Bloggang.com : Dr.Manta : ลายเซนต์และจิตวิญญาณบนภาพถ่าย...

ลายเซนต์และจิตวิญญาณบนภาพถ่าย...

ขึ้นชื่อหัวข้อว่า"ลายเซนต์"

อย่าเพิ่งเข้าใจผิดคิดว่าหมายถึงตัวหนังสือลายน้ำ หรือโลโก้ที่ผมแปะไว้บนภาพน่ะครับ

แต่ผมหมายถึงอย่างอื่น

หมายถึงอะไร ลองมาอ่านกันดูครับ
.
.
วันก่อนผมได้มีโอกาสคุยกับน้องคนนึงใน Bloggang

หลายๆคนคงรู้จักกันดีในชื่อ Unravel คือผมชอบภาพถ่ายในแนวของน้องเค้ามาก
โดยเฉพาะภาพนก และสัตว์เล็กๆน้อยๆ รวมถึงภาพสไตล์ Life portrait

น้องเค้าบอกว่าเค้ามีแรงบันดาลใจจากอีกคนนึงในบล๊อกเหมือนกัน
แต่ตอนนี้คนนั้นเค้าห่างหายไปจากวงการบล๊อกไปพักใหญ่ๆ

น้องเค้าก็เคยเข้ามาดูผลงานภาพของผมหลายๆครั้ง
แต่สไตล์ภาพของผมจะเป็นอีกแนวนึง
ประมาณว่าใสๆ เน้นความชัดเจนอะไรทำนองนั้น

ช่วงก่อนที่ผมจะเดินทางไปรับจ๊อบที่เกาะเต่า
ผมเลยบอกน้องเค้าว่า เดี๋ยวจะลองถ่ายภาพสไตล์ที่น้องเค้าชอบดู

หลังจากที่ได้ถ่ายรูป แล้วกลับมาให้น้องเค้าดู

น้องเค้าก็บอกว่ายังไงๆมันก็ดูออกว่าเป็นสไตล์ของผม 555

ผมเลยได้สัจธรรมมาอันนึงว่า

"สไตล์" หรือ "จิตวิญญาณ" ที่มันอยู่ในภาพถ่ายของแต่ละคนนั้น
มันไม่สามารถลอกเลียนแบบกันได้
อย่างมากที่สุดก็อาจทำได้แค่เป็นไปในแนวทางเดียวกัน

แต่สิ่งที่คนถ่ายซ่อนเอาไว้ในภาพถ่ายนั้น
มันคือภาษาของจิตวิญญาณ
ซึ่งคนที่ถ่ายรูปแต่ละคนก็บรรจุคำพูด,จินตนาการ,สิ่งที่ต้องการสื่อออกมาในภาพไม่เหมือนกัน

เคยไหมครับ

เวลาเรามองภาพของคนคนหนึ่ง

แล้วเรารู้สึกได้ว่าเค้าเป็นคนบุคลิกยังไง

หรือเวลาเรามองภาพของเค้า แล้วเรารับรู้ถึงความคิดของเค้าที่สอดแทรกลงมาในภาพถ่ายนั้นๆ

อีกคนนึงใน Bloggang คือพี่กะว่าก๋า

เค้ามีเพื่อนรักคนนึงทำหนังสือฉบับพิเศษให้
เป็นหนังสือรวบรวมผลงานภาพถ่ายของพี่ก๋าเอาไว้

ชื่อหนังสือแปลเป็นไทยประมาณว่า "หนึ่งภาพมีค่าแทนคำพูดนับล้าน"

อันนี้ผมเห็นด้วยล้านเปอร์เซนต์
.
.
.
.
สิ่งเหล่านี้ที่พูดมา

ผมถือว่าเป็น"ลายเซนต์"บนภาพถ่าย

ภาพถ่ายบางภาพไม่จำเป็นต้องสวยงามเลิศเลอระดับคนเห็นแล้วร้องว๊าววววว
แต่ภาพถ่ายที่เราตั้งใจถ่ายมัน

