสามสี่คนในคลินิก นั่งพูดคุยเฮฮาไป แลกเปลี่ยนประสบการณ์
บางทีเราก็ไม่ควรจมปลักอยู่แต่ในวังวนของตัวเอง การที่เราแลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิตกับคนอื่นบ้าง ก็ทำให้เรามองโลกในมุมมองที่แตกต่างออกไป....จริงๆน่ะครับ
ที่ผ่านมาผมจมปลักอยู่กับตัวเองมากไปหน่อย
สงสัยได้เวลา Reengineer ตัวเองซะแล้วสิ

อยู่ที่นี่ บางทีคลื่นลมก็แรง
บางทีก็ท้องฟ้ามืดครึ้ม
บางทีฝนก็ตกทั้งวัน
อยู่ใต้ฟ้าสีคราม เหยียบอยู่บนเจ้าลูกโลกกลมๆ
ต้องยอมรับสภาพนี้ให้ได้ครับ
อย่าไป"คาดหวัง"อะไรกับชีวิตให้มากนัก หากชีวิตเราลดความคาดหวังลง เราย่อมอยู่อย่างสงบสุขตามสมควรแน่นอนครับ

ที่ผ่านมาเรามีเวลาให้กับตัวเอง"มากๆ"ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
หลายๆคนคงนึกไม่ค่อยออก
เพราะบางทีเราทำงานกันงกๆ เสร็จจากงานบางทีเพื่อนฝูงชวนกันออกไปสังสรรค์กันต่อ กลับมาก็เหนื่อยล้า แถมบางทียังต้องมาเจอปัญหาปวดเศียรเวียนเกล้าในครอบครัวต่ออีก
หากว่ามีโอกาสที่เราได้อยู่กับตัวเราเองนานๆ ลองใช้เวลาช่วงนั้นให้มีประโยชน์น่ะครับ
ไม่ต้องมากมายหรอก แค่ปล่อยตัวเราไปตามสบายๆ แล้วความคิด หรือเรื่องราวบางเรื่องมันก็จะผุดออกมาเอง
เคยไหมครับ ที่เวลาเราวุ่นวาย อะไรๆที่วุ่นวายก็จะตามมาเต็มไปหมด คิดแก้ปัญหาอันนึง อีกปัญหานึงก็ตามมารุมเร้า
แต่ถ้าเรามีเวลากับตัวเอง บางทีเราสามารถมองเห็นช่องทางในการแก้ปัญหาบางอย่างได้ โดยไม่รู้มาก่อนว่าปัญหาเหล่านั้นมันเป็นแค่เส้นผมที่บังตาเราเท่านั้นเอง

บางคนทำงานไปก็ท้อกับตัวเอง
ท้อกับงานที่ทำอยู่ทุกวัน
แต่ถ้าหากเราหันไปมองคนอื่นบ้าง ทุกคนก็อาจจะเป็นเหมือนกับเรา หรือบางคนก็อาจจะทุกข์ยากลำบากกว่าที่เราเป็นอยู่ในทุกวันนี้ก็ได้
ที่เราทุกข์ หรือเราเบื่อนั้น มันก็เกิดจากความ"คาดหวัง"ดังที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น
ตอนนี้ผมก็พยายามลดความ"คาดหวัง"นั้นอยู่ จะได้มากหรือน้อยก็คงต้องพยายามกันต่อไปครับ

หากว่าเรามีความคาดหวังที่ไม่สูงจนเกินความสามาถของเรา
จะทำงานอะไร ก็คงมีความสุขไปซะหมด
รอยยิ้มก็จะบังเกิดขึ้นในใจของคนคนนั้นได้เอง โดยที่เราไม่ต้องไปฝืนยิ้ม

คนที่ดำเนินชีวิตเก่งๆ
เค้าจะรู้ว่าชีวิตของเราไม่ได้เป็นทางเดินที่ตรงแหน่วไปสู่จุดหมายปลายทางซะทีเดียว
เค้ารู้ว่าควรจะเร่งฝีเท้าตอนที่ร่างกายและโอกาสเอื้ออำนวย
เค้ารู้ว่าควรจะผ่อนฝีเท้าตอนที่มรสุมชีวิตมารุมเร้า
และเค้าก็รู้ว่าควรจะเดินย้อนกลับไปในบางช่วง หากว่าทางข้างหน้ามันเป็นทางเดินที่ผิด

เพราะทุกที่ที่เราก้าวเดินไป มันจะมีขวากหนามได้
แม้ว่าบริเวณที่เรากำลังจะก้าวเดินไปมันจะดูราบเรียบ
แต่หากเราพาชีวิตเราก้าวย่างไปข้างหน้าด้วยความประมาทแล้ว เราก็จะโดนขวากหนามอันนั้นเกาะเกี่ยว
ก้มมองดูเท้าของเราสักนิด มันคงไม่ยากเกินไปหรอก สำหรับการดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท
แต่หากเรื่องผิดพลาดได้เกิดขึ้นไปแล้ว บางทีเราก็ต้องหยุดพักตัวเอง เพื่อเยียวยารักษาแผลแห่ง"อดีต"อันนั้น เพื่อให้เรามีแรงที่จะก้าวเดินต่อไปในอนาคต
อย่าจมปลักอยู่กับอดีตอันเลวร้าย