ภาพที่เราบรรจงถ่ายมัน ในมุมมองของเราเอง

คนอื่นจะว่าไม่สวยยังไง หรือตำหนิว่าน่าเกลียดยังไง
แต่อย่างน้อยมันก็สวยในความรู้สึกของเรา

เพราะเราได้"เซนต์" จิตวิญญาณของมันไปบนผลงานของเราแล้ว

ภาพถ่ายของผมก็คงจะเป็นได้ในแนวของผม

ถึงแม้ผมจะพยายามทำออกมาในอีกแนว
อย่างมากก็คงแค่พอคล้ายๆ หรือ"เกือบ"จะได้แนวอย่างเค้า

แต่ยังไงๆ มันก็มีลายเซนต์ของผมติดอยู่
มันยังมีกลิ่นอายของความคิดของผมติดอยู่ดี

สงสัยคงต้องถ่ายภาพตามสไตล์ของตัวเองเหมือนเดิม
เลิกทำตามสไตล์ของคนอื่นซะที 555

ภาพถ่ายของคนบางคน

ผมก็นั่งมองได้ทั้งวัน

เพ่งพิจารณาความงดงามของ"ลายเซนต์"ที่เค้าสอดแทรกมาในผลงาน

แต่ของบางคน ถึงแม้ภาพจะงดงามระดับเทพ
แต่ผมก็ได้แค่ชื่นชม ที่เค้าทำออกมาสวย แต่"ลายเซนต์"ที่เค้าพยายามแทรกเข้ามามันไม่ใช่ตัวของเค้าเอง
มันเหมือนภาพนั้นขาดซึ่งจิตและวิญญาณ

ผมไม่ได้ว่าภาพของผมสวยงามน่ะครับ

แต่ผมชอบทุกภาพที่ผมถ่ายมันออกมา
อย่างน้อยๆผมก็ถือว่าผมได้ทำมันออกมาด้วยความรู้สึกรักมัน
รู้สึกว่าเวลาที่เราทำในสิ่งที่เราชอบแล้วมันมี"สมาธิ"

สมาธิในที่นี้คือ เราไม่ได้ว่อกแว่กไปในสิ่งอื่นใด
นอกจากความรู้สึกโล่ง สบายใจ และจิตของเราเสมือนได้ขึ้นทางด่วนไปสู่จุดหมาย

เพราะฉะนั้น เวลาที่ผมเครียดๆ บางคนจะเห็นผมเดินโต๋เต๋อยู่ที่ไหนสักแห่ง
แบกกล้องตัวนึงนั่งยองๆ หรือจดๆจ้องๆอยู่กับอะไรซักอย่าง

หลังจากนั้นผมก็จะรู้สึกว่าความเครียดที่มีมันลดทอนไปได้เยอะเลยทีเดียว

สิ่งเล็กๆน้อยๆรอบตัวเรา
บางคนอาจมองข้าม ดูแล้วรกหูรกตา

แต่ถ้าเรามองมันอีกมุม
บางทีเราจะพบความงามที่สอดแทรกอยู่

คนที่เลือกมองแต่สิ่งสวยงาม เจริญหูเจริญตาเพียงอย่างเดียว
มักจะเป็นคนที่มีความเครียดมากกว่าคนที่ปรับเปลี่ยนมุมมองว่าทุกสิ่งในโลกนี้มีความงามในตัวของมันเอง

ทุกสิ่งในโลกนี้ ไม่มีสิ่งไหนที่สมบูรณ์แบบร้อยเปอร์เซนต์

ความจริงสิ่งที่เรามองเห็น มันเกิดจากการ"ปรุงแต่ง" โดยความคิดของคนเรา

ขี้เรื้อน.....บางคนร้องยี้
แต่ทำไม
ทำไมเราถึงร้องยี้

เคยคิดมั่งหรือเปล่า
ว่าเรารังเกียจขี้เรื้อนมาตั้งแต่เมื่อไหร่

เรารังเกียจมันเพราะคนส่วนใหญ่เกลียดมันอย่างนั้นหรือ?

..........

นางแบบ/นายแบบถอดเสื้อผ้า.....เราดูสวยงาม
เพราะสิ่งที่มันถูกปกปิดอยู่ใต้ชุดชั้นในตัวจิ๋วมันเป็นสิ่งที่เราคิดว่าสวยงาม

ความจริงมันก็เป็นแค่เนื้อหนังมังสา

ทำไมเราถึงคิดว่ามันเป็นสิ่งสวยงาม....เพราะคนส่วนใหญ่ชอบมัน เราจึงชอบตามงั้นหรือ?

ภาพของผม

บางคนอาจดูผ่านๆไป
เพราะเค้าอ่านลายเซนต์ที่ผมต้องการสื่อเอาไว้ในภาพไม่ออก

บางคนอาจมองดูแล้วคิดว่า อืมมมมม ก็โอเคน่ะ
บางคนอาจมองดูแล้วคิดว่า มุมไม่แจ่ม แต่งภาพดูผิดธรรมชาติจัง
บางคนอาจมองแล้วสามารถแกะลายเซนต์ของผมออก แล้วรับรู้ถึงสิ่งที่ผมต้องการสื่อมันออกมา

ยิ่งวันนี้ได้ไปอ่านในบล๊อกของคุณกะว่าก๋า
ตามลิงค์ข้างล่างนี้ ที่คุณก๋าพูดถึง"ศิลปิน"เอาไว้ในมุมมองของพี่เค้า

//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=kawaka&month=05-2008&date=23&group=59&gblog=47

อ่านกี่รอบๆ ผมก็เห็นด้วยทุกครั้ง

ขอยกข้อความในบล๊อกมาสั้นๆ

"ศิลปินคือผู้สร้างงานศิลปะ

ในงานศิลปไม่มีความงาม

หรือความน่ารังเกีียจ

มีแต่ ความจริง กับ ความลวง เท่านั้น

ที่ถูกสื่อสารผ่านการแสดงออกของแต่ละผู้คน

แตกต่างไปตามพื้นฐานของชีวิต

ความคิด จิตใจ และสภาพสังคมที่ศิลปินคนนั้นอยู่"

ผมเชื่อว่าทุกคนมีความเป็นศิลปินอยู่ในตัวเอง

ไม่มากก็น้อย

บางคนถูกหน้าที่การงาน หรือความรับผิดชอบที่ยุ่งเหยิง
บดบังความเป็นศิลปินนั้นไปซะมิด

ศิลปินในที่นี้ไม่ได้มีความหมายแค่ในการทำงานศิลปอย่างที่เราเข้าใจเพียงอย่างเดียว

อย่างที่คุณกะว่าก๋าได้ว่าเอาไว้
ว่าศิลปะสอดแทรกอยู่ในทุกที่ของชีวิตเรา

การทำอาหารก็ต้องใช้ศิลปะ การขับรถก็ต้องใช้ศิลปะ การพูดคุยก็ต้องใช้ศิลปะ

เพียงแต่ว่าตอนนี้เราหาพรสวรรค์ทางศิลปะของเราเจอหรือยัง

หากว่าเราหามันเจอแล้ว
อย่าปล่อยให้มันจมอยู่ใต้กองทรายเหมือนเช่นเดิม

จับมันขึ้นมา ลองเอามาปัดฝุ่นหน่อย
สอดแทรกพรสวรรค์ที่คุณมีลงไปกับมันอีกนิด
เท่านี้ คุณก็จะมีความสุขกับชีวิตคุณขึ้นอีกมาก

ลองหลับตานึกดูน่ะครับ

บางคนปล่อยให้พรสวรรค์ของตัวเอง
จมอยู่ใต้ผืนทรายเป็นเวลานาน

กว่าจะรู้ว่าตัวเองมีพรสวรรค์ หรือมีความเป็นศิลปินอยู่
ก็เหลือเวลาน้อยเต็มทีในการที่จะมีความสุขกับมัน

การที่เราจะสรรสร้างงานศิลป์ขึ้นมา
เราอาจต้องสร้าง"สมาธิ"ขึ้นมาให้ได้ในระดับหนึ่งก่อน