แม้ว่าบางครั้งชีวิตเราจะไม่เคยเจอขวากหนามเลย
บางคนเจอแต่ทางที่โรยไปด้วยกลีบดอกไม้
ก็อย่าไปหลงระเริงกับความสุขที่มีอย่างล้นหลาม
เพราะว่าเราคงไม่มีความสุขไปทุกวันหรอก
สุขมาก ก็ลอยสูงมาก เวลาที่เราตกลงมาก็ย่อมเจ็บมากกว่าเป็นธรรมดา

หากเหนื่อยล้ากับชีวิตมาก
ก็จงหาที่ยึดเหนี่ยว
หรือหาที่พักนั่งให้หายเหนื่อย สูดลมหายใจให้เต็มปอด แล้วลุกขึ้นสู้เมื่อเราพร้อม

หรือถ้าร้อนรุ่มกับชีวิตมาก
ก็หลบเข้าไปอยู่ในร่มเงา
เพราะหากว่าเราฝ่ามรสุมชีวิตในช่วงเวลาที่เราไม่พร้อม เราก็อาจจะสลบไสลไม่มีโอกาสกลับมาแก้ไขหรือกลับมาสานต่อความฝันของเราได้อีก
พักซักหน่อย ค่อยๆคิด.....

แต่ในบางครั้งถ้าหากว่าเรารู้สึกเหมือนติดกับอยู่กับวังวน
เหงา ว้าเหว่
เรายังมีเพื่อนๆที่คอยให้กำลังใจ ให้คำปรึกษา
ถึงแม้ว่าเพื่อนเราจะไม่ได้ช่วยเราแก้ปัญหา แต่บางครั้งเพื่อนตายก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้เรามากหรอก
แค่เค้ามายืนข้างๆเรา ตอนที่เราไม่มีเรี่ยวแรงจะยืนด้วยตัวเอง ......แค่นั้นก็ดีมากแล้ว

มันคงดีไม่น้อย ที่เราจะมีคนคนนึงเดินเคียงคู่เราไป
คอยทักท้วงเราเวลาที่เราผลีผลาม คอยเป็นกำลังใจให้เรา ในยามที่เราท้อแท้
แต่เมื่อไหร่หล่ะที่เราจะเจอคนนั้น . . . คงเป็นเมื่อใดก็ตาม ที่เราทะลุกำแพงที่ห่อหุ้มตัวของเราออกมา
ตอนนี้ผมคงกำลังสร้างกำแพงขึ้นมาอยู่สิน่ะ

ชีวิตของคนเราก็เปรีบเสมือนเรือที่ล่องลอยอยู่กลางคลื่นลม
หากเรามีสติในการดำเนินชีวิต ก็เปรียบเสมือนเรือนั้นมีหางเสือ
หากมีกำลังใจในการดำเนินชีวิต ก็เปรียบเหมือนเรือนั้นมีน้ำมันในการขับเคลื่อน
แต่ตราบใดก็ตาม ที่เราขาดสติ เรือนั้นก็จะวิ่งวน หาจุดหมายปลายทางไม่เจอ
และถ้าหากว่าเราขาดกำลังใจในการดำเนินชีวิต เราก็มีแต่จะรอให้เรือนั้นเก่าไปตามกาลเวลา ผุกร่อน และรอวันจมดิ่งลงสู่ก้นมหาสมุทร

แต่ถึงแม้เราจะมีสติ และมีกำลังใจดีขนาดไหน
บางครั้งเราก็ต้องอยู่นิ่งๆกับตัวเองบ้าง
เพราะบางที เราอาจต้องรอให้คลื่นลมภายนอกสงบลงก่อน เราถึงจะล่อง่ลอยขับเคลื่อนไปข้างหน้าได้อย่างไม่โยนขึ้นโยนลง
ปัญหาบางปัญหา อาจต้องใช้"เวลา"ในการแก้ เพราะเวลานั้นอาจจะช่วยผ่อนเบาความรุนแรงของปัญหาบางอย่างได้
ผมไม่ได้หนีปัญหา....หากแต่ผมรอให้เวลาต่างหากที่ช่วยผ่อนเบาความรุนแรงของปัญหาลง เมื่อคลื่นลมสงบ..ผมก็พร้อมที่จะออกมาเผชิญกับปัญหาอีกครั้ง
ตอนนี้ขอแค่"เวลา"เท่านั้นเอง

หากว่าเราใช้"เวลา"เพื่อคลี่คลายปัญหาเหล่านั้นไม่ได้
ก็คงต้องใช้"ปัญญา"ในการแก้ไขปัญหาร่วมด้วย เพราะบางทีเราถูกความลุ่มหลง ความไม่รู้ ครอบงำ
เสมือนเดินอยู่ท่ามกลางความมืดมิด
ลองกดสวิตซ์ไฟในใจของเราดู เพื่อให้ความสว่างมันบังเกิด ลองถามความต้องการของเราเองดูว่า เรามีความสุขแน่หรือกับสิ่งที่เรา"คาดหวัง"เอาไว้ มันเป็น"ภาพลวงตา"ที่เรามโนขึ้นมาเองหรือเปล่า
บางทีถ้าเราหยุดนิ่ง เปิดสวิตซ์ไฟในใจของเราเอง เราจะสามารถหาทางออกให้กับตัวของเราเองได้ ไม่ช้าก็เร็ว