มิฉะนั้น งานที่ออกมา มันก็จะมีกลิ่นอายของความยุ่งเหยิง
ว้าวุ่นตามอารมณ์และความคิดของเรา ณ ขณะนั้น

บางครั้งผมห่างเหินการอัพบล๊อกหรือห่างเหินการถ่ายรูปไปนานๆ
ก็เป็นเพราะช่วงเวลานั้น ผมอาจจิตตก หรือไม่สามารถทำให้สมาธิมันบังเกิดในใจผม

แต่เมื่อใดก็ตาม ที่ผมสบายใจ
หรือมีสมาธิมากขึ้น(แม้บางทีอาจไม่เต็มร้อย)

ผมก็จะทำมันได้ดีขึ้น และออกมาอย่างไหลลื่น
และผมสามารถมองผลงานที่ผมทำ และยิ้มให้กับมันได้

เอาไว้เตือนใจในยามที่เราจิตตกว่าเราต้องกลับมาเป็นปกติให้เหมือนตอนนี้ให้ได้ในเร็ววัน

เคยเป็นหรือเปล่าครับ

ในตอนที่เราไปอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งสวยงามมาก

แต่เรากลับถ่ายภาพของมันออกมาไม่สวยเลย
เพราะว่าตอนนั้นเรามีจิตใจที่หมองมัว วิตกกังวลกับปัญหาที่มันมารุมเร้า

ลายเซนต์ที่มันออกมากับผลงานชิ้นนั้นจึงออกมาดูเลือนลาง

แต่ถ้าหากว่าเรามีสมาธิดี มีความสุข

แม้ว่าเราจะไปอยู่ในสถานที่ธรรมดา

ผลงานภาพที่เราสรรสร้างออกมามักจะออกมาดีเสมอ

สิ่งเล็กๆน้อยๆในโลกใบนี้ เราสามารถมองมันให้เป็นความงาม
มองให้เป็นศิลปะได้ทั้งหมด

คุณกะว่าก๋ายังได้พูดเอาไว้อีกว่า

"ศิลปะที่ดีเกิดจากความรู้สึกทั้งมวลของคุณ

โดยแสดงผ่านมันออกมาด้วยความจริง

และความงามทั้งหมดที่คุณรู้สึก"

เขียนมาซะยืดยาว

ก็แค่อยากจะบอกว่า

อย่าลืมความเป็นศิลปินในตัวของคุณน่ะครับ

แสดงมันออกมาจากหัวใจจริงๆของคุณเอง

ไม่ใช่แสดงมันออกมาเพราะต้องการโชว์พาวเวอร์

ไม่ใช่แสดงมันออกมาเพราะคุณต้องการลอกเลียนแบบความโด่งดังของใคร

แค่แสดงความ"เป็นตัวของตัวเอง"

แค่นี้งานศิลป์ดีๆก็จะบังเกิดขึ้นเอง

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านและรับชมน่ะครับ

ตอนนี้ยังมีอีกหลายซีรีส์

เพราะช่วงนี้หายจิตตกแล้ว

งานมันก็เลยลื่นไหลไปได้เรื่อยๆครับผม

ขอบคุณคุณกะว่าก๋า และขอบคุณน้อง Unravel ด้วยน่ะครับ

อ้อ...ลืมบอกไปว่าภาพเซทนี้

ถ่ายมาจากเกาะเต่าต่อจากเซทก่อนหน้านี้น่ะครับ

ไปเกาะเต่าคราวนี้ไม่ค่อยได้ถ่ายภาพทะเลมากเท่าไหร่

เพราะไปตรงกับช่วงที่มีมรสุมเข้าครับ

ทะเลเลยออกมาไม่ค่อยงาม

และไปคราวนี้ก็ไปทำงานให้เค้าครับ
จะปลีกตัวไปเที่ยวบ่อยๆก็เกรงใจคนว่าจ้างด้วยครับ

เอาฟ้ายามเย็นที่เกาะเต่าไปดูแก้ขัดพลางๆก่อนน่ะครับ

เดือนหน้าหากมีโอกาสได้ไปทำงานอีกรอบ

จะถ่ายภาพทะเลให้ดูสดชื่นๆมาฝากครับ

บ๊ายบาย และสวัสดีครับผม
.
.
.
.

If you want me

Original soundtrack "Once"

by Glen Hansard and Marketa Irglova

Create Date : 23 พฤษภาคม 2551

Last Update : 23 สิงหาคม 2552 17:06:54 น.

33 comments

Counter : 2659 Pageviews.

มาเจิมครับ กลับจากสมุยเมื่อไหร่ครับ
ถ้ายังไม่รีบก็เก็บภาพมาฝากกันเยอะๆนะหมอ

โดย: B/W

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:22:33 น.

อ่านแล้วอาย แล้วภาพหนูมันแนวไหนอ่ะเนี่ย

โดย: butbbj

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:31:26 น.

คุณหมอ

แวะไปดูพู่กันเดียวภาค 1 ก่อนนะครับ
ภาค 2 ค่ำๆจะมาอัพอีกครั้งครับ

ส่วนบล้อกคุณหมอ
เดี๋ยวผมเข้ามาดูอย่างตั้งใจอีกครั้งนะครับ

ตอนนี้ทำงานก่อนครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:39:30 น.

คุณหมอครับ

ไม่ต้องเซฟหรอกครับ
ขอที่อยู่ของคุณหมอที่หลัวไมค์ของผมด้วยครับ
ผมจะส่งไปให้ครับ

ตั้งใจไว้อยู่แล้วว่าอัพบล้อกเสร็จ
จะมอบพู่กันเดียวชุดนี้ให้คุณหมอครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:42:59 น.

ไหนๆก็ไหนๆ
อู้งานมาอ่านซะเลย 55555

ขอบคุณนะครับคุณหมอ
ที่บางประโยคที่ผมเขียน
สร้างแรงบันดาลใจให้คุณหมอได้

เรื่องลายเซ็นนี่เป็นเรื่องแปลกนะครับ
ผมดูงานช่างภาพหลายคน
ผมรู้สึก "เฉยๆ"

รู้ว่าเก่ง ภาพคมชัด
แต่ก็แค่ "สวย"

แต่มันไม่มี "ความจริง" อยู่ในภาพ

"ความจริง" นี้ไม่ได้เกี่ยวกับการแต่งภาพหรือไม่แต่งภาพนะครับ

"ความจริง" มันอยู่ในสิ่งที่ "ใจ" เรามองเห็น
ไม่ใช่ใช้ "ตา" มองเห็น

ชอบหลายรูปที่คุณหมอถ่ายและเอามาลงบล็อกนะครับ

มัน "จริง" อย่างถึงที่สุดทีเดียวครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:50:28 น.

เราก็ชอบภาพของต้นเหมือนกันเลยคุณหมอ

มันมี "จิตใจ" อยู่ในนั้นจริงๆ เนาะ

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:43:21 น.

+ แว้ก! อ่านไม่ทัน แถมโหลดภาพไม่หมดอีกต่างหาก ... พอดีเด๋วผมมีนัดในเมือง ต้องเตรียมตัวเดินทางแล้ว เลยขอมาลงชื่อแปะไว้ก่องนะคับหมอเบส เด๋ววันจันทร์ค่ำๆ มาอ่านใหม่เน้อ

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:56:34 น.

ตอน จบ
มาแล้วครับ

โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า

) วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:38:05 น.

ช่วงนี้อัพบ่อยจังเลยวุ้ย...

ตามไม่ทันเลย...ยังรอน้องโฟร์อยู่น้า
คุณหมอ...

โดย: Little Knight

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:04:07 น.

ตอนนี้คุณพี่โสมเหงาอยู่ป่าวเนี่ย

โดย: Dr.Manta

ใช่ คะ ตอนแรกเพลง ทำไมต้องเธอรู้สึกเหงา

หูถึงนะนี่

...