สำหรับกระทู้เกาะเต่ากระทู้นี้ คงขอจบแค่ตรงนี้ก่อน
แค่อยากจะสื่อสิ่งที่คิด สิ่งที่อยากให้คนอื่นได้รับรู้ลงไป
บางทีการพูดคุย อาจไม่ทำให้อะไรมันดีขึ้นในช่วงเวลาที่ไฟกำลังลุกโชน เพราะหากพูดคุย หรือแก้ปัญหาบุ่มบ่าม มันอาจกลับกลายเป็นเรากำลังโยนเชื้อเพลิงเข้าไปในกองไฟ ให้มันยิ่งลุกโชนขึ้นมาอีกก็ได้
หวังว่า"เวลา"คงช่วยทำให้ไฟกองนี้ดับมอดลงไม่เร็วก็ช้า
.............
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาเยี่ยมเยือนน่ะครับ
ยังมีภาพเกาะเต่าเหลืออีกหลายซีรีส์
ไว้จะค่อยๆทะยอยเอามาลงให้รับชมกันครับผม
เพลง The way I am
Artist : Ingrid Michaelson
Album : Girls and Boys
If you were falling Then I would catch you
You need a light I'd find a match
Cause I love the way you say good morning And you take me the way I am
If you are chilly Here take my sweater
Your head is aching I'll make it better
Cause I love the way you call me baby And you take me the way I am
I'd buy you Rogaine When you start losing all your hair
Sew on patches To all you tear
Cause I love you more than I could ever promise And you take me the way I am mmm
you take me the way I am you take me the way I am
Create Date : 21 พฤษภาคม 2551 |
Last Update : 23 สิงหาคม 2552 17:07:22 น. |
|
42 comments
|
Counter : 1914 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: หมีบางกอก (Bkkbear ) วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:53:50 น. |
|
|
|
โดย: jonykeano วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:56:33 น. |
|
|
|
โดย: รถเมล์ IP: 125.27.28.10 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:00:17 น. |
|
|
|
โดย: ผีคิวเจ้า.. IP: 125.24.156.4 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:10:11 น. |
|
|
|
โดย: butbbj วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:20:36 น. |
|
|
|
โดย: Unravel วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:52:13 น. |
|
|
|
โดย: พี่รี่+ต๊อก วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:36:41 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:50:07 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:11:20 น. |
|
|
|
โดย: N' ahamm IP: 124.157.162.250 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:35:26 น. |
|
|
|
โดย: อ๊อด ณ ลอนดอน (แหง่วในแลปวุ้ย) IP: 159.92.136.46 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:35:38 น. |
|
|
|
โดย: NuHring วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:36:19 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:54:02 น. |
|
|
|
โดย: สะพานไม้ วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:57:00 น. |
|
|
|
โดย: ก๋า เก็กเสียง (กะว่าก๋า ) วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:43:44 น. |
|
|
|
โดย: ก๋า เก็กเสียง (กะว่าก๋า ) วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:32:53 น. |
|
|
|
โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:43:25 น. |
|
|
|
โดย: พี่รี่+ต๊อก วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:52:23 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:08:07 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:07:05 น. |
|
|
|
โดย: vecchio วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:34:44 น. |
|
|
|
โดย: Snow_flurry วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:45:11 น. |
|
|
|
โดย: บลูยอชท์ วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:38:08 น. |
|
|
|
โดย: บลูยอชท์ วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:22:35 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:18:41 น. |
|
|
|
โดย: B/W วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:12:45 น. |
|
|
|
โดย: จิดา IP: 58.9.15.52 วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:07:18 น. |
|
|
|
โดย: ป้าหวาน IP: 202.90.6.36 วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:11:32 น. |
|
|
|
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:28:53 น. |
|
|
|
โดย: พลทหารไรอัน วันที่: 13 มิถุนายน 2551 เวลา:1:37:56 น. |
|
|
|
โดย: WoOMaMi IP: 124.157.217.116 วันที่: 24 มิถุนายน 2551 เวลา:13:58:30 น. |
|
|
|
โดย: ..ตามมาดู IP: 125.27.247.238 วันที่: 18 สิงหาคม 2551 เวลา:18:38:58 น. |
|
|
|
โดย: Autum IP: 203.107.204.84 วันที่: 9 มีนาคม 2552 เวลา:20:34:14 น. |
|
|
|
โดย: cherry IP: 61.19.24.154 วันที่: 1 กรกฎาคม 2552 เวลา:21:39:28 น. |
|
|
|
โดย: nungmoo วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:20:51:11 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
คงเป็นเพราะเจ้า 70-200 นี่กระมัง...
แต่มุมมองภาพยังคงเกร๋เหมือนเคย..