ภาพสวยจังเลยค่ะ มากๆๆ ถึงมากๆๆ และมากๆๆๆ

เลพงก็เข้ากันมากเลย เพราะมาก

เอ๋อ... ว่าแต่ สนใจ นางแบบหุ่นบึกบึนไหมคะ

หาคนถ่ายมาเป็นชาติเศษแล้ว ไม่มีใครกล้าเสี่ยงสักคน

หรือว่า หากจะเสริฟ

ขอภาพจากในนี้ ไปทำ MV ได้ไหมคะ

จะนั่งรอคำตอบ ด้วยหทัยจดจ่อ...

โดย: โสมรัศมี

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:12:37 น.

เพลงเพราะ
บทความอ่านแล้วซึม
ภาพถ่ายชอบมากๆ

นาห์ว่าคนเราเป็นอย่างที่เราเป็น ตัวตนของเราดีที่สุดค่ะเพราะเมื่อถึง ณ จุดหนึ่งเราจะอึดอัดที่เราเอาตัวตนคนอื่นมาบีบคั้นตัวเราเอง

...เวลาเรามองภาพของคนคนหนึ่ง

แล้วเรารู้สึกได้ว่าเค้าเป็นคนบุคลิกยังไง

หรือเวลาเรามองภาพของเค้า แล้วเรารับรู้ถึงความคิดของเค้าที่สอดแทรกลงมาในภาพถ่ายนั้นๆ

นาห์ชอบดูภาพถ่ายพี่ก็เพราะเหตุผลนี้แหละค่ะ ดูจนจำได้หากว่าเอาภาพของพี่มาให้ดูแล้วถามว่าใครถ่าก็คงตอบได้ทันที แต่ละคนมักมีมุมมองไม่เหมือนกันนะคะนาห์ว่า

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:55:37 น.

ลึกซึ้งเสมอ...

โดย: iPONDG IP: 118.173.144.133 วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:33:24 น.

อืมม ขอบคุณพี่เบสครับ

ความจริงลายเซ็นของใคร ก็ต้องเป็นของคนนั้นจริงๆแหละ
เป็นตัวของเราเองน่ะดีที่สุดแล้วล่ะครับ

สำหรับการถ่ายภาพต้นชอบ
เพราะคิดว่าเสน่ห์ของมันคือคนถ่ายเป็นเหมือนผู้กำกับ
มีสิทธิในการกำหนดทิศทางความคิดของผู้ชม
สื่ออกมาในแนวที่เราต้องการ
และทำให้ผู้รับสารคิดตามไปในแนวทางนั้น หรือต่อยอดจากภาพของเรา(ไปในทางที่เราสามารถกำหนดได้ลึกๆ)
ซึ่งมันเป็นได้ทั้งดีและไม่ดี
อยากหลอกลวงก็ทำได้ง่ายๆ อยากจะซาบซึ้งกินใจก็ทำได้ไม่ยากเช่นกัน
ความที่มัน vulnerable แบบเนี้ย ต้นว่ามันมีเสน่ห์อย่างที่สุดเลย

เพลงประกอบเพราะดีแฮะ หลอนๆอย่างบอกไม่ถูก

โดย: Unravel

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:37:02 น.

ลายเซ็นต์ของหมอสวยตลอดเลยค่ะ...
ไม่ว่าจะอยู่ในฟิลไหน...ก็ตาม

โดย: NuHring

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:57:23 น.

Good ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

โดย: พี่รี่+ต๊อก

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:04:47 น.

เยี่ยมค่ะ ^^

โดย: กำปงพิราเทวี

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:4:38:51 น.

เห็นด้วยกับพี่หมอค่ะที่คนเราแตกต่างกัน
ก็เพราะสิ่งแวดล้อมแต่ละคนหล่อหลอมมา
ส่งผลให้มุมมอง สัญญา วิถี ต่างกันออกไป
และการได้เป็นตัวของตัวเองนี่หละสบายใจที่สุดแล้ว
หลุดพ้นจากกฎเกณฑ์บังคับต่างๆ

ดูภาพแล้ว..
ความงามมีอยู่แล้วเสมอมาตามธรรมชาติ
อยู่ที่ขณะนั้นจิตวิญญาณเราพร้อมที่รับรู้
และจูนคลื่นให้มองเห็นภาพสิ่งเหล่านั้นเป็นอย่างไร..

เพลงให้ความรู้สึกดำดิ่งจัง
ประกอบกับภาพงามๆ ยามเย็น
หลับตาฟังแล้วมันรู้สึกเหงาๆ จับใจยังไงพิลึก..

โดย: สะพานไม้

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:5:27:05 น.

สวัสดีค่ะคุณหมอ
ชอบบลอควันนี้มากเลยนะคะ เขียนได้ดีแล้วก็โดนใจมาก
ปอยเองก็เป็นแฟนของคุณต้นกับพี่ก๋าอยู่เรื่อย ๆ เหมือนกัน
ทั้งสองคนมีลายเซ็นต์เป็นของตัวเองอย่างบอกไม่ถูก
ภาพของคุณหมอก็เหมือนกันนะคะ เห็นที่ไหนก็คงจำได้
มีสไตล์และเอกลักษณ์เป็นของตัวเองอย่างโดดเด่นเลยล่ะ
คนเราแต่ละคนต้องหาจิตวิญญาณของตัวเองให้เจอ
แล้วเลือกที่จะถ่ายทอดมันออกมาในแบบของตัวเอง
ใครจะมองว่าสวยหรือไม่ไม่สำคัญ แค่เราเห็นว่ามันสวยก็พอ
ปอยเองก็กำลังหาแนวการถ่ายภาพของตัวเองเหมือนกัน
แค่ได้เป็นตัวของตัวเองในการจับกล้องขึ้นมา ก็เป็นสุขแล้ว

เวลาถ่ายภาพต้องมี "สมาธิ" จริง ๆ นั่นแหละนะคะ
ไม่อย่างนั้น ภาพที่ออกมา ก็จะวุ่นวายเหมือนจิตใจ
เวลารู้สึกอย่างไร ก็จะถ่ายออกมาเป็นอย่างนั้นเสมอ ๆ

"คนที่เลือกมองแต่สิ่งสวยงาม เจริญหูเจริญตาเพียงอย่างเดียว
มักจะเป็นคนที่มีความเครียดมากกว่าคนที่ปรับเปลี่ยนมุมมอง
ว่าทุกสิ่งในโลกนี้มีความงามในตัวของมันเอง"
จริงเหรอคะ?...

โดย: นางสาวดุ่บดั่บ

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:36:59 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณหมอ

เมื่อคืนผมปิดคอมเร็วครับ
มานั่งดูหนังสือครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:38:18 น.

สวัสดีค่ะ...
ภาพถ่าย...สื่ออะไรได้หลายอย่างค่ะ...

อย่างภาพชุดนี้...

โดย: iamorange IP: 125.24.138.141 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:32:05 น.

งามทุกรูป...มีความหมาย....มีลายเซนต์..มีจิตวิญญาณ...อืมน่าคิดมากๆครับ..

โดย: สิงห์นครพิงค์

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:12:51 น.

คุณหมอไปเกาะเต่าด้วยอารมณ์เหงาๆหรือเปล่าคะเนี่ย
ภาพมันสื่อออกมาแบบนั้น

โดย: อาจารย์บ้านนอก

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:41:59 น.

ทำยางงัยดี..จาต้องทำยังงัยดี ห๊าเนี่ยยย คิดถึงงงงง.....

จาต้องทำยังงาย ให้ถ่ายรูปสวยๆได้ยังเงี๊ยเนี่ย (สงสัยต้องหามือเทรนด์ดีๆละ)

ตอนนี้ได้ ชั่งภาพส่วนตัวละคร่า เอิ๊กๆๆๆ

โดย: copbureau

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:13:17 น.

ตื่นซะเช้าเชียว คุนหมอ...
เช้าวันนี้ว่าจะตื่นสายๆซะหน่อย..

แต่ว่าชาวบ้านมาขายข้าวโพดแต่เช้าเลย..
ก็ยังดีกว่ามาก่อม๊อบหน้าไซโลเนอะ...

วันนี้จะได้รถใหม่แล้ว...เฮ้อ..แต่ยังไม่ได้ขับ
ให้ผู้มีพระคุณเอาไปใช้ก่อนดีกว่า...
รอให้ติด GAS เสร็จเอามาเหยียบให้มันไปเลย อิอิ

โดย: Little Knight

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:02:08 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณหมอ

อิอิอิ

แสดงว่าแอบเพื่อนมาเล่นคอมแน่นอน 55555

ผมส่งพู่กันเดียวไปให้เมื่อวานแล้วนะครับ
ไม่เกินวันจันทร์น่าจะไปถึงมือคุณหมอครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:02:56 น.

อ่านแล้ว อืมมเนอะ
เห็นด้วยจัง

โดย: picmee

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:06:14 น.

เห็นด้วยกับบทความเลยนะครับ

เคยคุยกับพี่ก๋าเหมือนกัน แต่แกเปรียบเทียบว่า ภาพถ่ายเหมือนเป็นลายมือ เป็นเอกสักษณ์เฉพาะของแต่ละคน

แต่ผมก็มือสมัครเล่นที่บอกไม่ได้ว่า ภาพนี้ลายมือใครหรอกนะครับ

ชอบบทความนี้จริงจริง ขอให้มีความสุข ถ่ายทอดงานภาพถ่ายและงานเขียน มาให้ชื่นชมต่อไปเรื่อยๆนะครับ

ภาพสุดท้ายเป็นการเน้นย้ำถึงความสุขของผู้ถ่ายจริง

โดย: fzero

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:27:51 น.

"ลายเซนต์" ของคุณหมอ สวยมากๆครับ
ภาพมันก็เหมือนเอกลักษณ์ของแต่ละบุคคลหละมั้งครับ สไตร์ใครสไตร์มัน

โดย: ตงเหลงฉ่า

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:08:14 น.

สวัสดีค่ะ...คุณหมอ

ภาพสวย ไม่รู้ว่าจะบอกอะไรได้อีกเพราะทุกๆครั้งที่เข้ามาไม่เคยเลยที่เห็นภาพแล้วจะผ่านเลยไป ชอบทุกภาพ ทุกมุมมองแง่คิด บางครั้งเข้ามาแล้วก็อิจฉากับประสบการณ์ดีๆที่คุณหมอนำเสนอ..เพราะ บางอย่างที่รู้สึกเงินซื้อไม่ได้

โดย: จิดา IP: 58.9.20.217 วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:26:37 น.

ชื่นชมทุกๆ "ลายเซ็นต์" ในภาพถ่าย
ของคุณหมอแมนต้าค่ะ

โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight

) วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:55:34 น.

จ้อบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

เพลงนี้เพราะง่ะ อยากได้ๆๆๆๆๆ

ขอๆๆๆๆๆ

ปล เดือนหน้าไปอีกป่ะ

โดย: vecchio

วันที่: 28 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:44:01 น.

+ ใช่ครับ 'การเป็นตัวของตัวเอง' เป็นสัจธรรมที่แท้จริงครับผม เพราะการที่เราฝืนตัวเอง หรือเลียนแบบคนอื่น มันเป็นได้ไม่นานหรือทำได้ไม่ตลอดรอดฝั่งหรอกครับ ... ภาพงามๆ จากฝีมือการถ่ายของคนในบล็อกที่ผมรู้จักมากมายหลายคน ต่างก็มีลายเซ็นของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น ดูแล้วเพลินตาดีจังเลยครับ

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 28 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:20:26 น.

จำทางเดินโค้งๆ ที่เกาะเต่าได้ครับ
ร้านนั้นผมเคยไปกินแพนเค้กกล้วย

โดย: พลทหารไรอัน

วันที่: 13 มิถุนายน 2551 เวลา:1:42:44 น.